Από το 1923 μέχρι των ημερών μας η επιθετικότητα των Τούρκων έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού δεν έχει κοπάσει ούτε έχει μετριασθεί στο ελάχιστο. Η επιθετικότητα αυτή που εκδηλώνεται υπό διάφορες μορφές προκαλεί τριβές, κρίσεις και εντάσεις με προφανή σκοπό εκ μέρους της Τουρκίας την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και την δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων.
Η Άγκυρα τα τελευταία 100 χρόνια εκμεταλλεύτηκε πάντα τις «ευκαιρίες» για να επιβάλει εναντίον της Ελλάδας και Κύπρου τετελεσμένα γεγονότα και διεκδικήσεις, ανεξαρτήτως εφαρμογής δογμάτων εξωτερικής πολιτικής και κυβερνήσεων κοσμικού-κεμαλικού ή ισλαμικού χαρακτήρα.
Το στοιχείο που δίνει στην Τουρκία την αίσθηση της ευκαιρίας είναι το γεγονός της αδυναμίας της Ελλάδας τόσο σε πολιτικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Η επικίνδυνη ιστορική αμνησία και αβελτηρία της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού συμβάλλει σε τετελεσμένα γεγονότα εκ μέρους των Τούρκων, κάτι που έχει αποδειχθεί πολλές φορές από το 1923 και μετά.
Ποια είναι όμως αυτά τα τετελεσμένα γεγονότα του παρελθόντος; Κατωτέρω μια σύντομη επισκόπηση αυτών:
Το 1927 στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος με τον νόμο 1151 που ψηφίστηκε από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση καταργήθηκε στην πράξη το καθεστώς αυτοδιοίκησης που είχε θεσπιστεί από την Συνθήκη της Λωζάννης. Υπόψη ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι αυξημένης τυπικής ισχύος που σημαίνει ότι η Τουρκία στερείται του δικαιώματος να ψηφίζει νόμους που αντιβαίνουν στις υποχρεώσεις της από την Συνθήκη.
Μετά την κατάργηση της αυτοδιοίκησης στα δυο νησιά, το 1964 εφαρμόστηκε το «πρόγραμμα ερήμωσης» (eritme programı) σύμφωνα με την υπ.αρ. 35 μυστική απόφαση της τουρκικής υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας. Το πρόγραμμα περιλάμβανε την μεταφορά βαρυποινιτών από τις τουρκικές φυλακές στα νησιά και την ελεύθερη κυκλοφορία τους, καμία δίωξη για τα αδικήματα που διέπρατταν εναντίον των Ελλήνων (βιασμοί, ληστείες κλπ.), όπως και απαλλοτριώσεις περιουσιών Ελλήνων έναντι ευτελών αποζημιώσεων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μειωθεί ο ελληνικός χριστιανικός πληθυσμός από το 90% του συνόλου στο 1% που είναι σήμερα.
Το 1935 με τον νόμο 2762 της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης (νόμος περί «βακουφίων») ανατέθηκε σε Τούρκο επίτροπο η διαχείριση των ελληνικών ιδρυμάτων και σχολείων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, κατά παράβαση της Συνθήκης.
Αποτέλεσμα ήταν από τα 12.000 περίπου ελληνικά ακίνητα που υπήρχαν κατά την υπογραφή της Συνθήκης σήμερα να έχουν απομείνει μερικές εκατοντάδες και αυτά υπό συνεχή και διαρκή απειλή και υπό εξαφάνιση.
Τον Μάιο του 1941 επιστράτευσαν με αφορμή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (στον οποίο δεν πήρε μέρος η Τουρκία) και υπό προφανή αδυναμία της Ελλάδας να αντιδράσει, 20 ηλικίες Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης με στόχο να τους εξοντώσουν στις ερήμους της Ανατολίας.
Με την επιλεκτική δε επιβολή υπέρογκων φόρων, νόμος 4305 του 1942 γνωστός και ως «βαρλίκι» (varlık vergisi), αφάνισαν οικονομικά και έστειλαν στην εξορία και σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας όσους Έλληνες αδυνατούσαν να πληρώσουν. Πολύ λίγοι επέστρεψαν.
Τα «Σεπτεμβριανά» του 1955 που οδήγησαν στον εξανδραποδισμό της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης οργανώθηκαν από το τουρκικό κράτος, με την συνδρομή και γνώση νατοϊκών κύκλων, σε στιγμή αδυναμίας της Ελλάδας, καθώς ο πρωθυπουργός Παπάγος ήταν βαριά άρρωστος και η υπόλοιπη ηγεσία της χώρας δέχτηκε παθητικά τις βαρβαρότητες των Τούρκων εναντίον του Ελληνισμού, αν και ήταν όλοι ενημερωμένοι αρκετά εικοσιτετράωρα πριν ξεσπάσουν οι τουρκικές θηριωδίες της 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου.
Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 έγινε όταν στην Ελλάδα υπήρχε ουσιαστικά κενό εξουσίας, ο τότε ανεκδιήγητος πρωθυπουργός Ανδρουτσόπουλος και ο «αφανής» Ιωαννίδης είχαν πεισθεί από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσινγκερ, μέσω ισραηλινού πράκτορα, ότι η Τουρκία δεν θα αποβιβάσει στρατιωτικές δυνάμεις στην Μεγαλόνησο, αν και όλες οι πληροφορίες, μυστικές και μη, προμήνυαν το αντίθετο.
Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση του Γ. Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε έρθει σε καίρια ρήξη με την ξενοκρατία και τις πολυεθνικές εταιρίες που επεδίωκαν την σύναψη αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεων για την εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο, εξόρυξη που θα έθετε τις βάσεις για την ανάδειξη της Ελλάδας σε περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, προοπτική την οποία ουδόλως ήθελαν οι ΗΠΑ, η Αγγλία, το Ισραήλ και βέβαια η Τουρκία.
Η κρίση των Ιμίων το 1996 είναι το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκμετάλλευσης της αδυναμίας της Αθήνας από την Άγκυρα. Μετά από μια μακρόχρονη αποχή από τα πρωθυπουργικά καθήκοντα του Α. Παπανδρέου και εν μέσω εσωκομματικών ερίδων, την ηγεσία της χώρας είχε αναλάβει ο άπειρος και ενδοτικός Κ. Σημίτης, ο οποίος υπέστειλε κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον την Ελληνική Σημαία από το νησί των Ιμίων με αποτέλεσμα την δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Το συμπέρασμα που προκύπτει εκ των ανωτέρω ιστορικών γεγονότων είναι σαφές και προφανές.
Σε περιόδους ελληνικής αστάθειας η Άγκυρα προχωρά πάντα ακόμη ένα βήμα στον χάρτη των διεκδικήσεων της, ο βηματισμός αυτός είναι στρατιωτικός ή διπλωματικός ή και τα δυο, ενώ διαχρονικά η τουρκική εξωτερική πολιτική αμφισβητεί το γράμμα και την ουσία της Συνθήκης της Λωζάννης, μια συνθήκη που υποτίθεται ότι έθεσε τις βάσεις καλής γειτονίας στις σχέσεις των δυο χωρών την μεταοθωμανική περίοδο.
Οι σχέσεις Άγκυρας-Αθήνας ανεξαρτήτως ποιος κυβερνά την Τουρκία βρίσκονται σε συνεχή επικίνδυνη καμπή, ιδιότυπος μάρτυρας αυτής της επικινδυνότητας είναι οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων, αλλά και μεμονωμένα γεγονότα όπως αυτό της παροχής ασύλου εκ μέρους του ελληνικού κράτους σε Τούρκους πραξικοπηματίες αξιωματικούς ή της προ ημερών σύλληψης δυο στρατιωτών μας στην οριογραμμή δασικής περιοχής του Έβρου.
Η ισχυρή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και η ραγδαία αυξανόμενη στρατιωτική δυνατότητα της απειλούν την ελληνική και κυπριακή επικράτεια, γενικώς απειλούνται τα ελληνικά συμφέροντα.
Πρέπει επίσης να τονισθεί και να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο είναι αποδιοπομπαίοι τράγοι και αποτελούν εξορθολογισμό των εσωτερικών (Κουρδικό ζήτημα) και εξωτερικών προβλημάτων (Συρία- Ιράκ- Μέση Ανατολή) της Τουρκίας.
Η Ελλάδα θα κληθεί σύντομα, καθώς οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αναρρώνουν τάχιστα από τα τραύματα που προέκυψαν από το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 , να διαχειριστεί μια σημαντικότατη ελληνοτουρκική κρίση, η οποία θα έχει και χαρακτηριστικά υβριδικού πολέμου αφού θα απειλούμεθα και εκ των έσω από τους χιλιάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες.
Η Ελλάδα θα εξωθηθεί εκ των πραγμάτων στο δίλημμα της αποδοχής των τουρκικών αξιώσεων ή της σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης για την οποία στρατιωτικά και πολιτικά είναι προετοιμασμένη η Τουρκία αλλά όχι η Ελλάδα.
Ο πολιτικός συρφετός που διαπραγματεύεται σήμερα την αξιοπρέπεια του Ελληνικού Έθνους, αυτός ο συρφετός που έχει ως μοναδικό του προσόν τις βαθιές επικύψεις στους τοκογλύφους του διεθνούς Σιωνισμού και στους νεοταξίτες του ΝΑΤΟ πρέπει άμεσα να απομακρυνθεί πριν είναι αργά και ο εχθρός κάνει πράξη τα σχέδια του.
Γ. Λιναρδής
Σήμερα υπάρχουν αναρίθμητα κοινά με τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν και ελπίζω ότι όποιος παρακολουθήσει το βίντεο θα τα αντιληφθεί. Ο εποικισμός, το δημογραφικό, οι υποτακτικοί και οι μισθοφόροι που έγιναν αφέντες…. η εξασθένιση των συνόρων, και η … “προδοσία” προς χάριν του προσωπικού συμφέροντος!
Μόνο όταν θα μπορέσουμε να δούμε το παρόν ως ένα μικρό κομμάτι μιας ευρύτερης ιστορικής συνέχειας θα μπορέσουμε να συλλάβουμε το εύρος των επιπτώσεων που θα έχουν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα επί των ημερών μας.
Το μεταναστευτικό
&
Η συρρίκνωση του Ελληνισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου