ΡΕ ΑΥΤΗ Η ΝΔ ! ΔΕΝΔΙΑΣ: ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ 

ΤΟΥ ΑΛΙ ΜΠΟΥΤΑΡ! 

Μεγάλο… σουξέ έχει τις τελευταίες ημέρες το σύμβολο του εθνομηδενισμού που ακούει στο όνομα Μπουτάρης, μεταξύ των συνιστωσών του «συνταγματικού» τόξου – του σάπιου μεταπολιτευτικού κατεστημένου.

Έτσι, λίγες ώρες μετά από την ανοιχτή στήριξη – χρίσμα που του προσέφερε ο mister Tsipras («για να παραμείνει δημοκρατική η Θεσσαλονίκη» μετά τις επόμενες δημοτικές εκλογές), ο γνωστός… φασιστοφάγος Δένδιας δήλωσε πως και η ΝΔ θα μπορούσε να συζητήσει την στήριξη Μπουτάρη στις εκλογές.

Ιδού οι σχετικές δηλώσεις του στο ραδιόφωνο των παραπολιτικών 90,1:

«Δεν υπάρχουν απόψεις που είναι μέσα στην κεντροαριστερά κι εμείς δεν μπορούμε να συζητήσουμε μαζί τους. Δεν γίνεται ο κ. Τσιπρας να έχει τη δυνατότητα να ελίσσεται σε όλο το πολιτικό σκηνικό και να κάνει γύρους δεξιά και αριστερά από τη Νέα Δημοκρατία και η Νέα Δημοκρατία, που είναι ένα κόμμα ευρύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην μπορεί να έχει ευρύτερους διαύλους επικοινωνίας.

Την συζήτηση που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας με τον Γιάννη Μπουτάρη θα μπορούσαμε να την κάνουμε κι εμείς. Και με οποιονδήποτε έχει χαρακτηριστικά μιας κεντροαριστεράς ανοικτής στην κοινωνία μπορεί η Νέα Δημοκρατία να συζητήσει. Εάν δεν το επιλέξει είναι θέμα δικό της, όμως δεν είναι μόνο κ. Τσίπρας που μπορεί να συζητά».

Κατά τα άλλα, «ψήφο στην ΝΔ για να φύγει η αριστερά και μετά βλέπουμε», όπως έχουν αρχίσει να λένε τα διάφορα «ακροδεξιά» παπαγαλάκια της νουδούλας!

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, 

Η ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ 

& Ο ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το ιδεολογήμα του Κέντρου

Νάμαστε πάλι στο εκτρωματικό στο ανόητο όσο και εξωφρενικό και ακατανόητο στους δεξιούς ιδεολόγημα του κέντρου ή μεσαίου χώρου.

Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου ήταν πάντα ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτοντας δεξιές θέσεις με αριστερές αντιθέσεις προέκυψε η αδράνεια κατά τη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή Β. Αδράνεια που οι Έλληνες την συνόψισαν: “η ΝΔ στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”. 

Ο «Μεσαίος χώρος» είναι μια «φούσκα». Δεν είναι κοινωνική κατηγορία (όπως η μεσαία τάξη). Δεν είναι πολιτική κατηγορία (όπως ο κεντρώος χώρος). Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία (όπως η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά). Είναι ένα στατικό υποσύνολο της πολιτικής γεωγραφίας: ο «ενδιάμεσος χώρος» ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα…

Η έννοια του «μεσαίου χώρου» είναι «στατική», παραπέμπει στο «λογιστικό ενδιάμεσο» (median) του εκλογικού σώματος, αποτελεί «αδρανές υλικό». Δεν μπορείς ούτε να κυβερνήσεις αποτελεσματικά ούτε να μεταρρυθμίσεις τολμηρά, όταν δεσμεύεσαι από τα φοβικά ανακλαστικά και την ακαμψία του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». 

Που, τελικά, δεν είναι ούτε «μεσαίος» ούτε «χώρος». Καθίσταται, όλο και περισσότερο, αδρανές περιθώριο…Και περιλαμβάνει όλους εκείνους που δεν θέλουν ρίξεις, δεν θέλουν τομές, δεν θέλουν «φασαρίες» - θέλουν «μεταρρυθμίσεις», αλλά δεν θέλουν να πειραχθεί τίποτε απ’ όλα εκείνα που τους «βολεύουν». 

Τελικώς «μεσαίος χώρος» κατάντησε να σημαίνει το πιο βαθιά συντηρητικό, το πιο βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι τις κοινωνίας.

Οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου” είναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο Δεν μετράνε την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. 

Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας,γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. 

Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα».

Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. 

Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.

Αντε να κάνεις τολμηρές μεταρρυθμιστικές τομές όταν στηρίζεσαι σε ένα τέτοιο «μεσαίο χώρο». Αντε να τα βάλεις με «διαπλεκόμενα»και «εξωθεσμικά κέντρα», όταν κύριο σημείο αναφοράς της πολιτικής σου είναι η«ευαρέσκεια» ενός τέτοιου «μεσαίου χώρου».

Οι διάφοροι κύριοι και κυρίες που στριμώχνονται στα τηλεπαράθυρα επαναλαμβάνουν σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν ότι “η Νέα Δημοκρατία ήτανε από ιδρύσεως της ένα κόμμα το οποίο πήγαινε από τη δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά”

Δεν μπορούν να καταλάβουν οι καλοί άνθρωποι ότι ιδεολογία ενός κόμματος δεν είναι καλσόν ή καλτσοδέτα να την τεντώνεις όπως σε βολεύει για να ικανοποιείς τις φοβικές σου ανεπάρκειες. 

Προσπαθούν, να πείσουν τους οπαδούς τους, ότι η ιδεολογία είναι «αναχρονιστική» και η παραταξιακή ταυτότητα «άχρηστη» ή «επιζήμια», με άλλα λόγια αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους ως «εφήμερους πελάτες». 

Οι άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή δεν είναι “πελάτες”, δεν είναι “μεσαίοι”, δεν είναι “ανενεργός κοινωνικός πολτός”. Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει.

Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί. Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. 

Για 44 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού έθνους παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. 

“Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”,την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις“δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. Η ΝΔ διέπραξε το σφάλμα αποκήρυξε την ιδεολογία – αλλά έχει μιαν ευκαιρία να το διορθώσει. Την τελευταία…

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της.

Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι κοινωνικοί φίλοι του Χριστοφοράκου, η συμορία των κουκουλοφόρων και των ληστών του ΣΥΡΙΖΑ, ή οι πτωχοαλαζονικές οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ, που πήγαν την χώρα ανάποδα προς τα πίσω, την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα απο την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική η ΝΔ έγινε μαζική. Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας "σιωπηλής πλειοψηφίας". 

Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή.Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. 

Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παραρακολουθεί το πολιτικό γιγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Περιορίζεται στις μισές αλήθειες, στην άγονη καταγγελτική πολιτική, που θέτει τον κατήγορο εκτός του προβλήματος και τον απαλλάσει απο κάθε ευθύνη. 

Η Ελληνικότητα σφαγιάζεται και οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της ΝΔ κοιτάνε αλλού.Η διαβόητοι αριστεροί σύντροφοι με αταβιστικό Αμόκ και θράσος απεργάζονται μετά τον ιστορικό, τον θρησκευτικό αποχρωματισμό της νεολαίας και η ΝΔ σιωπά. 

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; 

Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται. 

Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής, αλαζονικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της. Κερδίζει μία ψευδαίσθηση του παρόντος αλλά χάνει το μέλλον. Ένα κόμμα, (η ΝΔ) που δεν σκέπτεται το μέλλον του, αλλά επιβιώνει επειδή συναλλάσεται, είναι οπωσδήποτε κόμμα, αλλά δεν γλυτώνει απο αυτό το οποίο καλλείται να υποστεί. Δηλαδή να χάσει το κόμμα τον σεβασμό των ταλαιπωρημένων, απο την 44χρονη απολυταρχία της αριστεράς, Ελλήνων.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Οι ηγεσίες οδηγούν μιά κοινωνία. Δεν την περιμένουν. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στυμόχνωνται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. 

Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή απο την οικονομοτεχνική προσέγγιση, να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. 

Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. 

Ένα κόμμα καθοδηγούμενο απο οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. 

Εμείς οι Ελληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος και αποκτήσαμε την δυνατότητα να σκεφθούμε με δικά μας εργαλεία τον εαυτό μας. 

Περιμέναμε απο την ΝΔ αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα. Το κλείσιμο του μάτιου στους ολετήρες της αριστεράς δεν είναι πολιτική. 

Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ενστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. 

Η ΝΔ δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την αριστερή πανούκλα του “μπάτε σκύλοι αλέστε” έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. 

Για πρώτη φορά βρίσκει διέξοδο με ένα τρόπο συνθετικό ή πνευματικότητα, η πίστη ενός λαού, εκφραζόμενη μέσα απο την αντισταση στην ισοπεδωτική αριστερά. Ας κάνουν μία βόλτα, οι άνθρωποι της Ν.Δ σε κανα καφενείο να δουν ότι, επι τέλους ο Έλληνας βρήκε φωνή και αντίλογο στο μονόλογο της αριστεράς. 

Σε αντίθεση με την ΝΔ κόμμα με κουλτούρα απάντήσεων, η Χρυσή Αυγή είναι το κόμμα των ερωτημάτων. 

Η Χρυσή Αυγή τολμά να περάσει απο το “Καυδιανά δίκρανα” των ερωτημάτων γι αυτό και το μέλλον της ανήκει.