ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ  2014
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΑΣ.ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΑΣ

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

O ΑΝΤΑΡCIA ΦΟΡΑΕΙ ΚΑΙ ΜΑΝΤΙΛΑ ΚΑΙ… ΤΑΓΚΑ!

Ξεβρακώθηκαν οι εγχώριοι «αντιρατσιστές» για να διαμαρτυρηθούν για την απαγόρευση του μπουρκίνι στη Γαλλία!


Η εικόνα που αντίκρισαν οι περαστικοί από το κέντρο της Αθήνας χθες το απόγευμα δεν ήταν προϊόν οφθαλμαπάτης, η οποία θα μπορούσε πιθανότατα να δημιουργηθεί από τις υψηλές θερμοκρασίες. 

Αναφερόμαστε σε μια ακόμη εκδήλωση υποτέλειας στον ισλαμισμό από τους γνωστούς ολιγομελείς ελληνόφωνους συνεργάτες των πακιστανών, οι οποίοι αυτή την φορά μαζί με ελάχιστους μουσουλμάνους από άλλες χώρες έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, όχι για να καταγγείλουν, ως συνήθως, μια ακόμη «ρατσιστική επίθεση», αλλά έχοντας ως κεντρικό σύνθημα το 

«Όχι απαγόρευση στο μπουρκίνι, 
όχι στην ισλαμοφοβία»!

Το γεγονός, δηλαδή, ότι στην Αθήνα κάποιοι διοργάνωσαν εκδήλωση για κάτι που συμβαίνει στην Γαλλία, δείχνει την πολιτική «σοβαρότητα» τους και την ανάλογη εμβέλεια και επιρροή στον Ελληνικό Λαό και ιδιαίτερα στην Εργατική Τάξη, στην οποία βεβαίως δεν μπορεί να χωρούν ανεπάγγελτοι.


Η δε ανακοίνωση για το συμβάν με το μπουρκίνι που έβγαλαν οι εγχώριοι επαγγελματίες «αντιρατσιστές» αποτελεί μνημείο «πολιτικής ανάλυσης», η οποία δείχνει ότι τα ορφανά του Μαρξ και του Τρότσκι κυριολεκτικά βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. 

Μάλιστα, η γνωστή λαϊκή έκφραση «γκρεμίστηκε κανένας φούρνος;» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αν οι πολιτικά φαιδροί, κοινωνικά ανύπαρκτοι και αμετανόητα ανθέλληνες αυτοί «αντιρατσιστές» έκαναν κάποια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις καταπιέσεις των Χριστιανών στις μουσουλμανικές χώρες ή, για να έλθουμε στα πιο δικά μας, την καταδίκη των βανδαλισμών από ψυχοπαθείς αλήτες αρκετών Ορθόδοξων Ναών στην Ελληνική επικράτεια.

Κάτι τέτοιο, βεβαίως, ούτε συνέβη, αλλά ούτε πρόκειται να συμβεί ποτέ. Ιδεολογικά ξοφλημένοι και πολιτικά ακίνδυνοι, οι φαιδροί αυτοί τύποι, με τις κατά καιρούς μαζώξεις τους με μονίμως διψήφιο αριθμό συμμετεχόντων, το μόνο το οποίο θα προκαλούν με την εμφάνισή τους στους περαστικούς που θα «απολαμβάνουν» οπτικά το θέαμα θα είναι καταστάσεις μεταξύ του γέλωτα και της αηδίας…


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ



Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Ο ΠΑΝΕΘΝΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 23 ΕΠΕΤΕΙΟΥ (1972) ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΤΣΙ ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ...!

ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ 
ΩΣ ΛΟΧΑΓΟΣ 
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΟΥΣ ΚΑΙ 
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ...!

Λοχαγός ών, έλαβεν ενεργόν μέρος εις τας επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά την διάρκειαν του Συμμοριτοπολέμου 1946 - 49, εκθέσας επανειλημμένως την ζωήν του εις κίνδυνον προς χάριν και σωτηρίαν της Πατρίδος. 

Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, εις τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις της IXης Μεραρχίας Πελοποννήσου, εις τα μέτωπα επιχειρήσεων Βαρδουσίων, Γράμμου, Βίτσι και αλλαχού.

Διά την ιδιαιτέραν ανδρείαν του και την συνολικήν πολεμικήν του δράσιν ετιμήθη δι' όλων των διακρίσεων Στρατιωτικής Αρετής (Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, Χρυσούς Σταυρός, Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, κ.α.).


ΔΕΙΤΕ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΏΣΕΙΣ... ΣΥΝΤΟΜΑ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ...!


ΓΡΑΜΜΟΣ- ΒΙΤΣΙ: ΟΡΘΟ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ!!

31 Αυγούστου 1949, η ελληνική σημαία κυματίζει περήφανη στο Γράμμο, σημαίνοντας έτσι το τέλος του συμμοριτοπόλεμου. Τα γεγονότα είναι σε όλους μας γνωστά, έτσι θεωρώ άσκοπο από μεριάς μου στην παρούσα φάση τη συγγραφή ενός χρονικού. 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το Κ.Κ.Ε. στις κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα παίρνει καθαρά προδοτικές θέσεις και σαν να μην έφτανε αυτό, εν συνεχεία καταστρέφει ολοκληρωτικά ό,τι δεν κατέστρεψαν οι Γερμανοί, οι Βούλγαροι και οι Ιταλοί επιδρομείς. Προδοτικά σύμφωνα, καταστροφές, σφαγές και λεηλασίες στις πόλεις και ιδιαίτερα στην ύπαιθρο συνθέτουν μία από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας. 

Η νίκη Γράμμου- Βίτσι μετά τα δύσκολα και γεμάτα αιματοχυσίες χρόνια 1946-1949, ήταν το αποκορύφωμα ενός ηρωικού αγώνος του Έθνους κατά του ξενοκίνητου Κ.Κ.Ε.

Σήμερα μετά την ένδοξη αυτή νίκη, η χώρα υφίσταται δυστυχώς πολιτική ήττα. Οι πολιτικάντηδες κατάφεραν σύμφωνα με τις μαρξιστικές απαιτήσεις να επιβάλλουν τη λήθη, αλλά και την πνευματική και κοινωνική σήψη. Ξέχασαν τους αγώνες και έθαψαν τους πραγματικούς ήρωες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γιατί έτσι τους συνέφερε. 

Σήμερα ο φονιάς, ο εγκληματίας έχει γίνει ήρωας. Οι προδότες του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, αυτοί που πούλησαν τη Μακεδονία στους Βούλγαρους, αυτοί που υπέγραψαν σύμφωνα φιλίας με τους Γερμανούς κατακτητές, αποκαλούνται αντιστασιακοί και συνταξιοδοτούνται εις βάρος του Ελληνικού λαού. 

Έτσι οι φονιάδες του 1946- 1949, οι σφαγείς του Μελιγαλά, ξαναγυρίζουν με τιμές ηρώων στο χώμα που πούλησαν και έπνιξαν στο αίμα. Δεν είναι πια προδότες… τώρα είναι πολιτικοί πρόσφυγες και «Σλαβομακεδόνες»!!!

Σήμερα 67 χρόνια μετά την εποποιία του 1946-1949, οι δημαγωγοί και αριβίστες πολιτικάντηδες έχουν καταντήσει τον Ελληνικό λαό έρμαιο της προπαγάνδας κάθε προδότη. 

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σημερινού πολύπλευρου μαρασμού της χώρας μας αποτελούν τα εξής: οικονομική υποδούλωση στο ξένο κεφάλαιο, ξενόδουλη ηγεσία, ξένα πολιτιστικά διεφθαρμένα πρότυπα, ναρκωτικά, κόκα-κόλα, άκρατος υλικός ευδαιμονισμός, διαφθορά κλπ. Και είναι άξιο απορίας..ποιοί ευθύνονται για τη σημερινή ζοφερή κατάσταση τελικά?

Υπαίτιοι λοιπόν της σύγχρονης κοινωνικής παρακμής –και όχι μόνο- είναι οι ίδιοι που πρόδωσαν και συνεχίζουν να προδίδουν τους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Το ίδιο δέντρο με άλλους καρπούς. Είναι αυτοί που καλλιεργούν την τρομοκρατία για να μας σταματήσουν. Τέρμα όμως οι νωθρές συνειδήσεις!

ΓΙΑΤΙ , μοναδική ηθική ικανοποίηση του στρατιώτη που επέδειξε άκρατο ηρωισμό και γενναιότητα, που τίμησε τα όπλα στα βουνά της Ηπείρου το 1940-41 στην Εθνική Αντίσταση, στη Μέση Ανατολή, στο Γράμμο και στο Βίτσι, είναι ένα λιτό προσκύνημα στον τόπο της νίκης και στα χώματα της θυσίας.

ΓΙΑΤΙ, όλοι οι ανώνυμοι και επώνυμοι Έλληνες στρατιώτες που θυσιάστηκαν στα βουνά και στους κάμπους της πατρίδας μας, υπάκουσαν στο προαιώνιο κάλεσμα της Φυλής πετώντας έξω από τα σύνορα τον ξένο επιδρομέα και τον ξενόδουλο προδότη.

ΓΙΑΤΙ, πονάμε για τις αλύτρωτες πατρίδες μας και συνεχίζουμε να δίνουμε μάχες.

ΓΙΑΤΙ, εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ έχουμε χρέος και καθήκον να αφυπνίσουμε τον Ελληνικό λαό.

ΓΙΑΤΙ, εμείς είμαστε οι ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ της αιματηρής θυσίας και του αγώνα.

ΓΙΑΤΙ, αυτή η γη έχει βαφτεί με αίμα και ιδρώτα και καθίσταται ζωτική η απόδοση τιμών.

ΤΙΜΑΜΕ τους ήρωες του Γράμμου και του Βίτσι.
Ξαναθυμούνται οι παλιοί και μαθαίνουν οι νέοι.

ΤΙΜΑΜΕ τους νεκρούς Συναγωνιστές μας που έφυγαν, είτε γιατί ερωτεύτηκαν το θάνατο, είτε γιατί τους ερωτεύτηκε ο θάνατος...

Όπως κι αν επισφράγισαν τις πράξεις τους, οι ψυχές τους παλεύουν πλάι μας.

ΖΟΥΝ και ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ στο πλευρό μας, για ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αύριο, για ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ και για ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Τέλος, ΤΙΜΑΜΕ αυτούς που στη ζωή τους όρισαν να φυλάττουν Θερμοπύλες…

ΟΡΘΟ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ!!

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

28 Αυγούστου 1987: Όταν ο Κάρολος Παπούλιας προχωρούσε σε άρση εμπολέμου κατάστασης με την Αλβανία



Σαν σήμερα, στις 28 Αυγούστου 1987, με πράξη του υπουργικού συμβουλίου γίνεται η άρση της εμπολέμου καταστάσεως ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία.

Η Αλβανία, την περίοδο της κήρυξης του πολέμου εκ μέρους της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας, αποτελούσε τμήμα του Ιταλικού Βασιλείου. Μάλιστα, στην περιοχή του Καλαμά επιχείρησαν επίθεση 5 αλβανικά τάγματα εναντίον της Ελληνικής Επικράτειας. 

Η Ελλάδα τέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση έναντι της Αλβανίας (Β.Δ. 10 Νοεμβρίου 1940), η οποία όρισε ως εχθρικά κράτη την Ιταλία μετά των κτήσεων, αυτοκρατορικών εδαφών και αποικιών αυτής, καθώς και την Αλβανία. 

Αυτή η άρση της εμπολέμου πραγματοποιήθηκε χωρίς προηγουμένως να έχει προηγηθεί καμία διαπραγμάτευση για την διασφάλιση δικαιωμάτων των σκλαβωμένων Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

Έτσι, στις 28 Αυγούστου 1987, το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε ομόφωνα την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, όπως εισηγήθηκε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών (και τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας) Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: 

«Η Κυβέρνηση αποφαίνεται και δηλώνει ότι ο χαρακτήρας της Αλβανίας σαν εχθρικού κράτους έχει πάψει να υφίσταται. Η Ελληνική Κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι η δήλωσή της αυτή αποτελεί την αφετηρία για την ρύθμιση των ζητημάτων που είναι ακόμη εκκρεμή ανάμεσα στις δύο χώρες. Ήδη, οι αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες μελετούν προσεκτικά τον προσφορότερο τρόπο για την νομική ρύθμιση των εκκρεμοτήτων αυτών. Ο τερματισμός της προηγούμενης κατάστασης θα συμβάλλει στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων των δύο φίλων χωρών και την διεύρυνση της μεταξύ τους συνεργασίας. Ειδικότερα θα είναι προς όφελος της Ελληνικής μειονότητας, για την οποία το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κυβέρνησης ήταν και θα παραμείνει αμέριστο και η οποία, καλλιεργώντας τις παραδόσεις και την εθνική της ταυτότητα, θα αποτελεί μια σταθερή γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους Έλληνες και τον Αλβανικό λαό».

Το πόσο ενήργησε η άρση της εμπόλεμης κατάστασης υπέρ των Βορειοηπειρωτών το είδαμε στα εναπομείναντα επόμενα τρία χρόνια της αλβανικής κομμουνιστικής δικτατορίας. 

Οι φυλακίσεις, οι εξορίες, ακόμη και οι εκτελέσεις Ελλήνων από το καθεστώς του Ραμίζ Αλία (διαδόχου του Ενβέρ Χότζα), συνεχίστηκαν ανενόχλητες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η άρση του εμπολέμου δεν αποτέλεσε πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και δεν δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ενώ προξένησε αρνητικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, καθώς και την κατακραυγή όλων των Βορειοηπειρωτικών Συλλόγων, όπως και της Ελληνικής Εκκλησίας. 

Μέσα από συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Παπούλιας προσωπικά κατηγορήθηκαν ότι με την απαράδεκτα προκλητική απόφαση να αρθεί η εμπόλεμη κατάσταση, αγνοήθηκε εντελώς η τύχη 400.000 Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, ανάμεσά τους και 20.000 περίπου φυλακισμένοι. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συλλαλητήριο που διοργάνωσε λίγες ημέρες μετά την απόφαση ο Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου των Αθηνών, ακούστηκαν βαρύτατοι χαρακτηρισμοί προς το πρόσωπο του Κάρολου Παπούλια.

Ανάμεσα σ΄ αυτούς που ξεστόμιζαν τα συνθήματα εναντίον του δανειστή του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν και κάποιοι σημερινοί νεοδημοκράτες, οι οποίοι προφανώς μετάνιωσαν για τα όσα έπραξαν τότε, αφού θεωρούν υπεράνω κριτικής τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών και τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Η απαράδεκτη υποτελής στάση απέναντι στην Αλβανία είχε, δυστυχώς, και συνέχεια, αφού στην Ολομέλεια του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1988) ο Έλληνας αντιπρόσωπος απείχε (!) από την ψηφοφορία για την καταδίκη της Αλβανίας στον τομέα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που θα επικύρωνε προηγούμενες αποφάσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού και ίσως ενεργοποιούσε την διαδικασία αποβολής της Αλβανίας, λόγω παραβίασης βασικών άρθρων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κατόπιν παράστασης της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ είχε αποφασίσει τον Μάρτιο του 1988, στην 44η συνεδρίασή της στην Γενεύη, να άρει το απόρρητο για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις της Αλβανίας και για την άρνησή της να συνεργαστεί με τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού για την παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. 

Σύμφωνα με το άρθρο 8 της απόφασης 1503 του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητούσε από την ολομέλεια των κρατών του Συμβουλίου την έγκριση της άρσης του απορρήτου και τα στοιχεία που βρίσκονται στην κατοχή της να δοθούν στην δημοσιότητα. Στο πρώτο στάδιο η λειτουργική επιτροπή του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου επικύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με 13 ψήφους υπέρ και 10 κατά.

Ωστόσο, μετά από αλβανικές παρεμβάσεις στον ΟΗΕ η ολομέλεια των κρατών - μελών του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου απέρριψε την απόφαση με 11 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 29 αποχές. Από την ονομαστική κλήση απείχε (!) η Ελλάδα, ενώ ο Κάρολος Παπούλιας έδωσε ερωτώμενος την παρακάτω απάντηση, προσπαθώντας να αιτιολογήσει την στάση του: 

«Σε απάντηση της παραπάνω ερώτησής σας, σας γνωρίζουμε ότι είναι σε όλους γνωστή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση έναντι της Αλβανίας, η οποία αποβλέπει στην βελτίωση του κλίματος των Ελληνοαλβανικών σχέσεων και έτσι αναμφισβήτητα συμβάλλει και στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των εκεί διαβιούντων ομοεθνών μας. Η προς ψήφιση απόφαση δεν ήταν εάν η Αλβανία παραβιάζει ή όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά κατά πόσο η χώρα θα έπρεπε να κατονομαστεί δημόσια, με όλες βεβαίως τις εκ του γεγονότος συνέπειες.΄Αρα, η ελληνική θέση ήταν όχι επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας». Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, σχετικά με το ύφος και το ήθος των λεγομένων του Παπούλια.

Εμείς, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι, παρά την άρση της εμπόλεμης κατάστασης και την συνεχή στήριξη της Αλβανίας, η Ελλάδα δεν απεκόμισε κανένα όφελος, την ίδια στιγμή που η γειτονική χώρα ήταν διεθνώς απομονωμένη

Η αλβανική πλευρά έκανε «ανοίγματα» την περίοδο που τα οικονομικά της προβλήματα είχαν διογκωθεί κατά πολύ, αλλά έδειχνε σκληρή και απάνθρωπη στάση όταν η συζήτηση κινούνταν γύρω από τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. 

Η άρση, επομένως, της εμπολέμου καταστάσεως, όπως έγινε, ήταν ένα τραγικό λάθος, το οποίο μάλιστα κάποιοι χαρακτήρισαν ως Εθνική προδοσία. 


Αν κάποιοι άλλοι πουν ότι αναμοχλεύουμε ιστορίες του παρελθόντος και θίγουμε τον Παπούλια, έχουμε να πούμε ότι η Ιστορία πρέπει να αποτελεί δίδαγμα για επανάληψη ή αποφυγή διαφόρων γεγονότων που ευνοούν ή  βλάπτουν αντίστοιχα τα Εθνικά μας συμφέροντα.

Γιώργος Μάστορας
















Η Αυτόνομος Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου, δημιουργήθηκε το 1914, ύστερα από πρωτοβουλία της ομώνυμης Προσωρινής Κυβέρνησης που συγκροτήθηκε από εκπροσώπους των Βορειοηπειρωτών στις 17 Φεβρουαρίου 1914 στο Αργυρόκαστρο

Προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος. Κύρια επιδιώξή της ήταν η αυτονομία της περιοχής και η προστασία βασικών δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού, έστω και εντός του αλβανικού κράτους, στο οποίο επιδικάστηκε αργότερα.

Για να γίνει κατανοητός ο ρόλος της προσωρινής κυβέρνησης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη όλα τα γεγονότα που προηγήθηκαν: πρώτη είσοδος του ελληνικού στρατού στη Βόρεια Ήπειρο κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, επιδίκαση της περιοχής στην Αλβανία από τις Μεγάλες Δυνάμεις και αποχώρηση του ελληνικού στρατού.

Όπως επίσης και τα γεγονότα που ακολούθησαν: συγκρούσεις μεταξύ Βορειοηπειρωτών με αλβανικά ένοπλα σώματα, η υπογραφή Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εθνικός Διχασμός, οι πολεμικές περιπέτειες τις Ελλάδας μέχρι το 1922 καθώς και όλο τα διπλωματικό παρασκήνιο που επιδίκασε οριστικά στην Αλβανία την περιοχή (1924).



Αυτόνομος Βόρειος Ήπειρος 
Ιστορικά Στοιχεία και VIDEO




ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΣΑΜΙΚΟ
«ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ» & «ΤΣΑΜΗΔΕΣ»
ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
του «Συστήματος Αλβανικής Πολιτικής Διοικήσεως («K.S.I.L.I.A.»)
κατά την κατοχή στη Θεσπρωτία.



Η Βόρειος Ήπειρος κατά την κομμουνιστική περίοδο



ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 1992 
''Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΣΗΜΕΡΑ''






ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟ (1946-1949)


«Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ’δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. 

Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».

(Απόφαση 5ης Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Ιανουάριος 1949).

Εμείς οι εθνικιστές-χρυσαυγίτες, τελευταίοι τιμητές της ελληνικής ιστορίας, εορτάζουμε αυτές τις ημέρες την περιφανή νίκη του Εθνικού μας Στρατού κατά του ξενοκίνητου και ξενόδουλου κομμουνισμού, στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Προς χάριν των νέων Ελλήνων, που ακούν συνεχώς για τον «εμφύλιο» και δεν έχουν διδαχθεί στα «σχολεία» της σάπιας μεταπολιτευτικής «δημοκρατίας» την πραγματική ιστορία μας, θα κάνουμε σήμερα ένα σύντομο αφιέρωμα σ’ αυτήν την λαμπρή και τραγική συνάμα σελίδα της ιστορίας μας.


Ο συμμοριτοπόλεμος, λοιπόν, ή «Τρίτος Γύρος» ξεκίνησε επισήμως την 31η Μαρτίου 1946, την ίδια ημέρα που διεξάγονταν στην χώρα εκλογές, από τις οποίες απείχε το ΚΚΕ. 

Την ημέρα εκείνη, ένοπλοι συμμορίτες επιτέθηκαν στον σταθμό Χωροφυλακής του Λιτοχώρου Πιερίας και δολοφόνησαν τους χωροφύλακες.

Ενωρίτερα, μικρές ομάδες συμμοριτών είχαν «βγει στο κλαρί», δήθεν για την ασφάλειά τους, διότι υποτίθεται ότι έπεφταν θύματα αντεκδικήσεως από τους εθνικιστές σε πόλεις και χωριά. 

Αυτοί ήταν οι δήθεν «καταδιωκόμενοι αγωνιστές».

Ωστόσο, η γεωγραφική κατανομή των πρώτων συμμοριών, τους διαψεύδει. Διότι, στην Μακεδονία υπήρχαν 1.180 συμμορίτες, στην Θεσσαλία 1.400, στην Ήπειρο, στην Στερεά και την Πελοπόννησο, από 150 και ουδείς στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Γιατί αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων στην Βόρειο Ελλάδα; 

Διότι, η Β. Ελλάς ήταν ο στόχος των εντολοδοτών τους! 
Ποιος, παρακίνησε το ΚΚΕ σε νέο αντάρτικο; Αποκαλύπτει σχετικώς ο «Στάλιν της Ελλάδος», Ν. Ζαχαριάδης, στο βιβλίο του «Καινούργια Κατάσταση-Καινούργια Καθήκοντα»

«Ο Τίτο και η κλίκα του μας υπεσχέθησαν την πιο πλατειά βοήθεια. Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόφασή μας να προχωρήσουμε στην οργάνωση της ένοπλης πάλης».

Γιατί, όμως, ο Τίτο (ή Γιοζίπ Μπροζ, όπως ήταν το πραγματικό εβραϊκό του όνομα) έσπρωχνε το ΚΚΕ στο αντάρτικο; 

Τα πύρινα λόγια του σε δημόσια ομιλία του στα Σκόπια, την 11η Οκτωβρίου 1945, δίνουν την απάντηση: 

«Υπάρχουν, όμως, σήμερα Μακεδόνες έξω από την Νοτιοσλαβική Μακεδονία. Είναι οι αδερφοί μας της Μακεδονίας του Αιγαίου, για τις τύχες των οποίων δεν είναι δυνατόν να αδιαφορήσουμε». 

Και συμπλήρωσε ο στενός του συνεργάτης Βουκμάνοβιτς (γνωστός ως «Τέμπο»): 

«Είτε το θέλουν οι Έλληνες είτε όχι, η Μακεδονία θα γίνει αυτόνομο κράτος και θα υπαχθεί στο Γιουγκοσλαβικό Ομόσπονδο κράτος. Αν οι Έλληνες δεν το θελήσουν αυτό ειρηνικά, θα το πετύχουμε δια των όπλων». 

Επιβεβαιώνει, στο βιβλίο του «Αναμνήσεις», ο Γ. Ιωαννίδης, εκ των πρωταγωνιστών της κομμουνιστικής ανταρσίας, τους πραγματικούς σκοπούς των συμμοριτών: 

«Ο Τίτο χρησιμοποίησε αποκλειστικά τους αντάρτες του ΚΚΕ για δικούς του επεκτατικούς σκοπούς, για την προώθηση των γιουγκοσλαβικών βλέψεων στην ελληνική Μακεδονία». 

Μάλιστα, το 1947, ενεκρίθη από την 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ το διαβόητο σχέδιο «Λίμνες», που προέβλεπε την δημιουργία κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, το οποίο θα διδόταν ως «δώρο» στον Τίτο!

Όμως, και ο Στάλιν –δια του Τίτο- ενεθάρρυνε την ανταρσία, με σκοπό τον διαμελισμό της Ελλάδος, με την δημιουργία ξεχωριστού κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα (κατά τα πρότυπα της Βορείου και Νοτίου Κορέας, της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας κ.τ.λ.), το οποίο θα παρέδιδε μετά στον Τίτο ως δώρο, για να το ενσωματώσει αυτός στην «Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». 

Σε περίπτωση αποτυχίας, και πάλι θα ήταν κερδισμένος, αφού θα είχε πετύχει αντιπερισπασμό στην Ελλάδα για να μπορέσει να θεμελιώσει τις κατακτήσεις του στην Ανατολική Ευρώπη και ιδιαιτέρως στην Πολωνία, όπου αντιμετώπιζε οξυτάτη λαϊκή αντίδραση

Για την αναμφισβήτητη υποστήριξη του Στάλιν στην ανταρσία, έγραψε αργότερα ο Δημ. Βλαντάς, μέλος της τότε Κ.Ε. του ΚΚΕ

«Η δεύτερη βασική αιτία της ήττας μας, ήταν η τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ. Αυτή, από τον Μάρτη του 1946, ενθάρρυνε την ηγεσία του ΚΚΕ για ανταρτοπόλεμο, με σκοπό να εξυπηρετήσει ρωσικά συμφέροντα. Θα ήταν ανόητο να φανταστεί κανείς ότι, χωρίς την έγκριση της σοβιετικής ηγεσίας, χωρίς την υπόσχεσή της για βοήθεια, θα άρχιζε η ηγεσία του ΚΚΕ ένοπλο αγώνα μετά το 1946» («Η τραγωδία του ΚΚΕ»).


Κι όταν επήλθε η ρήξη των εντολοδοτών, Τίτο και Στάλιν, το 1948, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τους συμμορίτες, που οδήγησε στην συντριβή τους, στον Γράμμο και στο Βίτσι, τον Αύγουστο του 1949!

Οι απώλειες της Ελλάδος από τον συμμοριτοπόλεμο ήσαν οι ακόλουθες: 

Εκτελεσθέντες πολίτες από τους κομμουνιστοσυμμορίτες 4.123

εκτελεσθέντες Ιερείς 165, 

φονευθέντες αξιωματικοί και άνδρες του στρατού 12.777, 

Tραυματίες αξιωματικοί και άνδρες του στρατού 37.732, 

φονευθέντες αξιωματικοί και άνδρες της χωροφυλακής 1.579, 

τραυματισθέντες αξιωματικοί και άνδρες της χωροφυλακής 2.329.

Στις εθνικές απώλειες, να προσθέσουμε και 28.000 Ελληνόπουλα, που απήχθησαν από τις αγκαλιές των μανάδων τους και οδηγήθηκαν στο παραπέτασμα, για να γίνουν οι νέοι γενίτσαροι και να πολεμήσουν κατά της Πατρίδος στον επόμενο γύρο. 

Υπάρχει κι ένας στατιστικός πίνακας με τις υλικές καταστροφές, αλλά δεν έχει νόημα να τον παραθέσουμε, μιας και είναι γνωστό ότι η Ελλάς κατεστράφη ολοκληρωτικά από άκρου εις άκρον και πήγε 100 χρόνια πίσω!

Σήμερα, 67 χρόνια μετά, οι αγώνες και οι θυσίες όλων εκείνων που κράτησαν την Ελλάδα μας ακεραία, λησμονούνται, απαξιώνονται και σπιλώνονται. 

Ωστόσο, είναι γραφτό να δικαιωθούν και θα δικαιωθούν, μόλις θα ξημερώσει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. Κι αυτό θα συμβεί λίαν συντόμως, διότι έτσι έχει αποφασίσει ο Μεγάλος Θεός της Ελλάδος!

(Διαχρονικό κείμενο 
του Γ. Δημητρακόπουλου, 
Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού)


ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαθηλώνει τις πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ εσ. Ήρθε η ώρα για επιστροφή των αρχείων του ΚΚΕ;
Συνάντηση ΚΚΕ εσ. και ΚΚ Ρουμανίας. Πρώτος αριστερά ο Νικολάε Τσαουσέσκου. Πρώτος δεξιά ο Μπάμπης Δρακόπουλος. Από το Ιστορικές φωτογραφίες.
[...] η Ρουμανία όλη τη δεκαετία του ’80 έζησε το οξύμωρο σχήμα να είναι μια υποτιθέμενα «σοσιαλιστική» η οποία όμως εφάρμοζε με τον πλέον άτεγκτο τρόπο το πρόγραμμα λιτότητας ενός από τους πυλώνες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, του ΔΝΤ.

Λόγω της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης και του δεσποτισμού[sic] χαρακτήρα της δικτατορίας Τσαουσέσκου που δεν επέτρεπε καμία διαμαρτυρία, το πρόγραμμα λιτότητας όχι μόνο εφαρμόστηκε στην εντέλεια, αλλά οι στόχοι του εκπληρώθηκαν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι είχε προβλεφθεί. Πολύ γρήγορα επιτεύχθηκαν σημαντικά πλεονάσματα και ήδη το 1986 είχε αποπληρωθεί περισσότερο από το μισό του χρέους. Στις αρχές του 1989, προς γενική κατάπληξη, πληρώθηκε το σύνολο του χρέους.

Στην περίπτωση της Ρουμανίας ισχύει στην κυριολεξία το «η εγχείριση πέτυχε, ο ασθενής πέθανε». Διότι για να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος λιτότητας ο ρουμάνικος λαός βυθίστηκε σε μια άνευ προηγουμένου εξαθλίωση. Το βιοτικό επίπεδο καταβαραθρώθηκε, η παιδική θνησιμότητα εκτοξεύτηκε, η πείνα επέστρεψε, ο κόσμος πάγωνε κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η τραγική κατάσταση στην οποία περιήλθε η κοινωνία αποτέλεσε βασική αιτία των ταραχών που εντέλει οδήγησαν στην πτώση του καθεστώτος το 1989.


Left.gr, "Στα χνάρια του Τσαουσέσκου"

***
Από την αρχή, τα δύο κόμματα [ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ.] ανταγωνίστηκαν για την κυριαρχία στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Το ΚΚΕ (εσ.) κέρδισε την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους των μελών της Κ.Ε. του ΚΚΕ, από τους οποίους οι περισσότεροι δεν είχαν προσκληθεί στη Βουδαπέστη. Το ΚΚΕ όμως είχε την αμέριστη πολιτική και οικονομική υποστήριξη της ΕΣΣΔ, παρά τις εκκλήσεις των «ανανεωτών» στους Σοβιετικούς να κρατήσουν ουδέτερη στάση. Το ΚΚΕ (εσ.) μπορούσε να υπολογίζει στη διακριτική ανοχή της Ρουμανίας του Τσαουσέσκου [...]


***
Το ΚΚΕ εσ. είχε οικονομική βοήθεια από εράνους που κάνανε εκεί οι σύντροφοί μας και ο Τσαουσέσκου βοήθησε την «Αυγή» με χαρτί που προσφέρθηκε με μεγάλη έκπτωση.


*** 
Μανώλης Γλέζος, Ηλίας Ηλιού, Νικολάε Τσαουσέσκου. Από το Ειρηνικά.



Μια τεσσαρακονταετής διαμάχη γύρω από την τύχη του διχοτομημένου αρχείου του ΚΚΕ έρχεται στην επιφάνεια με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου των κκ. Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη σχετικά με τις απίστευτες διαδρομές και εμπλοκές που είχε το τμήμα εκείνο του αρχείου που απέσπασε το 1968, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ (12η Ολομέλεια), η αποκαλούμενη «αναθεωρητική ομάδα». Πρόκειται για την πλευρά των Δ. Παρτσαλίδη, Ζ. Ζωγράφου και Π. Δημητρίου, των τριών μελών του Πολιτικού Γραφείου που διαγράφηκαν κατά τη 12η Ολομέλεια, οι οποίοι με όσα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τούς ακολούθησαν συγκρότησαν έναν χρόνο αργότερα το ΚΚΕ εσωτερικούΑπό τα πρώτα θύματα της διάσπασης, σε πρακτικό επίπεδο, ήταν το σημαντικό κομματικό αρχείο, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Sibiou, 282 χιλιόμετρα βορειοδυτικώς του Βουκουρεστίου, πρωτεύουσας της σοσιαλιστικής τότε Ρουμανίας, όπου ήταν η έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του διωγμένου- μετά την ήττα του εμφυλίου πολέμου- ΚΚΕ. Το καθεστώς Τσαουσέσκου με τη «φιλοξενία» που επεφύλαξε στο «αδελφό» κόμμα κατέστη μοιραίο για τους σοβιετόφιλους έλληνες κομμουνιστές, οι οποίοι διαπίστωσαν με έκπληξη ότι από ρουμανικής πλευράς παρείχετο πλήρης κάλυψη- αν όχι συγκεκαλυμμένη συνέργεια- στην κινηματογραφικού τύπου «απαλλοτρίωση» σημαντικού μέρους του κομματικού αρχείου. 


Λάμπρος Σταυρόπουλος, "Ο Εμφύλιος Πόλεμος για τα αρχεία του ΚΚΕ", "Το Βήμα"

***



Από την έκθεση αρχείων για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, "Ριζοσπάστης"



Για το κλεμμένο Αρχείο του ΚΚΕ

Μετά τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1968), η ομάδα που αποχώρησε από το καθοδηγητικό όργανο και αργότερα συγκρότησε το λεγόμενο «ΚΚΕ εσωτερικού» (Δ. Παρτσαλίδης, Π. Δημητρίου, Ζ. Ζωγράφος κ.ά.), εισέβαλε αιφνιδιαστικά και προμελετημένα, στο κτίριο όπου στεγαζόταν το κομματικό Αρχείο και το λεηλάτησε με τη βοήθεια της ρουμανικής αστυνομίας.

Μετά από ένα διάστημα οι αναθεωρητές μετέφεραν το κλεμμένο υλικό στα Σκόπια και το 1988 στην Ελλάδα. Η δήθεν ιδιοκτησία του «ΚΚΕ εσωτερικού» έγινε στη συνέχεια «ιδιοκτησία» του ΣΥΝ. Εδώ και χρόνια αυτό το αρχειακό υλικό του ΚΚΕ, αποτελεί το βασικό τμήμα των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Πρόκειται για ιδιωτική εταιρία, κατ' ουσίαν αποτελεί «ιδιοκτησία» του ΣΥΝ.

Το θέμα με το μέρος του Αρχείου του ΚΚΕ, που κλάπηκε το 1968, επανήλθε στη δημοσιότητα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, «το κομματικό αρχείο».

Το βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη προλογίζει η ιστορικός Ελένη Μπιμπίκου - Αντωνιάδη, που γράφει ανάμεσα σε άλλα:

«Με αυτήν τη μεταβίβαση, ένα αρχείο κόμματος μετατράπηκε σε αρχείο ιδιωτών και σήμερα, ύστερα από δύο δεκαετίες, εξακολουθεί να υπάρχει το πρόβλημα κατά πόσον ένα αρχείο που ανήκει σε ένα πολιτικόν οργανισμό μπορεί να ανήκει σε ιδιώτες και η χρήση του να εξαρτάται από την απόφασή τους. (...) Θα πρέπει ακόμα να προσθέσουμε εδώ, πως ο πολιτικός οργανισμός, στον οποίον ανήκει το αρχείο, βλέπει την κοινωνικήν επανάσταση ως μελλοντικό καθήκον και όχι ως παρελθούσα ιστορία, θέση που φυσικά θα λαμβάνεται υπ' όψιν όταν πρόκειται για αποφάσεις σχετικές με τη διαθεσιμότητά του. (...) θέτει το ζήτημα της ενότητας του αρχείου του ΚΚΕ υπό την κυριότητα του μοναδικού νόμιμου ιδιοκτήτη του».

Οπως θα περίμενε κανείς, η ηγεσία του «ΚΚΕ εσωτερικού» και της ΕΑΡ ουδέποτε αναγνώρισε ότι το αρχείο δεν τους ανήκει. Είχαν πάντα την άποψη ότι δικαιούνται να κατέχουν μέρος του Αρχείου του ΚΚΕ, αν και έχουν αποβάλει τη λέξη «κομμουνιστικό» ακόμα και από την ονομασία τους. Ετσι, οι προσπάθειες του ΚΚΕ να πάρει αυτό που του ανήκει, έπεσαν στο κενό.

Στις 4 Δεκεμβρίου 2007, η ΚΕ του ΚΚΕ απέστειλε στο ΔΣ των ΑΣΚΙ την ακόλουθη επιστολή:

«Στα αρχεία του ΑΣΚΙ, όπως γνωρίζετε, βρίσκεται ένας μεγάλος όγκος του αρχειακού υλικού του ΚΚΕ, μέρος των γενικών αρχείων του.

Γνωρίζετε, επίσης, ότι με τις πλημμύρες το 1994 που έπληξαν ιδιαίτερα τα Γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, το αρχείο του υπέστη σημαντικές φθορές και σε ορισμένες κατηγορίες υλικών και φωτογραφιών μεγάλες έως ανεπανόρθωτες βλάβες.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 90 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ γίνεται προσπάθεια να επιταχυνθεί η ανασυγκρότηση των αρχείων του Κόμματος, με στόχο να ολοκληρωθεί αυτή σε μια πορεία.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ θα ήθελε να παραχωρηθεί στο ΚΚΕ αντίγραφο (υπογράμμιση ΜΜ) των αρχειακών υλικών του που βρίσκονται στην κατοχή του ΑΣΚΙ».

Στις 8 Ιανουαρίου 2008 στην επιστολή απάντησε, για το ΔΣ, ο πρόεδρος των ΑΣΚΙ Σπύρος Ασδραχάς:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο των ΑΣΚΙ σας εκφράζει τις θερμές του ευχές για το νέο έτος και σας γνωστοποιεί ότι έλαβε γνώση της επιστολής σας της 4/12/2007. Επειδή τα ζητήματα που θίγετε απαιτούν διεξοδική συζήτηση, το ΔΣ επιφυλάχθηκε να τα εξετάσει και πάλι. Για το σκοπό αυτό θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο το γενικά διατυπωμένο αίτημα να εξειδικευτεί σε συνεργασία μας με τη δική σας αρχειακή υπηρεσία, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι δεν είναι συζητήσιμη η ολική υποκατάσταση ενός αρχειακού συνόλου σε φωτογραφικά αντίγραφα.

Επειδή, όμως, σταθερή αρχή μας είναι τα ανοιχτά αρχεία και η ελεύθερη πρόσβαση προσβλέπουμε στη συνεργασία των ειδικών των δύο αρχείων, ώστε να καθοριστούν και να συγκεκριμενοποιηθούν τα αιτήματα που θέτει η επιστολή σας, καθώς και οι εκατέρωθεν διαθεσιμότητες και ετοιμότητες.

Υ.Γ. Σε ιδιαίτερο φάκελο σας επισυνάπτουμε τον κανονισμό λειτουργίας του Αναγνωστηρίου των ΑΣΚΙ, καθώς και τον κατάλογο του Αρχείου ΚΚΕ (1943 - 1968) που διατίθεται για την εξυπηρέτηση των ερευνητών».

Με τέτοιο τρόπο αντιμετώπισαν το ΚΚΕ και την επιστολή που τους έστειλε: Απαξιωτικά και με αλαζονεία!Εστειλαν και τον κανονισμό λειτουργίας του Αναγνωστηρίου των ΑΣΚΙ, για να πάμε να μελετήσουμε!... Και να σκεφθεί κανείς ότι η ΚΕ ζήτησε αντίγραφα και όχι το πρωτότυπο αρχείο που δικαιωματικά ανήκει στο ΚΚΕ!...

Στο «Βήμα της Κυριακής» (29 Μαρτίου 2009) γράφτηκε ότι «εκείνο που απομένει είναι να ανοίξει και ο Περισσός το δικό του, το οποίο κρατά κλειστό ως επτασφράγιστο μυστικό στη βάση μιας ελεγχόμενης ανάγνωσης της ιστορίας κατά τις εκάστοτε πολιτικές επιδιώξεις της ηγεσίας του»!

Το αρχείο του «Συγκροτήματος Λαμπράκη» (ολόκληρο, όχι το μισό) είναι άραγε ανοιχτό στους ερευνητές;Θα είχε ενδιαφέρον, για να πληροφορηθούμε όλα τα έργα και τις ημέρες του Συγκροτήματος καθ' όλο τον 20ό αιώνα. Σε κάθε περίπτωση, οι επικρίσεις για «κλειστό αρχείο», απ' όποιες πλευρές κι αν προέρχονται, μας υποχρεώνουν να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά τα εξής:

1. Οι επικριτές του ΚΚΕ ποτέ δεν έχουν δείξει την ίδια «ευαισθησία» για το άνοιγμα των αρχείων της κρατικής ασφάλειας και άλλων κρατικών οργανισμών, υπουργείων και λοιπά. Αν, λοιπόν, είναι ειλικρινείς, ας το κάνουν έστω και τώρα. Οφείλουν όμως να πουν καθαρά, αν το κλεμμένο αρχείο ανήκει στο ΚΚΕ ή όχι, δηλαδή να μην παρουσιάζουν την κλοπή ως νόμιμη και θεμιτή ενέργεια.

2. Το ΚΚΕ αξιοποιεί το Αρχείο του και οι επικριτές του θα έπρεπε να μην το «ξεχνούν».

Στο «Επιμορφωτικό Κέντρο - Βιβλιοθήκη, Χαρίλαος Φλωράκης» βρίσκονται στη διάθεση του κοινού, ερευνητών και άλλων, σε ψηφιακή μορφή, 160.000 σελίδες και 39.234 έγγραφα, προερχόμενα από το Αρχείο του ΚΚΕ.

Πρόσφατα εκδόθηκε ο 10ος τόμος των ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ. Συνολικά στους 10 τόμους δημοσιεύτηκαν υλικά 6.812 σελίδων.

Προς τιμήν των 90 χρόνων του Κόμματος η ΚΕ αποφάσισε και εκδόθηκαν τα «Πρακτικά της 12ης Ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ» (1.077 σελίδες) και τα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ, από την ίδρυσή του (494 σελίδες).

Από το Αρχείο του ΚΚΕ επιλέχθηκε ένα τεράστιας ποσότητας φωτογραφικό υλικό, που αποτυπώθηκε στην έκθεση φωτογραφίας και ντοκουμέντων για τα 90χρονά του, ενώ εκτέθηκαν δημόσια και 100άδες αντικείμενα από τη θυελλώδη πορεία του Κόμματος, που επίσης ανήκουν στο Αρχείο του ΚΚΕ από την ίδρυσή του.

3. Το κυριότερο: Το ΚΚΕ πραγματοποίησε οικονομική εξόρμηση, το μεγάλο μέρος της οποίας θα διατεθεί για την ανέγερση του κτιρίου, όπου θα στεγαστεί το Αρχείο του Κόμματος, σε σύγχρονες και κατάλληλες εγκαταστάσεις. Αυτό το υλικό, το οποίο σκεπάστηκε από τα νερά της μεγάλης πλημμύρας του 1994, δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί εξ ολοκλήρου και βρίσκεται σε φάση ψηφιοποίησης.

4. Ωστόσο, εκείνο που ενοχλεί διάφορες πλευρές είναι ότι το ΚΚΕ επαγρυπνεί και δεν ξεχνά μέσα σε ποιες πολιτικές συνθήκες δρα, διεθνείς και εσωτερικές. Και από αυτή την άποψη εκείνο θα κρίνει πώς θα αξιοποιείται το Αρχείο του. Γνώμονας του ΚΚΕ είναι να συμβάλει στη σοβαρή και ουσιαστική ιστορική έρευνα.

Σε αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιεί και το Αρχείο του για τη συγγραφή του ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ (Β' Τόμος, 1949 - 1974), που πραγματοποιεί η Κεντρική Επιτροπή και για το οποίο θα διεξαχθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, σύμφωνα με την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου.

Αλλωστε, το ΚΚΕ δεν αρνήθηκε ποτέ να δώσει υλικό ή πληροφορίες σε ερευνητές ή ιστορικούς, εφόσον αυτό ήταν αντικειμενικά δυνατό.