ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ VS ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ

Μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στους Εθνικιστές και στους πολιτικάντηδες.

Για τους Εθνικιστές είναι τεράστια η συνοριακή γραμμή ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Για τους πολιτικάντηδες από την άλλη, είναι μια ισχνή θολή γραμμούλα.

Εθνικιστής γίνεσαι γιατί μιλάει μέσα σου το Αίμα κι όχι από συμφέρον. Στους περισσότερους από εμάς μιλούσε από τα παιδικά μας χρόνια. Κάποιοι άλλοι άκουσαν την φωνή της Φυλής σε μεγάλη ηλικία. Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει, είναι να ακούς την φωνή της Εθνικής συνειδήσεως να σε κρίνει σε κάθε βήμα σου.

Φυσικά ακόμη κι έτσι, σφάλματα θα κάνουμε. Είμαστε άνθρωποι και ο τρόπος προόδου μας είναι τα μαθήματα που παίρνουμε από τα λάθη μας. Το να σφάλλεις είναι συγχωρητέο. 

Όμως να αρνείσαι να βελτιωθείς και να συνεχίζεις την λανθασμένη πορεία, είναι ασυγχώρητο.

Και η λανθασμένη πορεία αυτή σε οδική τελικά έξω από τις τάξεις των Εθνικιστών....

Βλέπετε, η λέξη Εθνικιστής δεν είναι ταμπέλα. Δεν μπορείς να την σηκώσεις εσύ έξω από το καφενείο σου κι ο απέναντι έξω από τον φούρνο του.

Εθνικιστής σημαίνει στάση ζωής. Σημαίνει σύμπλευση με τις Παραδόσεις της Φυλής και τις Επιταγές των Προγόνων. Δεν αποφασίζουμε εμείς, με βάση τις ψυχώσεις ή τις αδυναμίες μας, τι από αυτά θα στηρίξουμε και θα προασπίσουμε. Είναι όλα ή τίποτε.

Δεν γίνεται π.χ. να είσαι Εθνικιστής σχετικά με το ισλαμικό ζήτημα αλλά λιγότερο εθνικιστής με το θέμα του χρέους και των τοκογλύφων που κατάσχουν την χώρα. 

Δεν γίνεται να είσαι Εθνικιστής για το δημογραφικό αλλά λίγο εθνικιστής στην Παιδεία.

Είναι αλήθεια ότι στις τάξεις μας υπάρχουν εξαιρετικά μορφωμένοι άνθρωποι, μύστες του Ελληνισμού, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν κι αρκετοί αγράμματοι άνθρωποι.

Ο βαθμός της ψυχής κι όχι ο βαθμός στο σχολείο καθορίζουν την αξία μας στον Αγώνα. Αρκεί να μην φοράμε την αμάθειά μας ως παράσημο. Να μην είμαστε κλειστά μυαλά και τεμπέληδες. Όχι. Πρέπει όλοι να θέλουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Να μορφωνόμαστε καθημερινά. Γιατί η μόρφωση είναι οικοδομικό υλικό χτισίματος χαρακτήρα και ελεύθερων ανθρώπων.

«Πειθαρχία λοιπόν, να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα ισοζυγιάζεται η Δύναμη με την Επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του Ανθρώπου.»

Ο Εθνικιστής σέβεται, υπερασπίζεται και καλλιεργεί τις Παραδόσεις. Προστατεύει και κοινωνεί την Ελληνική Παιδεία. Ο Εθνικιστής δεν μισεί. Είναι πολύ καλός πολεμιστής για να μισεί. 

Μάχεται γιατί λατρεύει αυτούς που είναι πίσω του κι όχι γιατί μισεί αυτούς που είναι μπροστά του. Υπερασπίζεται τα σύμβολα του Έθνους και της Θρησκείας των Προγόνων. Οραματίζεται την Ελλάδα της Αρμονίας και του Δικαίου. 

ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, είναι απατεώνας. Είτε λέει ψέματα στον εαυτό του και δικαιολογεί έτσι τις πράξεις του, είτε λέει ψέματα σε όλους τους άλλους για να δικαιολογεί τις πράξεις του.

Όμως δεν μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για πολύ χρόνο. Κάποια στιγμή η αλήθεια αποκαλύπτεται. Και όλοι βλέπουν ότι χρησιμοποιείς τα Ιδανικά για καριέρα. Και τότε αποβάλλεσαι. Στο περιθώριο.

Αλλά όπως η πολιτεία των Εθνικιστών είναι διαφορετική από τους υπόλοιπους, έτσι είναι και το περιθώριο των Εθνικιστών. Είναι πολύ σκληρότερο. Πολύ πιο μοναχικό. Πολύ επίπονο. Υπάρχουν παραδείγματα αρκετών που δεν το άντεξαν.

Οι πρώην σύντροφοι, τους οποίους κορόιδεψες και σπατάλησες την εντιμότητά τους, σε διαγράφουν. ΑΠΟΛΥΤΑ. Δεν σε μισούν, ούτε σε βρίζουν. Απλά δεν υπήρξες, δεν υπάρχεις. ΚΕΝΟ.

Οι νέοι, πιθανοί πολιτικοί σου φίλοι, σου σφίγγουν το χέρι με την θέρμη του φιδιού. Είσαι γι αυτούς χρήσιμος σε κάποια στιγμή, αλλά πάντα είσαι ο αποτυχημένος προδότης των ιδανικών που εκείνοι δεν κατάφεραν ποτέ να υπηρετήσουν. Πιο κάτω δηλαδή, δεν έχει. Ευρισκόμενος απόβλητος στο περιθώριο του Εθνικισμού, βρίσκεσαι στην Κόλαση. Και τότε καταλαβαίνεις στ’ αλήθεια ποια είναι η Κόλαση.

Οι Εθνικιστές δεν πρέπει ποτέ να εκπέσουμε στην κατάσταση του πολιτικάντη. Εκείνου του θλιβερού, άδειου ανθρωποειδούς που εμπορεύεται την πολιτική δύναμη του Λαού του. 

Που βλέπει την καλοπροαίρετη εμπιστοσύνη των συμπατριωτών του, σαν νόμισμα. Χρησιμοποιεί την πολιτική για να αυξήσει τον πλούτο του.

Πρέπει να έχουμε την λειτουργική ικανότητα, οι τάξεις μας να μην παράγουν Εφιάλτες. Αλλά κι αν τους παράξουν, πρέπει να έχουμε την αυτοθεραπευτική ικανότητα να τους απενεργοποιήσουμε. Αλλά αν δεν το καταφέρουμε κι αυτό, πρέπει να έχουμε την διαχειριστική ευχέρεια να τους παραδίδουμε στην Κρυπτεία, για απονομή δικαιοσύνης.