Τιμή και Δόξα λοιπόν, στους Αθάνατους Ήρωες των Ιμίων.

Εκείνη τη μαύρη νύχτα της 30ης προς 31η Ιανουαρίου 1996, εγκαινιάσθηκε επίσημα, η ενδοτική ανθελληνική εξωτερική πολιτική των χειραγωγούμενων από τον ξένο παράγοντα, ελληνικών κυβερνήσεων.

 

Καθιερώθηκε το σημιτικό δόγμα «δεν διεκδικούμε τίποτα», αλλά παραχωρούμε τα πάντα προκειμένου να έχουμε την ησυχία μας.

 

Ήταν η πρώτη φορά στη μακραίωνη ελληνική ιστορία που αμφισβητήθηκε από την Τουρκία εν καιρώ ειρήνης, ελληνικό έδαφος κατοχυρωμένο από το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10-12-1947) και το Διεθνές Δίκαιο.

 

Ήταν η απαρχή της απόλυτης υποδούλωσης μιας ελληνικής κυβέρνησης στην Παγκόσμια Τάξη.

 

Μια υποδούλωση που επιστεγάστηκε τρία χρόνια αργότερα, με την παράδοση του φυσικού μας συμμάχου, Κούρδου Ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους και τη μη τοποθέτηση των πυραύλων S-300 στην Κύπρο, που θα θωράκιζαν τη Μεγαλόνησο από τις τουρκικές αυθαιρεσίες.

 

Το Ελληνικό Έθνος όμως παρόλα ταύτα και παρά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις του δεν είναι συνήθως αντάξιες των περιστάσεων, αντέχει ακόμα. Συνεχίζει να υπάρχει γιατί πάντα θα το υπερασπίζονται ΗΡΩΕΣ, είτε σε ειρηνική είτε σε πολεμική περίοδο.

 

ΗΡΩΕΣ σαν τους ανδρειωμένους αξιωματικούς των Ιμίων, που στις καρδιές του λαού έχουν καταταγεί στο Πάνθεον των Μεγάλων του Έθνους.

 

Η επίσημη Πολιτεία ίσως τους ξέχασε. Ίσως να μην τίμησε τη θυσία τους όσο θα έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια.

 

Τιμή και Δόξα λοιπόν, στους Αθάνατους Ήρωες των Ιμίων.

 

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ