Ο όρος Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ (επίσημα: Γερμανοσοβιετική Συνθήκη) χαρακτηρίζει το σύμφωνο μη επίθεσης που υπέγραψαν στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα ο Υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ (Joachim von Ribbentrop) και ο Υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενώσεως, Βιατσεσλάβ Μιχάηλοβιτς Μόλοτοφ (Вячесла́в Миха́йлович Мо́лотов).
Την συνθήκη αυτή επικύρωσε το Ανώτατο Σοβιέτ, οκτώ ημέρες μετά, στις 31 Αυγούστου.
Ο όρος Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ (επίσημα: Γερμανοσοβιετική Συνθήκη) χαρακτηρίζει το σύμφωνο μη επίθεσης που υπέγραψαν στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα ο Υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ (Joachim von Ribbentrop) και ο Υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενώσεως, Βιατσεσλάβ Μιχάηλοβιτς Μόλοτοφ (Вячесла́в Миха́йлович Мо́лотов). Την συνθήκη αυτή επικύρωσε το Ανώτατο Σοβιέτ, οκτώ ημέρες μετά, στις 31 Αυγούστου.
Το μυστικό συμπληρωματικό πρωτόκολλο
Λέγεται ότι υπήρξαν μυστικά προσαρτήματα στη συνθήκη αυτή, τα οποία προέβλεπαν ότι:
H Πολωνία θα χωριστεί μεταξύ των δύο χωρών με σύνορα τους ποταμούς Νάρεφ, Βιστούλα και Σαν.
Με εξαίρεση τη Λιθουανία οι βαλτικές χώρες και η Φινλανδία θα ανήκουν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής. Οι γερμανικές μειονότητες της σοβιετικής σφαίρας (υπάρχουν στις βαλτικές χώρες, στη Βεσσαραβία και στην Μπουκοβίνα) θα πρέπει να την εγκαταλείψουν.
Και το μοίρασμα αρχίζει...
Λίγες μέρες μετά την έναρξη του Πολέμου (αρχές Σεπτεμβρίου 1939) η Πολωνία είχε νικηθεί, αφού της ήταν αδύνατο να αποκρούσει, με τα στρατεύματα και τον εξοπλισμό που διέθετε, τις ναζιστικές δυνάμεις. Μετά την κατάρρευση του Πολωνικού στρατού, εισέβαλαν από τα ανατολικά οι Σοβιετικοί, αντιμετωπίζοντας μηδαμινή αντίσταση.
Έτσι η Πολωνία χωρίστηκε σε ένα κομμάτι κατεχόμενο από τη ναζιστική Γερμανία και ένα προστατευόμενο από τον Κόκκινο Στρατό.
Βάσει, όμως, μιας -επίσης μη καθολικά αποδεκτής ότι έγινε- συμφωνίας της 28ης Σεπτεμβρίου, με την οποία τροποποιήθηκε το Σύμφωνο μη Επίθεσης, η Λιθουανία πέρασε στην σοβιετική σφαίρα επιρροής, ενώ η Γερμανία έλαβε ως αντάλλαγμα μεγαλύτερο μέρος της κατακτημένης Πολωνίας (μέχρι τον ποταμό Μπουγκ).
Το 1940 η Σοβιετική Ένωση κατέκτησε τμήματα της Ρουμανίας(Βεσσαραβία και βόρεια Βουκοβίνα, η οποία σήμερα ανήκει στην Ουκρανία).
Επίσης εισέβαλε και στις βαλτικές χώρες Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, που ενσωματώθηκαν στην Σοβιετική Ένωση.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΡΑΦΟΥΝ
ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ,
«Η βία είναι η μαμή της ιστορίας»
(Κάρολος Μαρξ)
«Το ζήτημα σε ποιον θα ανήκει η εξουσία σε αυτή τη χώρα, που πάει να πει αν η μπουρζουαζία θα επιζήσει ή θα εξαφανιστεί, δε θα λυθεί με αναφορές στα άρθρα του Συντάγματος, αλλά με την προσφυγή σε κάθε μορφή βίας».
(Λέων Τρότσκυ)
«Τα μεγάλη προβλήματα της πολιτικής ελευθερίας και της ταξικής πάλης λύνονται σε τελευταία ανάλυση μόνο με τη βία»
(Βλαδίμηρος Λένιν)
«Χωρίς οίκτο, χωρίς φειδώ, θα σκοτώσουμε τους εχθρούς μας κατά εκατοντάδες. Ας είναι χιλιάδες, ας πνιγούν στο ίδιο της το αίμα. Ας πλημμυρίσει ο τόπος με το αίμα της μπουρζουαζίας, περισσότερο αίμα, όσο πιο πολύ αίμα, τόσο το καλύτερο»
(Krasnaya Gazeta – Όργανο του «Κόκκινου Στρατού», 1918).
Όλα αυτά τα χρόνια –και ειδικά από τότε που μπήκε η Χρυσή Αυγή στη βουλή- ακούμε στα καθεστωτικά ΜΜΕ για τα εγκλήματα του ναζισμού.
Αλλά δεν ακούμε τίποτα για τα εγκλήματα του κομμουνισμού!
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο. Βλέπετε, τα φρικτά εγκλήματα του κομμουνισμού –τα οποία είναι απείρως περισσότερα απ’ αυτά που αποδίδονται στον ναζισμό- δεν συγκινούν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Β΄ Π.Π. Προφανώς, γιατί ο κομμουνισμός με τον καπιταλισμό είναι αδέρφια βγαλμένα από την ίδια (σιωνιστική…) μήτρα και δε γίνεται να εκθέτει αδελφός τον αδελφό.
Ίσως και γιατί το κυρίαρχο σύστημα δεν αισθάνεται καμία απειλή από τυχόν νεκρανάσταση του κομμουνιστικού τέρατος.
Ωστόσο, τα εγκλήματα του κομμουνισμού υπήρξαν. Και ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια! Η συνεχιζόμενη έλλειψη προσβάσεως σε αρχεία πρώην κομμουνιστικών χωρών (τα οποία χαρακτηρίζονται «κρατικά απόρρητα»!!!), εμποδίζει τους ερευνητές να καταλήξουν σε ακριβείς αριθμούς, ωστόσο, «χοντρικά» ο απολογισμός του κόκκινου τρόμου έχει ως εξής:
1. Σοβιετική Ένωση: 20 εκατομμύρια θύματα
2. Κίνα: 65 εκατομμύρια
3. Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο
4. Βόρειος Κορέα: 2 εκατομμύρια
5. Καμπότζη: 2 εκατομμύρια
6. Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο
7. Λατινική Αμερική: 150.000
8. Αφρική: 1,7 εκατομμύρια
9. Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια
10. Διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και Κ.Κ. που δεν κατείχαν την εξουσία (όπως το Κ.Κ. Ισπανίας κατά τον τριετή εμφύλιο πόλεμο 1936-1939, το ΚΚΕ κατά την διάρκεια των τριών «γύρων», κ.α.): 10 εκατομμύρια.
Οι παραπάνω αριθμοί περιλαμβάνουν διαφόρους τρόπους εξοντώσεως, όπως ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως καθώς επίσης και θύματα λιμοκτονίας, επιβληθείσης από το κομμουνιστικό κράτος (όπως στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος της Ουκρανίας, όπου κατά τα έτη 1932-1933 εξολοθρεύθηκαν δια της πείνας 6 εκατομμύρια άνθρωποι)!
Αξίζει να σημειωθεί, ότι εκ των 20 εκατομμυρίων θυμάτων της Σοβιετικής εποχής, τουλάχιστον 668.000 που εξετελέσθησαν κατά την περίοδο του «σταλινικού τρόμου» των ετών 1937-1938, ήσαν κομμουνισταί!
Τέλος, από τον ανωτέρω πίνακα, διαπιστώνουμε ότι «πρωταθλητής» των δολοφονιών ήταν το απαίσιο καθεστώς του Πολ Ποτ στην Καμπότζη, που εξόντωσε το ¼ του συνολικού πληθυσμού της χώρας!
Με τα δολοφονικά αυτά καθεστώτα του υπαρκτού απανθρωπισμού, είχαν «συντροφικές» σχέσεις (συμπεριλαμβανομένης και της αθρόας χρηματοδοτήσεως, στα πλαίσια της… «διεθνικής αλληλεγγύης») τα αριστερά κόμματα της Ελλάδος.
Το ΚΚΕ εξωτερικού με τις χώρες του σοβιετικού μπλοκ και το ΚΚΕ εσωτερικού (πολιτικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ), με τον «ανεξάρτητο» δικτάτορα της Ρουμανίας Τσαουσέσκου.
Με τον οποίο, είχε αγαστές σχέσεις και ο καραμανλισμός!
Όπως, άλλωστε και με τον Τίτο… Μήπως είδατε καμιά αποκήρυξη της δολοφονικής μανίας των αιμοσταγών αυτών καθεστώτων, έστω και μεταγενέστερη, με την (αφελή) δικαιολογία «δεν ξέραμε»; Ούτε μία! Και πως ήταν δυνατόν να υπάρξει τέτοια, όταν και οι εγχώριοι κομμουνισταί θα έπρατταν αναλόγως, εάν ποτέ τους δινόταν η ευκαιρία.
Διότι, πέραν από τα καθησυχαστικά χαμόγελα και τις φαινομενικώς ευγενείς διακηρύξεις για μια «δίκαιη κοινωνία», «κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», κ.τ.λ., αυτή είναι η φύση του κομμουνισμού! Δολοφονική!
Ωστόσο, με την καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού δεν συμφωνούν ούτε τα λεγόμενα «αστικά» κόμματα της Ελλάδος! Κι αυτό είναι αποδεδειγμένο. Στις 24-27 Ιανουαρίου 2006, λοιπόν, διεξήχθη στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης, ψηφοφορία επί του σχεδίου αποφάσεως υπό τον τίτλο “Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων”.
Το σχέδιο ψηφίσματος κατεψηφίσθη από το σύνολο των εξ’ Ελλάδος ευρωβουλευτών, όλων των κομμάτων, με εξαίρεση τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε λευκό, ζητώντας να καταδικασθούν τουλάχιστον τα σταλινικά εγκλήματα!
Πριν καταψηφίσουν, οι «Έλληνες» ευρωβουλευτές είχαν υπογράψει ομαδικώς ένα κατάπτυστο κείμενο που κυκλοφορούσε το ΚΚΕ και το οποίο κατέληγε ως εξής:
«Προσβάλλει τους αγωνιστές αντιφασίστες, τους κομμουνιστές, τα θύματα του ναζισμού – φασισμού και γενικότερα τους προοδευτικούς ανθρώπους… Γι’ αυτό οι υπογράφοντες ευρωβουλευτές ζητούμε την άμεση καταδίκη του και καλούμε την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης να το καταψηφίσει».ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 23 Αυγούστου 1939:
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ
ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ,
ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ-ΜΟΛΟΤΩΦ!
«Μόσχα, 23 Αυγούστου 1939
Για την Κυβέρνηση του Γερμανικού Ράιχ
Ι. φον Ρίμπεντροπ
Πληρεξούσιος της Κυβερνήσεως της ΕΣΣΔ
Β. Μολότωφ».
ΙΔΟΥ KAI ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ!
Οι φωτογραφίες αυτές είναι τραβηγμένες στις 5 Οκτωβρίου 1939, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της νίκης, που έκαναν οι Γερμανοί στην πολωνική πόλη Μπρέστ-Λιτόφσκ, την τελευταία που κατέλαβαν.
Στην παρέλαση αυτή, παραβρέθηκε και σοβιετική στρατιωτική αντιπροσωπεία, καθώς η συγκεκριμένη πόλη είχε ορισθεί ως σύνορο των δύο εισβολέων στην Πολωνία (εκ δυσμών των Γερμανών, από την 1η Σεπτεμβρίου και εξ’ ανατολών των σοβιετικών, από την 17η Σεπτεμβρίου).
Μεγάλη εντύπωση προκαλεί η αυθόρμητη εγκαρδιότητα που δείχνουν οι σοβιετικοί «αντιφασίστες» προς τους Γερμανούς ναζί, που φτάνουν στο σημείο να ανταποδίδουν τον χαιρετισμό «Heil Hitler», με υψωμένη την δεξιά!
Τις αφιερώνουμε στα βοθρολύματα του Περισσού και στον… ατσίδα σύντροφο Μπογιόπουλο – για να τις βγάλει… πλαστές!
![Ostwδrts Brest-Litowsk Bildberichter: Ehlert Archiv-Nr.: 80/23,25 Datum 20.9.39 Erstes Zusammentreffen deutscher und russischer Truppen Als Erwiderung eines Beusches des Politischen Kommissars Borowenskij bei dem Kommandierenden General des XIX. AK, General der Panzertruppen Guderian, in Brest-Litowsk, suchten deutsche Truppen die Vorhut der russischen Armee ostwδrts Brest-Litowsk auf. Die Gesprδche wurden zwischen den Soldaten in kameradschaftlicher Weise gefόhrt. Zensurvermerk: Zensiert ADN-TEXT ADN-ZB/Archiv II. Weltkrieg 1939-45, Der Feldzug in Polen; September 1939 Deutsche Soldaten im Gesprδch mit sowjetischen Offizieren in einem Panzerregiment der Roten Armee φstlich von Brest-Litowsk. Sie erwidern einen Besuch des sowjetischen Kommissars Borowenskij am selben Tag beim Kommandierenden General des XIX. Armeekorps Heinz Guderian in Brest-Litowsk. Aufnahme: [Max] Ehlert](https://ethnikismosblog.files.wordpress.com/2015/08/39l2.jpg)
ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΜΟΥΦΛΑΖ
ΤΗΝ << ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ >>,
ΟΝΟΜΑΣΑΝ
ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ,
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου