Το ράδυ της περασμένης Πέμπτης ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Γιάννης Λαγός, τόλμησε να τα βάλει με την ιερή αγελάδα του Κοινοβουλίου, το ΚΚΕ. Τίποτε προσβλητικό, τίποτε αναληθές, μια μόνο διαπίστωση εμπρός στον χείμαρρο των ύβρεων που εξαπολύουν μονότονα οι βουλευτές του. Οι ηττημένοι της Ιστορίας, αν και έχουν τοποθετηθεί στο περιθώριο από τον λαό, εξακολουθούν να καταλαμβάνουν περίοπτη θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα λόγω, λένε, της προσφοράς του κόμματός τους. Με άλλα λόγια, τα κονσερβοκούτια και τις δολοφονίες ανηλίκων, τις «απαλλοτριώσεις» και τις πυρπολήσεις πολιτών με κοκτέιλ μολότωφ.
Έλεγχο δεν δέχεται το ΚΚΕ στα οικονομικά του, σε ένα βουνό με επιχειρήσεις, από ΜΜΕ ως τηλέφωνα, αγροτεμάχια, βιβλιοπωλεία και σούπερ μάρκετ. Το Σύνταγμα της Ελλάδος δεν το δέχεται. Το πολιτικό σύστημα που ευαγγελίζεται κατήργησε εκλογές και ελευθερία του λόγου. Παρ’ όλα αυτά παριστάνει τον τιμητή της Δημοκρατίας, και τον επαναστάτη, μαζί και τον αστυφύλακα του Συστήματος με τους ροπαλοφόρους του ΠΑΜΕ.
Εκείνο το «9,5% στην Β’ Πειραιά! Δεν πήγατε καλά εκεί σύντροφοι», που είπε ο Γιάννης Λαγός βρήκε στην καρδιά τους επαγγελματίες εργατοπατέρες που φρύαξαν. Η «Δεξιά» της Νέας Δημοκρατίας και των ΑΝΕΛ, σιώπησε.
Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά γενικώς είναι για την Δεξιά κάτι σαν ανικανοποίητος πόθος. Προς τα εκεί αλληθωρίζει και ερωτοτροπεί. Η πολιτική του «μεσαίου χώρου» άφησε ορφανούς τους πάλαι ποτέ «δεξιούς». Από καιρού εις καιρόν το Σύστημα τους ενσωματώνει σε κόμματα τύπου ΛΑΟΣ, και ΑΝΕΛ, και αυτό θα επιχειρήσει πιθανώς και πάλι με νέο «δεξιό» κόμμα-μαϊμού που θα εξασφαλίζει την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας αλλά θα είναι εκ κατασκευής του ακίνδυνο για το Σύστημα.
Πέραν του θάρρους της γνώμης που εξέλιπε, πέραν της λεβεντιάς στην ζωή που έχει γίνει είδος σπάνιο, βρίσκεται η αξιοπρέπεια, που όπως φαίνεται εξανεμίστηκε από το πολιτικό σύστημα και τους ταγούς του Έθνους. Οι δηλώσεις επίδοξων δελφίνων της Δεξιάς είναι μια ακόμη ένδειξη του ψοφοδεούς της πολιτικής και του χαρακτήρος της. Οι διαχωρισμοί Δεξιάς και Αριστεράς μπορεί να είναι τεχνητοί και διχαστικοί για τον Λαό μας, δεν γίνεται όμως να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι μόνοι που σπεύδουν να δηλώσουν ότι δεν είναι Δεξιοί, είναι οι Δεξιοί.
Η Αριστερά είχε δηλωσίες, αλλά είχε και παλικάρια. Οι ιδέες και οι πράξεις τους μας βρίσκουν αντίθετους -έως θανάτου, για αυτούς που αντιμετώπισαν δια των όπλων την κομμουνιστική ανταρσία, αλλά στάθηκαν όρθιοι στις φυλακίσεις και τις εκτοπίσεις και έγραψαν την δική τους ιστορία, έστω και με αρκετή δόση μυθοπλασίας. Η Δεξιά είναι μια θλιβερή παράταξη δαρμένων σκύλων.
Οι επίδοξοι δελφίνοι της ξορκίζουν τους «ακροδεξιούς», ζητούν να «πατηθούν στο κεφάλι», σπεύδουν συρόμενοι ως ερπετά να ξαπλωθούν πρηνηδόν προ των «εκλεκτών» με την ελπίδα μιας απίθανης πιθανής αρχηγοποιήσεως. Πριν από λίγο καιρό, δεξιά βουλευτής δεν πήγε στην κηδεία του πατέρα της για να μην χαρακτηριστεί ακροδεξιά και βλάψει την καριέρα της. Να μάθουν λοιπόν οι «πατριώτες», οι φοβισμένοι «καθωσπρέπει» «Δεξιοί» ποιοι είναι οι εκπρόσωποί τους, και ποιες ελπίδες μπορούν να στηρίξουν σε αυτούς. Δυο διδάγματα από την θλιβερή πορεία της Δεξιάς. Πρώτον, η γνώση δεν είναι το άπαν. Είναι δύναμη, είναι εργαλείο. Αλλά χωρίς ψυχή, η γνώση από μόνη της κάνει τον άνθρωπο, κύμβαλο αλαλάζον, ή αλλιώς, τενεκέ.
Και δεύτερον, η Δεξιά στερείτο ανέκαθεν και στερείται ιδεολογίας. Την ενδιαφέρει μόνον το χρήμα και η νομή του. Ως κομμουνιστοφάγος έστειλε το άνθος της ελληνικής νεολαίας στην σφαγή, αλλά ως νικήτρια, έγινε αντιεθνικιστική, κυνήγησε τους Δεξιούς και τους πατριώτες, εδίωξε άνανδρα τους Χρυσαυγίτες. Αλλά ιδεολογία δεξιά, τρόπο του πολιτεύεσθαι, πρόταση εθνικής διακυβέρνησης, δεν έχει η ψοφοδεής Δεξιά. Εκμεταλλεύτηκε τα εκατομμύρια των Ελλήνων που διαδήλωναν στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία και στις λαοσυνάξεις του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, και εξακολουθεί να εμπαίζει τον λαό αντιπολιτευόμενη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την οποία ψήφισαν το 3ο μνημόνιο.
Ο φιλελευθερισμός που ευαγγελίζεται είναι ο ευτελέστερος εγωισμός. Μια ιδεολογία πασπαρτού, όπου όλοι χωράνε αρκεί να είναι πρόθυμοι να σκύψουν την μέση και να πατήσουν επί πτωμάτων. Μπορεί να βγαίνει κερδισμένη μετρούμενη με οικονομικά μέτρα και σταθμά, αλλά είναι και θα είναι μονίμως ηττημένη στο νού και την καρδιά των ανθρώπων. Εάν ο μπολσεβικισμός είναι η προδοσία της Πατρίδας, η Δεξιά είναι η προδοσία του Λαού.
Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας «Εμπρός«,
Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη «Εγέρθητι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου