30/09/2014
Communism is Talmudic Judaism
Είθισται, κάθε φορά που το σιωνιστικό Ισραήλ εξαπολύει εκστρατείες εξανδραποδισμού των Παλαιστινίων, οι πρώτοι που διαμαρτύρονται στην Ελλάδα να είναι –παραδόξως!- οι πάσης φύσεως αριστεροί. Ξεχνώντας τις σιωνιστικές ρίζες του κομμουνισμού (Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Τίτο κ.λπ.), αλλά και το γεγονός ότι το σιωνιστικό Ισραήλ οφείλει –κατά κύριο λόγο- την ύπαρξή του στη «δική τους» σταλινική Σοβιετική Ένωση.
Για να μην… ξεχνιούνται, λοιπόν, αναδημοσιεύουμε τα κυριότερα σημεία άρθρου ξένου ιστορικού, που δημοσιεύεται (χθεσινή ανάρτηση) στην επίσημη ιστοσελίδα του παρδαλού συνονθυλεύματος ΣΥΡΙΖΑ, με τον τίτλο
Ιδού και τα συμπεράσματα δικά σας:
«Όταν η Σοβιετική Ένωση προστάτευε το Ισραήλ».
Ιδού και τα συμπεράσματα δικά σας:
«Τη 17η Μαΐου 1948, η ΕΣΣΔ αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ, που έχει ανακηρυχθεί τρεις ημέρες νωρίτερα.
1 Η χειρονομία αυτή, που θεωρήθηκε μεγάλη νίκη για το σιωνιστικό κίνημα, σήμανε την ολοκλήρωση μιας πολύχρονης προσπάθειας. Οι πρώτες επαφές είχαν πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο, στις αρχές του 1941. Ενώ η ΕΣΣΔ είναι ακόμη σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, Χάιμ Βάιζμαν, συναντά τον Σοβιετικό πρέσβη Ιβάν Μάισκι. Πρώτα απ’ όλα, συζητούν για το μέλλον της Παλαιστίνης. Ο Βάιζμαν προωθεί ενεργά την ιδέα ίδρυσης ενός εβραϊκού κράτους.
Ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ηγέτης της Γισούβ, της εβραϊκής κοινότητας στην Παλαιστίνη και μελλοντικός πρωθυπουργός του Ισραήλ, θα συνεχίσει τις επαφές μερικές εβδομάδες αργότερα. Παρά την ιστορική αντίθεση του κομμουνιστικού κινήματος στο σιωνιστικό εγχείρημα, το νέο κράτος δεν θα έβλαπτε τα σοβιετικά συμφέροντα. Μέχρι το 1946, όμως, η Μόσχα δεν δίνει την υποστήριξή της.
1 Η χειρονομία αυτή, που θεωρήθηκε μεγάλη νίκη για το σιωνιστικό κίνημα, σήμανε την ολοκλήρωση μιας πολύχρονης προσπάθειας. Οι πρώτες επαφές είχαν πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο, στις αρχές του 1941. Ενώ η ΕΣΣΔ είναι ακόμη σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, Χάιμ Βάιζμαν, συναντά τον Σοβιετικό πρέσβη Ιβάν Μάισκι. Πρώτα απ’ όλα, συζητούν για το μέλλον της Παλαιστίνης. Ο Βάιζμαν προωθεί ενεργά την ιδέα ίδρυσης ενός εβραϊκού κράτους.
Ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ηγέτης της Γισούβ, της εβραϊκής κοινότητας στην Παλαιστίνη και μελλοντικός πρωθυπουργός του Ισραήλ, θα συνεχίσει τις επαφές μερικές εβδομάδες αργότερα. Παρά την ιστορική αντίθεση του κομμουνιστικού κινήματος στο σιωνιστικό εγχείρημα, το νέο κράτος δεν θα έβλαπτε τα σοβιετικά συμφέροντα. Μέχρι το 1946, όμως, η Μόσχα δεν δίνει την υποστήριξή της.
Η στροφή θα γίνει τον Μάιο του 1947. Το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο είχε αναλάβει από την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ), το 1922, τη διοίκηση της Παλαιστίνης, αποφασίζει να φέρει το ζήτημα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Έχοντας την ευθύνη να αποφασίσει για το μέλλον των εδαφών της Παλαιστίνης, ο ΟΗΕ κάνει τα πρώτα του βήματα. Ο Αντρέι Γκρομίκο, ο νεαρός Σοβιετικός υφυπουργός Εξωτερικών, ανακοινώνει ότι η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να υποστηρίξει τον χωρισμό της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, το ένα εβραϊκό, το άλλο αραβικό, εάν η λύση τού ενός κράτους με δύο εθνότητες αποδεικνυόταν αδύνατο να εφαρμοστεί.
Από τότε, μέχρι το 1949, το Ισραήλ απολαμβάνει την πολιτική, στρατιωτική και δημογραφική υποστήριξη της ΕΣΣΔ του Ιωσήφ Στάλιν.
Στη διπλωματική σκηνή η ΕΣΣΔ παίζει κεντρικό ρόλο στην υιοθέτηση του σχεδίου χωρισμού της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ στις 29 Νοεμβρίου 1947. Εκτός από τη δική της ψήφο, συνεισφέρει και τις ψήφους των δορυφόρων της, με την εξαίρεση -για λόγους που δεν εξηγήθηκαν ποτέ- της Γιουγκοσλαβίας. Προσφέρει, όμως, στο Ισραήλ και τα δύο πράγματα που έχει περισσότερο ανάγκη: ανθρώπους και όπλα.
Η δημογραφική μάχη είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του σχεδίου των σιωνιστών ηγετών. Το 1946 οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη είναι 600.000 άνθρωποι, δηλαδή το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού. Πρέπει, πάση θυσία, να αλλάξουν προς όφελός τους τον συσχετισμό δυνάμεων. Η ΕΣΣΔ θα συμβάλει αποφασιστικά.
Καταρχάς προσφέρει υποψήφιους μετανάστες προς την Παλαιστίνη. Στη διάρκεια του 1946 επιτρέπει σε περισσότερους από 150.000 Πολωνούς Εβραίους να φύγουν προς τις ζώνες αμερικανικής και βρετανικής κατοχής στη Γερμανία, όπου εγκαθίστανται στα στρατόπεδα των εκτοπισμένων.
Όμως, αυτοί οι διασωθέντες των ναζιστικών στρατοπέδων ή αυτοί οι άνθρωποι που, με το τέλος του πολέμου, βρίσκονται χωρίς σπίτι και οικογένεια, δεν έχουν άλλη επιλογή από την Παλαιστίνη.
Η Μόσχα θα οξύνει σκόπιμα το πρόβλημα, το οποίο φέρνει το Ηνωμένο Βασίλειο σε δύσκολη θέση. Το Λονδίνο δέχεται ισχυρές πιέσεις, όχι μόνο από το σιωνιστικό κίνημα, αλλά και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες στο έδαφός τους και φοβούνται τον αντίκτυπο που θα έχουν στην κοινή γνώμη οι εικόνες των καραβιών με τους παράνομους μετανάστες που κατευθύνονται προς την Παλαιστίνη και απωθούνται βίαια από τις βρετανικές δυνάμεις.
Όμως, αυτοί οι διασωθέντες των ναζιστικών στρατοπέδων ή αυτοί οι άνθρωποι που, με το τέλος του πολέμου, βρίσκονται χωρίς σπίτι και οικογένεια, δεν έχουν άλλη επιλογή από την Παλαιστίνη.
Η Μόσχα θα οξύνει σκόπιμα το πρόβλημα, το οποίο φέρνει το Ηνωμένο Βασίλειο σε δύσκολη θέση. Το Λονδίνο δέχεται ισχυρές πιέσεις, όχι μόνο από το σιωνιστικό κίνημα, αλλά και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες στο έδαφός τους και φοβούνται τον αντίκτυπο που θα έχουν στην κοινή γνώμη οι εικόνες των καραβιών με τους παράνομους μετανάστες που κατευθύνονται προς την Παλαιστίνη και απωθούνται βίαια από τις βρετανικές δυνάμεις.
Πριν από το 1948, η ΕΣΣΔ υποστηρίζει άμεσα ή έμμεσα τις επιχειρήσεις παράνομης μετανάστευσης που οργανώνει η Εβραϊκή Αντιπροσωπεία από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, ιδιαίτερα τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Τα δύο τρίτα των Εβραίων που φθάνουν στην Παλαιστίνη μεταξύ 1946 και 1948 προέρχονται από τις δύο αυτές χώρες.
Μετά τις 14 Μαΐου 1948 και την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ, το ζήτημα της μετανάστευσης γίνεται ακόμη πιο ζωτικής σημασίας. Πρέπει, πλέον, να εισρεύσουν και νεοσύλλεκτοι για τον ισραηλινό στρατό. Με άλλα λόγια, η τροφοδότηση των μεταναστευτικών ροών ισοδυναμεί με συμμετοχή στην ισραηλινή πολεμική προσπάθεια. Έτσι, μεταξύ 1948 και 1951, φτάνουν στο Ισραήλ πάνω από 300.000 Εβραίοι από την ανατολική Ευρώπη, δηλαδή το ήμισυ του συνολικού αριθμού των μεταναστών εκείνης της περιόδου.
Η Μόσχα υποστηρίζει το νεοσύστατο εβραϊκό κράτος και στο άλλο μέτωπο της δημογραφικής μάχης: την ομογενοποίηση του πληθυσμού του, η οποία οδηγεί στη μετανάστευση και, κυρίως, στον εκτοπισμό περισσότερων από 700.000 Αράβων Παλαιστινίων.
Η ΕΣΣΔ απαλλάσσει το Ισραήλ από κάθε ευθύνη και κατακεραυνώνει το Λονδίνο. Το 1948 η Μόσχα καταψηφίζει την απόφαση 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, η οποία προέβλεπε το ενδεχόμενο επιστροφής τους.
Η ΕΣΣΔ απαλλάσσει το Ισραήλ από κάθε ευθύνη και κατακεραυνώνει το Λονδίνο. Το 1948 η Μόσχα καταψηφίζει την απόφαση 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, η οποία προέβλεπε το ενδεχόμενο επιστροφής τους.
Στο στρατιωτικό πεδίο, η ΕΣΣΔ προσφέρει βοήθεια στη σιωνιστική υπόθεση πριν καν από την ίδρυση του Ισραήλ. Από τον Μάιο του 1947 η αγορά όπλων γίνεται προτεραιότητα για τον Μπεν Γκουριόν. Μετά από σοβιετικές πιέσεις, η Τσεχοσλοβακία γίνεται ο κύριος προμηθευτής οπλισμού του Ισραήλ. Μεταξύ 1948 και 1951, η Πράγα πουλά στο Ισραήλ ελαφρύ και βαρύ οπλισμό, όπως τεθωρακισμένα και πολεμικά αεροσκάφη, ενώ αναλαμβάνει και την εκπαίδευση του στρατιωτικού προσωπικού στη χρήση τους.
Το 1968 ο Μπεν Γκουριόν θα προβεί στην εκτίμηση ότι τα όπλα αυτά “έσωσαν τη χώρα”. “Αποτέλεσαν την πιο σημαντική βοήθεια που είχαμε (…) Χωρίς αυτά, πολύ αμφιβάλλω εάν θα είχαμε επιβιώσει τον πρώτο μήνα”.
2 Επομένως, κατά τη διάρκεια της πρώτης αυτής φάσης, η οποία καλύπτει τη δεκαετία 1941-1951, το Ισραήλ απολαμβάνει σε όλους τους τομείς μια υποστήριξη από την ΕΣΣΔ που ξεπερνά τις προσδοκίες του».
2 Επομένως, κατά τη διάρκεια της πρώτης αυτής φάσης, η οποία καλύπτει τη δεκαετία 1941-1951, το Ισραήλ απολαμβάνει σε όλους τους τομείς μια υποστήριξη από την ΕΣΣΔ που ξεπερνά τις προσδοκίες του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου