Ποιο είναι το επιχείρημα του ΚΚΕ, για να αποδείξει ότι (δήθεν) συμμετείχε στον εθνικό αγώνα του ’40; Μια επιστολή με την υπογραφή του Ζαχαριάδη που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες τις πρώτες ημέρες του πολέμου.
Βεβαίως, αργότερα η επιστολή αυτή καταγγέλθηκε από το ΚΚΕ, ως πλαστή. Και ήταν πλαστή!
Η «πλαστογράφηση» έγινε με εντολή του δαιμόνιου υπουργού Ασφαλείας Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, ο οποίος φοβόταν ότι το ΚΚΕ θα ρίξει ένα ανάλογο των Γάλλων κομμουνιστών σύνθημα (“pourqoi” – «γιατί», εννοώντας «γιατί να πολεμήσουμε;») και θα προκαλέσει προβλήματα στο μέτωπο.
Μην ξεχνάμε, πως την εποχή εκείνη ο Στάλιν ήταν σύμμαχος του Άξονα…
Μάλιστα, την πλαστότητα της επιστολής ανέλαβε να εξηγήσει στους κουκουέδες ο Νίκος Πλουμπίδης (δημιουργός της τρομοκρατικής οργάνωσης ΟΠΛΑ κατά την κατοχή – εκτελέστηκε το 1952 για την υπόθεση Μπελογιάννη), με άρθρο του στον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον Μάρτιο του 1941. Ιδού:
«Το γράμμα του Ζαχαριάδη που δημοσιεύτηκε στο έντυπο της Προσωρινής Διοίκησης της 31 ‘Οκτώβρη 1940, παρ’ όλο που δημοσιεύεται σε κομματικό όργανο και θεωρητικά βγήκε παράνομα από την Ασφάλεια, παρουσιάζει τα εξής:
α) Δεν έχει το κομματικό ύφος και τη σαφήνεια των γραπτών του σύντροφου Ζαχαριάδη.
β) Δεν βάζει καμμιά σοβαρή κομματική διεκδίκηση, αλλά αοριστολογεί και γενικολογεί.
γ) Η περικοπή του: «Η πανελλαδική παλλαϊκή πανστρατιά, με τον λαό πραγματικό αφέντη στον τόπο του και στη δουλειά του. Αυτό απαιτεί το αμείλιχτο χτύπημα των πλουτοκρατικών παρασίτων και των πραχτόρων του Άξονα και της Αγγλίας στην Ελλάδα», έρχεται σε σύγκρουση με τούτη την άλλη του περικοπή: «Ξεχνώντας το παρελθόν… κάτω απ’ τις διαταγές σας». Τέτοια πράγματα, ούτε τα λέει ούτε τα γράψει ο μεγάλος Ζαχαριάδης, γιατί o ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δεν ξεχνούνε τίποτα, ούτε και μπαίνουνε «κάτω απ’ τις διαταγές» κανενός, τυφλά και «χωρίς επιφύλαξη». Εμείς, παραμερίζουμε προσωρινά τις διαφωνίες μας και διαφορές μας μ’ έναν αντίπαλο και δεχόμαστε συνεργασία μ’ αυτόν και με δική τον ακόμα καθοδήγηση, ΜΟΝΟ όταν συμφωνήσουμε για την από κοινού επιδίωξη ενός σκοπού και με βάση ένα πρόγραμμα που θα περιλαβαίνει το μίνιμουμ των διεκδικήσεων μας.
δ) Και τα δυο γράμματα, δίνουν αμνηστεία στη ματοβαμμένη τετραετία του Μεταξά, σιωπούν για τα χτεσινά και σημερινά εγκλήματά του. Και αυτόν, που ολόκληρη η ζωή του λέγεται προδοσία, αυτόν που τυράννισε τον ελληνικό λαό με τη φωτιά και με το σίδερο και στο τέλος τον οδήγησε στο σφαγείο για το συμφέρον του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, αυτούς που κάθε πράξη τους είναι προδοσία, τους αναγνωρίζουν ικανούς και άξιους να κρατήσουν στα χέρια τους τις τύχες της Ελλάδας στις σημερινές κρίσιμες στιγμές.
ε) Το γράμμα που δημοσιεύτηκε στον καθημερινό Τύπο, αποτείνεται στον Υφυπουργό της Ασφάλειας. Αν ήταν σωστό, θα απευθυνόταν στον λαό. Και τα δύο γράμματα υπογράφονται από «γραμματέας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.». Ο σύντροφος Ζαχαριάδης είναι ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ και ΑΡΧΗΓΟΣ του Κόμματος και ξέρει καλά τον τίτλο του. Δεν θα υπόγραφε ποτέ με τον τίτλο που ανήκε στον σύντροφο Νεφελούδη.
στ) Οι διαδόσεις που κυκλοφορούν για να διαβεβαιώσουν την πατρότητα του γράμματος, που δημοσιεύτηκε στον καθημερινό Τύπο και όπως μαθαίνω τις δημοσίευσε και το έντυπο του Μιχελίδη (πως η Ασφάλεια άλλαξε ορισμένα σημεία, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια) είναι πολύ ύποπτες. Και αυτοί που τις πιστεύουν είναι πολύ αφελείς.
Μάρτης 1941
ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ»
(πηγή: «Ριζοσπάστης» της 29/10/2011):
Και για να τελειώνουμε μ’ αυτή την ιστορία, σας παραθέτουμε απόσπασμα επιστολής προς το ΠΓ μετά τη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1942), του Βαγγέλη Κτιστάκη, μέλους της «Παλιάς ΚΕ», που υποστήριξε ότι (όπως αναφέρει ο «Ριζοσπάστης» της 29ης Οκτωβρίου 2011): «υπήρξε νεότερη οδηγία της ΚΔ, μετά από αυτή του Ιούλη 1939, δηλαδή μετά το Σύμφωνο (23 Αυγούστου 1939) Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, και ότι η «Παλιά ΚΕ» τοποθετήθηκε με βάση αυτή την οδηγία». Ιδού και το συμπέρασμά του:
«Συμπέρασμα: Την εποχή του Ελληνοϊταλικού πολέμου εφόσον το Κόμμα μας εφάρμοζε τις οδηγίες της ΚΔ που έθεταν σα θεμελιώδικο καθήκον την πάλη για τη δημιουργία του βαλκανικού συνασπισμού με την υποστήριξη της Σοβ. Ένωσης, ήταν υποχρεωμένο και να πάρει θέση κατά του πολέμου».
Αντίοχος
Σύμφωνο μη επίθεσης
μεταξύ της Γερμανίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Η Κυβέρνηση του Γερμανικού Ράιχ και η Κυβέρνηση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, με κίνητρο την επιθυμία να ενισχύσουν την υπόθεση της ειρήνης μεταξύ της Γερμανίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, και θεωρώντας ως βάση τις θεμελιώδεις ρυθμίσεις της Συμφωνίας Ουδετερότητας στην οποία κατέληξαν τον Απρίλιο του 1926 μεταξύ της Γερμανίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, έχουν καταλήξει στην ακόλουθη συμφωνία:
Άρθρο 1. Τα δύο Συμβαλλόμενα Μέρη δεσμεύονται να απόσχουν από κάθε πράξη ισχύος, κάθε πράξη επίθεσης και κάθε επίθεση του ενός εναντίον του άλλου, είτε κατά μόνος είτε σε συνδυασμό με άλλες Δυνάμεις.
Άρθρο 2. Σε περίπτωση κατά την οποία ένα από τα Συμβαλλόμενα Μέρη γίνει στόχος πολεμικής ενέργειας εκ μέρους τρίτης Δύναμης, το άλλο Συμβαλλόμενο Μέρος κατά κανέναν τρόπο δεν θα προσφέρει την αρωγή του σε αυτήν την Τρίτη Δύναμη.
Άρθρο 3. Οι Κυβερνήσεις των δύο Συμβαλλομένων Μερών και στο μέλλον θα παραμείνουν σε διαρκή μεταξύ τους, διά διαβουλεύσεων, ώστε να προσφέρουν αμοιβαία ενημέρωση για ζητήματα που αφορούν τα κοινά ενδιαφέροντά τους.
Άρθρο 4. Κανένα από τα δύο Συμβαλλόμενα Μέρη δεν θα συμμετάσχει σε οιαδήποτε ομαδοποίηση Δυνάμεων, η οποία στρέφεται αμέσως ή εμμέσως σε βάρος του άλλου Μέρους.
Άρθρο 5. Σε περίπτωση διενέξεων ή διαφωνιών μεταξύ των Συμβαλλομένων Μερών επί ζητημάτων του ενός ή του άλλου είδους, και τα δύο Μέρη θα διασαφηνίζουν αυτές τις διενέξεις ή διαφορές αποκλειστικώς μέσω φιλικής ανταλλαγής γνωμών ή, αν αυτό καταστεί αναγκαίο, μέσω επιτροπών διαιτησίας.
Άρθρο 6. Το παρόν Σύμφωνο θα έχει διάρκεια 10 ετών, υπό τον όρο ότι ένα από τα Συμβαλλόμενα Μέρη δεν το καταγγέλλει ένα έτος προ της εκπνοής του, η δε περίοδος ισχύος του παρόντος Συμφώνου θα ανανεωθεί αυτομάτως για μια νέα περίοδο πέντε ετών.
Άρθρο 7. Το παρόν Σύμφωνο θα επικυρωθεί το συντομότερο. Τα έγγραφα επικυρώσεως θα ανταλλαγούν στο Βερολίνο. Το Σύμφωνο τίθεται εν ισχύι αμέσως μόλις υπογραφεί.
Για την Γερμανική Κυβέρνηση:
Ρίμπεντροπ.
Για την Κυβέρνηση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών:
Μολότοφ.
Μόσχα, 23 Αυγούστου 1939
Οταν το γερμανικό τετρακινητήριο αεροσκάφος κατέφθασε στο αεροδρόμιο που ήταν γεμάτο σβάστικες, το υποδέχθηκε μία μπάντα που παιάνιζε γερμανικά εμβατήρια. Ο Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ, υπουργός Εξωτερικών της χιτλερικής Γερμανίας, κατέβηκε τα σκαλιά του αεροσκάφους φορώντας ένα δερμάτινο πανωφόρι και συνάντησε τους επισήμους που τον περίμεναν.
Οι δύο πλευρές δεν μπορούσαν να κρύψουν την ικανοποίησή τους μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Ο Στάλιν διαβεβαίωνε τον Ρίμπεντροπ ότι η ΕΣΣΔ είχε σε μεγάλη εκτίμηση τη συμφωνία και έδινε το λόγο της τιμής του ότι δεν θα προδώσει τους νέους του «συνεργάτες». Η υπογραφή του συμφώνου έφερε ανακούφιση και στη γερμανική ηγεσία, η οποία παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα και αδημονούσε για τη θετική τους έκβαση.
Οταν η παγκόσμια κοινή γνώμη πληροφορήθηκε τη συμφωνία, εξέφρασε δικαιολογημένα την έκπληξή της. Γερμανοί, Αγγλοι, Γάλλοι, κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι σήμαινε αυτό το έγγραφο. Οταν την 1η Σεπτέμβρη τα γερμανικά στρατεύματα παραβίασαν τα σύνορα με την Πολωνία, οι απορίες άρχισαν να λύνονται. Ακολούθησε η σοβιετική εισβολή από τα ανατολικά και οι δύο εισβολείς σύντομα «κατάπιαν» την Πολωνία.
KAI MIA ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ:
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜΙΤΗ
ΚΑΙ
Η… «ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ»
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ανάμεσα στα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα κόκκινα σκυλιά του καθεστώτος, για να μας πείσουν ότι κατά την περίοδο του πολέμου και της κατοχής ήταν… πατριώτες (ευτυχώς γι’ αυτούς που δεν μπορεί να σηκωθεί από τον τάφο του ο παππούς Κάρολος –Μαρξ- να τους σκάσει μερικά… σκαμπίλια – ακούς εκεί και μαρξιστές και πατριώτες!), είναι και ο όρκος των εαμοβουλγάρων, τον οποίο αντιπαραβάλλουν με τον όρκο των εθνικών αγωνιστών των Ταγμάτων Ασφαλείας (χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα!), δήθεν προς τον Χίτλερ.
Αυτός ο δήθεν «όρκος» που παρουσιάζουν, είναι ένα ακόμα πλαστογράφημα, που το’ χουν βγάλει από την… κοιλιά τους!
Όσον αφορά το γιατί και για ποιόν αγωνίστηκε ο καθένας, ας δούμε τι λέει επί λέξει η απόφαση ιδρύσεως του ΕΑΜ – που αρχίζει και τελειώνει με την ίδια φράση, την «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης». Ιδού το ντοκουμέντο της ξεφτίλας τους:
«Η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, η υποστήριξη της νίκης της με όλα τα μέσα είναι ύψιστο καθήκον κάθε κομμουνιστή, κάθε εργαζόμενου, κάθε ανθρώπου που θέλει τη λευτεριά της χώρας του από τον φασιστικό ζυγό.
Οι κομμουνιστές ποτέ δεν ξεχνάνε, πως σε τελευταία ανάλυση η Σοβιετική Ένωση είναι ο κοινός εχθρός όλων των ιμπεριαλιστών. Όμως, οι κομμουνιστές οφείλουν να δουν, ότι στο σημερινό στάδιο της αντισοβιετικής επίθεσης, ο φασισμός είναι ο κύριος εχθρός όχι μόνο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, αλλά και κάθε δημοκρατικής κατάκτησης του λαού. Γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια που θα τείνει στην συντριβή του φασισμού και στην υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης».
- Μια ζωή στην υπηρεσία ξένων αφεντάδων η ελληνόφωνη (κι όχι ελληνική…) αριστερά! Τότε της «μαμάς» Μόσχας, τώρα του… «μπαμπά» Σόρος!
- Ουστ προδότες!
