Τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές, διάλεξε ο Αθανάσιος Έλλις (πιο γνωστός στην πολιτική πιάτσα ως “The Voice of America” – Φωνή της Αμερικής), για να δώσει «γραμμή», με άρθρο του στην ναυαρχίδα του σάπιου μεταπολιτευτικού κατεστημένου «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Η συνεργασία και ο κίνδυνος».
Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, η «συνεργασία» είναι η «μεγάλη συγκυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ-νουδούλας και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων, ο δε «κίνδυνος» η Χρυσή Αυγή αξιωματική αντιπολίτευση.
Ιδού η «γραμμή»:
«Λίγο πριν από τις εκλογές, δύο επισημάνσεις. Παρακολουθώντας μια τηλεοπτική συζήτηση στην οποία συμμετείχαν ο Γιάννης Δραγασάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη, επιβεβαιώθηκε η πεποίθηση πως όταν οι πολιτικοί είναι σοβαροί, και συζητούν με νηφαλιότητα την ουσία, αντί να διολισθαίνουν σε λαϊκισμούς και κραυγές,...συνεισφέρουν στην ουσιαστική ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Ταυτόχρονα, δείχνουν και στον πλέον δύσπιστο πολίτη ότι ακόμη και αν ξεκινούν από αντικρουόμενες ιδεολογικές αφετηρίες, είναι σε θέση να συνεργασθούν, εάν αυτή είναι η λύση που προτιμά και θα επιβάλει στις κάλπες ο λαός.
Οικοδομώντας στην κοινή λογική, στον ρεαλισμό που επιβάλλουν οι συνθήκες, στην εμπειρία που διαθέτει πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ και τοποθετώντας στα υπουργεία και σε άλλες καίριες θέσεις τα πιο σοβαρά και ικανά στελέχη που διαθέτουν τόσο το μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα όσο και η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να σχηματισθεί ένας αποτελεσματικός «μεγάλος συνασπισμός», χωρίς, φυσικά, να περιορίζεται στους δύο, αφού θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και άλλα κόμματα. Το σίγουρο είναι πως η ειλικρινής και αντικειμενική αποτίμηση της πραγματικότητας και η υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, επιβάλλουν μια ευρεία συνεργασία.
Η δεύτερη επισήμανση αφορά το τρίτο κόμμα.
Με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων τα τελευταία τρία χρόνια, η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ και η προοπτική αναρρίχησής του στην τρίτη θέση υπηρετεί δύο στόχους:
ο πρώτος, και για τον γράφοντα, ο σημαντικότερος, θα βγάλει τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση στην οποία έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι δυσφημιστικό για τη χώρα ένα νεοναζιστικό κόμμα να παραμένει σταθερά τρίτο και με σημαντικό ποσοστό. Μια σταδιακή υποχώρηση της Χρυσής Αυγής θα σηματοδοτούσε την επιστροφή του εκλογικού και κοινοβουλευτικού σκηνικού σε μια κανονικότητα υπό την έννοια ότι η Χ.Α. θα υποχωρούσε στον φυσικό της χώρο, αυτόν της περιθωριοποίησης.
Περιέργως, σε αυτή την εξέλιξη θα μπορούσε να συμβάλει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εριστική για πολλούς, αλλά εμβληματική για άλλους, η πρόεδρος της Βουλής υψώνει έναν αντισυστημικό λόγο, διανθισμένο από έντονα πατριωτικά στοιχεία, που μπορεί να έχει απήχηση σε ένα τμήμα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Όχι στους νεοναζί, ούτε φυσικά στους ακροδεξιούς εθνικιστές, αλλά στους απλούς απογοητευμένους ανθρώπους που έχουν παρασυρθεί από το αντισυστημικό μήνυμα που εκπέμπει η Χρυσή Αυγή με αποτέλεσμα να γιγαντώνονται τα ποσοστά της και να εκπέμπεται διεθνώς μια διαστρεβλωτική εικόνα για την ελληνική κοινωνία.
Ελπίζεται ότι οι κάλπες και η μετεκλογική συμπεριφορά των πρωταγωνιστών, θα οδηγήσουν σε μια ευρεία κυβερνητική συνεργασία, και, ταυτόχρονα, θα αποτραπεί το εξαιρετικά ενοχλητικό και επικίνδυνο ενδεχόμενο ανάληψης του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Χρυσή Αυγή».
Όπως είδατε, ο Έλλις, σε μια κίνηση απελπισίας, προτείνει την «αξιοποίηση» από το σύστημα της πορφυρογέννητης παραμυθούς και αφέντρας Ζωής, για να «κόψει» ψήφους από την Χρυσή Αυγή. Προφανώς, τα… μεγάλα πνεύματα Έλλις και Λαφαζάνη συναντήθηκαν και στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του λαφαζάνειου μορφώματος την κύρια ομιλία την έκανε η αφέντρα Ζωή, ενώ ο δύστυχος ο Λαφαζάνης πέρασε σε δεύτερο ρόλο και απλώς απηύθυνε έναν χαιρετισμό. Βλέπετε, οι ανάγκες του σάπιου συστήματος –που υπηρετούν πιστά και η αφέντρα και οι Λαφαζανίστας- και η υπερατλαντική γραμμή, είναι υπεράνω εγωισμών και αρχηγισμών…
Κυριακή βράδυ
θα πέσει πολύ κλάμα, Έλλις.
Κι εδώ και στην Αμέρικα!
Αντίοχος
Η Ιστορία της Μεταπολίτευσης σε 100 λέξεις: Ατελείωτα δανεικά, πελατειακό κράτος και οικονομική καταστροφή!
Πολλές είναι οι συζητήσεις περί του «τις πταίει» και καταστράφηκε η Ελληνική Οικονομία, με άμεσο αποτέλεσμα την έλευση των κορακιών της διεθνούς πλουτοκρατίας, τα οποία τρέφονται από τις σάρκες του δοκιμαζόμενου Ελληνικού Λαού.
Την απάντηση στο βασανιστικό αυτό ερώτημα, την έδωσε σε συνέντευξή του ο καθεστωτικός δημοσιογράφος, Μιχάλης Ιγνατίου. Βεβαίως στην συνέντευξή του δεν μας είπε ο «Voice of America» γιατί ο ίδιος δεν προειδοποίησε το κοινό, καλώντας το να μην ψηφίσει τους γνωστούς πολιτικούς απατεώνες. Επίσης δεν μας είπε τι εμπλοκή έχουν οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί τους οποίους ο ίδιος υπηρέτησε.
Πολλά δεν μας είπε, όμως κατάφερε να αποτυπώσει μία μεγάλη αλήθεια, την οποία και σας παραθέτουμε:
«Βεβαίως εντοπίζω λάθη και πριν μπούμε στη ζώνη του ευρώ. Έχω και έγγραφα. Αν συμπεριελάμβανα και εκείνη την περίοδο, το βιβλίο θα έβγαινε 1.000 σελίδες. Ξέρεις γιατί φτάσαμε στην κρίση; Είναι απλό, με βάση την έρευνα. Έστησαν πελατειακό κράτος, είχαν πελάτες-ψηφοφόρους, δανείζονταν σαν να μην υπήρχε αύριο και, όταν τους προειδοποιούσαν οι ξένοι, έπεφταν από τα σύννεφα.
Ωχαδελφισμός στο ζενίθ του. Έχω γνώση ενός εγγράφου, δυστυχώς δεν αποχαρακτηρίστηκε, όπου ο τότε υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας είπε στον Αμερικανό πρέσβη μία φράση που μισώ: «Ε, δεν τρέχει και τίποτα». Είχε φτάσει το χρέος στα ύψη και ο μάγκας τα είχε γραμμένα όλα... να μη σου πω πού. Και ο φτωχός ο Αμερικανός πρέσβης έγραφε στους προϊσταμένους του «τούτοι εδώ πήραν το δρόμο της καταστροφής». Από εκεί «έκλεψα» και τον τίτλο.»
Προκαλεί, βεβαίως, αηδία η φράση περί του "φτωχού αμερικανού πρέσβη", η οποία απορρέει από την ανάγκη του εν λόγω δημοσιογράφου να "τα έχει καλά" με τις πηγές του, όμως η αλήθεια παραμένει: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν τον τόπο, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία επί τέσσερις δεκαετίες. Και τώρα "κουνάνε το δάκτυλο" στον Λαό, τον οποίο φέραν στην απελπισία με τις πρακτικές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου