Διόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η, εσχάτως λαμβάνουσα χώρα, ακαταπόνητη προσπάθεια των μελών του ανθελληνικού τόξου για σύμπηξη συμμαχιών μεταξύ τους.Αιτία του φαινομένου είναι η άλωση του πολιτικού συστήματος από την Χρυσή Αυγή και η επακόλουθη ραγδαία απορρόφηση τμημάτων της εκλογικής ισχύος των κομμάτων όλου του πολιτικού φάσματος από μέρους της.Η συνεχώς αυξανόμενη δυναμική του Λαϊκού Συνδέσμου εξωθεί τους αντιπάλους του σε ανίερους λυκοφιλικούς συνασπισμούς. Συνασπισμούς οι οποίοι ως χθες φάνταζαν απίθανοι στα μάτια του,δυστυχώς ακόμα ανυποψίαστου,μέσου Έλληνα.
Στο πλαίσιο αυτό,και μόνο λίγες ημέρες μετά τη συζήτηση στη Βουλή για τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής του μνημονίου,ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον διαβόητο Γεώργιο Παπανδρέου,επισήμως,για να συζητήσουν τα θέματα των διαπραγματεύσεων και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας,ισχυρισμός ο οποίος αυτοκαταρρίπτεται καθόσον ουδείς εκ των δυο διαπραγματεύτηκε ή διαπραγματεύεται προς όφελος της χώρας,ενώ ούτε την πρόσδεσή μας στο ευρωπαϊκό,κατ’ ουσίαναμερικανοσιωνιστικό,άρμα αμφισβήτησε ή αμφισβητεί.Οι δυο υποτακτικοί των οργανωμένων ανθελληνικών συμφερόντων στην πραγματικότητα αντάλλαξαν απόψεις για μια ενδεχόμενη μελλοντική κυβερνητική συνεργασία τους.
Η κραυγαλέα αποδοκιμασία του Γεωργίου Παπανδρέου από τον ελληνικό λαό και η ρίψη του ΚΙΔΗΣΟ στον κάλαθο των πολιτικών αχρήστων, αποτελούν μόνο πρόσκαιρο τεχνικό εμπόδιο,αφού οι διεργασίες εντός του ΠΑΣΟΚ ενόψει του συνεδρίου του και της αποχώρησης Βενιζέλου από την ηγεσία του τον Μάιο,ανοίγουν τον δρόμο για την <<επανασυγκόλληση>>των δυο αποκομμάτων.Η εξέλιξη αυτή πρέπει να θεωρείται βέβαια εφόσον νέα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλεγεί η Φώφη Γεννηματά,η οποία δημοσίως έχει ταχθεί υπέρ της επανένωσης.
Ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου,την παραμονή της συνάντησής του με τον Τσίπρα,χαρακτήρισε το ενδεχόμενο της <<επανενοποίησης>> απαραίτητο. Προς την κατεύθυνση αυτή δε έχει ήδη ζητήσει την στήριξη της Γεννηματά από τους παπανδρεϊκούς στην προσπάθεια της να πάρει στα χέρια της την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.Φιλοδοξεί έτσι να πετύχει την προσωπική του ολική αναφορά στο πολιτικό προσκήνιο,καθώς και να αποκτήσει ένα βαρύτατο χαρτί ενόψει της Εξεταστικής,για την οποία σημειωτέον ο Τσίπρας δήλωσε ότι δεν θα δείξει καμία διάθεση ρεβανσισμού για το παρελθόν.
Στον αντίποδα,ο ανεκδιήγητος Σαμαράς φέρεται έτοιμος να προτείνει τον σχηματισμό<<ευρωπαϊκού μετώπου>>,με τη συμμετοχή Νέας Δημοκρατίας,ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού,εναντίον της κυβέρνησης,καθώς προβλέπει πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο,στις οποίες πιστεύει ότι κρυπτόμενος μέσα στη δική του τρόικα θα καταφέρει να συγκαλύψει την απολύτως βέβαια νέα συρρίκνωση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας.Ετι περαιτέρω θα έχει κάνει ένα βήμα,με την σύμπραξη με τα κεντροαριστερά ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι,προς φίμωση όσων ενδοκομματικά τον κατηγορούν για δεξιά ατζέντα.Τέλος,οραματίζεται την διάσωση του τέως κυβερνητικού του εταίρου, Βενιζέλου,ακόμα και αν ο τελευταίος δεν θα είναι πλέον πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Στο σημείο αυτό μία απαραίτητη επισήμανση. Το ΠΟΤΑΜΙ,προς το παρόν τουλάχιστον,κωφεύει στην πρόσκληση Σαμαρά,καθώς πιστεύει ότι πλησιάζει η ώρα που θα διαταραχθεί η εύθραυστη ισορροπία του κυβερνητικού εκτρώματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τότε θα κληθεί να συμμετάσχει σε νέο κυβερνητικό σχήμα.Την πεποίθηση αυτή ενισχύουν διαρροές από σημαίνοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που προτιμούν τη συνεργασία με το ΠΟΤΑΜΙ παρά με το κόμμα Καμμένου.Το γεγονός ότι τα δύο στρατόπεδα σφάζονται στην ποδιά του μπομπολικού μορφώματος,είναι αριδήλως ενδεικτικό αφενός της ποιότητας και των προθέσεων τους,αφετέρου του βαθμού διείσδυσης της διαπλοκής στο πολιτικό σύστημα.
Η έλλειψη αναφοράς στο ΚΚΕ καθόλου δεν συνεπάγεται την αθωότητα του.Απλώς,το απολίθωμα του Περισσού έχει χαράξει την δική του πορεία,με τον ίδιο πάντα ανθελληνικό προσανατολισμό.Το ΚΚΕ δεν εισέρχεται σε διαδικασία διαλόγου συμπράξεων επειδή ακριβώς φοβάται την αφύπνιση της εκλογικής του πελατείας.Εξάλλου,είναι ικανοποιημένο με την παραμονή σε ένα ποσοστό κοντά σε αυτό που έλαβε στις τελευταίες εκλογές,με μικρές διακυμάνσεις,το οποίο εξασφαλίζει χρηματοδότηση,βουλευτικά προνόμια και την δυνατότητα για επαγγελματικό εργατοπατερισμό.Οι κομμουνιστές του ΚΚΕ ήταν ,είναι και θα παραμείνουν κάπηλοι των δικαίων της εργατικής τάξης.
Απομένει η Χρυσή Αυγή,η οποία όχι μόνο πορεύεται αυτόνομα,αλλά και σε δρόμο διαμετρικά αντίθετο των άλλων.Η μοναχική ατραπός της Ιδέας και της Πίστης που επέλεξε,οδηγεί στην ευθεία σύγκρουση με τους υπολοίπους και στην κατηγορηματική άρνηση της παραμικρής συνεργασίας μαζί τους με αντάλλαγμα κάποιο ξεροκόμματο κυβερνητικής εξουσίας.Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: η Χρυσή Αυγή πολεμά μόνη εναντίον όλων,με ακλόνητη πίστη ότι,παρά το αριθμητικό μειονέκτημα,εν τέλει θα την στεφανώσει η Νίκη.
Γεώργιος Δημητρακόπουλος, Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου