Ο «ανώνυμος» Ελληνικός Λαός, με άξιο πρωτεργάτη τον Ιωάννη Μεταξά, ήταν αυτός που έγραψε μια ακόμη ένδοξη σελίδα Ιστορία για το Έθνος μας
Κάποιοι μισούν την 28η Οκτωβρίου
Μισούν την εθνική ομοψυχία.
Μισούν τις ελληνικές σημαίες.
Μισούν τις παρελάσεις.
Μισούν τον εθνικό ύμνο.
Θέλουν να μετατραπεί η εθνική μας εορτή (και την λέξη «εθνική» μισούν) σε γιορτή «νίκης κατά του φασισμού» καταρχάς και κατόπιν γιορτή του κομουνισμού.
Και επειδή οι κρατικοδίαιτοι κλαψιάρηδες θολο-κουλτουριάρηδες ψευτο-απελευθρωτάκιδες (αυτοί που δεκάρα δεν δίνουν για στους τοκογλύφους Ελλάδα) μιλάνε για όλες (sic)τις «άλλες χώρες» που γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους και πρέπει να τους μοιάσουμε κι εμείς (τι ξενομανία και αρχοντοχωριατιά κι αυτή, σύντροφοι), ας μας πουν την αντίσταση που έκαναν αυτές οι «άλλες χώρες» στον κατακτητή.
Τι να εορτάσουν λοιπόν;
Την υποταγή;
Την δειλία;
Την συντριπτική ήττα;
Ποιοι να γιορτάσουν;
Οι «φοβεροί» Γάλλοι (η υπερδύναμη της εποχής) που το έβαλαν στα πόδια;
Οι Δανοί που παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ (!) ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων και ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στον Χίτλερ;!!
Οι Βέλγοι που το πιο φοβερό οχυρό τους (Εμπέν-Εμαέλ) που είχε κατασκευαστεί ειδικά για να υπερασπιστεί τα σύνορα του Βελγίου από μελλοντική γερμανική επίθεση και θεωρούντο "απόρθητο", το κατέλαβαν 78 μόλις Γερμανοί καταδρομείς οι οποίοι προσγειώθηκαν μέσα στο φρούριο με… ανεμόπτερα;
Οι Γιουγκοσλάβοι που έκαναν αντίσταση 3 ημέρες;
Οι Πολωνοί που άντεξαν 30 ημέρες (είχαν να αντιμετωπίσουν και τους Σοβιετικούς, αφού τα είχαν βρει με τους Γερμανούς ως προς τον διαμελισμό της χώρας με το γνωστό Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ);
Οι Άγγλοι, που ηττήθηκαν κατά κράτος όταν πήγαν να εκστρατεύσουν στην ηπειρωτική Ευρώπη (βλέπε Δουνκέρκη);
Για να μην πούμε για Ρουμάνους, Ούγγρους, Τσέχους, Σλοβάκους, Αλβανούς κλπ. Την ίδια ώρα Ισπανία και Πορτογαλία δήλωναν «ουδετερότητα».
Μισούν το ΟΧΙ.
Μισούν αυτόν που είπε το ΟΧΙ.
Μισούν τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών. Μισούν την εθνική ομοψυχία.
Γι’ αυτό έχουν αποφασίσει να υποτιμήσουν και τελικά να καταργήσουν την 28η Οκτωβρίου 1940
Πάει περίπου ένας χρόνος, μπορεί και παραπάνω, που ένα πρωινό ενώ ήμουν στο αυτοκίνητο,άκουσα από τον αθλητικό ραδιοσταθμό της σοβιετικής ραδιοφωνίας τηλεόρασης μια«διανοούμενη πόρνη» (σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη των New York Times, Τζον Σουίντον), μπροστά στο μικρόφωνο να … παραπονιέται για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, γιατί είμαστε λέει, «η μόνη χώρα που γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη του».
Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στο στούντιο δεν έφεραν καμία αντίρρηση, ούτε καν ψέλλισαν καμία ένσταση, σιωπώντας προφανώς, μπροστά στο ανυπέρβλητης σοφίας απόφθεγμα του συναδέλφου τους (ή συντρόφου τους). Και όλα αυτά, το τονίζω, σε αθλητικό σταθμό, όπου μπαίνεις υποτίθεται για να ακούσεις καμία είδηση του στυλ αν θα πάρει μεταγραφή ο Μάκης και πότε θα αποθεραπευτεί ο Λάκης.
Στη συνέχεια άρχισα να παρατηρώ ότι το σόφισμα αυτό ακούγεται όλο και περισσότερο. Ειλικρινά, τόσα χρόνια, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν είχα ξανακούσει τίποτα ανάλογο. Άλλα άκουγα εγώ από παιδί τέτοιες ημέρες.
Εγώ θυμάμαι κάτι ποιήματα για το «ΟΧΙ το αθάνατο, το είπες το σαράντα, εχάρισε εις τους λαούς, τη λευτεριά για πάντα. Σ’ αυτή τη γιορτή μας ελάτε παιδιά, ψηλά τη σημαία, ψηλά την καρδιά» και για «μια σπιθαμή απ’ το χώμα αυτό τ’ άγιο και ιερό δε δίνω, τη λευτεριά μου δεν πουλώ και σκλάβος δε θα γίνω».
Που να ακουστούν τέτοια πράγματα σήμερα στο οργουελικό εθνοφοβικό κράτος και στο newspeak που έχει επιβάλλει το νεοταξικό «προοδευτικό» κηφηναριό;
Προφανώς, αυτά τα κλαψουρίσματα και τα φληναφήματα τα λέγανε και από παλιά μεταξύ τους, στα κομματικά γραφεία τους μέσα στους τέσσερις τοίχους ή στις πριβέ σοφιστικέ συζητήσεις τους. Στο περιθώριο της κοινωνίας.
Μόνο που τώρα έγιναν mainstream. Ο ελληνικός λαός τους έκανε mainstream. Και τώρα είναι αργά για δάκρυα. Πλέον, αν αντιλήφθηκα καλά, η σοβιετική τηλεόραση διαφημίζει «αφιέρωμα» για την"απελευθέρωση της Αθήνας" (12 Οκτωβρίου 1944).
Τα αφιερώματα για το ΟΧΙ και το έπος του ‘40 προφανώς θα τα ξεχάσουμε από εδώ κι εμπρός.Εννοείται ότι την ίδια ακριβώς γραμμή ακολουθούν και τα νεοταξικά κατηχητήρια που μερικοί ακόμα τα λένε σχολεία. (Γονείς, έχετε πάρει χαμπάρι τι λένε στα παιδιά σας;).
Είναι σαφές ότι τους ενοχλεί αφάνταστα η 28η Οκτωβρίου. Τους ενοχλεί το ΟΧΙ.Γενικά, έχουν ένα «θέμα» με τα ΟΧΙ. Διότι, ναι θα το πω, τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες.
Αυτοί έμαθαν τα ΟΧΙ να τα κάνουν ΝΑΙ. Και για αυτό θέλουν όλα τα ΟΧΙ (ειδικά αυτά που μιλάνε στην ψυχή του λαού) να τα υποτιμήσουν, να τα δυσφημήσουν και εν τέλει να τα καταργήσουν.
Σαν την κολοβή την αλεπού του μύθου του Αισώπου που ζήλευε που οι άλλες είχαν ουρά και βάλθηκε να τις πείσει ότι όλες πρέπει να την κόψουν και να γίνουν σαν κι αυτή, γιατί τάχαμου έτσι θα ήταν πιο… «απελευθερωμένες» και ανάλαφρες!
Δεν τους αρέσει η 28η Οκτωβρίου. Δεν τους αρέσει που οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους«με το χαμόγελο στα χείλη» και με πίστη για να πολεμήσουν τον εχθρό που τόλμησε να ζητήσει να πατήσει τα χώματά μας.
Η προσπάθεια σπίλωσης του υψηλού εθνικού φρονήματος και της ομοψυχίας του λαού μας είναι φανερή από τους γραικύλους που έχουν πιάσει όλα τα πόστα και έγινε και επισήμως γνωστή, όταν ξεδιάντροπα στα σχολικά (νεοταξικά) βιβλία παρουσίαζαν «επετειακά» δοκίμια του στυλ ότι οι Ιταλοί «μας κήρυξαν τον πόλεμο και εμείς πήγαμε στο υπόγειο»!
Σήμερα σε όλες τις σχολικές αίθουσες δεν μιλάνε για ηρωισμούς, σημαία και πατρίδα, αλλά για την"ειρήνη των λαών" και τον... "φασισμό".
Δεν τους συμφέρει τα παιδιά μας να διαβάζουν και να μαθαίνουν τα παρακάτω γιατί μπορεί μέσα τους να γεννηθεί η επιθυμία του... «φασισμού»:
«Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς παραδόσεις μας.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών!» - Ιωάννης Μεταξάς.
«Με πίστη εις τον Θεόν και εις τα πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι τελικής νίκης». – Βασιλεύς Γεώργιος Β'.
Και το γιατί τους «κόφτει» τώρα η «απελευθέρωση της Αθήνας» και η λήξη του πολέμου, είναι νομίζω προφανές.
Γιατί εκεί (στην ημερομηνία αυτή) δεν υπάρχει Μεταξάς, δεν υπάρχει κανένας ηρωισμός και το κυριότερο δεν υπάρχει καμία εθνική ομοψυχία, δεν υπάρχει κανένα σύσσωμο έθνος.
Είναι γνωστό ότι ένα μήνα πριν, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, χτύπησαν την πόλη του Πύργου, 4 μόλις ημέρες μετά την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς (και ενώ είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι κομμουνιστές κρατούμενοι)!
Σκότωσαν άνδρες της Χωροφυλακής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, πολίτες, έκαψαν σπίτια, λεηλάτησαν, έστησαν «ανταρτοδικεία».
Έδειξαν, με λίγα λόγια, μια εικόνα από αυτό το οποίο θα ακολουθούσε σε λίγο σε ολόκληρη την απελευθερωμένη Ελλάδα και αυτό που είχανε στο μυαλό τους και ετοίμαζαν.
Θα ακολουθήσει η επίθεση στην Καλαμάτα και η γνωστή σφαγή στον Μελιγαλά.
Την ίδια ώρα στην «απελευθερωμένη Αθήνα» και σε άλλες πόλεις οι μακελάρηδες της ΟΠΛΑ ακόνιζαν τα μαχαίρια τους.Αυτό θέλουν. Δήθεν τους ένοιαξε η «απελευθέρωση».
Η αλήθεια είναι ότι τον Οκτώβριο του 1944 στην Αθήνα και στην λοιπή χώρα «όλα τα’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», από την δολοφονική μανία των κόκκινων ορδών.
Αυτοί σε λίγο θα θελήσουν να καταργήσουν και την 25η Μαρτίου 1821, γιατί και τότε εορτάζουμε την «έναρξη» του πολέμου με τους Τούρκους και όχι την λήξη του.
Μην αμφιβάλετε καθόλου.
Ζήτω το ΟΧΙ των Ελλήνων!
Οι Έλληνες που πήραν τα όπλα εκείνο το πρωινό του ΄40 πολέμησαν και νίκησαν, γιατί πίστευαν ακόμη σε Αξίες, γιατί υπερασπίζονταν το τρίπτυχο "Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια".
Και θα μνημονεύσω τα λόγια του μεγάλου Πατέρα εκείνης της Νίκης, του Πατέρα του ΟΧΙ, του Εθνικού κυβερνήτη, Στρατηγού Μεταξά:
"Όλο το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Θα νικήσωμεν. Αλλά διά τους Έλληνας υπέρ την Νίκην η Δόξα".
Αυτό είναι το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου. Όλο το Έθνος να εγερθεί σύσσωμο και να ξαναπούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ!
ΟΧΙ στην υποταγή και την παρακμή.
ΟΧΙ στην παγκοσμιοποίηση, την ισλαμοποίηση και την λαθρομετανάστευση.
ΟΧΙ στην διαγραφή της Ιστορίας και της Θρησκείας μας.
ΟΧΙ στα ύπουλα σχέδια που εξυφαίνονται σε βάρος της Πατρίδας μας.
Ζήτω το ΟΧΙ των Ελλήνων!
Ζήτω η αιωνία Ελλάς!
Όταν ακόμη και ένας κατεξοχήν υπερασπιστής της Μεταπολίτευσης αναγκάζεται να παραδεχθεί την παντελή απουσία από την Εποποιία του 1940 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου των ηγετών-«τοτέμ» των απανταχού «δημοκρατών», τότε καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε το μέγεθος του προβλήματος.
Ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης γράφει τα εξής στα «Νέα», αναφερόμενος στο πώς αντιμετωπιζόταν στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940:
«Χαρακτηριστικό, που αποσιωπούνταν κομψά, ήταν ότι κανένας από τους πολιτικούς ηγέτες της εποχής –αν και όλοι βρίσκονταν σε ηλικία- δεν είχε συμμετάσχει στο έπος του ’40. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε απαλλαγείγια λόγους υγείας, ο Ανδρέας Παπανδρέου σπούδαζε στην Αμερική, ο Χαρίλαος Φλωράκης ήταν κιόλας κομμουνιστής και τους κομμουνιστές δεν τους έστελναν στο μέτωπο…»
Για να γίνουμε πιο ακριβείς στα λεγόμενα του Χωμενίδη, ο Καραμανλής είχε απαλλαγεί από τον Ελληνικό Στρατό λόγω κώφωσης.
Εξ ου και το… παρατσούκλι «κουφός εθνάρχης» που του είχαν προσάψει κάποιοι στο παρελθόν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπηρέτησε ποτέ την θητεία του στον Ελληνικό Στρατό, αλλά «διέπρεψε» ως ναύτης στο αμερικανικό ναυτικό. Όσο για τον Φλωράκη, παρά τα όσα υποστηρίζει ο Χωμενίδης, υπηρέτησε την θητεία του στον Ελληνικό Στρατό, αλλά το αν ήταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου είναι άγνωστο.
Στο μέτωπο, πάντως, η κυβέρνηση Μεταξά δεν έστελνε μόνο όσους θεωρούσε ότι η παρουσία τους εκεί μόνο κακό θα έκανε και όχι καλό στην συνοχή του Στρατεύματος με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Μην ξεχνάμε ότι τότε ήταν και η εποχή που ίσχυε ακόμη το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης.
ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ & ΚΟΥΚΟΥΕΔΙΚΟΣ ΠΟΥΡΚΟΥΑΔΙΣΜΟΣ
Την πρώτη επιστολή Ζαχαριάδη, χρησιμοποιεί το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας, για να δείξει ότι δεν πρόδωσε το 1940, λόγω του ότι ίσχυε το περιβόητο σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ.
Ωστόσο, η επιστολή αυτή θεωρήθηκε αργότερα πλαστή από το ΚΚΕ, με άρθρο του Πλουμπίδη (γνωστού από την υπόθεση Μπελογιάννη) στον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον Μάρτιο 1941, το οποίο τόνιζε: «Ιδιαίτερα, με το δημοσιευμένο στις φυλλάδες του Μεταξά της 2 Νοέμβρη πλαστό γράμμα του μεγάλου μας αρχηγού συν. Ζαχαριάδη, παράσυρε στην αυτοκτονία τον λαό» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 36-37).
Ακολούθησαν βεβαίως οι άλλες δύο επιστολές Ζαχαριάδη, που ήταν γνήσιες και αποτελούν μνημεία πουρκουαδισμού (εκ του συνθήματος που έριξαν οι κομμουνιστές της Γαλλίας – Pourquoi, δηλαδή «γιατί;», εννοώντας «γιατί να πολεμήσουμε;», μόλις η Γαλλία δεχόταν την γερμανική επίθεση).
Κι αν οι πουρκουάδικες επιστολές Ζαχαριάδη δεν έφθασαν ποτέ στο μέτωπο κι έμειναν στα αρχεία για να θυμίζουν την προδοσία, τα υπολείμματα του ΚΚΕ που ήταν τότε ελεύθερα φρόντισαν να φθάσουν στο μέτωπο προδοτικές προκηρύξεις!
Η πρώτη προκήρυξη έφθασε στο μέτωπο τον Νοέμβριο του ’40, κι είχε το σύνθημα «Πόλεμος στον πόλεμο».
Η δεύτερη προκήρυξη, με την οποία οι εθνοπροδότες του ΚΚΕ καλούσαν τους μαχόμενους στρατιώτες να πετάξουν τα όπλα, έφθασε στο μέτωπο τον Ιανουάριο του ‘41: «Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 11-16).
Η τρίτη προκήρυξη, έφθασε στο μέτωπο τον Μάρτιο του ’41, ενώ επίκειτο η γερμανική επίθεση: «Η Κ.Ε. καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές, που ν’ αντιπροσωπεύουν όλους, από το στρατιώτη μέχρι το στρατηγό, όσοι συμφωνάνε σε τούτο το πρόγραμμα δράσης: Να προτείνουν ειρήνη στους απέναντι αντιπάλους τους και ν’ απαιτήσουν, απ’ το άλλο μέρος, παραίτηση της κυβέρνησης, σχηματισμό προσωρινής αντιπολεμικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας -ειρήνης, σταμάτημα του πολέμου, ακύρωση των συμφωνιών που κλείστηκαν με τους εγγλέζους και προσανατολισμό της χώρας προς τη Σοβιετική Ένωση.
Η Κ.Ε καλεί την εργατική τάξη κι ιδιαίτερα τους εργάτες μεταφορών, ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, αυτοκινητιστές κι εργάτες πολεμικών εργοστασίων, να εφαρμόσουν ενιαίο εργατικό αντιπολεμικό μέτωπο με όσους συμφωνάνε στην πλατφόρμα του Μετώπου εθνικής σωτηρίας-ειρήνης, συγκροτώντας επιτροπές εργοστασιακές κι επιχείρησης και να παλαίψουν με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, με κωλυσιεργία στην παραγωγή, με οικονομικές και πολιτικές απεργίες.
Η Κ.Ε καλεί όλο τον εργαζόμενο λαό να πάρει παράδειγμα απ’ τον ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας που κάνει ότι μπορεί για την αποκατάσταση της ειρήνης στα Βαλκάνια και την πραγματική συνεννόηση όλων των βαλκανικών λαών» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 25-26).
Ποιο ήταν «το παράδειγμα απ’ τον ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας», που καλούσε το ΚΚΕ να μιμηθούμε; Ως γνωστόν, η Βουλγαρία είχε προσχωρήσει στον «Άξονα» και ο «ηρωικός αδελφός λαός της Βουλγαρίας» έραινε με άνθη τους Γερμανούς στρατιώτες που πέρασαν από κει.
Το ευτύχημα ήταν ότι υπήρχαν ελάχιστοι κομμουνιστές στο μέτωπο, καθώς οι πολλοί «εφιλοξενούντο» σε φυλακές και εξορίες. Έτσι, αφενός μεν οι προδοτικές προκηρύξεις δεν διακινήθηκαν ευρέως και αφετέρου δε, δεν υπήρχαν προδότες για να κάνουν πράξη τις προδοτικές εκκλήσεις τους!
Συνοψίζοντας, λοιπόν, οι «Ιερές Αγελάδες» της Μεταπολίτευσης ήταν απόντες από το Εθνικό Προσκλητήριο και 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ο «ανώνυμος» Ελληνικός Λαός, με άξιο πρωτεργάτη τον Ιωάννη Μεταξά, ήταν αυτός που έγραψε μια ακόμη ένδοξη σελίδα Ιστορία για το Έθνος μας.
