Δεν είναι καθόλου δύσκολο να διακρίνει κανείς την τακτική που ακολούθησε ο Μεϊμαράκης ως προς την υποψηφιότητά του. Άφησε όλους τους υπόλοιπους δελφίνους να εκδηλωθούν, να δείξουν όλα τα χαρτιά τους, να λαχανιάσουν, ενώ ο ίδιος παρίστανε τον δύσκολο και το «βαρύ πεπόνι», ώστε να πυκνώνουν οι δημόσιες εκκλήσεις βουλευτών και στελεχών για να βάλει υποψηφιότητα.
Όλο αυτό το διάστημα, βεβαίως, ο Μεϊμαράκης δούλευε παρασκηνιακά, ζητώντας να τοποθετηθούν υπέρ του όλοι οι βαρόνοι του κόμματος, όλα τα μεγάλα τζάκια, και ζητώντας προφανώς και εγγυήσεις από την πλευρά τους, ότι θα τον στηρίξουν στην προεκλογική του καμπάνια, χωρίς να του βάλουν εμπόδια, αλλά και κινητοποιώντας τους προσωπικούς τους μηχανισμούς υπέρ του. Και όταν τα εξασφάλισε όλα αυτά, εφάρμοσε την τακτική του παράκλητου: δεν είμαι εγώ που θέλω να γίνω μόνιμος και όχι μεταβατικός αρχηγός της ΝΔ, είναι το κόμμα που με χρειάζεται και τα στελέχη του που με παρακαλούν να θέσω υποψηφιότητα.
Το επόμενο στοίχημά του είναι να περάσει απόφαση για όσο το δυνατόν συντομότερη προεκλογική περίοδο, ώστε να μην δώσει στους αντιπάλους του το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να προετοιμαστούν καταλλήλως. Είναι σαν να ακούμε από τώρα να λέγεται από τους υποστηρικτές του ότι υπάρχουν κρίσιμα νομοθετήματα μπροστά και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορεί η ΝΔ να ασχολείται για πολύ καιρό με τα εσωτερικά της.
Όσο θα πλησιάζει η ημέρα της εκλογής νέου αρχηγού της ΝΔ θα εντείνονται οι διάφορες παρασκηνιακές ζυμώσεις και οι ίντριγκες αντιπαράθεσης ανάμεσα στους τέσσερις υποψηφίους.
Το σύστημα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα φροντίσουν έτσι ώστε να φανεί προς τα έξω μια εικόνα ενότητας του κόμματος, όχι επειδή αυτό ισχύει στην πραγματικότητα, αλλά για τον λόγο ότι για το καθεστώς η ΝΔ αποτελεί την μόνη αξιόπιστη εναλλακτική λύση εξουσίας στην αναμενόμενη φθορά από το κυβερνητικό τρίτο Μνημόνιο που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό ακριβώς θα στηριχθεί απ’ όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις του συστήματος με κάθε τρόπο, έτσι ώστε να υπάρχει «αντίβαρο» στην ραγδαία άνοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Γιώργος Μάστορας
41 χρόνια Νέα Δημοκρατία,
41 χρόνια προδοσίας
Επ’ ευκαιρίας των γενεθλίων της Νέας Δημοκρατίας για τα 41 χρόνια της ψοφοδεξιάς, του κόμματος της προδοσίας, αξίζει να δούμε μερικές από τις κύριες στιγμές της διαρκούς εθνοπροδοτικής δράσης της, η οποία ξεκίνησε την πρώτη μέρα λειτουργίας της και κρατά μέχρι σήμερα.
Κ. Καραμανλής – 1974: Η Κύπρος κείται μακράν
Ήταν παραμονή της Παναγιάς, 14 Αυγούστου. Οι τριμερείς διαπραγματεύσεις είχαν ναυαγήσει από τα ξημερώματα στις 3:30 π.μ.. Σύμφωνα με την κυβερνητική εκπρόσωπο της ΝΔ, Σοφία Βούλτεψη, όλα αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα, αφού συνέβησαν στις 20 Ιουλίου, πριν επιστρέψει ο Καραμανλής. Όμως στην πραγματικότητα συμβαίνουν. Μάλιστα μία μόλις ώρα μετά, τα τουρκικά αεροσκάφη θα βομβαρδίζουν την Λευκωσία, την Αμμόχωστο και άλλα μέρη της Κύπρου. Λίγες ώρες μετά τα τουρκικά τεθωρακισμένα θα ανελάμβαναν δράση.
Η αντίδραση των Αθηνών μοναχά ως μηδενική μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ο Καραμανλής είναι αποκλειστικά απασχολημένος να μετακινεί μονάδες μακριά από την Αθήνα, φοβούμενος τους στρατιωτικούς. Αρχηγοί των Ένοπλων Δυνάμεων ήταν οι ίδιοι όπως και τότε στην πρώτη εισβολή στην Κύπρο. Οι ίδιοι άνθρωποι της μεταπολίτευσης, στις ίδιες ακριβώς θέσεις. Η αποστολή επίσης η ίδια. Να μην κάνουν τίποτε!
Με την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων το «η Κύπρος κείται μακράν» γίνεται από λόγος πρακτική. Ουδεμία κίνηση των Ελληνικών Στρατευμάτων δεν παρατηρείται. Αυτό που για τον Κίμωνα το 450 π.Χ ήταν δυνατό, για την κυβέρνηση Καραμανλή είναι αδύνατο. Η Κύπρος προδίδεται για δεύτερη φορά από τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης και τους υποτακτικούς τους.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το «Αρχείο Καραμανλή», η μοναδική κίνηση του «κουφού εθνάρχη» θα ήταν η ακόλουθη: «Το πρωί της 11ης Αυγούστου (1974) επληροφορούμην ότι δυνάμεις ελεγχόμεναι από τον Ιωαννίδην επρόκειτο το βράδυ της ιδίας ημέρας να επιχειρήσουν πραξικόπημα (…). Είπον εις τους αρχηγούς των Επιτελείων ότι είναι ζήτημα αξιοπρεπείας και δι’ εμέ και δι’ αυτούς να εξουδετερώσουν εντός της ημέρας τα καρκινώματα αυτά ή άλλως να παραιτηθούν. Τους έταξα προθεσμίαν έως τας 2 μ.μ. διά να μου είπουν εάν αναλαμβάνουν ή όχι την ευθύνην αυτήν και τους εδήλωσα ότι εάν δεν συνεμορφώνοντο θα ήμην υποχρεωμένος ή να παραιτηθώ ή να καλέσω εντός της ημέρας τον λαόν εις την Πλατείαν Συντάγματος και να ζητήσω από αυτόν να κάμει αυτό που εκείνοι θα ηρνούντο ή δεν θα ηδύναντο να μου εξασφαλίσουν -δηλαδή να εξουδετερώσει τους συνωμοτούντας κατά της κυβερνήσεως και του λαού» («Αρχείο Καραμανλή», τ. 8ος, σ. 68).
Κ. Μητσοτάκης – 1993, αναφερόμενος στο όνομα της Μακεδονίας: «Σε δέκα χρόνια, θα το έχουμε ξεχάσει»
Το 1993 διεξάγεται μία μεγάλη διπλωματική μάχη για το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο διεκδικούν οι σκοπιανοί. Η όλη συζήτηση κινείται γύρω από το αν το νεότευκτο κράτος θα έχει τον όρο «Μακεδονία» στο όνομά του ή όχι.
Ένα πάνδημο συλλαλητήριο, λίγες μέρες πριν, έχει δώσει με σαφήνεια προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα που εκφράζει τον Ελληνικό Λαό. Αυτό το μήνυμα συνέπιπτε με τις πάγιες θέσεις της Χρυσής Αυγής και τον τίτλο του πρώτου φύλλου της εφημερίδας μας: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ».
Ο Μητσοτάκης υποχρεούται να κρατήσει τις κόκκινες γραμμές που έχει προστάξει ο ενωμένος Ελληνικός Λαός, όμως στο περιθώριο δηλώνει ότι το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια. Συγκεκριμένα είπε: «Σε δέκα χρόνια, θα το έχουμε ξεχάσει». Η φράση αυτή αποτυπώθηκε στο πολιτικό λεξιλόγιο και αναφέρεται στο Μακεδονικό.
Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή 2004 – Έκδοση βιβλίου Μ. Ρεπούση
Μπορεί η λεγόμενη αριστερά να θεωρείται ως η εθνοπροδοτική παράταξη, με πάμπολλα παραδείγματα, ξεκινώντας από τον Συμμοριτοπόλεμο και φτάνοντας μέχρι τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ σήμερα, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση. Το εν λόγω ανοσιούργημα, το οποίο παρίστανε το «βιβλίο ιστορίας» και προπαγάνδιζε εξωφρενικά ψέμματα, όπως το περιβόητο «συνωστισμός στις αποβάθρες», αναφερόμενο στην Μικρασιατική Καταστροφή.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το εν λόγω «βιβλίο», που προσβάλλει βάναυσα την Εθνική Μνήμη, τροφοδοτώντας μικρά παιδιά με το δηλητήριο του αντεθνισμού και της εθνοπροδοσίας, εγκρίθηκε και μπήκε στα σχολεία επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή του νεότερου, υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου.
Α. Σαμαράς – 2014: "Προτείνουμε μία αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία για κάθε χρήση"
Ο Α. Σαμαράς ξεκίνησε την πολιτική καριέρα ως βουλευτής της ΝΔ και αναγορεύτηκε σε «μακεδονομάχο», ρίχνοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, ιδρύοντας παράλληλα την «Πολιτική Άνοιξη».
Τελικώς η τελευταία πράξη του δράματος του Μακεδονικού «παίχτηκε» επί πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμαρά. Όλα ξεκίνησαν με την προσφώνηση του υπουργού εξωτερικών των Σκοπίων, ως «Μακεδόνα», στην συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ. Η Χρυσή Αυγή, δια των ευρωβουλευτών της ανέτρεψε αυτό το τετελεσμένο, αναγκάζοντας τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ να κάνει λόγο για «σφάλμα». Ακολούθησε η προσφώνηση «Δημοκρατία της Μακεδονίας», από δημοσιογράφο στην κοινή συνέντευξη τύπου Σαμαρά – Μέρκελ, η οποία δεν απαντήθηκε από τον Σαμαρά.
Τελικά από βήματος της Ολομέλειας του ΟΗΕ, ο υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος, είπε: «Όσον αφορά το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ, η Ελλάδα στηρίζει πλήρως τη διαδικασία υπό τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, μέσω του προσωπικού απεσταλμένου του κ. Μάθιου Νίμιτς και συμμετέχει πάντα σε αυτές εποικοδομητικά και με καλή θέληση. Η Ελλάδα, μέχρι σήμερα, έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα και αναμένουμε από την άλλη πλευρά να προβεί σε αντίστοιχα. Προτείνουμε μία αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία για κάθε χρήση, erga omnes».
Βεβαίως και έχει ευθύνες η ηγεσία της Ν.Δ.
Η βασική αιτία της πανωλεθρίας της ΝΔ ήταν η υποταγή στο Μνημόνιο 3 και η υπερψήφισή του.
Η ψοφοδεξιά της καρπαζιάς ηττήθηκε κατά κράτος από το ΣΥΡΙΖΑ γιατί είχε γίνει και επισήμως η φτηνή ουρά του Σύριζα.
Φτηνή ουρά του Σύριζα όμως, η οποία δεν αρκέστηκε απλώς να υπερψηφίσει την Μνημονιάρα της Αριστεράς, αλλά έκανε κάτι πολύ ουσιωδέστερο: ως δήλωσε από βήματος Βουλής ο πρόεδρος της ΝΔ, η δεξιά έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση-τσίρκο Τσίπρα-Καμμένου!
Τι κι αν κουνούσε θεατρικά τα χέρια και το σώμα ολόκληρο ο πρόεδρος της ΝΔ , χόρευε σαν σε διονυσιακή έκσταση,συνοψίστηκε στην φράση: "δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην Ευρώπη"!
Όπου Ευρώπη βεβαίως, εννοείται σαφώς η μνημονιακή κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, σε ένα λεκτικό τέχνασμα προς εξαπάτηση των ψηφοφόρων της ερμαφρόδιτης ψοφοδεξιάς.
Ψήφος εμπιστοσύνης η οποία στρεφόταν ξεκάθαρα κατά των σκληρά δοκιμαζόμενων παραγωγικών τάξεων της χώρας, κυρίως δε των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών, τους οποίους η ΝΔ παρέδωσε ως βορά στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων και των εγχώριων υποτακτικών τους, της συγκυβέρνησης των αχρείων της Αριστεράς!
Πριν τρία χρόνια ο Λαός έλεγε "ψηφίζεις ΝΔ και βγαίνει ΠΑΣΟΚ", τώρα τούτο μεταβλήθηκε στο "ψηφίζεις ΝΔ και βγαίνει Σύριζα"!
Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου
Άλλο και τούτο πάλι στο εκτρωματικό στο ανόητο όσο και εξωφρενικό και ακατανόητο στους δεξιούς ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου.
Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου ήταν πάντα ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτοντας δεξιές θέσεις με αριστερές αντιθέσεις προέκυψε η αδράνεια κατά τη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή Β. Αδράνεια που οι Έλληνες την συνόψισαν “η ΝΔ στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”.
Ο «Μεσαίος χώρος» είναι μια «φούσκα». Δεν είναι κοινωνική κατηγορία (όπως η μεσαία τάξη). Δεν είναι πολιτική κατηγορία (όπως ο κεντρώος χώρος). Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία (όπως η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά). Είναι ένα στατικό υποσύνολο της πολιτικής γεωγραφίας: ο «ενδιάμεσος χώρος» ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα…
Η έννοια του «μεσαίου χώρου» είναι «στατική», παραπέμπει στο «λογιστικό ενδιάμεσο» (median) του εκλογικού σώματος, αποτελεί «αδρανές υλικό». Δεν μπορείς ούτε να κυβερνήσεις αποτελεσματικά ούτε να μεταρρυθμίσεις τολμηρά, όταν δεσμεύεσαι από τα φοβικά ανακλαστικά και την ακαμψία του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Που, τελικά, δεν είναι ούτε «μεσαίος» ούτε «χώρος».
Καθίσταται, όλο και περισσότερο, αδρανές περιθώριο… Περιλαμβάνει όλους εκείνους που δεν θέλουν ρίξεις, δεν θέλουν τομές, δεν θέλουν «φασαρίες» - θέλουν «μεταρρυθμίσεις», αλλά δεν θέλουν να πειραχθεί τίποτε απ’ όλα εκείνα που τους «βολεύουν». Τελικώς «μεσαίος χώρος» κατάντησε να σημαίνει το πιο βαθιά συντηρητικό, το πιο βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι τις κοινωνίας.
Οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου” είναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο Δεν μετράνε την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της.
Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν.
Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα.
Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους.
Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας..
Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.
Αντε να κάνεις τολμηρές μεταρρυθμιστικές τομές όταν στηρίζεσαι σε ένα τέτοιο «μεσαίο χώρο». Αντε να τα βάλεις με «διαπλεκόμενα» και «εξωθεσμικά κέντρα», όταν κύριο σημείο αναφοράς της πολιτικής σου είναι η «ευαρέσκεια» ενός τέτοιου «μεσαίου χώρου».
Η ΝΔ είναι η παράταξη που ξεκινούσε απο την λαϊκή δεξιά και έφτανε στις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορεί να καταλάβει η κυρία ότι ιδεολογία ενός κόμματος δεν είναι καλσόν ή καλτσοδέτα να την τεντώνεις όπως σε βολεύει για να ικανοποιείς τις φοβικές ανεπάρκειες.
Προσπαθεί, να πείσει τους οπαδούς της, ότι η ιδεολογία είναι «αναχρονιστική» και η παραταξιακή ταυτότητα «άχρηστη» ή «επιζήμια», με άλλα λόγια αντιμετωπίζει τους ψηφοφόρους ως «εφήμερους πελάτες».
Οι άνθρωποι που πάνε σε ένα εκλογικό κέντρο για να ψηφίσουν ΝΔ δεν είναι “πελάτες”, δεν είναι “μεσαίοι”, δεν είναι “ανενεργός κοινωνικός πολτός”. Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει.
Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί. Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα.
Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαών παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες.
“Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”.
Η ΝΔ διέπραξε το σφάλμα αποκήρυξε την ιδεολογία που δίνει δύναμη για κάτι αφηρημένο
Όταν γίνονται τέτοιες μεγάλες και δυναμικές αλλαγές παντού στον κόσμο, τι αξία έχουν πλέον στατικά σχήματα και «λογιστικοί μέσοι όροι», όπως ο περιβόητος «μεσαίος χώρος»;
ΦΟΙΒΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου