ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ  2014
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΑΣ.ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΑΣ

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ;



Κάθε συγκυβέρνηση που προκύπτει στην Ελλάδα των Μνημονίων, έχει και μια «ιδιαίτερη» ονομασία. 

Της νουδούλας με το κλεφτο-ΠΑΣΟΚ λεγόταν συγκυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, από τα ονόματα των επικεφαλής της. 

Ετούτη, λέγεται συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων ή κατά άλλους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η μελλοντική «προοδευτική διακυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, πως θα λέγεται άραγε; 

Προτείνουμε… ΠΑΡΙΖΑ, που είναι και… χορταστικό!

Συνοδευόμενη από… αγγουράκι, κρύο και δροσερό, για τους ψεκασμένους που θα μείνουν στην απ’ έξω!


Τρέχει να προλάβει τους πασόκους και ο Μητσοτάκης: Θα δώσει το παρόν στο συνέδριο για να τους πείσει να συγκυβερνήσουν!


Ξεκινάει αυτές τις μέρες το συνέδριο του κλεφτοπασόκ με κύριο ερώτημα πώς θα καταφέρουν να βάλουν και πάλι χέρι στο κρατικό ταμείο.

Ήδη έχουν μία πρόταση από τον Τσίπρα για συγκυβέρνηση όταν του τελειώσει ο Καμμένος και έτσι άξαφνα δημιουργήθηκε ανταγωνισμός.

Σπεύδει εκτάκτως, λοιπόν, ο Μητσοτάκης και θα δώσει το ηχηρό «παρών» στο συνέδριο του ΠαΣοΚ για να προλάβει μη χάσει τους… εταίρους του.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο συνέδριο του ΠαΣοΚ θα έχουν και σχετικό «αντιρατσιστικό» κομμάτι, με ομιλία εκπροσώπων ΜΚΟ του Soros, προβολή της ταινίας «American History Χ» και εκπρόσωπους των… ρομά. 



Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

«Δημοκρατία»: Η ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία ξεπουλάει την Πατρίδα και τον Λαό


Με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο η εξαιρετική στήλη «Ηρεμολόγιο» στην εφημερίδα «Δημοκρατία» αναφέρεται στον γραικυλισμό και την εθελοδουλεία των ελληνόφωνων πολιτικάντηδων:

«Ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία σημαίνει οι Τούρκοι να διαβάζουν το Κοράνι στην Αγια-Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη κι εδώ οι ξεζουμισμένοι φορολογούμενοι να πληρώνουν κατασκευή ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, σε τεράστιας συμβολικής και ιστορικής σημασίας αρχαιολογικό χώρο. 

Φυσικά, το τέμενος θα “σφραγίσει” την περιοχή και δεν θα μπορούν οι αρχαιολόγοι να ερευνήσουν για τα όσια και τα ιερά μας που κρύβει η γη όπου θα πατήσει πόδι ο ιμάμης.

Ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία σημαίνει να χαρίζουν στους απογόνους των σφαγέων των προγόνων μας έκταση του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού για να καρφωθεί ξανά στη γη του Ερεχθέα η ημισέληνος.

Ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία σημαίνει εκτουρκισμός, ισλαμικός εποικισμός, μείωση του γηγενούς πληθυσμού και χρέος που δεν θα μπορούν να ξεπληρώσουν 100 γενιές.

Ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία είναι οι εθνικοφανείς αρλεκίνοι να ψηφίζουν αγχωμένοι υπέρ της ανέγερσης του τζαμιού για να μην διαγραφούν από τους… ηγέτες. Εμ, καλή κι άγια η πατρίδα, αλλά να πάθουν και τέτοια συμφορά; Να διαγραφούν; Απαπαπαπά!

Όλα μπορεί να τα θυσιάσει ένας καλός βουλευτής, αρκεί αυτά τα όλα να μην είναι δικά του. Είπαμε, ιδεολόγος ναι, κορόιδο όχι…»

Μπορεί ο οποιοσδήποτε Εθνικά σκεπτόμενος να διαφωνήσει με τα όσα προηγήθηκαν, τα οποία με πολύ εύστοχο τρόπο σχολιάζει ο αρθρογράφος της «Δημοκρατίας»;

Οι εγχώριοι πολιτικάντηδες του «συνταγματικού τόξου» φροντίζουν, σε καθημερινή βάση, να δικαιολογούν τον ενδοτισμό που διέπει τις πράξεις τους. Πράξεις, οι οποίες είναι ξεκάθαρα ανθελληνικές ως προς όλες τις πτυχές τους, ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές, ενώ ταυτόχρονα αφορούν την πλήρη άρνηση του παρελθόντος του Έθνους μας, με αρνητικές προεκτάσεις τόσο στο παρόν όσο -πολύ χειρότερα- και στο μέλλον της Πατρίδας και του Λαού.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΔΕΣΜΩΤΗΣ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

PAPADOPOULOS
Σαν σήμερα, το 1999, πέθανε δεσμώτης –μα με το πνεύμα ελεύθερο!- της «Δημοκρατίας 1974», ο Ηγέτης της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Τίμησε την στολή του Έλληνα αξιωματικού στα πεδία των μαχών και κυβέρνησε την Ελλάδα με πατριωτικό πνεύμα, απαράμιλλο ήθος και εντιμότητα, ήταν ο δημιουργός του ελληνικού «οικονομικού θαύματος», έκανε πραγματικά μεγάλα έργα κι έδωσε ψωμί στο φτωχό κοσμάκη. Ανατράπηκε πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του και αρνήθηκε να υπογράψει αίτηση αποφυλάκισης στους δεσμώτες του.

Θα μείνει για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΣ στις καρδιές των αγνών Ελλήνων πατριωτών!


pap. georgios

2e871-brousko-xounta

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 
ΣΤΙΣ 20:00 
ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ PRSIDENT 
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 
ΤΗΣ 4ΤΟΜΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ 
ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ 
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Ο ΤΡΑΜΠ, Η ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ ΤΑ… ΛΑΧΑΝΑ

Ενώ, λοιπόν, ο παμπόνηρος Ομπάμα κούνησε το μικρό του δαχτυλάκι και… σαλάγησε προς την Αμέρικα και τον καπιταλισμό τους… hasta la Victoria siempre συντρόφους της Κούβας (με την προοπτική να επέλθει η πλήρης αμερικανοποίησή τους μόλις θα φύγει από την προεδρία ο Κάστρο…), ο Τραμπ –που όπως φαίνεται είναι πιο χαζός όχι μόνον από τον Μπους αλλά κι από τα… λάχανα- ανακοίνωσε την ακύρωση, με άμεση ισχύ, της συμφωνίας!

Έτσι, με ομιλία που εκφώνησε στο Μαϊάμι της Φλόριντα, χαρακτήρισε «φρικτή» και «λανθασμένη» συμφωνία, διότι «δεν βοηθά τους Κουβανούς και κάνει πλουσιότερο το καθεστώς», ενώ ανακοίνωσε επαναφορά των γνωστών κυρώσεων, που συσπείρωναν τους Κουβανούς γύρω από το μαρξιστικό καθεστώς.

Είναι φανερό, ότι ο άνθρωπος αυτός, αφού συμβιβάστηκε εν ριπή οφθαλμού με το αμερικανοσιωνιστικό κατεστημένο κι έγινε θλιβερή μαριονέτα του, ψάχνει τώρα για αδύναμους «εχθρούς», προκειμένου να δείχνει… δυνατός κι… επιβλητικός στα αμερικανάκια!

- Και να μην ξεχνάμε εδώ, πως κάποιοι άλλοι πριν απ’ αυτόν, είχαν εξαναγκάσει με την πολιτική τους τον τότε (1959) ελαφρώς αριστερίζοντα αλλά μη μαρξιστή Φιντέλ Κάστρο, να πέσει στην αγκαλιά της Σοβιετικής Ένωσης και να το γυρίσει στον μαρξισμό!


Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΠΩΜΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ




Με θέμα την δημοσιότητα των πολιτικών άκρων
ασχολήθηκε ο γνωστός υβριστής μας κ. Μανδραβέλης που αρθρογραφεί στην καθεστωτική καθημερινή. Με αφορμή τα καμώματα της Κωνσταντοπούλου στο Δίστομο, τα οποία πρόσφεραν ελάχιστα λεπτά δημοσιότητας στον ήδη ανύπαρκτο πολιτικό της σχηματισμό, ο αρθρογράφος περιέπλεξε στην υπόθεση και τη Χρυσή Αυγή, και προσπάθησε να την εξισώσει με τις ακραίες φωνές της αριστεράς. 

Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων και τα εξής: 

«Είναι δύσκολη η δημοσιογραφική αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων της πολιτικής. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της «Χρυσής Αυγής» έχουμε κατηγορηθεί για τα πάντα και τα αντίθετά τους. «Γιατί κρύβετε τα αίσχη τους; Για να μη μάθει ο κόσμος ποιοι πραγματικά είναι;» και «γιατί δημοσιοποιείτε τα καμώματά τους και τους διαφημίζετε;». 

Το χειρότερο, δε, όλων είναι πως και τα δύο ερωτήματα είναι εύλογα. Κι αυτό διότι η δημοσιοποίηση ακραίων συμπεριφορών δημιουργεί απέχθεια σε ένα κομμάτι του πληθυσμού, αλλά σε ένα άλλο φτιάχνει μιμητές. Ποιο είναι το μεγαλύτερο; Δυστυχώς, το μαθαίνουμε κατόπιν εορτής και κάλπης.»

Είναι προφανές ότι ο Μανδραβέλης ψεύδεται γράφοντας ότι είναι δύσκολη η δημοσιογραφική αντιμετώπιση του κινήματός μας, τη στιγμή που ότι θετικό έχει να καταδείξει η Χρυσή Αυγή στα 5 έτη του κοινοβουλευτικού της βίου αποσιωπάται πλήρως από τα ΜΜΕ. 

Έπειτα, υποκρινόμενος ότι βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος ανάμεσα στις δύο διαφορετικά ερωτήματα που έχει η κοινωνία για τη Χρυσή Αυγή, όπου και τα δύο ερωτήματα είναι παντελώς άστοχα, κάνει λόγο ότι δεν γνωρίζει την απάντηση αυτών, και ότι αυτή απαντιέται μετά από τις εκλογές. Η υποκρισία του Μανδραβέλη δεν έχει όρια, μιας και προσπαθεί να κατευθύνει την κοινή γνώμη σε φανταστικές επισημάνσεις για τη Χρυσή Αυγή

Όλος ο κόσμος, εχθροί και φίλοι του κινήματός μας, που παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις γνωρίζει ότι τίποτε από τα παραπάνω που υποστηρίζει ο αρθρογράφος δεν είναι αληθή. Γιατί το κάνει τότε ο Μανδραβέλης; 

Πρώτα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο ανθελληνικό τόξο- θα εξηγήσουμε παρακάτω- δεύτερον, γνωρίζει και αυτός ότι οι συκοφαντίες που γράφει για μας δεν ισχύουν σε καμία των περιπτώσεων, τρίτον, κάτι έπρεπε να σκαρφιστεί να γράψει εναντίον μας τη στιγμή που το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον επωμίζεται μόνο η Χρυσή Αυγή- κάτι που δίνει σαφέστατα άνοδο στα ποσοστά του κινήματος- βγάζοντας τέλος και την ουρά του απ’ έξω ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, τάχα μην γνωρίζοντας τι θα βγάλουν οι κάλπες στις επόμενες εκλογές.

Ότι και να κάνουν, όσα φαντασιόπληκτα κείμενα και αν γράψουν, δεν θα σταματήσουν την πολιτική άνοδο και την πολιτική δράση της Χρυσής Αυγής για ένα και μοναδικό λόγο. 

η Χρυσή Αυγή λέει αλήθειες κάθε ώρα και κάθε λεπτό του κοινοβουλευτικού της βίου, και όχι κάθε παραμονές εκλογών που κάνουν οι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί. 

Και αυτό το τελευταίο το γνωρίζει ο Μανδραβέλης, και αυτό είναι που τον κάνει- εμμέσως- να φωνάζει προς τους πολιτικούς μας αντιπάλους ότι ανεβαίνουμε επικίνδυνα.

Παιδάκος


Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Μετά την κυβέρνηση και οι ΜΚΟ αδιαφόρησαν πλήρως για τους σεισμόπληκτους στην Λέσβο - Δεν είναι «πρόσφυγες»…


Είχαμε επισημάνει πολύ σωστά ότι η κυβέρνηση, η οποία «σκίζεται» για οτιδήποτε αφορά την άνετη διαβίωση των «προσφύγων» (που στο κάτω-κάτω ήρθαν παράνομα στην Χώρα μας), έδειξε για μια ακόμη φορά την αδυναμία της να χειριστεί μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως ο σεισμός στην Λέσβο.

Υπάρχει, όμως μια ακόμη πτυχή αυτής της ιστορίας καθώς τρεις ημέρες μετά τον σεισμό δεν έχουμε δει ούτε μια ΜΚΟ, ούτε έναν «αλληλέγγυο», που τρέχουν να συμπαρασταθούν στον κάθε λαθρομετανάστη που εισέρχεται παράνομα, να παρέχουν έστω την παραμικρή βοήθεια στους σεισμόπληκτους της Λέσβου.

Όχι, βεβαίως, ότι δεν περιμέναμε αυτή τους την στάση. Απλώς, το δράμα που περνούν οι Λέσβιοι συμπατριώτες μας αποτελεί, δυστυχώς, μια ευκαιρία για να ξεσκεπαστεί η βαθύτατη υποκρισία όλων αυτών των οργανώσεων και των ατόμων, των οποίων η «φιλανθρωπία» και η «ευαισθησία» εξαντλούνται μόνο σε αλλοδαπούς και δεν περισσεύουν στο ελάχιστο για κανέναν Έλληνα αναξιοπαθούντα.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ


Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΑΤ, ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟ ΜΕΝΙΔΙ ΤΟ ΠΑΜΕ!


Περίεργα πράγματα συνέβησαν χθες. Αντί για το Μενίδι, οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι του Μενιδίου έκαναν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ, ύστερα από σχετικό κάλεσμα του Δημάρχου Αχαρνών…

Ο οποίος δήμαρχος Αχαρνών, είχε –σύμφωνα με την ειδησεογραφία- μετάσχει προχθές σε «σύσκεψη» στα γραφεία της νουδούλας, υπό τον Κούλη, για το θέμα της εγκληματικότητας – μετά το πέρας της οποίας, η νουδούλα δεν τόλμησε να εκδώσει ούτε καν μια ανακοίνωση καταδίκης του φόνου του 11χρονου Μάριου…

Αλλά, γιατί ειδικά χθες δεν έπρεπε να γίνει συγκέντρωση των αγανακτισμένων κατοίκων στο Μενίδι, όπως κάθε μέρα; Μήπως υπήρχε κάποιος ειδικός λόγος;

Υπήρχε και ήταν μια συγκέντρωση που έκαναν οι «συμπαραστάτες» και «αλληλέγγυοι» κάθε «μειονότητας», του ΠΑΜΕ, δήθεν κατά της…εγκληματικότητας, με συνθήματα-σούπες, όπως «τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία» και «Εργάτη κάνε υπόθεση δική σου τη μόρφωση και τη ζωή που θα έχει το παιδί σου», που αποπροσανατολίζουν από την «πηγή του κακού», που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο καταυλισμός των «ευπαθών».

Εξηγούμε, λοιπόν, το μεγάλο κόλπο: το σύστημα, για να σπάσει τον καθημερινό αγώνα των κατοίκων, έστειλε στο Μενίδι το ΠΑΜΕ! Αλλά, επειδή είναι γνωστός ο ρόλος του ΠΑΜΕ, εάν ταυτοχρόνως γινόταν συγκέντρωση και των κατοίκων, υπήρχε σοβαρότατη περίπτωση οι κάτοικοι να ζητήσουν εξηγήσεις από τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές» του ΠΑΜΕ και να υπάρξουν άλλου είδους καταστάσεις. Έτσι, χειραγωγήθηκε ο δήμαρχος από τον Κούλη, να οργανώσει μια ανέξοδη συγκέντρωση κατευνασμού έξω από το υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στο Μενίδι για τους κομμουνιστές επίστρατους του συστήματος! Τόσο καλά!

-Το πρόβλημα υπάρχει στο Μενίδι κι όχι στην οδό… Κατεχάκη, και στο Μενίδι πρέπει να γίνονται καθημερινά οι συγκεντρώσεις των κατοίκων, μέχρι που να πάψει να υπάρχει το πρόβλημα!

Βέβαια οι  κάτοικοι της περιοχής των Αχαρνών, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όταν η ιστορία με τον τραγικό θάνατο του Μάριου καταλαγιάσει και τα φώτα της δημοσιότητας πέσουν κάπου αλλού, θα μείνουν και πάλι απροστάτευτοι και έρμαια στα χέρια αυτών που εντελώς ανενόχλητοι ποζάρουν με καμάρι κρατώντας όπλα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και τους φωτογραφικούς φακούς. Και τότε κανένας πωρωμένος «αντιρατσιστής» δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς.

Αθανάσιος Βασιλόπουλος


Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΜΕΝΙΔΙ ΑΠΟ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ...ΦΩΝΑΖΑΝ ΕΞΩ ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΝΙΔΙ!..ΤΑ ΣΥΡΙΖΟΜΑΤ ΠΕΤΑΓΑΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΧΗΜΙΚΑ!!




Τεταμένη παραμένει η ατμόσφαιρα στο Μενίδι από την περασμένη Πέμπτη, όταν έχασε τη ζωή του ο άτυχος 11χρονος Μάριος.

Αυτή την ώρα είναι σε εξέλιξη επεισόδια ανάμεσα σε εξοργισμένους κατοίκους που κατευθύνονταν προς 
τον καταυλισμό των Ρομά και τα ΜΑΤ που τους έφραξαν το δρόμο.


Οι διαδηλωτές που κατευθύνοντας προς τον καταυλισμό των Ρομά πέταξαν πέτρες προς τους άνδρες των ΜΑΤ οι οποίοι απάντησαν με ρίψη χημικών και δακρυγόνων.


Σημειώνεται ότι κάτοικοι του Μενιδίου πραγματοποιούσαν πορεία στο κέντρο της πόλης διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση ανομίας στην πόλη τους, που ήρθε ξανά στο προσκήνιο μετά και τον χαμό του 11χρονου Μάριου στην αυλή του σχολείου του, το βράδυ της Πέμπτης, από αδέσποτη σφαίρα, η οποία προήλθε πιθανότητα από πυροβολισμούς που έριχναν Ρομά σε κοντινό σπίτι για να γιορτάσουν τη μη προφυλάκιση μέλους τους οικογένειάς τους που είχε συλληφθεί με ναρκωτικά.




Κατά τη διάρκεια της πορείας μπλοκ 200 ατόμων περίπου αποσπάστηκε από το κεντρικό σώμα των διαδηλωτών και κατευθύνθηκε προς τον καταυλισμό Ρομά φωνάζοντας συνθήματα όπως «Εξω οι γύφτοι από το Μενίδι».
Ωστόσο, στην πορεία τους συνάντησαν τους άνδρες των ΜΑΤ που είχαν στήσει φραγμό προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.


Να σημειωθεί ότι νωρίτερα, Ρομά τοποθέτησαν κάδους απορριμμάτων στη συμβολή των οδών Μπόσδα και Μόρνου, αφού μετά από την επίθεση κουκουλοφόρων στο σπίτι του 23χρονου συλληφθέντα Ρομά δηλώνουν ότι φοβούνται για περαιτέρω επεισόδια.



Δείτε το βίντεο από το Star:




Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Ν. Γ. Μιχαλολιάκος στην “Εγνατία Τηλεόραση”: Να μην πληρώσει ο Λαός το παράνομο χρέος - ΒΙΝΤΕΟ


Ο Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή φιλοξενήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στην "Εγνατία τηλεόραση" από τον δημοσιογράφο Λ. Λαζάρου.

Ο Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος, αναφερόμενος στο ζήτημα του δημόσιου χρέους, τόνισε την πάγια θέση της Χρυσής Αυγής ότι αυτό είναι παράνομο.

Σημείωσε πως ακόμη και από το εισαγωγικό σημείωμα των Κοινοβουλευτικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την παραπομπή του Παπαντωνίου στην εξεταστική εξάγεται το συμπέρασμα πως το δημόσιο χρέος είναι επαχθές και ο Ελληνικός Λαός δεν πρέπει να το πληρώσει.

Προέβλεψε πως η μνημονιακή συγκυβέρνηση δεν θα κερδίσει καμία ελάφρυνση χρέους και θα υποχωρήσει για ακόμη μια φορά προς μια νέα εθνική ταπείνωση.

Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα, την οποία θέλουν χρεοκοπημένη, και αυτό επιβεβαίωσε και ο καθηγητής Γεωλογίας του ΑΠΘ, Α. Φιλιππίδης που εκτίμησε τον ορυκτό πλούτο της χώρας στα 2,4 τρισ. ευρώ.

Συνένοχη είναι και η Νέα Δημοκρατία, η οποία δεν δεσμεύεται για μια διαφορετική πολιτική, αλλά θα εφαρμόσει τα εθνοκτόνα μέτρα.

Η Χρυσή Αυγή είναι μία Εθνική δύναμη Αντιπολίτευσης, η οποία με συνέπεια αγωνίζεται ενάντια στα Μνημόνια και το παράνομο χρέος.

Ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής έκλεισε την παρέμβαση, λέγοντας "Να μην ξεπουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας, γιατί αυτό θα είναι Εθνική τραγωδία"!


Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΓΓΟΝΗ ΤΗΣ «ΕΛΕΝΗΣ» -ΤΗΣ ΘΡΥΛΙΚΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΛΙΑ- ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΟΙ ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...!!




Πώς η κόρη του Νικόλα Γκατζογιάννη, συγγραφέα του περίφημου βιβλίου για τον Εμφύλιο, αντιμετώπισε τα φαντάσματα του παρελθόντος και ξεπέρασε την οικογενειακή κληρονομιά της φρίκης των εκτελέσεων

Το ίδιο το όνομά της ήταν μπεστ σέλερ εξαρχής, η ευλογία και η κατάρα της ως συγγραφέας πριν καν γράψει έστω και μία λέξη. Ευτυχώς για την Ελλάδα και τη διεθνή της εικόνα, το όνομα «Eleni N. Gage» παραμένει εγγύηση προσέλκυσης ενδιαφέροντος.

Ιδιαίτερα όταν εξυμνεί τη χώρα μας, γράφοντας, π.χ., στο κορυφαίο ταξιδιωτικό περιοδικό του πλανήτη, το «Condé Nast Traveler»: 

«Θέλω να ακούω ελληνικά, να γεύομαι ζουμερές ντομάτες και να παρασύρομαι γλυκά σε συζητήσεις που έκανα από τότε που ήμουν πολύ μικρή και ζούσαμε στην Αθήνα. 

Κάθε χρόνο οι φίλοι που ψάχνουν για μια ‘‘πραγματικά μοναδική εμπειρία’’ με ρωτούν ποιο είναι το πιο ‘‘φρέσκο’’, το πιο υπέροχο ελληνικό νησί». Εν προκειμένω, στο «Condé Nast Traveler» η Ελένη αποθεώνει τη Μήλο, ούτως ή άλλως όμως το ύφος και ο τόνος της δεν απέχουν πολύ από τον διθύραμβο κάθε φορά που γράφει για την Ελλάδα. 

Η Ελένη Γκατζογιάννη γεννήθηκε στην Αμερική όπου και μεγάλωσε, ενώ εκεί σπούδασε Μυθολογία και Λαϊκό Πολιτισμό. Και ενώ αρχικά είχε αναπτύξει μια αυθόρμητη αποστροφή για οτιδήποτε είχε να κάνει με το μαρτύριο της γιαγιάς της, τελικά έγραψε και εκείνη τη δική της «Ελένη» αναζητώντας τον τρόπο να συνομιλήσει μαζί της - αν και τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι έκανε ο Νίκολας Kέιτζ.

«Η γιαγιά μου», γράφει η Eleni N. Gage, «έχοντας απομείνει μόνη στο χωριό της, τη Λια, συνελήφθη, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε επειδή οργάνωσε την απόδραση των παιδιών της. 

Οι κομμουνιστές αντάρτες είχαν καταλάβει το σπίτι των παππούδων μου και το είχαν κάνει αρχηγείο τους, επειδή ήταν το μεγαλύτερο στο χωριό. Αλλά οι αντάρτες ήθελαν να τιμωρήσουν τη γιαγιά μου, επειδή ο άντρας της εργαζόταν στην Αμερική. Γι’ αυτό την καταδίκασαν, εκείνη και την οικογένειά της. 

Με τα τέσσερα παιδιά της να έχουν καταφύγει σε στρατόπεδο προσφύγων και το πέμπτο, την τότε 15χρονη Λίλια, να θερίζει στάρι για τους αντάρτες σε κάποιο μακρινό χωριό, η γιαγιά μου πέρασε τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της χωρίς την οικογένειά της, αλλά στο σπίτι της. Οι στρατιώτες έστελναν τις ντόπιες γυναίκες και νεότερες κοπέλες να κάνουν βαριές δουλειές, εκπαίδευαν τα κορίτσια στον πόλεμο και, εν τέλει, άρχιζαν να αρπάζουν τα παιδιά από τους γονείς τους. Τα έστελναν εκτός Ελλάδας, πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. 

Οι αντάρτες έχαναν τον πόλεμο, είχαν όμως την ελπίδα ότι παίρνοντας τα παιδιά και εγκαθιστώντας τα αλλού, εάν τους εμφυσούσαν τις δικές τους αρχές και τα υπέβαλλαν σε στρατιωτική εκπαίδευση, μπορεί να έφταναν σε μια μεγαλύτερη νίκη. Η γιαγιά μου, αφού έμαθε γι’ αυτό το σχέδιο απομάκρυνσης των παιδιών, προσπάθησε να διοργανώσει τη δραπέτευση των παιδιών της στην Αμερική. Εκεί είχε μεταναστεύσει ο σύζυγός της πριν από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». 

Κατ’ αυτό τον τρόπο εξηγεί γιατί το όνομα «Ελένη Γκατζογιάννη» ήταν ήδη εξ ορισμού μια σχεδόν ασήκωτη κληρονομιά και ένα αναπόδραστο καθήκον: κάτι όφειλε να κάνει αυτό το ονοματεπώνυμο, υποχρεωτικά και επειγόντως - και όντως έτσι το ένιωθε, τουλάχιστον από κάποια φάση της ζωής της και έπειτα. Κάτι που να περιέχει οπωσδήποτε την Ελλάδα και την τραυματική ιστορία ενός ολόκληρου λαού, την τραγωδία του Εμφυλίου, τον πόνο μέσα από τον οποίο ζυμώθηκε η οικογενειακή της ταυτότητα από το 1948, όταν και εκτελέστηκε από τον ΕΛ.ΑΣ. εκείνη η πρώτη Ελένη Γκατζογιάννη.

Το βιβλίο του Ν. Γκατζογιάννη έχει γνωρίσει διεθνή επιτυχία (είναι μεταφρασμένο σε 32 γλώσσες. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από την Ελληνική Ευρωεκδοτική, τον εκδοτικό οίκο του Μιχάλη Αδαμόπουλου και του Γιώργου Βουκελάτου)


Ωστόσο, η εγγονή της χρειάστηκε να διαγράψει μια μεγάλη παρακαμπτήριο πριν συνθηκολογήσει με την επιταγή του πεπρωμένου της. Η νεαρή Ελένη Γκατζογιάννη σταδιοδρόμησε στην αρχή ως συντάκτρια σε ανάλαφρα γυναικεία περιοδικά γράφοντας για μόδα, ομορφιά κ.ο.κ., πριν στραφεί στη συγγραφή και την ταξιδιωτική λογοτεχνία. 

Παράλληλα δημιούργησε οικογένεια με έναν έμπορο καφέ από τη Νικαράγουα και έχει δύο «Greekaraguan» -όπως τα χαρακτηρίζει- ανήλικα παιδιά. 

Ταξιδεύει συνέχεια ανά τον κόσμο και οπωσδήποτε μία φορά τον χρόνο στην Ελλάδα. Με εξαίρεση δύο αρκετά μεγάλες περιόδους όπου μετοίκησε στη χώρα μας, η κόρη του Νικόλα Γκατζογιάννη ζει μόνιμα στο Γουόρστερ της Μασαχουσέτης. 

Η Eleni Ν. Gage, όπως είναι γνωστή (κάνοντας ένα λογοπαίγνιο με το «engage», που σημαίνει «εμπλέκομαι», «με αφορά», «συμμετέχω»), τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει οικειοθελώς χρέη άτυπης πρέσβειρας της Ελλάδας. Διαλαλεί με κάθε ευκαιρία και σε όλη την υφήλιο τις χάρες της χώρας μας, της μακρινής της πατρίδας, της δικής της και των προγόνων της, με καταφανώς ανυπόκριτο ενθουσιασμό: 

«Αν είχα υπογράψει κάποιο προγαμιαίο συμβόλαιο, αυτό θα περιείχε τον όρο ότι κάθε χρόνο ο σύζυγός μου, ο Εμίλιο, θα έπρεπε να με συνοδεύει στην Ελλάδα», ήταν η φράση με την οποία η Ελένη Γκέιτζ επέλεξε να ξεκινήσει το αφιέρωμά της στη Μήλο στο «Condé Nast Traveler».

Eleni [1985] by CBS Productions - Full Movie Complete W/ Greek Subtitles



31 χρόνια από την επεισοδιακή «μη πρεμιέρα» της ταινίας «Ελένη»... 
Αυτοι που και καλά καποτε πολεμησαν την λογοκρισία και τη στερηση ελευθερης βουλησης επι δικτατοριας, οι "αριστεροι", κανουν δεκα φορες χειροτερη καταπατηση ΟΛΩΝ των ανθρωπίνων δικαιωματων. Αισχος!

Το παιδομάζωμα 
(Γεώργιος Μανούκας)

https://www.scribd.com/doc/112793031/Το-παιδομάζωμα-Γεώργιος-Μανούκας#download&from_embed


Τα λιβανιστήρια του μνημονίου εναντίον της Χρυσής Αυγής: Βραδινή “στάση εργασίας” από την ΠΟΣΠΕΡΤ για να λογοκριθεί η ομιλία του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής



Στάση εργασίας πραγματοποίησαν χθες το βράδυ οι συνδικαληστές της ΠΟΣΠΕΡΤ, για να αποτρέψουν την αναμετάδοση της μαγνητοσκοπημένης ομιλίας του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νικολάου Μιχαλολιάκου, για την Άλωση της Πόλεως.

Οι συνδικαλ(η)στές που επί δεκαετίες αποτέλεσαν τα λιβαντιστήρια της αμαρτωλής εξουσίας των κλεφτών και των απατεώνων, συνεπώς συνένοχοι της δυστυχίας του Ελληνικού Λαού, τώρα φαντάζονται ότι μπορούν να κρίνουν τι θα πρέπει να βλέπουν οι Έλληνες που τους πληρώνουν τους μισθούς.

Πρόκειται, βεβαίως, για τον φερετζέ του Τσακνή και των μπολσεβίκων της μνημονιακής συγκυβέρνησης, οι οποίοι δεν άντεξαν το πολιτικό κόστος της λειτουργίας της «Επιτροπής Λογοκρισίας» και έτσι έβαλαν μπροστά την ΠΟΣΠΕΡΤ για να κάνει την βρώμικη δουλειά.


Τους δηλώνουμε ότι η φίμωση, οι αποκλεισμοί και η λογοκρισία δεν μπορούν να κάμψουν ένα πολιτικό Κίνημα το οποίο άντεξε φυλακίσεις, δολοφονίες και απηνείς διωγμούς. 

Η Χρυσή Αυγή δεν λυγίζει από τις παράνομες μεθοδεύσεις των όσων τα άνομα συμφέροντα θίγονται από τον καθάριο λόγο της.

Και για να μην βγουν και κάνουν τα... κορόιδα, να πούνε δηλαδή ότι δήθεν δεν υπήρχε προγραμματισμένη μετάδοση, ιδού και η απόδειξη:


Γιατί Άγγλοι και Αμερικανοί διχοτόμησαν την Κύπρο.



Η αντίστροφη μέτρηση για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Κύπρου και του κυπριακού ελληνισμού δεν άρχισε, όπως πρεσβεύει η συμβατική σοφία, τον Απρίλιο του 1955 με την εκδήλωση ένοπλης εξέγερσης κατά της αγγλοκρατίας και του βρετανικού ιμπεριαλισμού. 


Δεν άρχισε δηλαδή από ένα γεγονός που έλαβε μέρος στην Κύπρο και το οποίο προκάλεσε τη μήνιν των αποικιοκρατών. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε δύο χρόνια αργότερα, το 1957, και για άλλα αίτια, πολύ ευρύτερα και πιο σημαντικά για τη βρετανική ιστορία, από ό,τι μια εξέγερση σε μια από τις δεκάδες αποικίες της.

Το κορυφαίο γεγονός της μεταπολεμικής βρετανικής ιστορίας, ένα γεγονός που καθολικά αναγνωρίζεται ότι σημάδεψε την ψυχολογία και συμπεριφορά της βρετανικής αυτοκρατορικής ελίτ, υπήρξε η παταγώδης αποτυχία και ταυτόχρονα η ταπεινωτική ήττα του βρετανικού λέοντα στο Σουέζ, το 1956. 

Ως αποτέλεσμα οι όποιες μεταπολεμικές φιλοδοξίες ή, καλύτερα, αυταπάτες του Λονδίνου για συνέχιση του αυτοκρατορικού ρόλου ή για συνδιαχείριση του κόσμου με την Ουάσιγκτον, τερματίστηκαν άχαρα και απότομα.

Η νέα πραγματικότητα που διαμορφώθηκε καταγράφεται -ευτυχώς για τους ιστορικούς και για όσους ενδιαφέρονται να ερμηνεύσουν ορθά την ιστορία της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου χωρίς να μπερδεύουν τα δέντρα με το δάσος -στη ριζοσπαστική αναθεώρηση της βρετανικής αμυντικής στρατηγικής με την έκδοση, τον Ιανουάριο του 1957, της βρετανικής Λευκής Βίβλου για την άμυνα (Defence: Outline of Future Policy).

Η έκδοση της Λευκής Βίβλου συνοδεύτηκε με την ταπεινωτική παραίτηση του Βρετανού πρωθυπουργού Anthony Eden. Ο βίος και η πολιτεία του τελευταίου ταυτίστηκε με το φιάσκο του Σουέζ. Ήταν ταυτισμένη επίσης με μια εξίσου εξτρεμιστική πολιτική κατά της Κύπρου και του Μακαρίου, όπως αυτή που είχε ακολουθηθεί μέχρι τότε κατά της Αιγύπτου και του επαναστατικού της ηγέτη Νάσερ. Μόνο που η βρετανική πολιτική στην Κύπρο ακολούθησε και υπήρξε υποθεματική της στρατηγικές της Βρετανίας κατά της Αιγύπτου.

Η βρετανική Λευκή Βίβλος συντάχθηκε σε συνεργασία με τους Αμερικανούς. Πιθανόν δε και με την υπαγόρευσή τους. Η βρετανική στρατηγική έναντι της Σοβιετικής Ένωσης θα βασιζόταν πλέον, αποκλειστικά, στην πυρηνική αποτροπή, η οποία θα ενισχυόταν με προηγμένη τεχνολογία και πυραυλικά συστήματα από τους Αμερικανούς. Με βάση το νέο βρετανικό στρατηγικό δόγμα, η μεγάλη βρετανική βάση του Ακρωτηρίου στην Κύπρο (στρατηγείο πλέον των Βρετανών και πιστό αντίγραφο της βάσης του Σουέζ) μετατράπηκε σε πυρηνική, με στόχο το μαλακό (βιομηχανικό) υπογάστριο της Σοβιετικής Ένωσης νοτίως της Μόσχας (Ουκρανία).

Ως προς τη Μέση Ανατολή, η βρετανική στρατηγική περιορίστηκε σε «αστυνομικής» φύσεως επιχειρήσεις για υποστήριξη φιλοδυτικών καθεστώτων όπως της Ιορδανίας, του Ιράκ και των διαφόρων εμιράτων του Περσικού Κόλπου. Αλλά η πραγματική ευθύνη μεταφέρθηκε πλέον στις πλάτες των Αμερικανών. 

Εξ ου και η διακήρυξη του Δόγματος Eisenhower, τον Μάρτιο του 1957, προέκταση του Δόγματος Τρούμαν δέκα χρόνια πριν, ότι το κενό ισχύος που δημιουργείται με την «αποχώρηση» των Βρετανών από τη Μέση Ανατολή θα το «γεμίσει» η Ουάσιγκτον όπως στην περίπτωση του Δόγματος Τρούμαν. Η Αμερική θα συνέδραμε πολιτικά και στρατιωτικά όποια χώρα ζητούσε τη βοήθειά της για την αντιμετώπιση «εσωτερικών» ή «εξωτερικών» απειλών, δηλαδή εσωτερικού ή εξωτερικού κομμουνιστικού κινδύνου.

Στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου

Εδώ και προτού επικεντρωθώ στη βρετανική πολιτική έναντι της Κύπρου, επιβάλλεται μια αναγκαία αλλά καθοριστική παρένθεση, η οποία και πάλι συγκρούεται με τη συμβατική σοφία για την ιστορία της περιόδου της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Πρώτον. Για τους Αμερικανούς η Μεσόγειος είναι μεν θάλασσα αλλά κλειστή και ελεγχόμενη απ’ αυτούς (από το 1946 με τον 6ο Στόλο οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη μεσογειακή δύναμη). Κατά τον Forrest Sherman, U.S. Vice Chief of Naval Operations (US Navy), σε δήλωσή του το Μάρτιο του 1947, ¨η Μεσόγειος πρέπει να θεωρείται ως ένας αυτοκινητόδρομος για την ανάπτυξη στρατιωτικής ισχύος βαθιά στην καρδιά της Ευρασίας και της Αφρικής». Δέκα χρόνια αργότερα, η ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και, κυριολεκτικά, ο περίγυρος της Κύπρου, θα αποκτήσει και μέχρι το 1968 μία εκ των ουκ άνευ σημασία για τη διαφύλαξη των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ έναντι της Σοβιετικής Ένωσης. Θα αρχίσουν να αναπτύσσονται εκεί (από ναυτική βάση στην Ισπανία) στα βάθη της ανατολικής Μεσογείου αμερικανικά υποβρύχια οπλισμένα με την πρώτη γενιά πυρηνικών πυραύλων τύπου Polaris. η περιοχή γύρω από την Κύπρο ήταν η μόνη που προσέφερε ολόχρονα στόχευση κατά της ΕΣΣΔ με βάση το υφιστάμενο βεληνεκές των Polaris.

Η μοναδική άλλη περιοχή ήταν στα νερά της παγωμένης Αρκτικής (με βάσεις στη Σκοτία). 

Αλλά οι πάγοι δεν επέτρεπαν εκδήλωση επίθεσης παρά μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου γύρω απ’ την Κύπρο θα αποκτήσει μείζονα στρατηγική αξία στον σχεδιασμό των ΗΠΑ σε τυχόν πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση. Και ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο η Σοβιετική Ένωση θα αναπτύξει στην περιοχή και όλη τη δεκαετία του 1960 δεκάδες υποβρύχια και πλοία επιφάνειας. 

Στην Ανατολική Μεσόγειο θα έχουμε τη μεγαλύτερη σύναξη πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων και τη μεγαλύτερη δύναμη πυρός που αναπτύχθηκε ποτέ σε έναν τέτοιο σχετικά μικρό χώρο, στην ιστορία του κόσμου. Σε κάποιες χρονικές περιόδους της δεκαετίας του 1960 διακινούνται στην περιοχή πάνω από 160 πολεμικά πλοία, υποβρύχια και συνοδευτικά σκάφη.

Δεύτερον. Και πάλι συνδεόμενο με τα αμερικανικά ζωτικά συμφέροντα, αφορά στον γεωγραφικό χώρο της Μέσης Ανατολής. Ο χώρος αυτός, ιδεολογικά ουδέτερος ή στην καλύτερη περίπτωση «γκρίζος», κρατούσε ταυτόχρονα το κλειδί της βιομηχανικής ανάπτυξης της Δυτικής Ευρώπης. Έλεγχος του χώρου αυτού από μη φιλικές, ή από τη Δύση μη ελεγχόμενες δυνάμεις, θα απέφερε στρατηγικό πλήγμα στις ΗΠΑ και ίσως καταστροφικό στη Δυτική Ευρώπη.  

Στους αμερικανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς για έναν συμβατικό πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, το μέτωπο της Μέσης Ανατολής, λόγω πετρελαίων, ήταν εξίσου σημαντικό όσο και το κεντρικό μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου στην καρδιά της μοιρασμένης Ευρώπης. Η θέση αυτή τεκμηριώνεται από πληθώρα αμερικανικών εγγράφων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Η βρετανική προπαγάνδα

Μετά την παραπάνω, κρίσιμη ιστορική παρένθεση, επανέρχομαι στη βρετανική πολιτική.

Μέχρι το 1957 η πολιτική των Βρετανών στην Κύπρο ήταν εξτρεμιστική και αδιάλλακτη. Η Κύπρος, κατά τους Βρετανούς, αποτελούσε βρετανικό κυρίαρχο έδαφος και κανένας τρίτος δεν μπορούσε να είχε λόγο στις εσωτερικές υποθέσεις της Βρετανίας. Όποια πολιτικής σημασίας εξέλιξη λάμβανε χώρα στην Κύπρο ή για την Κύπρο μέχρι τις αρχές του 1957 με πρωτοβουλία των Άγγλων, λάμβανε χώρα για προπαγανδιστικούς ή τακτικούς λόγους.

Από το 1954 μέχρι το 1957, σκοπός και στόχος των Βρετανών στην Κύπρο ήταν να εξωθηθεί η Ελλάδα στα άκρα ώστε να παρουσιάζεται στη διεθνή κοινή γνώμη (κυρίως στη βρετανική και αμερικανική) ως χώρα εξτρεμιστική που υπέθαλπε την τρομοκρατία στην Κύπρο. 

Ταυτόχρονα οι Κύπριοι αγωνιστές παρουσιάζονταν ως τρομοκράτες (στο πρότυπο της εικόνας των «ανθρωποφάγων» Μάου-Μάου στην Κένυα, που επιτήδεια κατασκεύασαν οι αποικιοκράτες).

Την περίοδο αυτή, όπου όχι τυχαία έχουμε και αγαστή συνεργασία με τους Τούρκους στην Τριμερή του Λονδίνου και τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη (1955), η Βρετανία ακολούθησε την κλασική ψυχροπολεμική στρατηγική της έντασης (Strategy of Tension) ώστε η ελληνική πλευρά να παρουσιάζεται φανατισμένη και εξτρεμιστική, η δε βρετανική ήπια και μετριοπαθής.

Μέσα από το πρίσμα αυτό της βρετανικής στρατηγικής, η οποιαδήποτε εκδήλωση μετριοπάθειας από ελληνικής πλευράς (περίπτωση Παπάγου 1954, περίπτωση συνομιλιών Μακαρίου – Χάρτιγκ 1956) θεωρείτο από το Λονδίνο άκρως επικίνδυνη και έπρεπε να τερματιστεί διότι απειλούσε με εκτροχιασμό τη βρετανική προπαγανδιστική στρατηγική. 

Ταυτόχρονα οι όποιες «πρωτοβουλίες» των Άγγλων (Σύνταγμα Ουίνστερ 1948, Σχέδιο Χάρτιγκ 1956, Σύνταγμα Ρανκλιφ 1956) αποτελούσαν μέρος «κοσμητικών» παιχνιδιών, που στόχευαν στην ικανοποίηση της δικής τους κοινής γνώμης και την παγίδευση της δικής μας πλευράς. 

Η εξορία του Μακάριου, για παράδειγμα, το 1956 έγινε ως αντίδραση στο φιάσκο του Σουέζ και της αποπομπής του Βρετανού αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ιορδανίας (Glubb Pasha) και όχι για τα τεκταινόμενα στην Κύπρο. 

Η εξορία προκάλεσε πόλωση στην Κύπρο, που ήταν και δευτερεύων στόχος των Βρετανών.

Όλα τα παραπάνω αναφορικά με τη στρατηγική της έντασης που ακολούθησε η Βρετανία για να παραμείνει κυρίαρχη στην Κύπρο μέχρι το 1957, μπορούν να τεκμηριωθούν με μια προσεκτική μελέτη του θεμελιώδους έργου του Βρετανού ιστορικού Robert Holland, Η Βρετανία και ο Κυπριακός Αγώνας 1954-1959.

Μέχρι το 1957 η Βρετανία ήθελε ολόκληρη την Κύπρο για βάση. Μετά το 1957 αποφάσισε ότι ήθελε βάση ή βάσεις στην Κύπρο. Έτσι άλλαξε τον στρατιωτικό κυβερνήτη της Κύπρου (στρατηγό Χάρτιγκ) με ένα πολιτικό, τον Hugh Foot. Και απελευθέρωσε τον Μακάριο από την εξορία για να έχει συνομιλητή. Η κυνικότητα των Εγγλέζων καταγράφεται στα απομνημονεύματα του πρωθυπουργού Harold Macmillan (Riding the Storm 1956-1959), όπου υπογραμμίζει ότι εμείς θα πάρουμε αυτό που θέλουμε (βάσεις) και άσε τους Έλληνες να αλληλοτρώγονται με τους Τούρκους.

Η «Κούβα της Μεσογείου»

Ο Μακάριος στα ερείπια του Προεδρικού Μεγάρου

Μάλιστα το θεριό που οι Βρετανοί έθρεψαν για να ελέγξουν την ΕΟΚΑ άρχισε να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε Βρετανοί αξιωματούχοι να θεωρούν το 1957-1958 τους Τούρκους πιο επικίνδυνους από την ΕΟΚΑ και τον Μακάριο!

Αλλά και πάλι γεγονότα στη Μέση Ανατολή και όχι στην Κύπρο έφεραν τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Η Μεσανατολική κρίση, η οποία σιγόβραζε από το 1956, κορυφώθηκε με το αντιδυτικό πραξικόπημα του 1958 στο Ιράκ που είχε ως συνέπεια την κατάρρευση του φιλοδυτικού Συμφώνου της Βαγδάτης. 

Με εντολή των Αμερικανών έπρεπε να κλείσουν όλα τα μέτωπα στο Δυτικό στρατόπεδο για να αντιμετωπιστεί ο κομμουνιστικός κίνδυνος στο Ιράκ και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Έτσι προέκυψε η Ζυρίχη. Με τους Άγγλους και τους Τούρκους να ικανοποιούνται έναντι των Ελληνοκυπρίων και της Ελλάδας.

Εδώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι όπως και σήμερα, έτσι και το 1957-58 η Τουρκία πρωτοστατούσε στα αμερικανικά σχέδια για επιθέσεις εναντίον της Συρίας (1957) και του Ιράκ (1958). Και ανταμείφθηκε στην Κύπρο.

Το έστω και κολοβό ανεξάρτητο κυπριακό κράτος εμφανίστηκε σε μια χρονική περίοδο που ο Ψυχρός Πόλεμος έμπαινε σε κορύφωση και όπου ο χώρος της ανατολικής Μεσογείου αποκτούσε μείζονα στρατηγική σημασία.

Σχεδόν την επαύριο της ανεξαρτησίας άρχισαν δεύτερες σκέψεις στα δυτικά κέντρα εξουσίας. Η έστω και κολοβή κυπριακή ανεξαρτησία θεωρήθηκε ως στρατηγικό λάθος, με τον διαμελισμό της Κύπρου ανάμεσα στα δύο ΝΑΤΟϊκά κράτη, Ελλάδα και Τουρκία, να προωθείται ως «ιδεώδης λύση». 

Η Τουρκία ποτέ δεν αποδέχτηκε τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, όπως απέδειξαν οι πράξεις της από το 1960 μέχρι το 1963. 

Όπως τεκμηριώνει η έρευνα, η Τουρκία εισήγαγε λαθραία στην Κύπρο και με γνώση των Βρετανών πάνω από 10.000 σύγχρονα όπλα τα περισσότερα μετά το 1960! (Βλ. Ηλιάδης, το Απόρρητο Ημερολόγιο της ΚΥΠ για την Κύπρο).

Η επιχείρηση για την κατάλυση του κυπριακού κράτους του 1960 οικοδομήθηκε γύρω από το έωλο επιχείρημα του κινδύνου «κομμουνιστικοποίησης» της Κύπρου μέσω της κάλπης, λόγω της ύπαρξης ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος στην Κύπρο. 

Πολύ πριν τα γεγονότα του 1963-64, χρηματοδοτήθηκε και αναπτύχθηκε μια έντονη αντικομμουνιστική προπαγάνδα στην Κύπρο. 

Ήταν θέμα χρόνου, με τα γεγονότα ’63-’64, ο Μακάριος να δαιμονοποιείται ως ο «ρασοφόρος Κάστρο», ως ο «κόκκινος παπάς» και η Κύπρος ως η «Κούβα της Μεσογείου» και ως η «Τσεχοσλοβακία» του μεταπολέμου. 

Η αναφορά εδώ είναι ότι όπως μέσω της κάλπης οι κομμουνιστές κέρδισαν την εξουσία στην Τσεχοσλοβακία το 1948, έτσι θα έπρατταν και στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960. Και μια τέτοια περίπτωση θα άλλαζε το στρατηγικό ισοζύγιο σε βάρος της Δύσης και του λεγόμενου «ελεύθερου κόσμου». Έπρεπε συνεπώς το κυπριακό κράτος να παύσει να υφίσταται.

«Στόχος μας η διχοτόμηση»

Η Κύπρος δεν υπήρξε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χώρα που βγήκε από την αποικιοκρατία και αντιμετώπισε εσωτερικά προβλήματα εξουσίας, τάξης και ασφάλειας. Σχεδόν όλα τα κράτη, (ακόμη και η Μάλτα που αποτελεί τη μόνη εξαίρεση) αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα.

Ωστόσο η Κύπρος αποτελεί το μοναδικό κράτος που η Δύση, με τους Βρετανούς και Αμερικανούς να πρωτοστατούν, αποφάσισε να καταλύσει

Δεν υπάρχει άλλο κράτος και άλλος λαός που στην περίοδο δύο γενεών έζησε έναν αποικιακό αγώνα, έναν εμφύλιο πόλεμο, ένα πραξικόπημα και μία εισβολή και έχασε το 1% του πληθυσμού του το 1974 σε έναν μήνα, θύμα δύο ΝΑΤΟϊκών κρατών και όλα με την ανοχή των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Σε ό,τι αφορά στην ιστορία και ειδικά στον επαίσχυντο ρόλο των Βρετανών αλλά και των Αμερικανών, έρχεται ένα πολύ πρόσφατο ντοκουμέντο για να τεκμηριώσει την ανάλγητη και καταστροφική τους πολιτική απέναντι σε ένα κράτος και έναν λαό, που κάθε άλλο παρά εχθρικοί υπήρξαν έναντι της Δύσης. Αντίθετα, μάλιστα.

Αναφέρομαι στο εξαιρετικό βιβλίο του πρώην Βρετανού αξιωματικού Martin Packard, Getting it Wrong: Fragments from a Cyprus Diary, 1964, που μόλις κυκλοφόρησε: Πρόκειται για την επίσημη έκθεση του Packard, ως αξιωματούχου του Βρετανικού Ναυτικού και ταυτόχρονα αξιωματούχου της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο, προς τη βρετανική κυβέρνηση

Η έκθεση αυτή «εξαφανίστηκε» από τα βρετανικά αρχεία και υπάρχει σήμερα δημοσιευμένη, διότι ο Packard είχε την πρόνοια να φυλάξει αντίγραφο εκτός υπηρεσίας.



Το βιβλίο – έκθεση του Packard, που κάθε άλλο παρά υποστηρικτικό της «επίσημης»ελληνοκυπριακής θεώρησης είναι, ανατρέπει όλη τη συμβατική σοφία και τεκμηριώνει την υπόθεση ότι άλλη θα ήταν η πορεία του Κυπριακού και άλλη η σημερινή κατάσταση, εάν οι Αγγλοαμερικανοί δεν ακολουθούσαν τη γνωστή τους εχθρική και μισαλλόδοξη πολιτική που αποσκοπούσε και συνεχίζει να αποσκοπεί στη διάλυση του κράτους του 1960 ή τον πολιτικό του ευνουχισμό.

Ο τίτλος του βιβλίου, Getting it Wrong, είναι διπλά ειρωνικός και προέρχεται από ένα πραγματικό περιστατικό μεταξύ του Packard και του τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, George Ball. Ο τελευταίος βρισκόταν στην Κύπρο, τον Φεβρουάριο του 1964, ως κομιστής προτάσεων για την κατάλυση του κυπριακού κράτους. Η πρόταση Ball αφορούσε είτε στον διαμελισμό της Κύπρου είτε στη δημιουργία αγγλο-ελληνο-τουρκο-αμερικανικής επικυριαρχίας (Condominium) στην επικράτειά της.

Από τον Packard, που ηγείτο ενός ενεργού και επιτυχημένου προγράμματος του ΟΗΕ για επαναπροσέγγιση και επιστροφή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων προσφύγων στα χωριά τους, ζητήθηκε να συνοδέψει τον Αμερικανό αξιωματούχο στα επηρεαζόμενα χωριά και να τον ενημερώσει για την πρόοδο του προγράμματος.

Όταν το ελικόπτερο που τους μετέφερε επέστρεψε στη βάση του, ο George Ball χτύπησε τον Packard χαϊδευτικά στην πλάτη λέγοντάς του: «Very impresive, but you ‘ve got it all wrong, son. Hasn’t anyone told you that our objective here is partition, not reintegration?» 

«Πολύ εντυπωσιακό το έργο σου, νεαρέ. Δεν έχεις προφανώς ενημερωθεί ότι στόχος μας εδώ είναι η διχοτόμηση και όχι η επανενοποίηση;»

Από τότε η στρατηγική των Αγγλοαμερικανών άλλαξε αλλά ως προς τούτο: 

Η κατάλυση και ο ευνουχισμός του κράτους να γίνει με τη συναίνεση του λαού ή, κατά το ελάχιστο, των ταγών του.