Θαυμάστε τους «δημοκράτες»…Η ασυλία του αριστερού Φασισμού στην Ελλάδα

Η ασυλία του αριστερού Φασισμού στην Ελλάδα.

Οι σκηνές που ακολουθούν, προέρχονται από τοπικό τηλεοπτικό σταθμό της Ηπείρου.

Κάποιοι κουκουλοφόροι, εισβάλλουν στον τηλεοπτικό χώρο και εκτοξεύουν γιαούρτια και αβγά προς τον δημοσιογράφο, επειδή έκανε κάτι που ερέθισε τα «δημοκρατικά» ένστικτά τους: 

Επέτρεψε τηλεφωνική παρέμβαση, σε προηγούμενη εκπομπή, ενός εκπροσώπου της τότε Χρυσής Αυγής.

     Θαυμάστε τους «δημοκράτες»……

Θαυμάστε τους «δημοκράτες»…

1. Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο: Η Χρυσή Αυγή, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι ένα ΝΟΜΙΜΟ πολιτικό κόμμα. Και έχει νομιμοποιηθεί, με τον ίδιον τρόπο που νομιμοποιήθηκε και το ΚΚΕ το 1974: Με υπογεγραμμένη δήλωση σεβασμού του δημοκρατικού πολιτεύματος.

2. Αδυνατώ να κατανοήσω, πως οι ακροδεξιοί καλούνται με το όνομά τους και οι ακροαριστεροί, εξωραΐζονται σε «αντιεξουσιαστές», «αριστεριστές» και «αναρχικοί». Κάνει «τζιζζζ», άμα τους αποκαλέσουμε, ότι πραγματικά είναι -δηλαδή αριστεροί φασίστες;

3. Τέτοια περιστατικά, θυμίζουν έντονα την παροιμία, «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα». Οι αριστεροί φασίστες, πλακώνονται με τους δεξιούς φασίστες -για το καλό της δημοκρατίας πάντα.

4. Στο παρελθόν, έγινε της πουτάνας -και πολύ σωστά- όταν ο Μιχαλολιάκος χαιρέτησε δημοσίως ναζιστικά. Δεν γίνεται όμως ανάλογος θόρυβος, όταν αρχηγός περιθωριακού, αλλά -επίσης- ΝΟΜΙΜΟΥ κόμματος (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) κυκλοφορεί στις διαδηλώσεις με το γνωστό σακίδιο των μπαχαλάκηδων (θυμηθείτε την περίπτωση Μάρφιν), ούτε κι όταν προβάλλει εξωφρενικές απόψεις (βλέπε ζήτημα λαθρομεταναστών). 

Και περνάει μάλλον αβρόχοις ποσίν η κάλυψη που δίνει εμμέσως πλην σαφώς σε πράξεις τυφλής βίας και τρομοκρατίας η παραδοσιακή Αριστερά και ιδιαιτέρως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

5. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν φυτρώσει σαν μανιτάρια ένας σωρός τρομοκρατικές οργανώσεις. 

Ψάχνω απεγνωσμένα να βρώ μία που να μην ανήκει ιδεολογικά στον χώρο της Αριστεράς.

6. Πραγματικά πιστεύει κάποιος, πως η ανοχή στην ιδεολογική -κι όχι μόνο- τρομοκρατία των διάφορων «αριστεριστών», «θωρακίζει τη δημοκρατία»; Ας το δεχτούμε. Φτάνει αυτή η ανοχή να μην αφορά μόνο αυτούς.

7. Κάπως άσχετο, αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω την ενέργεια του σταθμού να μην διακόψει την μετάδοση της εκπομπής την ώρα του γιαουρτώματος. Απλά θλιβεροί οι «υπεύθυνοι».

Μια απ’ τις μεγαλύτερες ιστορικές απάτες της νεότερης Ελλάδος, είναι η δήθεν «πατριωτική» στάση της αριστεράς, στον πόλεμο του ’40. 

Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα πιο πέρα, ενάντια σε κάθε λογική, το ΚΚΕ παρουσιάζεται ως ο κυριότερος εκφραστής της εθνικής συνείδησης και -λίγο πολύ- ως θεματοφύλακας των ιδανικών του έθνους. 

Κάποιος που δεν έχει καμμία γνώση για τα ιστορικά δρώμενα της εποχής εκείνης, ακούγοντας την παραμορφωμένη και λειψή ιστορία, έτσι όπως την έχει καθιερώσει σήμερα το αριστερό κατεστημένο, θα αναφωνήσει αυθόρμητα: 

«Ευτυχώς που υπήρξαν οι κομμουνιστές, 

γιατί οι άλλοι…». 

Στην πραγματικότητα όμως, η ιστορία (η αληθινή κι όχι η «μαϊμού» της Αριστεράς), όχι μόνο απέχει έτη φωτός από την εικονική ιστορική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει οι κομμουνιστές, δίχως κανένα ουσιαστικό εμπόδιο, αλλά είναι καταδικαστική γι’ αυτούς…

Ο Τάκης Λαζαρίδης γέννημα θρέμμα του ΚΚΕ, ενεργό μέλος του παράνομου μηχανισμού του και συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη στην υπόθεση των ασυρμάτων (κατασκοπία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης), είναι επίσης ο συγγραφέας του «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι…». Όπως έχει πει ο ίδιος, «ανήκω στη γενιά των κομμουνιστών που πλήρωσαν το λογαριασμό χωρίς ποτέ να τον ελέγξουν».

Είναι ο άνθρωπος που επέκρινε ανοιχτά τον Κώστα Καραμανλή, για τις τιμές που απέδιδε στον σφαγέα του Καρπενησίου, Χαρίλαο Φλωράκη: 

«Γιατί είναι άξιος τιμής ο κ. Φλωράκης; Ποιές ακριβώς υπηρεσίες προσέφερε στην πατρίδα; Από όσα γνωρίζω ο κ. Φλωράκης διέπρεψε στον Εμφύλιο ως καπετάνιος μεραρχίας του “Δημοκρατικού Στρατού”. Έλαβε μέρος, μεταξύ των άλλων, στην επιχείρηση κατά του Καρπενησίου, στην λεηλασία της πόλης, στην εκτέλεση αθώων κατοίκων της και στην βίαιη στρατολογία πολλών άλλων».

Από την κριτική του δεν ξέφυγε ούτε ο Μίκης Θεοδωράκης, όταν αυτός έδωσε συναυλία στην Μακρόνησο: «Ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στους αγωνιστές της Αριστεράς ο Μίκης; 

Μάλιστα… Γιατί όμως να μην αποτίσει φόρο τιμής και στους αγωνιστές της Δεξιάς; Έλληνες δεν ήταν κι αυτοί; Αυτοί δεν θυσιάστηκαν; Κι απεδείχθη ότι είχαν δίκιο όταν διαφωνούσαν μαζί μας. 

Η ιστορία απέδειξε τι συνέβη στις λαϊκές δημοκρατίες για μισόν αιώνα. 

Κάνεις λοιπόν στη Μακρόνησο, ακόμη μια προσπάθεια να επιρρίψεις τις ευθύνες στους άλλους για να δικαιωθούμε εμείς που ευθυνόμαστε; Γιατί δεν κάνεις μια κοινή εκδήλωση, να καλέσεις κι αυτούς που ήταν απέναντί μας και είχαν δίκιο να ήταν απέναντί μας;».

Τα παραπάνω, ίσως να φαντάζουν ειρωνικά εάν αναλογιστεί κάποιος, ότι οι ιδεολογικοί αντίπαλοι της Αριστεράς (και δη της κομμουνιστικής), όχι μόνον δεν τολμούν να ξεστομίσουν αυτές τις ιστορικές αλήθειες (αποφεύγοντας έτσι να «παρασημοφορηθούν» με το ανεπιθύμητο «μετάλλιο» του αντικομμουνιστή, το οποίο δεν συνάδει με την πολιτική ορθότητα), αλλά τουναντίον αποδίδουν τα εύσημα στην Αριστερά για τους «αγώνες που έδωσε για τη δημοκρατία».

Το εισαγωγικό κείμενο, καθώς και τ’ αποσπάσματα που ακολουθούν, ανήκουν σε συνέντευξη που έδωσε στις 5 Οκτωβρίου 2016, στον Σπύρο Χαριτάτο και στην ραδιοφωνική εκπομπή «Γιάφκα», του σταθμού «Alpha 989»

(ολόκληρη η συνέντευξη εδώ)…