Συριακές πηγές: «Πολλοί φιλότουρκοι τζιχαντιστές από συριακό Βορρά πέταξαν τις στολές τους και κατευθύνονται ως «πρόσφυγες« στην Ελλάδα..»

”Αφότου ο Ερντογάν άνοιξε τις πύλες για τους ”μετανάστες” για Ευρώπη πολλοί τζιχαντιστές TFSA που υποστηρίζονται από Τουρκία έβγαλαν τις στρατιωτικές τους στολές στο βορρά Χαλεπίου και κατευθύνθηκαν προς Ελλάδα” αναφέρει έγκριτος φιλοκυβερνητικός συριακός λογαριασμός.

Την ίδια στιγμή είναι πασιφανές ότι οι χιλιάδες αταυτοποίητοι που προώθησε ο Ερντογάν στον Έβρο οι αρχές μιλούν για 4.000 αυτός έκανε λόγο για 18.000 και ότι μέχρι να πέσει η νύχτα θα είναι 30.000 είναι πασιφανές ότι έχουν αποστολή να δημιουργήσουν προβοκάτσια στη Δ Θράκη δημιουργώντας κλίμα έντασης στα συνοριοπεράσματα που θα έχει αντίκτυπο στην εκεί μουσουλμανική μειονότητα.

Σύμφωνα με τοπικές πηγές και ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα επιδίδονται σε πετροβόλημα των ελληνικών αρχών ενώ έριξαν κατά ελληνικού εδάφους και δακρυγόνα που τους προμήθευσε η τούρκικη πλευρά. Είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία νεαροί άνδρες πολλοί έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και συνεχίζουν κατά κύμματα τις επιθέσεις κατά ελληνικών συνόρων…

BREAKING: after Erdogan opened the gates for refugees to Europe, many Turkey-backed TFSA jihadists in North Aleppo took off their military uniforms and fled towards Greece— The'Nimr'Tiger (@Souria4Syrians) February 29, 2020

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤH.

ΤΟ ΝOΗΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕIΑΣ

Aρχίζει η περίοδος της Μεγάλης Τεσσα­ρακοστής, η οποία διαρκεί από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λα­ζάρου. 

Ονομάζεται «Μεγάλη» όχι λόγω της μεγάλης της διάρκειας, αλλά για να τονιστεί η σημασία της στην προετοι­μασία μας για την Μεγάλη Εβδομάδα και τη συμμετοχή μας στα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού. 

Είναι ένα πνευμα­τικό ταξίδι με προορισμό την «εορτή των εορτών», την Λα­μπρή. Αρχικά, το νόημά της εκτός από αυτήν την πνευματι­κή εγρήγορση, ήταν ταυτισμένο με την προετοιμασία των κα­τηχουμένων για το βάπτισμά τους κατά τη νύκτα του Μ. Σαββάτου, στην πασχαλινή Θεία Λειτουργία.

Η λέξη νηστεία προέρχεται από το αρνητικό «νη» και το «εσθίω» και σημαίνει απέχω από την τροφή. Όταν νηστεύου­με όμως, δεν σημαίνει μόνο ότι απέχουμε από κάποιες τρο­φές. Το σημαντικότερο μέρος της νηστείας είναι το πνευμα­τικό. 

Ο Μέγας Βασίλειος διδάσκει: 

«Μην περιορίζεις όμως το καλό της νηστείας μόνο στην αποχή από το φαγητό. Για­τί πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά πού σου χρω­στάει. Κρέας δεν τρως αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες».

Στόχος μας είναι να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, να καθα­ρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη, να ενισχυθούμε στον αγώνα για την απόκτηση της αρετής. 

Ιδιαίτερα σημαντική εί­ναι η τήρηση της νηστείας στην εποχή μας που χαρακτηρί­ζεται από την ασυδοσία, τον καταναλωτισμό, την γαστριμαρ­γία, την φιληδονία, πάθη που αποχαυνώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Φυσικά η λήψη τροφής δεν είναι αμαρτία. Πρόκει­ται για εκούσια στέρηση που απαιτεί ψυχικό σθένος, ισχυρή θέληση και αγωνιστική διάθεση. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί με επιστημονικές μελέτες, ότι η νηστεία με τρόπο που περιλαμ­βάνει βασικά στοιχεία της ελληνικής μεσογειακής διατροφής, μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα υγείας. 

Όμως η Εκκλη­σία δίνει στη νηστεία 

θεολογικό νόημα. 

Δεν πρόκειται μόνο για την υγεία του σώματος αλλά κυρίως για την υγεία της ψυ­χής. Η νηστεία, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, μας ελευ­θερώνει από την ολοκληρωτική εξάρτηση από την τροφή, την ύλη και την αμαρτία. Η αληθινή νηστεία συνοδεύεται α­πό την αγάπη για τους συνανθρώπους μας και την ελεημο­σύνη. Η διατροφή μας γίνεται πιο απλή και τα χρήματα που εξοικονομούμε τα προσφέρουμε στους φτωχούς.

Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής είναι περίοδος μετανοίας και πνευματικού αγώνα. Καταβάλλεται μια προ­σπάθεια να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας περισσότερο πνευματικά και όχι εγωιστικά. Είναι περίοδος περισυλλογής, αυτοσυγκέντρωσης και αυτοελέγχου. Είναι μια πορεία, ένας τρόπος που οδηγεί στην αυτοπειθαρχία και, με την βοήθεια της προσευχής, σε ψυχική αφύπνιση. Όλες οι ακολουθίες της Εκκλησίας μας προσπαθούν να μας εντάξουν σ’ αυτό το κλίμα της μετάνοιας και του πνευματικού αγώνα. Ταυτό­χρονα είναι περίοδος «χαρμολύπης» όπως λένε οι πατέρες της Εκκλησίας. «Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χα­ρά, φως, και την δική μας προσπάθεια μια πνευματική άνοι­ξη», όπως λέει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν.

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια ευκαιρία εσωτερικής ανα­ζήτησης, εμβάθυνσης και αλλαγής. Για να αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, για να πετύχουμε το καλύτερο για τους γύρω μας και την πατρίδα μας, πρέπει η αλλαγή να ξε­κινήσει από μέσα μας. Μεταμορφώνοντας κανείς τον εαυτό του προς το καλύτερο, μπορεί να ξεκινήσει για να αλλάξει τον κόσμο.

Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, και εμείς σωματικά και πνευματικά, ώστε να υποδεχτούμε την Ανάσταση του Χρι­στού. «Νηστεύσωμεν νηστεία δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω, αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσ- σης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύ­δους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν αληθής και ευπρόσδεκτος».

ΑΛΥΤΡΩΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ: ΙΜΒΡΟΣ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Η Καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των μειονοτήτων και ο αφελληνισμός, πάγια τακτική τών Τούρκων

Παραβιάσεις της Συνθήκης 

της Λωζάννης από την Τουρκία.

Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι δύο μικρά νησιά στο βόρειο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η στρατηγικής σημασίας θέση τους εντοπίζεται έξω από τα στενά των Δαρδανελίων, που αποτελούν τη μοναδική θαλάσσια δίοδο επικοινωνίας μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Μεσογείου. 

Το 1923, μετά το τέλος του πολέμου που είχε ξεσπάσει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι δύο χώρες υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία, μεταξύ άλλων, προέβλεπε και την παράδοση των δύο αυτών νησιών στην Τουρκία, παρά το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο τα νησιά αυτά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Ελλάδας και ο πληθυσμός τους αποτελούνταν ανέκαθεν και αποκλειστικά από Έλληνες.  

Ο λόγος της διάταξης αυτής ήταν αμιγώς γεωπολιτικού χαρακτήρα, καθώς είχε ως στόχο την εξασφάλιση του ελέγχου των Στενών από την πλευρά της Τουρκίας. 

Ως αντάλλαγμα, η Συνθήκη προέβλεπε την εφαρμογή ειδικού διοικητικού καθεστώτος για τα νησιά (άρθρο 14 και άρθρα 37-44 του 3ου τμήματος), παρέχοντας εγγυήσεις για την προστασία της ζωής και των ιδιοκτησιών, την ελεύθερη χρήση της μητρικής γλώσσας (ελληνική), τη θρησκευτική ελευθερία και γενικά για το σύνολο 

Τα εν λόγω άρθρα της Συνθήκης χαρακτηρίστηκαν ως «βασικοί νόμοι» τους οποίους, όπως συμφωνήθηκε, η Τουρκία δεν θα είχε κανένα δικαίωμα να καταργήσει μέσω άλλου νόμου, κανονισμού ή διοικητικής πράξης. 

Πάνω από ογδόντα χρόνια έχουν περάσει από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης.

Επομένως, είναι καιρός να δούμε πώς η Τουρκία «τίμησε» την υπογραφή της όσον αφορά τα δύο αυτά νησιά. 

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε ότι τα ακόλουθα θα πρέπει να γίνουν γνωστά σε όλους όσοι σχετίζονται με τα ζητήματα των  ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ως προς την κατάσταση του αυτόχθονος πληθυσμού των δύο αυτών νησιών: 

• Τον Σεπτέμβριο του 1923, αμέσως μετά την παράδοση των νησιών στην Τουρκία, το άρθρο 14 παραβιάστηκε με τον διορισμό Τούρκου διοικητή αντί κάποιου που θα προερχόταν από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό, όπως προβλεπόταν σαφώς στη Συνθήκη. 

Παραβιάζοντας το ίδιο αυτό άρθρο, ο έλεγχος της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των τελωνείων και των λιμενικών αρχών περιήλθε στους Τούρκους. Εξήντα τέσσερις δικηγόροι, γιατροί,δάσκαλοι και έμποροι χαρακτηρίστηκαν ως «συνεργάτες του (προηγούμενου) ελληνικού καθεστώτος» και κηρύχτηκαν «ανεπιθύμητοι». 

Επιπροσθέτως, σε 1500 άτομα ακόμα απαγορεύτηκε η επιστροφή στις κατοικίες τους, διότι είχαν εγκαταλείψει τα νησιά πριν από τον Σεπτέμβριο του 1923 (παραβίαση του 15ου πρωτοκόλλου περί αμνηστίας, προσαρτημένου στη Συνθήκη). 

• Το 1927 ψηφίστηκε νέος νόμος από το τουρκικό κοινοβούλιο (Νόμος 1151), επικυρώνοντας και επισήμως τα παραπάνω διοικητικά μέτρα, παρά τις αναφορές στη Συνθήκη που προέβλεπαν ότι κανένας νόμος δεν θα μπορούσενα υπερισχύσει έναντι των διατάξεων αυτών. 

 • Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επιβλήθηκε φόρος ιδιοκτησίας (ο περίφημος βαρλίκ), σύμφωνα με τον οποίο το ύψος των φόρων καθοριζόταν με τρόπο αυθαίρετο και πολλαπλάσιο της συνολικής αξίας της ιδιοκτησίας των νησιωτών, σε μια καταφανή προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης του πληθυσμού (παραβίαση των άρθρων 39 και 40). 

Ταυτόχρονα, οι ακίνητες περιουσίες των χριστιανικών μοναστηριών, που προσέφεραν τα προς το ζην σε πλήθος οικογενειών, απαλλοτριώθηκαν και παραχωρήθηκαν σε Τούρκους που μεταφέρθηκαν εκεί από τις περιοχές της ανατολικής Τουρκίας, πολύ σύντομα, οι νέοι αυτοί πληθυσμοί κατεδάφισαν τις εκκλησίες και άλλα κτίρια που ανήκαν στα μοναστήρια, παραβιάζοντας τα άρθρα 38, 39, 40 και 42 της Συνθήκης. 

• Την περίοδο αυτή, οι άρρενες κάτοικοι των νησιών ηλικίας 20-40 επιστρατεύθηκαν και στάλθηκαν στα διαβόητα «τάγματα εργασίας» (γνωστά ως αμελέ ταμπουρού), όπου υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, κάτω από τις σφοδρές καιρικές συνθήκες του χειμώνα, στα βουνά της ανατολικής Τουρκίας και του Κουρδιστάν (παραβίαση των άρθρων 39 και 40). 

• Ο επίσκοπος των νησιών και οι ηγέτες των τοπικών κοινοτήτων συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στην Ανατολία (στην ανατολική Τουρκία), αφήνοντας με τον τρόπο αυτό ακέφαλο τον τοπικό πληθυσμό (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 40). 

• Το 1964, οι τουρκικές αρχές κατέσχεσαν τα σχολικά κτίρια της τοπικής κοινότητας (νηπιαγωγείο, δημοτικό και γυμνάσιο), καθώς επίσης και τα έπιπλα, τις βιβλιοθήκες και τον σχολικό εξοπλισμό τους.  

Οι διδάσκοντες απολύθηκαν και δεν τους επετράπη η ανάληψη θέσης ούτε στα σχολεία των μειονοτήτων στην Κωνσταντινούπολη. 

Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας απαγορεύτηκε ακόμη και κατ’ οίκον και τα παιδιά των Ελλήνων υποχρεώθηκαν να διδάσκονται μόνο την τουρκική (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40, 41 και 42). 

• Το 1964, το τουρκικό κοινοβούλιο ψήφισε τον νόμο 6830 «περί απαλλοτριώσεων» που, σύμφωνα με το άρθρο 5, έδινε στην «εντολοδόχο αρχή το δικαίωμα να προβαίνει σε απαλλοτριώσεις χωρίς να δεσμεύεται από καμιά προδιαγραμμένη νομική ρύθμιση και να ορίζει την αποζημίωση κατά τη δική της υποκειμενική κρίση».

Προοδευτικά, απαλλοτριώθηκε το 98% περίπου του συνόλου των γόνιμων και αροτραίων εκτάσεων με οικονομικό αντάλλαγμα που δεν ξεπερνούσε την αξία ενός καλαθιού με αυγά στην τοπική αγορά, πράγμα που στην ουσία συνιστούσε κατάσχεση. 

Το 1964, η έκταση της αροτραίας γης που ανήκε στους Έλληνες κατοίκους των νησιών ανερχόταν στα 25.000 στρέμματα περίπου. 

Το 1990, και μετά από όλες αυτές τις εικονικές απαλλοτριώσεις, η έκταση αυτή δεν ξεπερνούσε τα 0,06 στρέμματα περίπου. 

Επιπλέον, βοσκότοποι που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για τη βοσκή των προβάτων χαρακτηρίστηκαν ως «δασικές περιοχές» ή ως «αναδασωτέες» εκτάσεις κρατικής ιδιοκτησίας, στις οποίες οι ντόπιοι δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να φέρνουν τα κοπάδια τους. 

Ως εκ τούτου, οι κάτοικοι που στην πλειονότητά τους ήταν γεωργοί και βοσκοί έχασαν τις καλλιέργειές τους, τους ελαιώνες, τους αμπελώνες, τα κτήματα μετα οπωροφόρα δέντρα και τους βοσκοτόπους τους. 

Εκτός από τα παραπάνω μέτρα, η εκμετάλλευση των λιγοστών υδάτινων πηγών που βρίσκονταν κοντά στα χωριά παραχωρήθηκε στους στρατιωτικούς καταυλισμούς ή στις καλλιέργειες κρατικής ιδιοκτησίας, στερώντας από τους ντόπιους τη δυνατότητα να καλλιεργούν ακόμη και τα περιβόλια των σπιτιών τους. 

Τέλος, εκτός από τη γη, οι αρχές κατέσχεσαν όλες τις αγροικίες και κάθε άλλη εγκατάσταση στις αγροτικές περιοχές και απαγόρευσαν ακόμη και τη διέλευση των πρώην ιδιοκτητών τους μέσα από αυτές (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42). 

Με στόχο την περαιτέρω τρομοκράτηση του τοπικού πληθυσμού, έλαβαν επίσης χώρα τα ακόλουθα: 

• Στην Ίμβρο δημιουργήθηκαν «ανοιχτές αγροτικές φυλακές» (agir ceza), όπου μεταφέρθηκαν μερικοί από τους πιο επικίνδυνους κατάδικους από φυλακές άλλων περιοχών της χώρας. 

Στους εγκληματίες αυτούς παραχωρήθηκε το ελεύθερο να κυκλοφορούν στο νησί τρομοκρατώντας, λεηλατώντας, βιάζοντας και δολοφονώντας τους κατοίκους (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42). 

Στα νησιά μεταφέρθηκε στρατιωτικό τάγμα, οι στρατιώτες του οποίου είχαν επίσης το ελεύθερο να καταστρέφουν αγροικίες και ξωκλήσια, να ληστεύουν, να χτυπούν, να βιάζουν και να δολοφονούν τους ντόπιους. 

Στρατιωτικά φυλάκια μεταφέρθηκαν μέσα σε κατοικημένες περιοχές, οιστρατιώτες των οποίων επιδίδονταν σε παρόμοιες πράξεις (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42). 

• Δημιουργήθηκε ένα είδος διδασκαλείου/οικοτροφείου για 800 σπουδαστές που μεταφέρθηκαν εκεί από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με κύριο «αντικείμενο σπουδών» την τρομοκράτηση του τοπικού πληθυσμού και τον βιασμό των γυναικών (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 42). 

• Από τα 262 ξωκλήσια της Ίμβρου βεβηλώθηκαν και λεηλατήθηκαν τα 248, που στο εξής χρησιμοποιήθηκαν ως στάβλοι, στρατιωτικά φυλάκια, αποθήκες και αποχωρητήρια στρατοπέδων ή καταστράφηκαν και τα οικοδομικά υλικά τους χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή στρατιωτικών καταυλισμών και φυλακών. 

Ο ιστορικός ναός του Κάστρου (που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα) πυρπολήθηκε και τα ερείπιά του σήμερα χρησιμοποιούνται ως στάβλοι. Στους κατοίκους του νησιού δεν επετράπη η ανοικοδόμηση του ναού, ούτε καν με δικά τους έξοδα (παραβίαση των άρθρων 38, 40 και 42 της Συνθήκης). 

• Τη νύχτα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Ιούλιος 1974) όλοι οι κάτοικοι του Κάστρου υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. 

Στη συνέχεια,  το νεκροταφείο του χωριού βεβηλώθηκε και τα οστά των νεκρών σκορπίστηκαν στη ρεματιά που βρίσκεται κοντά στο χωριό (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42). 

• Οι Ίμβριοι και οι Τενέδιοι που διέμεναν στο εξωτερικό έχασαν την τουρκική υπηκοότητά τους, χάνοντας έτσι τα «πολιτικά τους δικαιώματα» και τη δυνατότητα να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη (παραβιάσεις των άρθρων 38, 39 και 40). Σύντομα, η τρομοκρατική αυτή τακτική που υφίστατο με την ανοχή του κράτους, κατέληξε ακόμη και σε δολοφονίες Ελλήνων κατοίκων: 

ƒΤον Σεπτέμβριο του 1973 κατάδικοι που κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο νησί δολοφόνησαν τον Στέλιο Καβαλλέρο, έμπορο από την πόλη της Παναγιάς. Το ακρωτηριασμένο σώμα του βρήκαν γείτονες στον πάτο ενός πηγαδιού. 

Το καλοκαίρι του 1977 η Στυλιανή Ζούνη, μητέρα δύο μικρών παιδιών, βιάστηκε και δολοφονήθηκε από Τούρκο στρατιώτη στο χωριό των Αγίων Θεοδώρων. 

Τον Ιούλιο του 1980 ο Γεώργιος Βιγλής από το Σχοινούδι βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από κατάδικους των φυλακών μέσα στην αγροικία του. 

Το 1983 δύο ακόμη Ίμβριοι, ο Ευστράτιος Στυλιανίδης και ο Νικόλας Λαδάς δολοφονήθηκαν από εποίκους από την τουρκική ενδοχώρα, ο πρώτος στο Σχοινούδι και ο δεύτερος στην Παναγιά. 

Τον Νοέμβριο του 1990, ο Ζαφείρης Δεληκωνσταντής, ο πρόεδρος του χωριού Γλυκύ, δολοφονήθηκε από Τούρκο έποικο. 

Κανένας από τους δολοφόνους δεν έχει συλληφθεί και καταδικαστεί έως σήμερα (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 40). 

Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού των νησιών αλλοιώθηκε δια της βίας, λόγω της υποχρεωτικής εγκατάστασης εκεί εποίκων που προέρχονταν από την τουρκική ενδοχώρα. 

Τα άτομα αυτά, στα οποία δόθηκαν κρατικές...επιχορηγήσεις, εγκαταστάθηκαν σε οικισμούς που ανεγέρθηκαν ειδικά για εκείνους ή σε κατοικίες Ελλήνων που κατελήφθησαν δια της βίας, σε βάρος των προηγούμενων ιδιοκτητών τους. 

Εκτός των άλλων, στους εποίκους αυτούς παραχωρήθηκαν επίσης οι εκτάσεις και η ακίνητη περιουσία που είχαν κατασχεθεί και που άλλοτε ανήκαν στους Έλληνες κατοίκους των νησιών (παραβιάσεις των άρθρων 14, 39 και 40). 

Ως συνέπεια όλων των παραπάνω και άλλων παρόμοιων συμπεριφορών, είτε ενεργειών είτε ολιγωριών, από την πλευρά της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, τον τόπο όπου οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει για περισσότερο από 3.000 χρόνια, και να καταλήξουν πρόσφυγες, διασκορπισμένοι στα πέρατα του κόσμου.

Το 1960, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή, στην Ίμβρο υπήρχαν 5.487 Έλληνες και 289 Τούρκοι. 

Σήμερα, στο νησί υπάρχουν 200 Έλληνες και 9.000 Τούρκοι  λιγότεροι από 20 είναι και οι Έλληνες που έχουν απομείνει στην Τένεδο.
ΙΜΒΡΟΣ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΣ
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Η στρατιωτική τεχνολογία μετατρέπει δυνητικά το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη"

Η άποψη που ο υπογράφων εξέφρασε σε προηγούμενο άρθρο του στο SLpress αναφορικά με τη διεθνή τάση που υπάρχει σήμερα για την de facto μετατροπή των παρακτίων υδάτων σε χώρο άτυπης εθνικής κυριαρχίας αντιμετωπίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, με έντονο σκεπτικισμό από όσους αντιλαμβάνονται το Δίκαιο της Θάλασσας ως κάτι στατικό και αναλλοίωτο. Ωσάν να είχε παραδοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους, σαν τις δέκα εντολές και έκτοτε δεν αλλάζει.

Όμως, το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ένα δυναμικό μέγεθος που λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με την ευρύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία λειτουργεί. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι η νομική βάση της ίδιας της έννοιας των χωρικών υδάτων είναι η στρατιωτική ισχύς. Συγκεκριμένα, η αντίληψη των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση τον λεγόμενο «κανόνα βολής του πυροβόλου» (cannon shot rule) και στην αρχή ήταν τρία ναυτικά μίλια.

Το συγκεκριμένο νούμερο προέκυψε από το γεγονός πως εκείνη την εποχή θεωρείτο ότι αυτό ήταν το αποτελεσματικό βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εναντίον θαλάσσιων στόχων. Σε πολύ γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι το εύρος των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση το κατά πόσον χερσαία οπλικά συστήματα μπορούσαν να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος στη θάλασσα. Εν συνεχεία, οι ικανότητες των πυροβόλων βελτιώθηκαν και τα όρια των χωρικών υδάτων αυξήθηκαν στα έξι και αργότερα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Όμως, αυτό το νούμερο βρίσκεται πλέον σε δραματική δυσαρμονία με τη σύγχρονη στρατιωτική πραγματικότητα.

Το εύρος των χωρικών υδάτων

Αναλυτικότερα, τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα την Κίνα, έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη χερσαίων πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD). Τα τελευταία, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα έκδοχα όπλων πυροβολικού (βαλλιστικούς πυραύλους ή ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς) εξειδικευμένων να εντοπίζουν και να προσβάλλουν πολεμικά πλοία, ασκούν αποφασιστική προβολή ισχύος σε βάθος πολλών εκατοντάδων (αν όχι χιλιάδων) χλμ από τις ακτές.

Παρόμοιες ικανότητες αποκτά και ο στρατός των ΗΠΑ (US Army), ο οποίος με την αντίληψη των διαχωρικών πυρών (το Cross Domain Fires αποτελεί μέρος της ευρύτερης πολεμικής μεθοδολογίας της πολυχωρικής μάχης Multi Domain Battle/MDB) αναπτύσσει συστήματα πυροβολικού ικανά να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος από τη στεριά προς τη θάλασσα σε εύρος πολλών εκατοντάδων χλμ.

Με άλλα λόγια, η νομική βάση των χωρικών υδάτων, δηλαδή οι ικανότητες των χερσαίων οπλικών συστημάτων να ασκούν προβολή ισχύος στη θάλασσα, έχει μεταβληθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, η αλλαγή αυτή δεν είναι μόνον ποσοτική αλλά και ποιοτική. Δηλαδή, δεν έχει μόνον αυξηθεί δραματικά το βεληνεκές των χερσαίων συστημάτων πυροβολικού, αλλά και η αποτελεσματικότητά τους.

Στο παρελθόν τα πολεμικά πλοία μπορούσαν να μονομαχήσουν με το χερσαίο πυροβολικό ακόμη και πολύ κοντά στις ακτές. Ωστόσο, σήμερα ακόμη και οι πιο ισχυρές ναυτικές δυνάμεις, όπως είναι οι ομάδες μάχης των αμερικανικών αεροπλανοφόρων (CCG), μειονεκτούν εμφανώς έναντι ισχυρών πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χλμ από τις ακτές.

Άρα, ο «κανόνας βολής πυροβόλου» θέτει νέα δεδομένα όχι μόνον ως προς το εύρος των χωρικών υδάτων, αλλά και ως προς την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας επί αυτών. Με άλλα λόγια, αν η υπεροχή του χερσαίου πυροβολικού επί της ναυτικής ισχύος είναι αναντίρρητη, τότε τα χωρικά ύδατα μετατρέπονται σε προέκταση της στεριάς προς τη θάλασσα, σε «γαλάζιο εθνικό έδαφος». Το εύρος τους πλέον δεν είναι τα δώδεκα ναυτικά μίλια αλλά πολύ περισσότερο. Αυτή η δυνάμει αλλαγή προκύπτει με βάση τον «υπαρξιακό πυρήνα» της ίδιας της νομικής υπόστασης των χωρικών υδάτων, τον «κανόνα βολής του πυροβόλου».

Θετική εξέλιξη για Ελλάδα στο Αιγαίο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτή είναι, καταρχάς, μια άκρως θετική εξέλιξη για την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, η αρχιπελαγική δομή του Αιγαίου προσφέρει στη χώρα μας μια αδιαίρετη ενότητα στεριάς και θάλασσας, η οποία μετατρέπει το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη. Όμως, αυτό θα συμβεί μόνο όταν η Ελλάδα αποδεχθεί να λειτουργήσει με βάση αυτήν τη νέα πραγματικότητα. Αντιθέτως, αν επιμείνει στη σημερινή της «στρατηγική» να αρνείται να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, για να μην «τσιγκλίσει» την Τουρκία, τότε, εμμέσως πλην σαφώς, κινδυνεύει να εμφανιστεί ότι αποδέχεται «ασαφή» κυριαρχία και επί του εδάφους των νησιών της.

Από πλευράς της η Τουρκία δείχνει πολύ πιο εναρμονισμένη από ό,τι η Ελλάδα με τις διεθνείς εξελίξεις, εξού και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Όμως, η Άγκυρα γνωρίζει ότι η πολιτική γεωγραφία στο Αιγαίο δεν τη βολεύει και γι’ αυτό επιθυμεί να την αλλάξει. Δεν θέλει να βρεθεί «εγκλωβισμένη» μέσα σε χώρο ενοποιημένης «θαλασσοχερσαίας» ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Γι΄αυτό «οφείλει» να αμφισβητήσει ολοκληρωτικά και απόλυτα την ελληνική εθνική υπόσταση.

Δεν θέλει συμβιβασμό η Τουρκία

Η συγκεκριμένη εξέλιξη, φυσικά, καθιστά επικίνδυνα ανεδαφικές τις όποιες αντιλήψεις περί «συμβιβασμού» με την Τουρκία και καταφυγής στη διεθνή διαιτησία. Ο λόγος είναι πως η Τουρκία δεν θέλει συμβιβασμό, αφού στρατηγικός της στόχος είναι η μετατροπή του Αιγαίου και μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου σε γεωπολιτική «επιχωμάτωση», σε προέκταση της τουρκικής στεριάς προς τη θάλασσα.

Στην πορεία του αυτή ο τουρκικός οδοστρωτήρας βρίσκει το εμπόδιο των ελληνικών νησιών, τα οποία μετατρέπονται στον πυρήνα μιας αδιαίρετης θαλασσοχερσαίας ενότητας. Άρα, η Άγκυρα πρέπει να τα μετατρέψει σε χώρο ασαφούς κυριαρχίας, αν όχι να τα απορροφήσει πλήρως, για να επιτύχει τις γεωπολιτικές της στοχεύσεις.

Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό σύστημα άσκησης εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η χώρα μας λειτουργεί μέσα σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο διεθνές σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε φάση βίαιης μετεξέλιξης. Παράλληλα, το ελληνικό σύστημα είναι ανάγκη να αντιληφθεί ότι το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ένα δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος.

Ένα μέγεθος που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με τα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα, έστω και αν αυτά συμβαίνουν σε τόπους μακρινούς και δεν αποτυπώνονται (ακόμη) στο γράμμα του νόμου. Ωστόσο, τα δρώμενα αυτά προκύπτουν από ζυμώσεις στην υπαρξιακή βάση του Δικαίου της Θάλασσας, που είναι ο ανταγωνισμός της χερσαίας στρατιωτικής ισχύος με τη θαλάσσια.

Γρίβας Κώστας

Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θυμάμαι εκείνο το αποκλειστικό άρθρο του Κουτσούμπα στο... καπιταλιστικό «Έθνος»!τον Απρίλιο του 2016 Και αναρωτιέμαι που βρίσκεται τέτοιο θράσος το ΚΚΕ να το παίζει αντισυστημικό !

Σε μία εφημερίδα, η οποία...συναγωνίζεται «Τα Νέα» για το ποια είναι η πιο κύρια εκφραστής της διαπλοκής, ο αρχηγός ενός κόμματος τότε , που παρουσιάζεται ως αντισυστημικό, αντικαθεστωτικό, αντικαπιταλιστικό και αντιπλουτοκρατικό, έρχεται να δικαιώσει το αντίθετο.

Πολύ καλά έκανε ο... Μοσχαναθρεμμένος (εκ της Μόσχας, όχι του μοσχαριού…) προσκυνητής και γλείφτης του κάθε σοβιετικού ιμπεριαλιστή του Κρεμλίνου, με την δημοσίευση αυτή. Έτσι, για να ξεχωρίζουν οι πραγματικά ασυμβίβαστοι και αντισυστημικοί επαναστάτες, από τους προσκυνημένους και καθεστωτικούς υπηρέτες, οι οποίοι είναι «κώλος και βρακί» με τις λοιπές καπιταλιστικές εκφάνσεις και εκφράσεις του συστήματος.

Όπως ξεχωρίζουν ο Αετός από την κότα, έτσι ξεχωρίζει και το ΚΚΕ από τον αντισυστημικό . 

Γιώργος Μπόμπολας, 

ο μεγιστάνας της διαπλοκής

Το 1948 ο Γιώργος Μπόμπολας εξακολουθούσε να βάφει τους τοίχους της Καστέλλας στον Πειραιά με συνθήματα της ΕΠΟΝ. Η εξορία του πατέρα του στην Ελ Ντάμπα και η αφόρητη φτώχεια είχαν θολώσει το μυαλό του. Εκείνη την εποχή υπήρχε κοινωνική ένταση και η αστυνομία επιδείκνυε περίσσεια αυταρχικότητα. Άνθρωποι εκτελούνταν για πταίσματα…

Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου τον έπιασαν να βάφει συνθήματα στους τοίχους… Τον πέταξαν σε ένα μπουντρούμι με καμιά 10ριά άλλα παλικαράκια. Την επομένη θα τους εκτελούσαν.

Στο σπίτι του Γιώργου η νύχτα προχωρούσε και η αγωνία κορυφωνόταν για την απουσία του. Ξαφνκά χτυπά η πόρτα, είναι ένας αξιωματικός με πολιτικά, ενημερώνει την οικογένεια του Γιώργου για τα μαντάτα και φεύγει… Η νεαρή μητέρα ανήμπορη να κάνει το παραμικρό, ο άντρας της είναι μακριά. Η επικοινωνία μαζί του είναι αδύνατη. Τα υπόλοιπα παιδιά πολύ μικρά…

Ξαφνικά έρχεται μια ιδέα, μια ιδέα από ένα νεαρό συγγενικό μέλος, μόλις στα 17 του… Φεύγει απ’ το σπίτι μέσα στην νύχτα. Είχε θυμηθεί ότι ο πατέρας του Γιώργου είχε έναν φίλο στην ασφάλεια. Τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί, με την καρδιά του να χτυπάει… η ζωή του Γιωργάκη, μόλις 2 χρόνια μεγαλύτερου από τον ίδιο είναι στα δικά του χέρια… Φθάνει κάθιδρος, είναι πολύ αργά, χτυπά την πόρτα, βγαίνει ο φίλος του πατέρα, ευτυχώς ήταν εκεί!..

Τον παίρνει μέσα, ο μικρός βάζει τα κλάματα και εξιστορεί το γεγονός. Ο Γιώργος Μπόμπολας θα εκτελεστεί σε λίγες ώρες!..

Ο “φίλος” συγκινείται… κατά τύχη γνωρίζεται με τον Αρχηγό! Παλεύει με τα δικά του ηθικα διλήμματα για λίγα λεπτά. Πολύ δύσκολο να ζητήσει τέτοια χάρη για το παλικαράκι. Ρισκάρει να χάσει την φιλία του Αρχηγού… πολύτιμη εκείνη την εποχή.

Τελικά το αποφασίζει. Φεύγουν μαζί με τον μικρό για το τμήμα που κρατούσαν τον Γιώργο. Από εκεί τηλεφωνούν στον Αρχηγό, τα καταφέρνει!.. ο Γιώργος απελευθερώνεται! Ο μικρός ξεσπά σε κλάματα, φεύγουν και τα δυο για το σπίτι, τρέχοντας… Ο μικρός είχε σώσει τη ζωή του Γιώργου!

Ο Γιώργος μεγάλωσε, πλούτισε, συναναστράφηκε με σημαντικούς ανθρώπους. Του άρεσε να μιλά για τον εαυτό του. Για το πως ξεκίνησε, από πού ξεκίνησε, πως ανέβηκε τόσο ψηλά… Συχνά ανέφερε το περιστατικό στους καλεσμένους του, κομπάζοντας για το πως νίκησε τον θάνατο που “τον είχε πιάσει απ’ το χέρι”, αλλά ο ίδιος τον ξεγέλασε!

Φλασμπάκ… τρεις δεκαετίες μετά!

Ο Γιώργος Μπόμπολας υλοποιεί μια σειρά επιχειρηματικών κινήσεων στο πλαίσιο “ειδικής” συνεργασίας του με τους Ρώσους. Λειτουργεί ήδη ως “πράκτορας επιρροής” της ΚαΓκεΜπε στην Ελλάδα.

Ο μεγάλος κοινός στόχος του ίδιου και των Ρώσων είναι η έκδοση μιας ισχυρής εφημερίδας “οχήματος” φιλορωσσικής προπαγάνδας, με πολύ μεγαλύτερα σχέδια από πίσω. 

Πρέπει όμως να στηθεί γρήγορα ένα σύμπλεγμα επιχειρήσεων-βιτρινών, από τις οποίες θα περάσει το μαύρο χρήμα για την έκδοση της εφημερίδας…

Ψάχνει συνεχώς για έμπιστους ανθρώπους που μπορεί να ελέγξει 100%, για να τους βάλει αχυρανθρώπους στις επιχειρήσεις “βιτρίνες” που στήνει. Προσεγγίζει τον “μικρό” που του είχε σώσει τη ζωή.

Τον μανιπιουλάρει, τον ρίχνει στο συναίσθημα, του λέει ότι ίδρυσε ένα νέο εργοστάσιο υποδηματοποιίας για τον ίδιο και την οικογένεια του, γιατί του “χρωστά” από παλιά. Του προσφέρει συμβολικά το 10% της υποδηματοποιίας.

Ο μικρός δεν ξέρει από επιχειρήσεις, αλλά είναι φιλότιμος. Κάνει παζάρια με τους προμηθευτές ακόμα και για τους ψύκτες του νερού των εργατών. Σέβεται το χρήμα του “μεγάλου” έχει ηθικές αξίες, θέλει να κάνει το καλύτερο.

Μια μέρα, ανοίγει ένα ντουλάπι στο γραφείο του “μεγάλου”, βλέπει μια σειρά από φακέλους, τους ανοίγει, τους μελετάει… Φεύγει εξαγριωμένος για το σπίτι του Γιώργου. Ανεβαίνει, τσακώνονται έντονα, όσο ποτέ… Ο μικρός κατηγορεί τον μεγάλο για κάτι σοβαρό!..

Ο μεγάλος τον πετάει από το σπίτι απειλώντας τον!.. Ο μικρός πηγαίνει στην ΚΥΠ και καταγγέλει τον Γιώργο Μπόμπολα για κάτι που είχε ανακαλύψει, κάτι που έβαζε σε κίνδυνο και τον ίδιο και την οικογένεια του, γιατί είχε γίνει συμμέτοχος σε αυτό, χωρίς να το γνωρίζει…

Η ΚΥΠ ειδοποιεί τον Γιώργο Μπόμπολα. Ο μεγάλος βγάζει εισαγγελική εντολή με κατασκευασμένη κατηγορία ότι ο μικρός τον απείλησε με πιστόλι και ότι κάποια σπασμένα τζάμια που βρέθηκαν στο εργοστάσιο ήταν από δικούς του πυροβολισμούς.

Βρίσκει την γυναίκα του μικρού και της λέει ότι ο μικρός είναι ψυχικά “επικίνδυνος”. Προβάλλει τις “αποδείξεις”… Την απειλεί και την πείθει να μην προβάλλει αντίσταση και ο ίδιος θα αναλάβει ισόβια την οικονομική στήριξη της ίδιας, του μικρού και των παιδιών τους.

Στέλνει τους μπράβους του να βρουν τον μικρό. Τον παίρνουν σηκωτό και τον πάνε σε ένα απομονωμένο ιδιωτικό τρελάδικο στην κάτω Κηφισιά. Ο Μπόμπολας έχει τακτοποιήσει το ζήτημα, απ’ ευθείας με τον διευθυντή της κλινικής… Δένουν τον μικρό χειροπόδαρα, τον πάνε σηκωτό στο δωμάτιο με τα ηλεκτροσόκ.

Το “πρόγραμμα” που έχουν συμφωνήσει ο Μπόμπολας με τον διευθυντή προβλέπει 90 ηλεκτροσόκ σε περίοδο 3 μηνών, παράλληλα με κατάλληλα ψυχοφάρμακα που θα εκπλύνουν όλες τις “κακές σκέψεις” του μικρού. Εγγυημένα, ο μικρός θα βγεί σε 6 μήνες “καθαρός”, χωρίς να θυμάται τίποτα!..

Στους 3 μήνες επιτρέπουν στη γυναίκα και στα δυο παιδιά του να επισκεφθούν τον πατέρα τους. Τους είχαν πει ότι έλειπε στο Λονδίνο για εγχείρηση στο πόδι. Τα παιδιά αντικρίζουν τον πατέρα τους… βουρκώνουν… τα μάτια του πατέρα τους είναι άδεια!.. δεν έχει τίποτα να τους πει… δεν θυμάται τίποτα… δεν μπορεί να αρθρώσει λόγια… βουρκώνει και ο ίδιος για την αδυναμία του… η γυναίκα του προσπαθεί να συγκρατηθεί, είναι σε σύγχυση, βλέπει τον άνθρωπο της πνευματικά ακρωτηριασμένο… τα παιδιά τον αποχαιρετούν… παγωμένα, σφίγγοντας τα δόντια για να του δώσουν ένα χαμόγελο, μέχρι την επόμενη φορά που θα τους επέτρεπαν να τον ξαναδούν.

Φεύγοντας από εκείνη την πρώτη επίσκεψη, τα παιδιά ένιωσαν ένα απέραντο κενό μέσα τους. Αγαπούσαν πολύ τον πατέρα τους… τον λάτρευαν, ήταν απίστευτα τρυφερός μαζί τους, τα μυαλουδάκια τους, η καρδιά τους στην προεφηβική ηλικία ήταν γεμάτα με αναμνήσεις χαράς από τον πατέρα τους… και κάποιες δύσκολες στιγμές, γιατί υπήρχε στέρηση… και τα οικονομικά ήταν δύσκολα.

Αλλά ο “πατέρας” που μόλις είχαν αντικρίσει, δεν ήταν ο δικός τους πατέρας… ήταν ένας ξένος άνθρωπος… Ένιωσαν απέραντη θλίψη!… φόβο… ένιωσαν λύπη για τον πατέρα τους…

Είχαν χάσει το στήριγμα τους την δύναμη του Πατέρα, ενός πατέρα που τους είχε προσφέρει άπειρη αγάπη στα παιδικάτα τους… τα είχε μπολιάσει με αυτοπεποίθηση μαζί με την μάνα τους…

Και τώρα, όλα είχαν γκρεμιστεί! Από εκείνη την στιγμή θα ήταν για όλη τους την ζωή… “τα παιδιά του τρελού”. Και αυτό δεν το χωρούσε η ψυχή τους… τα κύτταρα τους επαναστατούσαν, ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι ο πατέρας τους ήταν ένας φυσιολογικός και αξιολάτρευτος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που είχε χαθεί για πάντα!..

Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, ο Γιώργος Μπόμπολας χαλάρωνε στην πολυτελή του κατοικία στα βόρεια προάστια! Είχε βγάλει από τη μέση τον “μικρό” και κανείς και τίποτα δεν μπορούσε πλέον να σταθεί εμπόδιο στην έκδοση του ΕΘΝΟΥΣ, της εφημερίδας που θα έθετε στην διάθεση του Ανδρέα Παπανδρέου για να τον φέρει στην εξουσία.

Ήξερε από την “εκπαίδευση” του δίπλα στους Ρώσους, ότι η πραγματική εξουσία επρόκειτο να είναι δική του, από το παρασκήνιο. Ήξερε ότι ο Ανδρέας θα ήταν ο frontman και αυτός θα κινούσε τα νήματα από το παρασκήνιο. Ήταν όλα μελετημένα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας…

Από εκείνη την στιγμή μέχρι την έκδοση του ΕΘΝΟΥΣ το ’81, δεν υπήρξε κανένα άλλο εμπόδιο στην πορεία προς την Εξουσία που ονειρευόταν από πιτσιρικάς, την “άτυπη” εξουσία, την αόρατη. Αυτή του πήγαινε καλύτερα!

Από τότε, ο Γιώργος Μπόμπολας δεν ανέφερε ποτέ ξανά σε κανέναν συγγενή, κανένα φίλο και κανένα συνεργάτη, το περιστατικό της 17ης Νοεμβρίου του ’48!..

Η συνέχεια της ιστορίας

Τα φάρμακα με τα οποία οι “γιατροί” εκείνης της εποχής έκαναν λοβοτόμηση (brainwash), αντικαταστάθηκαν μερικές δεκαετίες αρχότερα με πολύ ισχυρότερα. Είχαν διαπιστώσει ότι οι ειδικές “θεραπείες” συνδυαστικά με ή χωρίς ηλεκτροσόκ είχαν αφήσει σε κάποιες περιπτώσεις κατάλοιπα αναμνήσεων στους “λοβοτομημένους”.

Ο μικρός της ιστορίας, μεγάλωσε και γέρασε… πρόωρα. Σήμερα δείχνει 15 χρόνια μεγαλύτερος από την ηλικία του. Η υγεία του δεινοπάθησε… Πέρασε και αυτός από το ραντεβού με τον θάνατο τρεις η τέσσερις φορές. Του αφαίρεσαν το μισό στομάχι, του άνοιξαν την καρδιά, δεν στέκεται κανονικά πόδια του. Αλλά υπέμεινε τα πάντα, επιβίωσε μέχρι και σήμερα… έστω και έτσι, μισός άνθρωπος.

Ο μικρός όμως, πριν από 10 χρόνια άρχισε να “θυμάται”. Σήμερα έχει θυμηθεί αρκετά από την “προηγούμενη” ζωή του. Ευτυχώς τα μοιράστηκε με δικούς του ανθρώπους, τους έκανε κοινωνούς. Εκείνοι έψαξαν, ερεύνησαν, βρήκαν μάρτυρες, κατέγραψαν τα άγνωστα κομμάτια της ιστορίας, τεκμηρίωσαν έγκλημα.

Το τελευταίο κεφάλαιο στην ζωή συχνά ξαναγράφεται. Και αυτό το έγκλημα μπορεί να έχει παραγραφεί, αλλά ο εγκληματίας πάντα πληρώνει ένα τίμημα. Το τίμημα για τον “μεγιστάνα” Γιώργο Μπόμπολα μπορεί να μην του στερήσει τίποτα από τα δισεκατομμύρια που κρατά στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας. 

Αλλά ο Γιώργος Μπόμπολας έχει μια αχίλλεια πτέρνα, στα 80 του χρόνια δεν μπορεί να χαρεί πραγματικά κανέναν από τους θησαυρούς του. Και δεν μπορεί να τους πάρει μαζί του… Το μόνο που μπορεί να “εισπράξει” είναι η ατίμωση και η απαξία, η εικόνα του αδίστακτου εγκληματία, του προδότη της χώρας του. Εκείνου που στην αρχαιότητα θα κατέληγε από τους συμπολίτες του στον πιο ατιμωτικό θάνατο…

Δημοσιεύουμε ολόκληρη τη συνέντευξη του συγγραφέα του απαγορευμένου βιβλίου για τον Μπόμπολα, "Πάρτε το ΕΘΝΟΣ στα χέρια σας"..τό 1983

"Όταν τα έβαλε με τον Μπόμπολα" 

ο συγγραφέας του απαγορευμένου βιβλίου, Π. Αναστασιάδης

O Παύλος Αναστασιάδης σήμερα ζει στην Αθήνα και θυμάται με μια σχετική πίκρα την εμπειρία που δοκίμασε τη δεκαετία του 80 στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων με αντίπαλο τον Γιώργο Μπόμπολα.

-Πρέπει να έχετε το μοναδικό προνόμιο, να είστε συγγραφέας ενός βιβλίου που κατάφερε ο Μπόμπολας με μια δικαστική απόφαση να κατασχεθεί από όλη την αγορά...

-Είναι απίστευτο. Να απαγορεύσει την κυκλοφορία ενός βιβλίου. Είναι απαράδεκτο, αλλά είναι κι αυτό ένα παράδειγμα της υπερβολικής του αισιοδοξίας. Δηλαδή, νόμιζαν ότι ήταν οι κυρίαρχοι, ότι είχαν την απόλυτη εξουσία. Είχαν όλους τους μηχανισμούς. Είχε εφημερίδα, ενώ εγώ δεν είχα εφημερίδα καμία. Βγάλε άλλο βιβλίο, γράψε αυτά που νομίζεις... Αλλά να προσπαθήσεις να απαγορεύσεις ένα βιβλίο εντελώς, είναι απίστευτο για μια δυτική κοινωνία, για μια ευρωπαϊκή κοινωνία.

-Και στο Εφετείο χάσατε... Στο Άρειο Πάγο αναιρέσατε την απόφαση. Σωστά τα λέω;

-Όσον αφορά στην καταδίκη τη δική μου.

-Και για το δεύτερο βιβλίο, που έχετε την ίδια ιστορία και πιο αναλυτικά και με πιο πολλά στοιχεία... Κινήθηκε εναντίον σας για το δεύτερο βιβλίο;

-Καθόλου. Ούτε λέξη δεν είπε.

-Οι Ρώσοι, ο Σίτνικωφ και ο Πάνκιν, σας έστειλαν ποτέ κάποια επιστολή ή κινήθηκαν εναντίον σας;

-Όχι ποτέ. Ο Πάνκιν έγινε πρέσβης στο Λονδίνο αργότερα και βέβαια ανησυχούσε γιατί είχε ισχυρή θέση. Προσπαθούσε να στηρίξει τη διπλωματική του θέση. Ο Σίτνικωφ ήταν πιο σκληροπυρηνικός. Ήταν πρόεδρος των σοβιετικών εκδόσεων στο εξωτερικό. Των δικαιωμάτων του οργανισμού. Ήταν ο επικεφαλής της όλης εκστρατείας της KGB, που είχε στόχο τη διείσδυση στο δυτικό τύπο. Ο Σίτνικωφ ήταν πιο σημαντικός από τον Πάνκιν.

-Ποιές πληροφορίες και στοιχεία είχατε για τη δράση των Σοβιετικών όταν αποφασίσατε να γράψετε το "Πάρτε το Έθνος στα χέρια σας".

-Είχα μιλήσει με πρώην αξιωματικούς της KGB, που από τότε είχαν επιβεβαιώσει ότι ο Σίτνικωφ και ο Πάνκιν ήταν στο αρμόδιο επιτελείο για την Αποπληροφόρηση και τον ψυχολογικό πόλεμο στο εξωτερικό μέσω του τύπου. Βέβαια υπήρχαν και σχετικές καταθέσεις τότε σε διάφορες επιτροπές του Κογκρέσο στην Αμερική. Γενικά υπήρχε άνθιση τότε γύρω από το σχετικά νέο φαινόμενο που λεγόταν "δραστήρια μέτρα" μέσω του τύπου.

-Εσείς στο πρώτο βιβλίο σας, το "Πάρτε το ΕΘΝΟΣ στα χέρια σας", δημοσιεύετε σειρά φωτογραφιών και φωτογραφιών, που όπως καταλαβαίνουμε σας είχε δώσει ο πρώην συνέταιρος του Μπόμπολα.

-Ήταν ο βασικός μου μάρτυρας. Ήταν η πρωτογενής μου πηγή, ήταν συνέταιρος του Μπόμπολα, ήταν συνέταιρος των σοβιετικών. Ήταν στο ΚΚΕ, ήταν στο ΕΑΜ, πολέμησε, σκότωσε, καταδικάστηκε, φυλακίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο...Ήταν ας πούμε ένα σκληροπυρηνικός αριστερός κομμουνιστής. Και βέβαια μετά από κάποια ποινή, δεν μπορούσε να πάρει κάποιο πιστοποιητικό και έτσι οι σοβιετικοί του δώσανε κάποια δικαιώματα και μετά έγινε το "πάντρεμα" με τον Μπόμπολα.

-Στο δεύτερο βιβλίο σας δημοσιεύετε μια μακροσκελή επιστολή του γιου του πρώην συνεργάτη του Μπόμπολα, του Χρήστου Γιαννίκου. Έχει αμφισβητηθεί αυτό ποτέ;

-Όχι ποτέ!

-Στο πρωτόδικο ήταν και ο ίδιος ο Μπόμπολας. Διαβάζω στα πρακτικά ότι κατέθεσε κιόλας και μάλιστα λέει ότι τις φωτογραφίες που δημοσιεύετε στο βιβλίο σας, στο "Πάρτε το ΕΘΝΟΣ στα χέρια σας" τις είχε δημοσιεύσει ο ίδιος σε άλλες εφημερίδες.

-Βεβαίως, μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε. Ο ίδιος λέει ότι τις χρησιμοποίησε. Η αλήθεια είναι ότι τις χρησιμοποίησε στα πλαίσια των δημοσίων σχέσεων που έκανε για τη σοβιετική εγκυκλοπαίδεια.

Συνεχίζουμε λοιπόν από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του Παύλου Αναστασιάδη. Ένδιαφέρον, όχι μόνο για τα όσα γράφει, αλλά -προσέξτε παρακαλώ- αλλά διότι το βιβλίο αυτό είναι λογοκριμένο!! Εν έτει 1992!!Υπάρχουν σελίδες λευκές με την ένδειξη «λογοκριμένο», ο δε συγγραφέας του εδιώχθη ποινικώς και πολλαπλώς, στην προσπάθεια πολλών να μην εκδοθεί το βιβλίο. (Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πάρα πολλές φωτογραφίες,εκ των οποίων μερικές είναι επίσης λογοκριμένες!!! Καλό έ;;;;).

Τίτλος του βιβλίου: Χορεύοντας με τις αρκούδες.

Υπότιτλος: Η ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ στην Ελλάδα, 1950-1991!

Έκδοση: 1992!!!!

Συγγραφέας: Παύλος Αναστασιάδης, δημοσιογράφος.

Λαθρεμπόρεια μπιζνες παρανομες επιχειρήσεις κλπ....κλπ) που βγηκαν το 91 -92 όταν το ΚΚ ήταν σε διάλυση, δεν ειχε μεινει κολυμπιθρόξυλο στην Ανατολικη ευρωπή και όλοι περιμεναν πότε θα διαλυθει το ΚΚ όπως και σε αλλες χωρες.

Η Σύνδεση Σωκράτη Κόκκαλη,

Γιώργο Μπόμπολα,εφημ. Ριζοσπάστης,εφημ. Έθνος,Περισσός, Κα Γκε Μπε και “κερασάκι” στην τούρτα την Μοσσάντ;  Στάζι.

Ο πατέρας του Σωκράτη Κόκκαλη, εκπαιδεύτηκε από τις Σοβιετικές Μυστικές Υπηρεσίες. Αργότερα, εκπαιδεύτηκε και ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης, οπότε με εντολή της KGB, ανέλαβε να είναι πράκτορας της Ministerium für Staatssicherheit (δηλαδή του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας, γνωστό ως Stassi – Στάζι, το οποίο όμως ήταν “παραμάγαζο” της KGB). Ο Σωκράτης Κόκκαλης, αποστέλλεται στην Ελλάδα και αρχίζει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. 

Την ίδια σχεδόν εποχή, έρχεται και ο Γιώργος Μπόμπολας στην Ελλάδα και ξεκινάει και αυτός επιχειρηματική δραστηριότητα. Ανάμεσα στις δραστηριότητες που ανέπτυξε ο Γιώργος Μπόμπολας, ήταν και η εφημερίδα “Έθνος”. Όλα όμως, με τις “ευλογίες” και την χρηματοδότηση της KGB, αφού το “Έθνος”, έγινε το ανεπίσημο όργανο του ΚΚΕ, δεδομένου ότι ο “Ριζοσπάστης” ήταν ήδη αρκετά βαμμένος κόκκινος ώστε να μπορέσει να την μεταδόσει στην πλατειά μάζα.

Έτσι το ΚΚΕ απέκτησε  οικονομική δραστηριότητα και μετά αναρωτηθείτε, πόση υποκρισία μπορεί να κρύβει ένα κόμμα, όταν τόσο μεγαλόστομα επιτίθεται στο Μεγάλο Κεφάλαιο, ενώ το ίδιο αποτελεί ένα από τα Μεγαλύτερα Κεφάλαια στην Ελλάδα

Στη παραπάνω φωτό το Σπίτι του Λαού, όπου ο Λαός δεν έχει καμμία θέση)

Πάμε λοιπόν

«Φως στις Οικονομικές Δραστηριότητες 

του ΚΚΕ

Συγκλονιστικά στοιχεία για τις κρυφές οικονομικές δραστηριότητες που ανέπτυσσε το ΚΚΕ, σε συνεργασία με τους Ανατολικούς, έχουν αποκαλυφθεί πια από δημοσιεύματα του σοβιετικού και ελληνικού Τύπου, αλλά και από ομολογίες των ίδιων των σοβιετικών επισήμων.

Από Ελληνικής πλευράς, υπήρξαν δημοσιεύματα του περιοδικού ΕΝΑ (8.2.91) και των εφημερίδων ΒΗΜΑ (17.2.91) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (30.9.90 και ΑΥΡΙΑΝΗ 12.6.1989), στην τελευταία περίπτωση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαμάχης ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμού το 1989.

Παρόμοιες αποκαλύψεις δημοσιεύθηκαν και στον ξένο Τύπο, ενώ το φαινόμενο αυτό αναμένεται ν΄αυξηθεί εν όψει του «ανοίγματος» των μυστικών αρχείων των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων.

Επειδή το σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο καταλαμβάνει περίπου 40 σελίδες, θα αναφέρω όσο μπορώ πιο επιγραμματικά τα σχετικά με το θέμα.

Δημοσιεύματα ΑΥΡΙΑΝΗΣ

«ΕΞΙ μεγάλες εταιρείες, με τζίρο δισεκατομμυρίων (δραχμών εννοείται), ανήκουν στην οικογένεια Φλωράκη, σύμφωνα με ΕΠΙΣΗΜΑ χαρτιά που 

έχουμε στα χέρια μας.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για τις ανώνυμες εταιρείες:

VET AE

MEVET AE

ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ ΑΕ

ΤΕΧΝΟΧΡΩΜ ΑΕ

ΠΟΛΚΑΤ ΑΕ

ΣΑΝ ΤΡΑΒΕΛ ΑΕ

Οι οποίες ανήκουν και τις διοικούν ο αδελφός του Χαρίλαου Φλωράκη, Λάμπρος Φλωράκης, ο ανηψιός του Γιάννης Φλωράκης, ο γιος του εκδότη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ Νικόλαος Τρικαλινός, ο εκδότης της εφημερ. ΠΡΩΤΗ Χαρ. Καλογρίτσας, ο Δ. Καπέτσης και άλλα έμπιστα στελέχη του ΚΚΕ.

Εταιρεία ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ, Ανώνυμος Τεχνική και Βιομηχανική Εταιρεία.

Καταβεβλημένο κεφάλαιο 529.560.000 δρχ. (αρ.3255 ΦΕΚ/1 Δεκεμβρίου 1986)

Διοικητικό Συμβούλιο:

Πρόεδρος & Δ. Σύμβουλος: Γιάννης Λάμπρου Φλωράκης

Μέλη: Νικόλαος Γεωργίου Τρικαλινός, Γιάννης Α. Νοδάρας, Θεοδόσιος Α. Θεοδωρικάκος και Γεώργιος Αθ. Ζαφειρόπουλος.

VET AE (έτος ίδρυσης 1978)

Έδρα: Πανεπιστημίου 57

Κεφάλαιο: 15.000.000 δρχ. εκ των οποίων 6.000.000 δρχ. του Γιάννη Φλωράκη. 1985, κύριος μέτοχος ο Χρήστος Καλογρίτσας με 28.000 μετοχές και αργότερα τον ίδιο χρόνο 37.000 μετοχές.

Η VET AE συμμετέχει επίσης στις εταιρείες:

1.- ΤΕΞΝΤΑΛ-ΕΛΛΑΣ με μερίδιο 55%

2.- VET TRAVEL ΕΠΕ, με μερίδιο 64%, η οποίαVET TRAVEL έχει μετοχικό κεφάλαιο 1.000.000 δρχ. και ζημιές πάνω από 2.000.000 δρχ.

3.- ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ Α.Τ.Β.Ε

4.- TELE TRAVEL ΕΠΕ

        ΠΟΛ-ΚΑΤ

Κύριος μέτοχος και Πρόεδρος 

ο Γιάννης Φλωράκης.

Δεύτερος μέτοχος η εταιρεία VET AE, με αντιπρόσωπο τον Αριστομένη-Σταύρο Θεοδωρίδη.

Στη συνέχεια οι εταιρείες ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ και ΠΟΛ-ΚΑΤ συγχωνεύονται, με πρόεδρο πάλι τον Γιάννη Φλωράκη.

Συνολικό Κεφάλαιο: 529.560.000 δρχ.

MEVET, σύνδεση με Βουλγαρία

Ιδρύεται με την αρ. 33926 απόφαση, ΦΕΚ3360/25.10.79, με συγχώνευση της VET με τηνMACHINOEXPORT.

Έδρα: Σόφια Βουλγαρίας

Αρχικό κεφάλαιο: 5.000.000 δρχ. (5.000 μετοχές χ 1000 δρχ. η μία).

Κατανομή ποσών: VET 2.750.000 δρχ., MACHINOEXPORT2.250.000 ΔΡΧ.

Η MACHINOEXPORT κατέβαλε το μερίδιό της με έμβασμα από τη Βουλγαρία προς την Τράπεζα Εργασίας (αρ. εντολής 5826/21.12.1979).

Μέτοχοι (συνέλευση 17.6.1981):

Γιάννης Φλωράκης, 2.750 μετοχές

Stoian Konstantinov Drandarof, κάτοικος Σόφιας, Alsakov 5, 2.250 μετοχές.

Στο Δ.Σ. επίσης οι Βούλγαροι: Χρίστο Άτσεφ, Μίνο Νίτεφ και Έλι Λόρελ.

Το 1983 γίνονται αλλαγές:

Τις μετοχές τής VET παίρνει ο Κων/νος 

Κωνσταντινίδης.

Τις μετοχές τής MACHINOEXPORT οι Βούλγαροι PossenDarmendziev και ο Χρίστο Άτσεφ.

Το 1984 παραιτείται ο Γιάννης Φλωράκης

Το 1988, 4 Φεβρουαρίου, επειδή το σύνολο των ζημιών υπερκαλύπτει τα κεφάλαια της εταιρείας, το υπουργείο Εμπορίου ανακαλεί την άδεια σύστασης της εταιρείας και την καλεί να αυξήσει το μετοχικό της κεφάλαιο.

ενώ οι ζημιές για τα έτη:

1982 - είναι 19.000.000 δρχ.

1983 - 27.000.000 δρχ.

το κεφάλαιο της εταιρείας είναι μόνο 5.000.000 δρχ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ η εταιρεία έχει «μπει μέσα», οι Βούλγαροι συνεχίζουν τις πιστώσεις, που:

το 1982 είναι 122.000.000 δρχ.

το 1983 είναι 152.000.000 δρχ.

Συνεχίζεται.......

....και ό,τι έπεται είναι απείρως πιο ενδιαφέρον από όσα διαβάσατε πιο πάνω. Έχει πολλά ακόμη, πολλά...δυστυχώς!

Και για το πόσο το ΚΚΕ είναι το Κόμμα του Λαού, κι άλλα τέτοια ηχηρά, διαβάστε το πιο κάτω, μια που τυχαία "έπεσα επάνω του".

Τυποεκδοτική:

Οι απολύσεις και οι παραπλανήσεις

Όπως είναι ήδη γνωστό, εδώ και μερικές εβδομάδες το ΚΚΕ, μέσω της "Τυποεκδοτικής" που ελέγχει, προχώρησε σε απολύσεις. 

Αυτό, ίσως, να μην προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους γνωρίζουν τα "έργα και ημέρες" του Περισσού. 

Παρουσιάζει, όμως, ενδιαφέρον το τί απάντησε η κ. Παπαρήγα στη Βουλή , σε νύξη που τις έγινε για τις συγκεκριμένες απολύσεις: " έγιναν εξ αιτίας της παύσης της συνεργασίας με μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία έκαναν δικές τους μονάδες, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν στην επιχείρηση φέσια εκατ. ευρώ".

Και το απλό ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τί διαφορετικό θα απαντούσε ένας καπιταλιστής απ' την απάντηση που έδωσε η κ.Παπαρήγα; Τίποτα το διαφορετικό. Η επιχειρηματολογία είναι κοινή: "πέσανε οι δουλειές", "αυξήθηκε το κόστος", "αθέμιτος ανταγωνισμός ανταγωνιστών" κλπ.

Και φυσικά ως γνήσια σταλινική που παραπλανεί το κοπάδι, ισχυρίστηκε οτι η "Τυποεκδοτική" υπάρχει "για να εκδίδουμε την εφημερίδα και τα έντυπά μας και για να μην εξαρτιόμαστε από τους άλλους". Ενώ, όπως είναι ευρέως γνωστό, η "Τυποεκδοτική" τυπώνει και άλλες εφημερίδες και έντυπα ενώ παίρνει και κρατικές δουλειές.

Το ΚΚΕ ΑΕ διέρχεται 

και αυτό οικονομική κρίση.

Άντε, πάμε και για άλλα κουπόνια, για άλλο οικονομικό σαφάρι σε πρώην κνίτες και νυν επιχειρηματίες.

Για όσους αφελείς νομίζουν πως η Τυποεκδοτική είναι δυο-τρεις μηχανές σε ένα υπόγειο του ΚΚΕ που βγάζει τον Ριζοσπάστη, έχουμε νέα. Ορίστε η Τυποεκδοτική Α.Ε. ιδιοκτησίας του Καπιταλιστικού Κόμματος Ελλάδος: 

Τον Οκτώβριο του 1991, στο πλαίσιο ενός ελληνο-διεθνούς συνεδρίου, ήρθε στην Ελλάδα ο υπαρχηγός της KGB στην Ελλάδα (1983-1986) Βίκτορ Γκουντάρεφ, όπου και μίλησε.

Θέμα του συνεδρίου:"Πρόσφατες εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση..." και οργανώθηκε από το "Ϊδρυμα Πολιτικών Μελετών και Επιμόρφωσης"

Ο Γκουντάρεφ αποκάλυψε όλη την κρυφή δραστηριότητα των Σοβιετικών στη χώρα μας. Οι αποκαλύψεις του Γκουντάρεφ έγιναν και προφορικά αλλά και γραπτά σε κείμενο που διενεμήθη σε Έλληνες και ξένους συνέδρους.".

Στη συνέχεια αναφέρονται όλα όσα αποκάλυψε ο Γκουντάρεφ, αλλά στο επίμαχο θέμα του συγγραφέα Παύλου Αναστασιάδη, ο πρώην υπαρχηγός της KGB είπε:

"Εκστρατεία κατασπίλωσης του δημοσιογράφου-ξενου ανταποκριτή Παύλου Αναστασίαδη, συγγραφέα του παρόντος βιβλίου (χορεύοντας με τις αρκούδες) καθώς και του βιβλίου (του 1983) "Πάρτε το ΕΘΝΟΣ στα χέρια σας", που αφορούσε τις σχέσεις της KGB με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και τους μηχανισμούς διάβρωση του Δυτικού Τύπου.

Δήλωσε (ο Γκουντάρεφ) ότι έγιναν συσκέψεις στελεχών της KGB στη Μόσχα και στην Πρεσβεία της Αθήνας και ότι αποφασιστηκε να γίνει εκστρατεία στον Ελληνικό και ξένο Τύπο, "ώστε να παρουσιαστεί ο Αναστασιάδης σας πράκτορας που προσπαθούσε να υπονομεύσει την Ελληνική Δημοκρατία και να κατασπιλώσει τον προοδευτικό Τύπο" Πρόσθεσε: "Δεν αμφιβαλλω ότι αυτή η εκστρατεία σε μεγάλο βαθμό πέτυχε τον σκοπό της και ότι του κάναμε αρκετή ζημιά".

Ο συγγραφέας στο βιβλίο του (χορεύοντας με τις αρκούδες) αναφέρει ότι όλα όσα γράφει είναι αποτέλεσμα έρευνας των τελευταίων 40 χρόνων δηλαδή 1991 και πίσω.

Σελ. 162 διαβάζω: «Ουδέποτε ένα «κομματικό απόρρητο» δεν φυλάχθηκε με τόση προσοχή και αδιαφάνεια όσο τα περιουσιακά στοιχεία του κόμματος. 

Παρά τις προβλέψεις του Καταστατικού, που απαιτούν τη σχετική ενημέρωση της Κεντρικής Επιτροπής, παρά τις κατά καιρούς αιτήσεις μελών του Πολιτικού Γραφείου, η τριάδα των «μυημένων» (Χ. Φλωράκης, Ν. Καλούδης, Δ. Μαυρομμάτης) δεν αποκάλυψε τίποτα. 

Αγνοια έχει ακόμη και μια ειδική επιτροπή με αντικείμενο τη γενική παρακολούθηση των επιχειρήσεων ...;»

Και σελ. 163: «Οι οικονομικές δραστηριότητες του ΚΚΕ αναπτύχθηκαν με αυστηρότατα μυστικό τρόπο. Ουσιαστικά υπάρχουν τρεις τομείς, οι οποίοι χωρίζονται μεταξύ τους με στεγανά.

Ο πρώτος είναι η κτηματική περιουσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα

Ο δεύτερος είναι η νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητά του, μέσω διαφόρων προσώπων, που αναλαμβάνουν το ρόλο της «βιτρίνας».

Ο τρίτος είναι οι επιχειρήσεις στο εξωτερικό με τη βοήθεια της SED(του ΚΚ Ανατολικής Γερμανίας), του ΚΚ Γαλλίας και του ΚΚ Πορτογαλίας.

Η κτηματική περιουσία του ΚΚΕ δεν περιλαμβάνει μόνο το τεράστιο οικόπεδο, όπου είναι κτισμένο το συγκρότημα των κτιρίων της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό (το Σπίτι του Λαού) και το διπλανό τυπογραφείο (ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ).

Οϋτε μόνο το επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της Αθήνας -πίσω από το Πολυτεχνείο- όπου στεγάζεται η Κομματική Οργάνωση Αθήνας, για την ανακαίνιση του οποίου διετέθησαν ποσά της τάξεως των 100 εκατομμυρίων δρχ.

Περιλαμβάνει ακόμη, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, περισσότερα από 800 κτίρια και διαμερίσματα, διάσπαρτα σε διάφορες πόλεις, όπως επίσης και καλλιεργήσιμα κτήματα.»

Νομίζετε ότι τελειώσαμε;; 

Σας γέλασαν! 

Ακόμη δεν αρχίσαμε.

Συνεχίζουμε

Σελ. 164: «Πριν από μερικά χρόνια το ΚΚΕ μπήκε στο χώρο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, κυρίως με την «Τρανς-Οριεντ Σίπινγκ Κόμπανι», η οποία βέβαια κινείται επιχειρηματικά και απολαμβάνει όλες τις ειδικές ρυθμίσεις, που υπάρχουν στην Ελλάδα για την αποφυγή της καταβολής φόρου. Οι συναλλαγές της κυρίως ήταν με τις Ανατολικές Χώρες και ιδιαίτερα με τη Σοβιετική Ένωση.

Εν τούτοις, πληροφορίες που δόθηκαν από τη Μόσχα προς το ΚΚΕ, πριν από ένα χρόνο περίπου, ανέφεραν ότι η εταιρεία χρησιμοποιήθηκε για να εξαχθούν από τη Σοβιετική Ένωση κεφάλαια που είχαν συγκεντρώσει άνθρωποι του Μπρεζνιεφικού καθεστώτος. Τότε, στην «Τρανς-Οριεντ» έγιναν μερικές αλλαγές προσώπων και το θέμα έληξε εκεί ...;

Το 1978 ιδρύθηκε η πρώτη μεγάλη εμπορική ανώνυμη εταιρεία του είδους (εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο), η οποία γρήγορα δημιούργησε γύρω της ένα σύνολο από μικρότερες επιχειρήσεις «δορυφόρους» ...;

...;Η επιτυχία της πρώτης (επιχείρησης) δημιούργησε αισιοδοξία. Το 1981 ιδρύθηκε η δεύτερη μεγάλη εξαγωγική επιχείρηση, η οποία μάλιστα το 1987 απέκτησε και ένα εργοστάσιο στην περιοχή του Βόλου. Αυτή ασχολήθηκε κυρίως με προϊόντα μετάλλου.

Γύρω από τις δύο αυτές επιχειρήσεις υπάρχει ένας αστερισμός μικρότερων.

Μία εξ αυτών -ασχολούμενη με εμπορία φαρμακευτικών ειδών- επιβεβαίωσε μάλιστα το ρητό «το χρήμα δεν έχει ούτε χρώμα ούτε μυρωδιά. Η εταιρεία αυτή για χρόνια έσπαγε το εμπάργκο, που είχε επιβάλλει ο ΟΗΕ στη Νότιο Αφρική,στέλνοντας στο Γιοχάνεσμπουργκ μεγάλες ποσότητες φαρμάκων ...;

Ξέρετε, το απαρτχάιντ, το τότε ρατσίστικο, φασίστικο και εγκληματικό καθεστώς της Νοτίου Αφρικής, όπου οι μαύροι, για τους λευκούς, ήταν σε μοίρα σκουπιδιών. Σε κείνο το καθεστώς είχε επιβληθεί εμπάργκο.

Αλλά, επειδή ο Κομμουνισμός είναι το πνεύμα του λαού και  καλά!!! το ΚΚΕ πολύ νοιάζεται για το λαό, σπάγανε το εμπάργκο, για να δώσουν φάρμακα στους καταπιεσμένους μαύρους! Εύγε!!!!

Τι ήρωες βρε παιδί μου!!!

Βίλλες, Ξενοδοχεία, εταιρείες οικοδομικές, δημοσκοπήσεων, διαφημίσεων και θεαμάτων, εμπόριο όπλων ...;και ...;και ...;και ...;ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε τι χρήμα έχει αυτό το κόμμα και πώς το έχει αποκτήσει!

ΚΚΕ, 

ΟΠΩΣ :

ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΟΚΚΑΛΗΣ, ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ

Νομίζω ότι η ανάλυση των αρχικών θα έπρεπε να είναι:

ΚΚΕ = Κόμμα Καθολικής Εξαπάτησης!