Ακόμα και ο εχθρός της Χρυσής Αυγής, Πάσχος Μανδραβέλης, αγανακτεί και καταγγέλλει την ποινικοποίηση των “συσσιτίων για Έλληνες”

Το νομοθέτημα - έκτρωμα του υπουργείου Δικαιοσύνης που ποινικοποιεί τον πολιτικό λόγο και την ελευθερία έκφρασης και διακίνησης των Ιδεών ανάγκασε ακόμα και τους συνήθεις πολέμιους και ιδεολογικούς αντιπάλους της Χρυσής Αυγής να αλλάξουν στάση.

Έτσι μέχρι και ο Πάσχος Μανδραβέλης με άρθρο του στην "Καθημερινή" αναγκάζεται να υπερασπιστεί το δικαίωμα του τρίτου πολιτικού κόμματος στην χώρα να διακινεί ελεύθερα την Ιδεολογία του και εκφράζει ανεμπόδιστα πολιτικό λόγο, δίχως τον φόβο ποινικοποίησης των ομιλιών και των εκδηλώσεων.

Στο άρθρο του "Πολιτικό λέγειν και πράττειν" γράφει χαρακτηριστικά:

"Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο, που πρέπει να προσέξουμε: Η κυβέρνηση από τη μία ποινικοποιεί τον απεχθή πολιτικό λόγο και από την άλλη αποποινικοποιεί πράξεις που –ενδεχομένως– έχουν πολιτικά κίνητρα. Δηλαδή ο ρατσιστής δεν «διεκδικεί κάτι που αφορά το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο»; Σύμφωνοι! Είναι απεχθές και βασικά παράλογο αυτό που διεκδικεί, αλλά ποιος θα πείσει ότι δεν αφορά το κοινωνικό σύνολο; Ποιος αξιολογεί ότι η έργω παράβαση του ενός είναι θεμιτή, αλλά ο λόγος του άλλου είναι ποινικό αδίκημα; Και με δεδομένο ότι απαγορεύονται πλέον τα «συσσίτια μόνο για Έλληνες», η εκ νέου διοργάνωσή τους από τη Χρυσή Αυγή δεν θα ενέπιπτε στο σχήμα που περιγράφει ο κ. Παρασκευόπουλος και το οποίο προβλέπει ότι «αν ο διαδηλωτής, προβάλλοντας τα κοινωνικοπολιτικά του αιτήματα, προβαίνει σε πράξεις που θίγουν ελαφρά μόνο την έννομη τάξη (απείθεια, διατάραξη κοινής ειρήνης, διατάραξη συγκοινωνιών, αντίσταση αλλά με μέριμνα να μη θιγεί ατομικά το όργανο της τάξης), τότε ο πολιτικός χαρακτήρας μένει εναργής»;

Αν και είναι προτιμότερο να διαδηλώνει κάποιος για τις συντάξεις, από το να διαδηλώνει υπέρ της καθαρότητας της φυλής, αυτό όμως δεν παύει να είναι πολιτική επιλογή. Διά δύο νομοθετικών παρεμβάσεων, ο κ. Παρασκευόπουλος μας λέει ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις κάποιων είναι τόσο καλές που στο όνομά τους μπορεί κάποιος να προσβάλλει στην πράξη άλλα έννομα αγαθά (κοινή ειρήνη, δικαίωμα μετακίνησης κ.λπ.), ενώ οι πολιτικές πεποιθήσεις κάποιων άλλων είναι τόσο κακές που δεν μπορούν ούτε καν να τις διαλαλήσουν.

Ο πρώτος διαπράττει «πολιτικό» έγκλημα και πρέπει να αθωωθεί, ο δεύτερος διαπράττει πολιτικό «έγκλημα» και πρέπει να τιμωρηθεί. Φοβόμαστε πως αν αυτός ο νομοθετικός παραλογισμός ολοκληρωθεί, ο κατήφορος δεν θα ’χει τέρμα".

Όταν ακόμη και οι πολιτικοί εχθροί της Χρυσής Αυγής υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης και λόγου τα σχόλια περιττεύουν και αναδεικνύεται ότι στην Ελλάδα συνεχίζονται οι πολιτικές διώξεις κατά του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος από την νεομνημονιακή συγκυβέρνηση της δήθεν Αριστεράς.