Ο Λευτέρης Βερυβάκης μιλά
Ο Λευτέρης Βερυβάκης μιλά
για το συναγωνιστή του
για το συναγωνιστή του
Αλέκο Παναγούλη
Αλέκο Παναγούλη
σε μια «μαραθώνια»συνέντευξη
σε μια «μαραθώνια»συνέντευξη
Η άρνηση του Παναγούλη να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ
- Κατά πόσο είναι αληθές ότι ο Αλέκος Παναγούλης (πριν από τις εκλογές) αρνήθηκε να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και παρομοίαζε τον Ανδρέα με φασίστα τον οποίο και αποκαλούσε ως «Έλληνα Μουσολίνι»;
Ο Λευτέρης Βερυβάκης μιλά
-Θα σας πω ένα πράγμα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έγιναν και ειπώθηκαν πολλά από όλους, τα οποία εξυπηρετούσαν τις τρέχουσες τότε ανάγκες του καθενός και της καθεμία μικρο- ομάδας.
Αυτό δεν μπορεί να κριθεί κατά τον ίδιο τρόπο που κρίνονται κάποιες θέσεις και χαρακτηρισμοί σε άλλες εποχές και κάτω από άλλες συνθήκες.
Είναι εντελώς διαφορετικό μετά από τις συνθήκες εκείνου του κλίματος να θέλει κανείς να καταγράψει συν και πλην του συνήθους κοινοβουλευτικού βίου και μάλιστα όταν βρίσκεται στη φάση του τρόμου των μαζών, η οποία έχει και πολλά χαρακτηριστικά, εκδηλώσεων και εκφράσεων όχλου.
Αν τυχόν κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τα διάφορα πράγματα που γίνονται σε άλλες εποχές και κάτω από άλλες συνθήκες, δεν μπορεί να ερμηνεύσει το πολιτικό φαινόμενο κάτω από όλες τις συνθήκες.
Στη διάρκεια της επταετίας λέγονταν πολλά που μπορούν να ονομαστούν «σημεία και τέρατα», συχνά από παλιούς φίλους συνεργάτες και από άλλους συμμάχους, με αποτέλεσμα η μεταφορά τους να μην μπορεί να αποδώσει την ουσία του πράγματος.
Θα σας πω πάντως ότι τουλάχιστον στις πρώτες εποχές αυτά που είχαν λεχθεί στο εξωτερικό και μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό λειτουργούσαν υπό άλλες συνθήκες. Ήταν περίπου σηματοδοτημένα ποιος θα πάει εδώ και ποιος θα πάει εκεί. Του το υπενθύμιζα όταν βλεπόμασταν. Του έλεγα δηλαδή «Αλέκο τώρα έχουμε έναν αγώνα αντιδικτατορικό. Μην σε απασχολούν τα άλλα. Τα άλλα θα γίνουν αν και εφόσον φύγει από τη μέση η Δικτατορία».
Από αυτή την πλευρά έπεφτε ο Αλέκος σε μια παγίδα που στήνεται όταν παραδώσεις στη στιγμή έμφαση και αγνοήσεις το μεσομακροπρόθεσμο όφελος της Χώρας και της Δημοκρατίας.
Η ανεξαρτητοποίησή του
και τα στοιχεία
που ποτέ δε φανερώθηκαν
-Ο Αλέκος Παναγούλης το 1976 ανεξαρτητοποιείται από την Ένωση Κέντρου, αρνούμενος να συνυπάρξει στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα με τότε συνάδελφο του βουλευτή, τον οποίο κατηγόρησε ως συνεργάτη της Χούντας.
Ποιες ήταν οι επόμενες πολιτικές του βλέψεις;
-Δε νομίζω να είχε κατασταλάξει για το τι ακριβώς θα έκανε. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να προδώσει τα ιδεώδη του, αλλά δεν ξέρω αν τυχόν ζούσε σε άλλες καταστάσεις αν θα προσαρμοζόταν η δεν θα προσαρμοζόταν παραμένοντας αναφομοίωτος εντός αυτών.
-Λίγες μέρες πριν από το θάνατό του ο Αλέκος Παναγούλης στόχευε να παρουσιάσει στη Βουλή φάκελο του ΕΑΤ-ΕΣΑ, με τον οποίο θα αποκάλυπτε συνεργασία πολιτικών με τη Χούντα. Πόσο ακριβή πιστεύετε πως ήταν τα στοιχεία που επρόκειτο να αποκαλύψει;
-Αυτό το οποίο είμαι βέβαιος, είναι ότι κατεβλήθη προσπάθεια να μην παρουσιαστούν τα στοιχεία από πολλές πλευρές. Παρά πολλοί δεν ήθελαν να παρουσιαστούν οι συμβιβασμοί και οι προδοσίες που έκαναν στα δημοκρατικά ιδεώδη, τα μαύρα χρόνια της επταετίας. Υπολόγιζαν πως αν αποκαλυπτόταν δε θα είχαν πολιτικό μέλλον.
Για το τι συγκεκριμένα θα μπορούσε κανείς να πει ή όχι δεν γνωρίζω μια που ο Αλέκος ήταν σε άλλο πολιτικό σχηματισμό και προσανατολισμό από εμένα ή και όσα γνωρίζω (και γνωρίζω πάρα πολλά) δε θα ήθελα αυτή τη στιγμή τόσο πρόχειρα να με απασχολήσουν, δεδομένου ότι όλοι μας εδώ γνωριζόμαστε καλά και ξέρουμε παρά πολύ καλά και τους λιγόψυχους και τους προδότες.
- Πιστεύετε ότι υπάρχουν όντως αποδεικτικά στοιχεία;
-Κάποια από αυτά ναι.
-Για ποιο λόγο λοιπόν, αυτοί οι φάκελοι δεν άνοιξαν ποτέ;
-Για ποιο λόγο λοιπόν, αυτοί οι φάκελοι δεν άνοιξαν ποτέ;
-Γιατί υπήρξαν πολλές συνωμοτούσες δυνάμεις που έπρεπε για αυτές να κλείσουν.
Κάτι ανάλογο συνέβη με το φάκελο της Κύπρου που ενώ η Βουλή ασχολήθηκε με το θέμα ατελείωτες ώρες, δεν άνοιξε ποτέ.
ΟΙ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.
Τη νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα.
Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη , του γιατρού Αλαζράκη .
Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος : «η ώρα έφθασε . Όλα είναι έτοιμα».
Την επομένη 15 Νοεμβρίου , το γιώτ «Απόλλων» , ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC , η οποία τότε ήταν ιδιοκτησίας της CIA , έφθασε στον Πειραιά .
Το γιώτ πριν τη μετατροπή του , ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού .
Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο , τέλεια εργαστήρια και αναρίθμητους φακέλους.
Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους .
Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου , όπου και περίμενε ανενόχλητο.
Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους , κυρίως με το στρατηγό Νταγιάν,
ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Η κύρια επαφή Νταγιάν , εκτός από τον Ιωαννίδη - Αραπάκη -Μπονάνο , ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου ,ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα.
Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών ,του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή , κυρίως με τρία πρόσωπα , από τους φοιτητές της εξέγερσης :Η μία είναι σήμερα {1993} αρχηγός αριστερού κόμματος και οι άλλοι δυο στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με την ελπίδα και την ευχή , πως θα βγουν και θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύχτας από την πλευρά τους όπως εκείνοι τα έζησαν , υπόσχομαι , αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι , να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματα τους ...;.
Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου , έφθασαν χίλιοι κομάντος από τις Βρυξέλλες , με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου.
Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του ελληνικού στη γεωγραφική υπηρεσία Στρατού στο πεδίο του Άρεως .
Τους μοιράστηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν.
Εκτός από όπλα , είχαν στην κατοχή τους ασύρματο , συγχρονισμένο με εκείνον του γιωτ «Απόλλων» , απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση ...;..
Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών , ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ , αλλά και έμπιστος της τριμερούς Επιτροπής .
Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου , οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχθηκαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ , να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές ..
Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιωτ, διατάχθηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά , να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδόπουλου , να κόψουν τα τηλεφωνά του και να απαγορεύσουν στο δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο.
Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρίσουν.
Όταν νύχτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία ΚΑΙ ΑΚΡΟΒΟΛΙΣΤΗΚΑΝ στο πεδίο του Άρεως
Αργότερα , όταν το τανκ έσπασε την πόρτα του πολυτεχνείου , οι κομάντος βρίσκονταν ήδη μέσα.
Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν , οι Νατοϊκοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα.
Σκότωσαν , έσφαξαν έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επικεφαλής τους επανέφερε στην τάξη.
Ανασυντάχθηκαν , και όπως είχαν έρθει , έφυγαν αθόρυβα.
Σε μια ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού , με προορισμό τις Βρυξέλλες .
Χίλια δολάρια μπόνους πήρε ο καθένας , για εκείνη τη βραδιά ...;
Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι .
Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο γιωτ .
Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973 , το γιωτ «Απόλλων» έπλεε ανοιχτά , με προορισμό τη Βαρκελώνη ..
Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών , τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες , και αναχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε
έρθει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου