Το χάσμα μεταξύ των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών και των χωρών της κρίσης στην νότια Ευρώπη παραμένει τεράστιο αναφέρει έκθεση της Bertelsmann για το 2015 «Social Justice in the EU – Index Report 2015» Social Inclusion Monitor Europe.
Στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, το ποσοστό των ατόμων που απειλούνται από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό έχει αυξηθεί και πάλι σε σύγκριση με την έρευνα του περασμένου έτους αναφέρει η έκθεση που υπογραμμίζει ότι στην Ελλάδα, το 36 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού με μεγαλύτερο κίνδυνο να αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι νέοι.
Δεν χρειαζόμαστε καμία παραποιημένη έκθεση να μας επιβεβαιώσει πως τα πράγματα στην Ελλάδα είναι τραγικά.
Το ζούμε όπου κινούμαστε, το ζούμε στην γειτονιά μας, το ζούμε στο σπίτι μας.
Η κρίση έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και έχει εξαθλιώσει τις οικογένειες σε όλα τα αστικά κέντρα, σε όλη την επικράτεια, όπου η ανεργία, άρα και η φτώχεια κυριαρχεί. Τα νεαρότερα μέλη μιας οικογένειας, τα παιδιά, σακατεύουν τον ψυχισμό τους βλέποντας τον άνεργο πατέρα τους ή την μητέρα τους, στην πιο καλή ηλικία τους, εκεί που ονειρεύονται, πως όταν μεγαλώσουν, θα μπορούν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους όπως τα πρότυπα τους, οι γονείς τους!
Τα παιδιά πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα όλων μας! Στο μνημονιακό κράτος των υποκριτών του ΣΥΡΙΖΑ και πριν από αυτόν της ΝΔ και πριν του ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν παίζουν κανέναν ρόλο, δεν έχουν καμία ελπίδα!
Προτεραιότητα ΌΛΩΝ είναι οι σελφινίστας λαθρομετανάστες εισβολείς.
Στην Ελλάδα, το success story των μνημονίων, κατάφερε, το 2015 και το 2016, το μέσο οικογενειακό εισόδημα των νοικοκυριών με παιδιά να ορίζεται στα επίπεδα του 1980 και πιο πίσω, αλλά με τιμές λιανικής πώλησης αγαθών στο 2016.
Σήμερα, πάνω από τα μισά παιδιά στην Ελλάδα, τα απειλεί η επισιτιστική ανασφάλεια, με σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική τους υγεία, τη μαθησιακή δυναμική!
Ο εκτιμώμενος αριθμός μαθητών οι οποίοι διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχεται σε 452.000, με βάση στοιχεία του 2014. Ο αριθμός αυτών που αντιμετωπίζει ιδιαίτερα υψηλή επισιτιστική ανασφάλεια (Λυποθημούν από την πείνα) ανέρχεται σε 222.000. Ένας στους έξι μαθητές αντιμετωπίζει προβλήματα σωματικής υγείας και ένας στους τέσσερις, προβλήματα συναισθηματικής υγείας.
Η φτώχεια με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση του φαινομένου της παιδικής εργασίας.
80.000 παιδιά στη χώρα μας ηλικίας άνω των 14 ετών εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες!
Το πρόβλημα τείνει να πάρει τεράστιες διαστάσεις δεδομένου, ότι για τις ηλικίες κάτω των 14 ετών δεν υπάρχουν στοιχεία για την εργασιακή εκμετάλλευση. Τα παιδιά που εργάζονται όπως είναι αυτονόητο, δεν πηγαίνουν στο σχολείο.
Μια άλλη σοβαρή επίπτωση της οικονομικής κρίσης είναι και η αύξηση της παιδικής κακοποίησης: Ένα στα πέντε κορίτσια και ένα στα δέκα αγόρια πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης πριν φτάσει στην ηλικία των 18 ετών ενώ μόνο μία στις τρεις περιπτώσεις θα δηλωθεί στις Αρχές.
Το προηγούμενο έτος έγιναν στο «Χαμόγελο του Παιδιού» περισσότερες από 1000 καταγγελίες περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Περίπου τα μισά από αυτά τα παιδιά ήταν κάτω των έξι ετών.
Το 43% των καταγγελιών αυτών αφορούσαν σωματική κακοποίηση ενώ σε ποσοστό 31% θύτες ήταν οι ίδιοι οι γονείς.
Απαιτούνται ουσιαστικές και άμεσες λύσεις: εισαγγελείς ανηλίκων αποκλειστικής απασχόλησης, εξειδικευμένες υπηρεσίες για την αρωγή των θυμάτων, χώροι βραχυπρόθεσμης αλλά κυρίως μακροπρόθεσμης φιλοξενίας,δομές ψυχολογικής στήριξης, εξειδικευμένο προσωπικό στους ΟΤΑ και στις Αστυνομικές Διευθύνσεις. Αλλά το κράτος του μνημονίου ασχολείται επισταμένα ΜΟΝΟΝ με τους λαθρομετανάστες!
Ιδιαίτερα για το θέμα της παιδοφιλίας, μεγάλη σημασία έχει η δημοσιοποίηση των στοιχείων και των φωτογραφιών των παιδόφιλων καθώς και η θέσπιση αυστηρότερων ποινών μιας και συχνά παρατηρούμε να τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης λόγω «ψυχολογικών προβλημάτων»!
Τέλος θα πρέπει να ενεργοποιηθούν μηχανισμοί υποστήριξης της οικογένειας, που αδυνατεί ν’ ανταποκριθεί οικονομικά. Κανένα παιδί δεν πρέπει ν’ απομακρύνεται από το οικογενειακό του περιβάλλον για λόγους φτώχειας.
Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου δράσης για την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών, την αντιμετώπιση της φτώχειας, της εκμετάλλευσης και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Τα παιδιά είναι η ελπίδα της κοινωνίας για ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο μέλλον. Ως εκ τούτου είναι χρέος κάθε πολίτη να είναι ευαισθητοποιημένος και να δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του.
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩ» και «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ» και «ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ».
Θοδωρής Τσέλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου