Αυτά, μόνο στην τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης (αλλά με καπιταλιστική οικονομία, για να τα κονομάνε κιόλας…) γίνονται! Η κόρη του κατάπτυστου «ποιητή» της… σταλινοσύνης και υμνητή των «βαλς» που χόρευαν τα σοβιετικά τανκς στην Πράγα το 1968, Γιάννη Ρίτσου, αντί να κρύβεται από την ντροπή της (όπως γίνεται με κάτι τέτοιες σε όλες τις κανονικές χώρες του κόσμου…), δίνει και συνεντεύξεις, όπου αποκαλεί τους χρυσαυγίτες «δολοφόνους» και «νταβατζήδες»***
Μάλιστα, με το σταλινικό θράσος που την διακρίνει, δίνει και συμβουλές… επιβίωσης στο σύστημα της αστικής δημοκρατίας (που δήθεν θέλει να… ανατρέψει). Συμβουλές ανάλογες της εγκληματικής σταλινικής της φύσης:
«Η αστική δημοκρατία πάει να βγάλει μόνη της τα μάτια της; Δεν μπορεί να τους επιτρέπει να μιλάνε στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Είναι νταβατζήδες, άνθρωποι της νύχτας, εγκληματίες, δολοφόνοι, και μιλάνε μέσα στο Κοινοβούλιο!».
Ως απάντηση, θα παραθέσουμε τον ύμνο του πατέρα της για τον μεγαλύτερο δολοφόνο λαών (και κομμουνιστών – γεια στα χέρια του!) που πέρασε από τον πλανήτη γη: του «πατερούλη» Στάλιν, τις ημέρες που ψόφησε (1953):
«Όχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.
Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου
Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας …
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.
Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου
Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας …
…;Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου.
Όταν σβύνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου
Είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν’ ανάψει.
Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ’ όνειρο κι απ’ το δώμα μας το λυχνάρι είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους …
Όταν σβύνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου
Είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν’ ανάψει.
Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ’ όνειρο κι απ’ το δώμα μας το λυχνάρι είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους …
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν’ ανασάνουν μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε. Κοιτάχτε
Κάθε ήλιος και σελίδα – μέρα με την ημέρα – με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ’ ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
Το έργο του: Λευτεριά
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε
Πάνου από την κόκκινη πλατεία στην εξέδρα του ήλιου
ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπείστε, Λαοί, την Ειρήνη».
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν’ ανασάνουν μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε. Κοιτάχτε
Κάθε ήλιος και σελίδα – μέρα με την ημέρα – με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ’ ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
Το έργο του: Λευτεριά
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε
Πάνου από την κόκκινη πλατεία στην εξέδρα του ήλιου
ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπείστε, Λαοί, την Ειρήνη».
*** Καλά θα κάνει η κόρη του Ρίτσου να αποφεύγει κάποιες «περίεργες» εκφράσεις. Γιατί εκτός από ραψωδός του Στάλιν, ο αγαπημένος της πατήρ ήταν και κάτι άλλο – για το οποίο, σίγουρα ο «πατερούλης» του θα τον έστελνε στην Σιβηρία. Κι αυτό το κάτι «άλλο», αναφέρεται φυσικά στον φάκελό του. Άλλο αν το έκρυψαν επιμελώς οι μαρξιστικές φυλλάδες, που προ ολίγου καιρού παρουσίασαν τον (μισό…) φάκελο του Ρίτσου στο κοινό τους…
Αντίοχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου