Τα τρία τελευταία λεπτά της Αριστεράς

Ήρθαν από το πουθενά ως διάττοντες αστέρες. Δεν τους ήξερε ούτε ο περιπτεράς της γειτονιάς και φυσικά στη ζωή τους δεν κυβέρνησαν ούτε περίπτερο. Έμαθαν, όμως, από παιδιά να παπαγαλίζουν επιμελώς τα τσιτάτα του Μαρξ και του Λένιν και αφού δήλωσαν αριστεροί, άρχισαν να ειδικεύονται στις καταλήψεις των σχολείων και των δρόμων, περνώντας, συγχρόνως, και έξω από τις μαθητικές τάξεις. 

Μέσα από αυτές τις "δημοκρατικές" διαδικασίες, ανέπτυξαν σε υπέρτατο βαθμό την αίσθηση της όσφρησης. Οσφραίνονται ό,τι κινείται και ό,τι ετοιμάζεται να κινηθεί. Το είπε τις προάλλες και η υφυπουργός της "προστασίας" του πολίτη: "Άμα τον πιάσεις τον άλλον, πριν τελέσει…". 

Ακούστε τώρα, κάποιος ετοιμάζεται να "τελέσει" και το λαγωνικό η υφυπουργός τον οσφραίνεται και του κάνει και μία προληπτική προσαγωγή. "Τα προληπτικά μέτρα είναι πάντοτε πιο αποτελεσματικά από τα κατασταλτικά", μας είπε κι εμείς το καταλάβαμε.

H Αριστερά ποτέ δεν είχε καλή σχέση με την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Θεωρεί τον κοινοβουλευτισμό ως το εργαλείο αναπαραγωγής της μεσαίας αστικής τάξης, την οποία θεωρεί ως το κόκκινο πανί και γι΄ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο (πολιτικό ή οικονομικό) να την εξοντώσει. 

Το βασικό εργαλείο της είναι η προπαγάνδα. 

Η προπαγάνδα είναι σχολείο και θα εντείνεται, όσο προχωράμε προς τις εκλογές. Οι προπαγανδιστές είναι τα μηρυκαστικά και τα λαγωνικά του κόμματος, προκειμένου να αρπάξουν και καμιά θεσούλα στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η προπαγάνδα ήταν πάντοτε το ιδεολογικό εργαλείο της επιβολής και της επικράτησης των ολοκληρωτικών καθεστώτων τύπου Μαδούρου και τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν. 

Ο ολοκληρωτισμός της σκέψης δεν επιβάλλεται απαραίτητα με την βία, αλλά κυρίως με την ολοκληρωτική προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου. Αυτό το έχουν σπουδάσει καλά οι αριστεροί στα κομματικά τους εκτροφεία.

Πες - πες, στο τέλος κάτι θα μείνει. Δεν έχει σημασία τι θα πεις. Το πρωί μπορεί να πεις αυτό και το βράδυ να εκστομίσεις το ακριβώς αντίθετο. Αρκεί να ξέρεις να το σερβίρεις πειστικά και, συγχρόνως, να διαψεύδεις τον εαυτό σου και αυτούς που σε ακούνε. Και σ΄ αυτό το ζήτημα η Αριστερά έχει εξελίξει όλα τα εργαλεία της χειραγώγησης της κοινής γνώμης, παιδιόθεν. 

Η Αριστερά γνωρίζει και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό: Για να καθυποτάξεις έναν λαό στην κυριαρχία του ενός (δηλαδή στην ολοκληρωτική σκέψη), δεν είναι αρκετό να τον εξοντώσεις οικονομικά. Πρέπει, συγχρόνως, να τον ταπεινώσεις πολιτισμικά και ιστορικά. Γι΄ αυτό και η Αριστερά, χάριν της διεθνιστικής της παράδοσης, δεν έχει πρόβλημα να πουλήσει ή να ανταλλάξει ακόμη και τον Παρθενώνα με ένα άγαλμα του Γκρουέφσκι. 

Προχθές επιχείρησε συνειδητά και μελετημένα να φυγαδεύσει τον Δρομέα του καθηγητή και γλύπτη Κώστα Βαρώτσου και να τον ανταλλάξει με κάποιο άγαλμα σκοπιανού ντιζάιν, για να έλθουν, λέει, "οι δύο λαοί πιο κοντά". Την ίδια μέρα, όταν είδε τις αντιδράσεις του κόσμου, προσπάθησε να το διαψεύσει, φυσικά ανεπιτυχώς. 

Παλιά μου τέχνη κόσκινο. 

Ε’ και τι έγινε! Έτσι κι αλλιώς "μας έχει", όπως λέει η ίδια, και προσπαθεί, συνεχώς, να δημιουργεί το κατάλληλο προεκλογικό κλίμα, ώστε να θολώνει τα νερά και να μεταφέρει τη συζήτηση στο εξω-οικονομικό πεδίο και, συγχρόνως, να πλιατσικολογεί αδέσποτους ψηφοφόρους.

Αφού διέλυσε τα δημόσια πανεπιστήμια, τώρα χαριεντίζεται με τις κάθε μορφής "συλλογικότητες", που ειδικεύονται στην κατασκευή μολότοφ. Τώρα θα κάνει, όπως-όπως, και μερικούς διορισμούς, θα δώσει και κανένα χαρτζιλίκι στους φτωχούς και καταφρονεμένους, για να κρατηθεί τρία λεπτά ακόμη στην εξουσία. 

Ωστόσο, όποτε και να γίνουν οι εκλογές (Μάιο ή Οκτώβριο) τα τρία τελευταία λεπτά της κυβερνώσας Αριστεράς θα είναι εκκωφαντικά. 

Θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος, όπως με εκκωφαντικό τρόπο ήρθε στην εξουσία από το πουθενά. 

Δημήτρης Τσαρδάκης, 

διδάκτωρ φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης 

και ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Πατρών.