Αυτές τις μέρες, σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, πραγματοποιούνται ογκώδεις, μαχητικές και σε κάποιες περιπτώσεις επεισοδιακές διαδηλώσεις, κατά της σιωνιστικής σφαγής στη Γάζα. Το δε 99% των συμμετεχόντων σ’ αυτές, είναι μουσουλμάνοι «μετανάστες».
Ωστόσο, υπάρχει και μια χώρα της Ευρώπης, στην οποία δεν κουνιέται φύλλο! Ούτε για… ξεκάρφωμα! Παρότι έχει –τουλάχιστον- 1,5 εκατομμύριο μουσουλμάνους «μετανάστες»! Κι η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα…
Θα ’λεγε κάποιος ανήξερος, ότι οι μουσουλμάνοι «μετανάστες» στην Ελλάδα είναι «ανοργάνωτοι», πως «δεν έχουν πείρα συγκεντρώσεων» κ.τ.λ. Κι όμως, ούτε αυτά συμβαίνουν. Αντιθέτως, και οργανωμένοι είναι (με πιο γνωστό παράδειγμα τους Πακιστανούς και τον… τσίφτη και… μουστακαλή πρόεδρό τους, τον Τζαβέντ Ασλάμ, αλλά και καμιά 50αριά άλλους «μεταναστευτικούς» συλλόγους) και σε όλες τις «αντιρατσιστικές» συγκεντρώσεις και πορείες του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡCIA συμμετέχουν και μάλιστα αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία σ’ αυτές! Γιατί τώρα που οι μουσουλμάνοι αδελφοί τους στην Παλαιστίνη δολοφονούνται κατά συρροή, αυτοί βγάζουν το σκασμό;
Τσίφτη και μουστακαλή Τζαβέντ Ασλάμ και λοιποί πρόεδροι των «μεταναστευτικών» συλλόγων, μήπως μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί κάνετε την πάπια;
Αντίοχος.
ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ;
Στις 14 Μαΐου 1948, μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική Εντολή στην περιοχή, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ισραήλ και όρκισε πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον σιωνιστή Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Την ίδια κιόλας μέρα, μόλις τέσσερις ώρες μετά την ανακήρυξη του νέου κράτους, ήρθε και η πρώτη αναγνώρισή του! Από ποια χώρα;
Από τις ΗΠΑ φυσικά, θα σπεύσουν να απαντήσουν οι… βιαστικοί. Αλλά, όποιος βιάζεται σκοντάφτει! Η πρώτη αναγνώριση του Ισραήλ ήρθε από την Σοβιετική Ένωση του (αστράτευτου…) στρατάρχη Στάλιν και ακολούθησαν μερικές ημέρες αργότερα οι ΗΠΑ.
Και δεν αρκέστηκε μόνο στην άμεση αναγνώριση του σιωνιστικού τρομοκράτους το ίνδαλμα των εν Ελλάδι κούκων, αλλά έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο και στη δημιουργία του. Έτσι, έναν ολόκληρο χρόνο πριν από την επίσημη ίδρυση του Ισραήλ, τον Μάιο του 1947, κι ενώ βρισκόταν στο αποκορύφωμά της η τρομοκρατία των οπλισμένων ως τα δόντια (από το ξακουστό εργοστάσιο όπλων της Skoda της κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας, κατόπιν σχετικής διαταγής του Στάλιν…) σιωνιστικών συμμοριών Χαγκάνα και Ιργκούν, στη σύνοδο της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, ο εκπρόσωπος της σταλινικής ΕΣΣΔ, Αντρέι Γκρομύκο, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του στην ίδρυση σιωνιστικού κράτους στην Παλαιστίνη. Ήτο η πρώτη στον κόσμο δήλωση υποστηρίξεως και μάλιστα από χώρα μονίμου μέλος του ΟΗΕ!
Και στις 3 Σεπτεμβρίου 1948, αφίχθη στην σταλινική ΕΣΣΔ η πρώτη πρέσβης (και μετέπειτα πρωθυπουργός) του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ (που είχε δηλώσει πως «μετά το ολοκαύτωμα, οι Εβραίοι έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν»), η οποία έτυχε πρωτόγνωρης υποδοχής, κατευθυνόμενου από το σταλινικό καθεστώς πλήθους άνω των 50.000 σιωνιστών. «Τέτοιος ωκεανός αγάπης έπεσε πάνω μου, που δυσκολευόμουν ακόμα και να αναπνεύσω. Ήμουν συνεχώς στο όριο της λιποθυμίας», έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά της… Και μόλις κατόρθωσε να φτάσει στο υπουργείο Εξωτερικών, για να επιδώσει τα διαπιστευτήριά της, την υποδέχθηκε η εβραία γυναίκα του υπουργού Μολότωφ, Πολίνα Ζεμσούτσινα, η οποία της ομίλησε απευθείας στα γίντις, δηλώνοντάς της «κόρη του εβραϊκού λαού».
Γιατί τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά; Γιατί οι ξεδιάντροποι κουκουέδες, νοσταλγοί του νεκροθάφτη των Παλαιστινίων Στάλιν, εμφανίζονται σήμερα ως… φίλοι και… προστάτες του Παλαιστινιακού λαού!!! Άμα έχουν τέτοιους «φίλους» οι Παλαιστίνιοι, τι τους θέλουν τους εχθρούς;
Δημητρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου