ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως τη βλέπουμε εμείς οι Εθνικιστές δεν ήταν ποτέ, ούτε είναι ένωση (με την έννοια της συμμαχίας) ευρωπαϊκών εθνών και πατρίδων για το «κοινό καλό» των λαών που την απαρτίζουν. 

Αυτό το γνωρίζουμε από την αρχή. Αφενός το «κοινό καλό» είναι έννοια πολύ σχετική και μερικώς ουτοπική, ιδιαίτερα όταν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αυτή τη στιγμή δεν είναι κάτι άλλο από πολυπολιτισμικοί πολτοί, αφετέρου μία ένωση – συμμαχία κρατών δεν μπορεί να στέκεται μόνο σε οικονομικές παραμέτρους, επειδή έτσι καταλήγει στην τοκογλυφία και απογυμνώνει τα κράτη – μέλη από την εθνική τους οικονομία που τα θωρακίζει.

Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν η αηδιαστική απάθεια των ισχυρών εκπροσώπων αυτής της ένωσης μπροστά στις απανωτές τραγωδίες που συνέβησαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα σε μεγάλεις ευρωπαϊκές πόλεις, με εκατοντάδες θύματα, ανάμεσά τους και παιδιά.

Αυτό που ομολογώ όμως ότι μου έκανε εντύπωση ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής, είναι η διεκπεραιωτική νοοτροπία με την οποία αντιμετώπισε τα γεγονότα αυτά ο μέσος αστός, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα κράτη – μέλη. 

Εν ολίγοις, κάθε τρομοκρατικό χτύπημα με δράστες ισλαμιστές μετανάστες πρώτης ή δεύτερης γενιάς, αντιμετωπίστηκε από τις μάζες με άφθονες δακρύβρεχτες αναρτήσεις στα κοινωνικά ηλεκτρονικά δίκτυα και έπειτα επιστροφή στην προηγούμενη ουδετερότητα, αδιαφορία, μοιρολατρία.

Στην πραγματικότητα αυτό που βιώνουμε είναι πόλεμος· ένας ξεκάθαρος πόλεμος με το αίμα, τη δολοφονία αμάχων, τις οργανωμένες επιθέσεις, την πολιτική και τα συμφέροντα που περιλαμβάνει κάθε πόλεμος της Ιστορίας. Δεν είναι δυνατόν αυτή η «Ευρώπη» να θρηνεί αθώους πολίτες κάθε εβδομάδα με δράστη πάντα της ίδιας προέλευσης και να το περνάμε για κάτι φυσιολογικό. Αυτό το άρρωστο φαινόμενο μόνο ένα είδος ανθρώπου θα μπορούσε να το παρουσιάσει: ο αποβλακωμένος αστός.

Και όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και σε αυτόν υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από τον εξωτερικό εχθρό – ο εσωτερικός εχθρός, η μαρξιστική πανούκλα που με πρόσχημα την πολιτική ορθότητα (την οποία πολλές φορές ούτε οι εκπρόσωποί της τηρούν) συστημικά ενσταλάζουν στα ευρωπαϊκά έθνη το δηλητήριο της ανοχής. 

Και κάπως έτσι καταλήγουμε να μην μπορούμε να εκφράσουμε τα αυτονόητα, ότι δηλαδή οι Τζιχαντιστές έχουν κηρύξει πόλεμο στα λευκά έθνη με συνεργάτες πάντα «απλούς Ευρωπαίους πολίτες» και «ενσωματωμένους μετανάστες», για να μη θεωρηθούμε κήρυκες του… μίσους! Το να καταδεικνύει κάποιος το μίσος των αλλόθρησκων προς εμάς, είναι σύμφωνα με τους αλληλέγγυους, μίσος.

Δηλώνουμε, δε, βέβαιοι, πως αν συμβεί κάτι αντίστοιχο και στη χώρα μας, οι ντόπιοι Εφιάλτες, θα σπεύσουν πρωτίστως να κάνουν τη διεθνιστική τους προπαγάνδα, τι κι αν οι διεθνείς αρχές έχουν εντοπίσει και τζιχαντιστές ανάμεσα στα πλήθη προσφύγων στην Ευρώπη, τι κι αν κάποιοι πρόσφυγες προέρχονται από μη εμπόλεμες χώρες όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, τι κι αν κάποιοι από αυτούς δηλώνουν απροκάλυπτα, με λόγια, σημαίες και διαδηλώσεις, υποστηρικτές των τζιχαντιστών.

Ε λοιπόν όχι. Εμείς αρνούμαστε να απορροφηθούμε από τις μάζες των ηλιθίων. Ούτε υποκριτική, πολιτικάντικη και καιροσκοπική ευαισθησία μας διακατέχει, ούτε όμως και εξοργιστική νεοελληνική αναισθησία. 

Σε μια κοινωνία που συγκινείται από το δράμα των εισβολέων στην Πατρίδα μας και επιδεικνύει χαιρέκακες διαθέσεις για το δράμα των Ελλήνων, εμείς δεν αφομοιωνόμαστε ούτε θα μείνουμε άπραγοι και μουδιασμένοι όπως θα ήθελαν κάποιοι.

Πέρνα μαζί μας στην Αντεπίθεση