Υπάρχει μια κατηγορία ελληνώνυμων και ελληνόφωνων (ή περίπου) «συμπολιτών» μας, που παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις, αντιλαμβάνονται την Ελληνικότητα με όρους που δεν σχετίζονται με την ελληνική παράδοση, την καταγωγή και τους ιστορικούς εθισμούς των Ελλήνων. Που υποστηρίζουν πως το ανεπίδεκτο εξυγίανσης κράτος μας μπορεί να εξασφαλίσει οφέλη μόνο αν, πειθήνια και «χωρίς πατριωτικές κορώνες», υπηρετεί τα συμφέροντα άλλων ισχυρών κρατών και, κυρίως (σήμερα) της «μοναδικής» στον πλανήτη υπερδύναμης.
Για τη μερίδα αυτή, όλοι εκείνοι που διεκδικούν την αξιοπρέπεια του ελληνικού ονόματος στις διεθνείς σχέσεις, συνιστούν ένα είδος τροχοπέδης που εμποδίζει την Ελλάδα να προοδεύσει. Συνιστούν την συντήρηση και τον «επάρατο» Εθνικισμό. Ενώ εκείνοι (οι «κοσμοπολίτες» και κατά κανόνα θαμώνες της λέσχης Μπίλντεμπεργκ) κατάφεραν μεγάλα συγκριτικά επιτεύγματα με την εισδοχή της χώρας μας στην ….. Ευρωπαϊκή Ένωση και τις «ευκαιρίες» των «Αγορών».
Επιτεύγματα που όπως αποδείχτηκε σχετίζονταν κυρίως με την πρόσκαιρη (για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας) αύξηση της καταναλωτικής ευχέρειας, αλλά με δανικά λεφτά και την υποθήκευση κάθε περιουσιακού στοιχείου του ελληνικού κράτους στο διηνεκές. Και με τις συγκρίσεις φυσικά αυτές να γίνονται πάντοτε σε σχέση με τις χώρες των πρώην σοσιαλιστικών «παραδείσων» των Βαλκανίων, και ποτέ με τις αναλογικά συγγενέστερες: Πορτογαλία, Ιρλανδία, Φιλανδία.
Αυτοί λοιπόν (οι ελληνώνυμοι – ελληνόφωνοι και «μη ακραίοι») δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό ακόμη και σήμερα που οι πάντες πλέον έχουν αντιληφθεί τι έχει συμβεί στη χώρα με δική τους ευθύνη, να διεκδικούν την αποκλειστικότητα στη διαχείριση των προβλημάτων και την έξοδο από την κρίση. Αυτοί μόνο μπορούν να βγάλουν την χώρα από τη δεινή θέση και όχι οι «σύγχρονοι μακεδονομάχοι» και όσοι «σκιαμαχούν» με μια «μυθική και ανύπαρκτη» δήλωση Κίσινγκερ που απειλούσε τον Ελληνισμό με εξαφάνιση από προσώπου γης. Ο δε «αντιφασιστικός» τους λόγος ένα μόνο πράγμα φοβάται ότι μπορεί να ανακόψει την «εξασφαλισμένη» αυτή τη φορά ανάκαμψη και πρόοδο της χώρας μας: Τον μπαμπούλα του «εγκληματικού» και «μισαλλόδοξου» «ρατσισμού» που γεννάει δήθεν ο εθνικισμός.
Υπάρχει όμως άραγε κάτι που γεννάει περισσότερη μισαλλοδοξία και βαρβαρότητα από την ασέλγεια του ίδιου του «κοσμοπολίτικου» εκπαιδευτικού μας συστήματος στις ψυχές των παιδιών; Υπάρχει κάτι που γεννάει περισσότερο πρωτογονισμό σε ολόκληρη την κοινωνία μέσω της «κοινωνικής μαθητείας» που προσφέρουν τα «δημοκρατικά» ελληνόφωνα ΜΜΕ; Η σημερινή εκτίναξη της εγκληματικότητας σε μεγέθη αστρονομικά δίνει με αδιάψευστο τρόπο την απάντηση.
Στην παρακμιακή και εξευτελισμένη αυτή Ελλάδα, μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας επαληθεύουν δυστυχώς ανατριχιαστικά τη ρήση του μεγάλου Hράκλειτου: «ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες» (ζώντας σαν νεκροί όταν ακόμη είναι ζωντανοί, και την πραγματική ζωή όταν πεθάνουν).
Η αλήθεια όμως είναι σκληρή για τους κοσμοπολίτες σύμπαντος του «δημοκρατικού τόξου» και ακούγεται όλο και πιο συχνά στις παρέες, στα καφενεία και στις λαϊκές αγορές: Όποτε κι αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές και όποιο από τα κόμματα που το συναπαρτίζουν κι αν τις κερδίσει, ή όποια «συνεργασία» των συναγελαζόμενων κομμάτων κι αν αναλάβει να κυβερνήσει, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Αποκλείεται οι υπάλληλοι των μνημονίων να μεταμορφωθούν μετεκλογικά σε μεταρρυθμιστές. Το ανάστημά τους μετρήθηκε πολλάκις και δεν είναι ούτε καν σπιθαμιαίοι, είναι ολίγιστοι.
Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει καταρρεύσει και ότι οι βοσκηματώδεις πολιτικοί της ταγοί – σαλτιμπάγκοι της διπλωματίας δεν θα τολμήσουν ποτέ τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να ξαναλειτουργήσει η ζωή σε αυτή τη χώρα. Το μόνο που μπορεί να θεωρεί κανείς βέβαιο με αυτούς τους τύπους στην εξουσία είναι ένας ταχύτατος μετασχηματισμός της Ελλάδος σε «Κογκό Μπραζαβίλ».
Κι όμως αυτό το Έθνος το προικισμένο από τους θεούς εδώ και τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια με το έκπαγλο κάλλος ενός αξεπέραστου πολιτισμού και μιας ιστορίας υπεράσπισης της πατρώας γης με κάθε κόστος, όταν έρχεται η στιγμή να πραγματοποιήσει το «αχίλλειο πήδημα», ενεργοποιεί δυνάμεις ασύλληπτης πυκνότητας και έντασης. Δυνάμεις που μπορούν να τινάξουν βράχο πολλαπλάσιου βάρους από αυτόν που μας έχει καταπλακώσει.
Έτσι, σ’ αυτή την Ελλάδα, την «τελειωμένη», την ψευτισμένη κι ως το μεδούλι διεφθαρμένη, ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή κατάφερε να ζωντανέψει την πίστη στο όνειρο για μια ελεύθερη πατρίδα.
Σ’ αυτή την προσπάθεια κανένας Έλληνας δεν περισσεύει. Η ευθύνη για όλους τους Εθνικιστές είναι μεγάλη και η ιστορία αμείλικτη !
Απόστολου Καραΐσκου
στην εφημερίδα «Εμπρός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου