Το τελευταίο αποτέλεσμα στην λίστα ήταν η τρίτη θέση που κατέλαβε το κόμμα της στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στο κρατίδιο που εκλέγεται η Μέρκελ. Εκεί η Μέρκελ είδε τα ποσοστά της να καταποντίζονται και το πατριωτικό AfD να καταλαμβάνει την δεύτερη θέση.
Ήδη στο κόμμα της έχουν αρχίσει οι φυγόκεντρες τάσεις και η άλλοτε κραταιά Μέρκελ ετοιμάζεται για την μεγάλη έξοδο από την πολιτική σκηνή και την αντικατάστασή της.
Αυτή η εξέλιξη συνιστά μία ήττα σε προσωπικό επίπεδο για την εκλεκτή των ταγών της παγκοσμιοποίησης, που την βάλανε «μπροστινή» για την επιβολή της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων», με απώτερο στόχο την ισλαμοποίηση της Ευρώπης.
Στην ήττα της Μέρκελ, όμως, δεν αποτυπώνεται μόνο μία ήττα σε επίπεδο προσώπων, όσο μία βαθύτατη πολιτική κρίση την οποία βιώνει το πολιτικό σύστημα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ουσιαστικά γίνεται αυτό που προέβλεπαν οι εκθέσεις του Σόρος για τις πολιτικές εξελίξεις.
Τα κεντρώα κόμματα, που ασπάζονται την πλουτοκρατία και την παγκοσμιοποίηση, είτε αλλάζουν άρδην την πολιτική τους, είτε καταποντίζονται.
Αυτό συνέβη στην Ελλάδα με την διάλυση του Πασόκ και την μετατόπιση της Νέας Δημοκρατίας σε μικρομεσαία ποσοστά. Τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις προσπάθησαν να τις σταματήσουν προσωπινά με τις πολιτικές διώξεις και την συνεχή δημιουργία ψευδοπατριωτικών αναχωμάτων.
Στην Αυστρία η κατάσταση είναι εξίσου δυσοίωνη με τον πατριώτη υποψήφιο να διεκδικεί την προεδρεία της χώρας, μετά από μία νοθευμένη εκλογική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί προ μηνών.
Στην Γαλλία το κόμμα της Λε Πέν επελαύνει και τίποτα δεν δείχνει ικανό να το σταματήσει.
Στην Αγγλία το BRexit είχε έντονο το «άρωμα» της λαθρομετανάστευσης, που αποτέλεσε ένα από τα κύρια επιχειρήματα των νικητών του δημοψηφίσματος.
Στην Ουγγαρία το κυβερνών κόμμα έχει υιοθετήσει μία άκρως πατριωτική στάση ίσως και λόγω των μεγάλων ποσοστών των εκεί Εθνικιστών.
Τα καίρια ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι η οικονομική κρίση και το λεγόμενο «προσφυγικό». Σε αμφότερα τα δύο ζήτημα τα κόμματα του λεγόμενου κέντρου αδυνατούν να απαντήσουν ελέω του φιλελεύθερου ιδεολογικού προσανατολισμού τους, αλλά και τις διαταγές των αφεντικών τους.
Οι δε αριστεροί μαρξιστές, χώρια που έχουν... ιστορία στην μισή Ευρώπη, αδυνατούν επίσης να απαντήσουν ελέω ότι στο μεν «προσφυγικό» εγκρίνουν την πολιτική Μέρκελ, ενώ στο θέμα της οικονομικής κρίσεως ο Λένιν δεν τους άφησε παρακαταθήκη, αφού κι ο ίδιος καπιταλιστική πολιτική ακολούθησε.
Αναπόφευκτο μέλλον της Ευρώπης, συνεπώς, η άνοδος των Εθνικιστών και η επιστροφή στις παραδοσιακές της αξίες, μακριά από την παγκοσμιοποίηση, την κυριαρχία των τραπεζών, την σήψη και την παρακμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου