Αναδημοσίευση της συνέντευξης του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν στην εφημερίδα "Εμπρός"
Συνέντευξη στην Ειρήνη Δημοπούλου
Τον αποκαλούν «Το Μενίρ». Είναι ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της γενιάς του, που σημάδεψε την Ιστορία της σύγχρονης Γαλλίας αλλά και των εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, δίνοντάς τους ώθηση στον κεντρικό πολιτικό στίβο.
Μαχητικός, με καυστικό χιούμορ και ενθουσιασμό μικρού παιδιού, ο Ζαν Μαρί Λεπέν είναι αναμφίβολα μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Συναντηθήκαμε ένα απόγευμα στο σπίτι του λίγο έξω από το Παρίσι. Σε μια συζήτηση που κράτησε κοντά δυο ώρες, μιλήσαμε για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το Αύριο των Λαών της.
Για την Χρυσή Αυγή
Συζητάμε για τις διώξεις εναντίον της Χρυσής Αυγής. Για την πορεία της, και για το μέλλον των εθνικιστικών κινημάτων. «Καταλαβαίνω τι περνάει η Χρυσή Αυγή γιατί έχω κυνηγηθεί, και έχω υποστεί αδικίες. Αλλά θα σας πω κάτι. Ο δικαστής που με δίκασε, κατηγορείται τώρα για απάτη ως μέλος εγκληματικής οργανώσεως. Και ξέρετε, του κάνω την χάρη και ζω με την ελπίδα ότι θα τον δω με χειροπέδες πίσω από τα κάγκελα». «Τα ΜΜΕ έχουν δύναμη, το έχω ζήσει, αλλά εγώ έχω τις πεποιθήσεις μου. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να διπλωθούμε στα δύο για χάρη τους!».
«Εγώ τους Ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής τους ξέρω. Τους σφίγγω το χέρι. Ξεχωρίζουν. Και χαίρομαι γιατί όταν χαιρετάω τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, οι άλλοι εκνευρίζονται».
«Η Χρυσή Αυγή είναι η μανιβέλα που θα βάλει σε κίνηση την Ευρώπη. Λέει, «δείτε, είναι δυνατόν, γίνεται».
Δεν αρκούν μόνο τα σύνορα. Χρειάζεται και η θέληση να τα διαφυλάξουμε
«Η Ευρώπη βρίσκεται σε άμυνα. Δεν έχουμε σύνορα. Αλλά δεν αρκούν μόνον τα σύνορα. Χρειάζεται και η θέληση να τα διαφυλάξουμε.
Για να ζήσεις, πρέπει να έχεις την θέληση να ζήσεις. Πρέπει να πιστεύεις στην αναγκαιότητα της δικής σου ζωής, πρώτα. Πώς θα την υπερασπιστείς; Δεν μιλώ θεωρητικά. Εγώ έχω ζήσει τον πόλεμο. Ξέρετε πόσοι Μουσουλμάνοι ζουν στην Γαλλία; Δεν μπορώ να σας πω! Είναι ένας αριθμός ταμπού.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε, γιατί αλλιώς θα χαρακτηριστούμε εγκληματίες. Ο Αζούζ Μπεγκάγκ (σ.σ. Κοινωνιολόγος, πρώην υπουργός για θέματα ισότητας στην κυβέρνηση Βιλπέν από το 2005 ως το 2007) λέει ότι κατά την γνώμη του είναι 15 με 20 εκατομμύρια Στην περιοχή της Προβηγκίας και της Κυανής Ακτής όπου εκλέγομαι, στα σχολεία μόλις ο ένας στους τρεις μαθητές είναι Ευρωπαίος εξ αίματος. Και στην Κορσική, ακόμη, το 30% είναι μαροκινοί.
Είχαμε κατ’ αρχήν τους βορειοαφρικανούς στους οποίους τα τελευταία χρόνια προστίθενται μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική. Τις προάλλες καμιά σαρανταριά μπήκαν σε ένα λύκειο και έψαχναν έναν Άραβα μαθητή. Κρατούσαν μπαλτάδες του χασάπη, καταλαβαίνετε, αν τον έβρισκαν θα τον έκοβαν κομμάτια».
Η συζήτηση έρχεται στην Ελλάδα. «Εάν ο κύριος Ερντογάν πει «πηγαίνετε στα Δωδεκάνησα. Δεν έχετε παρά να πάρετε μερικές βάρκες. Θα βρείτε μερικούς ηλικιωμένους κυρίους και κυρίες, πολύ ευγενικούς. Πηγαίνετε στην Σύμη, στην Πάτμο, και καταλάβετε την γη. Τι θα συμβεί; Τίποτε!
Μόνο στην Ρόδο αν πάνε, θα διαμαρτυρηθεί η πρεσβεία της Σουηδίας. Αλλά εκτός από αυτό, τίποτε άλλο. Οι Τούρκοι είναι 100 εκατομμύρια. Κι άλλα 100 εκατομμύρια τουρκόφωνοι. Είναι δυναμικοί. Τι μπορεί να τους σταματήσει, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική;
Στην αρχή, οι μετανάστες πήγαιναν τοίχο-τοίχο. Τώρα, απαιτούν. Αύριο, θα απειλούν. «Τα δικαιώματά μου! Τα δικαιώματα των παιδιών μου!».
Δημογραφικό, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης
«H Ευρώπη είναι η μόνη περιοχή του κόσμου που βρίσκεται σε δημογραφικό μαρασμό. Ευρώπη. Πληθυσμός 700 εκατομμύρια. Μέσος όρος ηλικίας 45 χρόνια. 1,4 παιδιά ανά γυναίκα.
Απέναντί της; 6 δισεκατομμύρια. Μέσος όρος ηλικίας 20 χρόνια. 4,5 παιδιά ανά γυναίκα. Εγώ έχω προειδοποιήσει για το πρόβλημα εδώ και 40 χρόνια. Πού θα οδηγηθούμε; Σε σκηνές Αποκάλυψης. Θα έρχονται κατά εκατομμύρια, και δεν θα είναι στρατός. Θα είναι και γυναίκες και παιδιά. Η Νιγηρία διπλασιάζει τον πληθυσμό της κάθε 18 χρόνια. Θα είναι 440 εκατομμύρια σε 50 χρόνια. Αν σκεφτείτε ότι στις χώρες τους δουλεύουν για μισό και ένα δολάριο την ημέρα, ό,τι μισθό και να παίρνουν εδώ, θα είναι πολύ.
Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση. Ξέρουμε ότι ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας εξελέγη γιατί το 90% των μεταναστών ψήφισαν Ολλάντ».
Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση
«Οι Ευρωπαϊστές πίστεψαν ότι μπορούν να χτίσουν θεσμούς ξεκινώντας από ένα νόμισμα. Αλλά πρώτα υπάρχει το κράτος, και μετά εκδίδεται το νόμισμα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το επέβαλλαν κιόλας ως δόγμα. Οι Έλληνες θα ζήσουν δύσκολα. Αλλά η Ελλάδα έχει ζήσει χειρότερες καταστάσεις. Και η Θεία Πρόνοια θέλησε να υπάρχουν ακόμη, γιατί οι Έλληνες ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Μην ακούτε τι λένε.
Για τους Ευρωπαϊστές η Ελλάδα είναι φθηνή, δεν έχει κόστος. Αλλά την θέλουν για αυτό που αντιπροσωπεύει. Ο Τσίπρας την κρέμασε από τον λαιμό. Η κωμωδία θα συνεχίζεται για όσο την χρειάζονται. Υπάρχουν συμφέροντα, ξέρετε.
Είναι δεκάδες χιλιάδες οι υπάλληλοι και οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. Έχουν κάθε λόγο να θέλουν να εξακολουθήσει να υπάρχει αυτό το σύστημα. Μέχρι να πει κάποια χώρα
«Ως εδώ! Σταματάμε!».
Η κα Μέρκελ απειλεί. Οι Σουηδοί, οι Φινλανδοί. Θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι μια γριά χορεύτρια που μπορούν να την αγοράσουν φθηνά και να την καθίσουν στα πόδια τους. Να θέλουν να πουλήσετε τον Πειραιά, τα νησιά!», λέει θυμωμένος. «Λοιπόν», τον ρωτώ «ποια είναι η λύση; Η επιστροφή στην εθνική παραγωγή; Στην υπεροχή του Έθνους;». «Ναι!» μου απαντάει απερίφραστα.
Οι Έλληνες είναι αθάνατοι
«Εγώ είμαι Φιλέλληνας. Η Ελλάδα είναι η τροφός μου. Η Ελλάδα είναι η πνευματική μητέρα της Ευρώπης. Υπάρχει μια σπουδαία έκδοση, μια Ανθολογία Ελληνικής Ποιήσεως του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Από την μια μεριά το ελληνικό κείμενο, κι από την άλλη η ποιητική μετάφραση. Όταν διαβάζω ελληνική ποίηση, ξανανιώνω».
Ο Ζαν Μαρί Λεπέν ταξίδεψε πολύ στην Ελλάδα. Με καταγωγή από την Βρετάνη, μεγαλωμένος κοντά στον Ατλαντικό, έμαθε από μικρός την ναυτική τέχνη και ταξίδεψε στις ελληνικές θάλασσες για χρόνια. «Το 1948 ανέβηκα για πρώτη φορά στον Παρθενώνα. Έμεινα πάνω στον Ιερό Βράχο όλη την ημέρα. Ήμουν ολομόναχος. Έμεινα όλη την ημέρα και προσευχόμουν στην θεά Αθηνά».
«Ίσως αυτή να σας ευλόγησε», του λέω. «Μα βέβαια, είμαι σίγουρος! Σοβαρά!» μου απαντά. «Στην Ολυμπία έτρεξα στο στάδιο της Ολυμπίας, ξυπόλυτος, σαν τους Αρχαίους Έλληνες. Κολύμπησα στον Αλφειό. Ήθελα να αισθανθώ όπως εκείνοι. Ήθελα να είμαι σε επικοινωνία μαζί τους».
Καθώς η ώρα περνά και η συζήτησή μας πλησιάζει στο τέλος, βγάζει τα γυαλιά του. «Μια λέξη θα σας πω ακόμη.
Ο ελληνικός λαός είναι αθάνατος», και μου λέει με στεντόρεια φωνή:
«Εμπρός! (στα ελληνικά).
Θα νικήσουμε!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου