Ποια καθεστώτα απαγόρευαν στο στους πολίτες τους τα ταξίδια στο εξωτερικό, τα «φασιστικά» ή τα κομμουνιστικά;

Είπαμε: πράγματι τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν είχαν ουδεμία σχέση με τα λεγόμενα «φασιστικά». Επισημαίνουμε σήμερα μια ακόμα διαφορά ουσίας: τα ταξίδια στο εξωτερικό.

Κανένα «φασιστικό» καθεστώς, λοιπόν, δεν απηγόρευσε ποτέ τα ταξίδια των πολιτών του στο εξωτερικό. Προφανώς, διότι δεν φοβόνταν την σύγκριση. Επίσης, κανένα «φασιστικό» καθεστώς...δεν απηγόρευσε την μετανάστευση όσων δεν τους άρεσε να ζουν υπ’ αυτά τα καθεστώτα. 

Μάλιστα, το ναζιστικό καθεστώς ενεθάρρυνε κιόλας την μετανάστευση όσων Εβραίων ήθελαν να φύγουν κατά την προπολεμική περίοδο από την Γερμανία…

Από την άλλη πλευρά, όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα, αρχίζοντας απ’ αυτό του Λένιν, απηγόρευαν δια ροπάλου τα ταξίδια των πολιτών τους στο εξωτερικό. 

Προφανώς, διότι φοβόνταν την σύγκριση των συνθηκών ζωής. Κι ήταν συχνό το φαινόμενο, οι ελάχιστοι που είχαν την οικονομική δυνατότητα και την ελευθερία να ταξιδεύουν, έστω και ομαδικώς (μέλη αθλητικών ομάδων, καλλιτέχνες, κ.τ.λ.), να ζητούν πολιτικό άσυλο σε διάφορες χώρες, για να μην επιστρέψουν ποτέ στους… «σοσιαλιστικούς παραδείσους». 

Με κορυφαίο παράδειγμα την Σβετλάνα Αλληλούγεβα – Στάλινα, μοναχοκόρη του «πατερούλη» Στάλιν, η οποία κατόρθωσε το 1967 να μεταβεί στην Ινδία κι από εκεί ζήτησε –και έλαβε- πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ, όπου και πέρασε το υπόλοιπον της ζωής της.

Αλήθεια, αυτό πως το εξηγείτε σύντροφοι, βάσει των αρχών του… επιστημονικού σοσιαλισμού;

100 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ!

«Η βία είναι η μαμή της ιστορίας»

(Κάρολος Μαρξ)

«Το ζήτημα σε ποιον θα ανήκει η εξουσία σε αυτή τη χώρα, που πάει να πει αν η μπουρζουαζία θα επιζήσει ή θα εξαφανιστεί, δε θα λυθεί με αναφορές στα άρθρα του Συντάγματος, αλλά με την προσφυγή σε κάθε μορφή βίας».

(Λέων Τρότσκυ)

«Τα μεγάλη προβλήματα της πολιτικής ελευθερίας και της ταξικής πάλης λύνονται σε τελευταία ανάλυση μόνο με τη βία»

(Βλαδίμηρος Λένιν)

«Χωρίς οίκτο, χωρίς φειδώ, θα σκοτώσουμε τους εχθρούς μας κατά εκατοντάδες. Ας είναι χιλιάδες, ας πνιγούν στο ίδιο της το αίμα. Ας πλημμυρίσει ο τόπος με το αίμα της μπουρζουαζίας, περισσότερο αίμα, όσο πιο πολύ αίμα, τόσο το καλύτερο»

(Krasnaya Gazeta – Όργανο του «Κόκκινου Στρατού», 1918).

Όλα αυτά τα χρόνια –και ειδικά από τότε που μπήκε η Χρυσή Αυγή στη βουλή- ακούμε στα καθεστωτικά ΜΜΕ για τα εγκλήματα του ναζισμού. Αλλά δεν ακούμε τίποτα για τα εγκλήματα του κομμουνισμού!

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο. Βλέπετε, τα φρικτά εγκλήματα του κομμουνισμού –τα οποία είναι απείρως περισσότερα απ’ αυτά που αποδίδονται στον ναζισμό- δεν συγκινούν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Β΄ Π.Π. Προφανώς, γιατί ο κομμουνισμός με τον καπιταλισμό είναι αδέρφια βγαλμένα από την ίδια (σιωνιστική…) μήτρα και δε γίνεται να εκθέτει αδελφός τον αδελφό. Ίσως και γιατί το κυρίαρχο σύστημα δεν αισθάνεται καμία απειλή από τυχόν νεκρανάσταση του κομμουνιστικού τέρατος.

Ωστόσο, τα εγκλήματα του κομμουνισμού υπήρξαν. Και ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια!

Η συνεχιζόμενη έλλειψη προσβάσεως σε αρχεία πρώην κομμουνιστικών χωρών (τα οποία χαρακτηρίζονται «κρατικά απόρρητα»!!!), εμποδίζει τους ερευνητές να καταλήξουν σε ακριβείς αριθμούς, ωστόσο, «χοντρικά» ο απολογισμός του κόκκινου τρόμου έχει ως εξής:

1. Σοβιετική Ένωση: 20 εκατομμύρια θύματα

2. Κίνα: 65 εκατομμύρια

3. Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο

4. Βόρειος Κορέα: 2 εκατομμύρια

5. Καμπότζη: 2 εκατομμύρια

6. Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο

7. Λατινική Αμερική: 150.000

8. Αφρική: 1,7 εκατομμύρια

9. Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

10. Διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και Κ.Κ. που δεν κατείχαν την εξουσία (όπως το Κ.Κ. Ισπανίας κατά τον τριετή εμφύλιο πόλεμο 1936-1939, το ΚΚΕ κατά την διάρκεια των τριών «γύρων», κ.α.): 10 εκατομμύρια. 

Οι παραπάνω αριθμοί περιλαμβάνουν διαφόρους τρόπους εξοντώσεως, όπως ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως καθώς επίσης και θύματα λιμοκτονίας, επιβληθείσης από το κομμουνιστικό κράτος (όπως στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος της Ουκρανίας, όπου κατά τα έτη 1932-1933 εξολοθρεύθηκαν δια της πείνας 6 εκατομμύρια άνθρωποι)!

Αξίζει να σημειωθεί, ότι εκ των 20 εκατομμυρίων θυμάτων της Σοβιετικής εποχής, τουλάχιστον 668.000 που εξετελέσθησαν κατά την περίοδο του «σταλινικού τρόμου» των ετών 1937-1938, ήσαν κομμουνισταί!

Τέλος, από τον ανωτέρω πίνακα, διαπιστώνουμε ότι «πρωταθλητής» των δολοφονιών ήταν το απαίσιο καθεστώς του Πολ Ποτ στην Καμπότζη, που εξόντωσε το ¼ του συνολικού πληθυσμού της χώρας!

Με τα δολοφονικά αυτά καθεστώτα του υπαρκτού απανθρωπισμού, είχαν «συντροφικές» σχέσεις (συμπεριλαμβανομένης και της αθρόας χρηματοδοτήσεως, στα πλαίσια της… «διεθνικής αλληλεγγύης») τα αριστερά κόμματα της Ελλάδος. 

Το ΚΚΕ εξωτερικού με τις χώρες του σοβιετικού μπλοκ και το ΚΚΕ εσωτερικού (πολιτικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ), με τον «ανεξάρτητο» δικτάτορα της Ρουμανίας Τσαουσέσκου. Με τον οποίο, είχε αγαστές σχέσεις και ο καραμανλισμός! Όπως, άλλωστε και με τον Τίτο… Μήπως είδατε καμιά αποκήρυξη της δολοφονικής μανίας των αιμοσταγών αυτών καθεστώτων, έστω και μεταγενέστερη, με την (αφελή) δικαιολογία «δεν ξέραμε»; Ούτε μία! 

Και πως ήταν δυνατόν να υπάρξει τέτοια, όταν και οι εγχώριοι κομμουνισταί θα έπρατταν αναλόγως, εάν ποτέ τους δινόταν η ευκαιρία. 

Διότι, πέραν από τα καθησυχαστικά χαμόγελα και τις φαινομενικώς ευγενείς διακηρύξεις για μια «δίκαιη κοινωνία», «κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», κ.τ.λ., αυτή είναι η φύση του κομμουνισμού! Δολοφονική!

Ωστόσο, με την καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού δεν συμφωνούν ούτε τα λεγόμενα «αστικά» κόμματα της Ελλάδος! 

Κι αυτό είναι αποδεδειγμένο. Στις 24-27 Ιανουαρίου 2006, λοιπόν, διεξήχθη στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης, ψηφοφορία επί του σχεδίου αποφάσεως υπό τον τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων». 

Το σχέδιο ψηφίσματος κατεψηφίσθη από το σύνολο των εξ’ Ελλάδος ευρωβουλευτών, όλων των κομμάτων, με εξαίρεση τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε λευκό, ζητώντας να καταδικασθούν τουλάχιστον τα σταλινικά εγκλήματα! 

Πριν καταψηφίσουν, οι «Έλληνες» ευρωβουλευτές είχαν υπογράψει ομαδικώς ένα κατάπτυστο κείμενο που κυκλοφορούσε το ΚΚΕ και το οποίο κατέληγε ως εξής: 

«Προσβάλλει τους αγωνιστές αντιφασίστες, τους κομμουνιστές, τα θύματα του ναζισμού – φασισμού και γενικότερα τους προοδευτικούς ανθρώπους… Γι’ αυτό οι υπογράφοντες ευρωβουλευτές ζητούμε την άμεση καταδίκη του και καλούμε την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης να το καταψηφίσει».

Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟ (1946-1949)

«Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ’δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. 

Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».

(Απόφαση 5ης Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Ιανουάριος 1949).

Εμείς οι εθνικιστές-χρυσαυγίτες, τελευταίοι τιμητές της ελληνικής ιστορίας, εορτάζουμε αυτές τις ημέρες την περιφανή νίκη του Εθνικού μας Στρατού κατά του ξενοκίνητου και ξενόδουλου κομμουνισμού, στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Προς χάριν των νέων Ελλήνων, που ακούν συνεχώς για τον «εμφύλιο» και δεν έχουν διδαχθεί στα «σχολεία» της σάπιας μεταπολιτευτικής «δημοκρατίας» την πραγματική ιστορία μας, θα κάνουμε σήμερα ένα σύντομο αφιέρωμα σ’ αυτήν την λαμπρή και τραγική συνάμα σελίδα της ιστορίας μας.

Ο συμμοριτοπόλεμος, λοιπόν, ή «Τρίτος Γύρος» ξεκίνησε επισήμως την 31η Μαρτίου 1946, την ίδια ημέρα που διεξάγονταν στην χώρα εκλογές, από τις οποίες απείχε το ΚΚΕ. 

Την ημέρα εκείνη, ένοπλοι συμμορίτες επιτέθηκαν στον σταθμό Χωροφυλακής του Λιτοχώρου Πιερίας και δολοφόνησαν τους χωροφύλακες.

Ενωρίτερα, μικρές ομάδες συμμοριτών είχαν «βγει στο κλαρί», δήθεν για την ασφάλειά τους, διότι υποτίθεται ότι έπεφταν θύματα αντεκδικήσεως από τους εθνικιστές σε πόλεις και χωριά. 

Αυτοί ήταν οι δήθεν «καταδιωκόμενοι αγωνιστές».

Ωστόσο, η γεωγραφική κατανομή των πρώτων συμμοριών, τους διαψεύδει. Διότι, στην Μακεδονία υπήρχαν 1.180 συμμορίτες, στην Θεσσαλία 1.400, στην Ήπειρο, στην Στερεά και την Πελοπόννησο, από 150 και ουδείς στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Γιατί αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων στην Βόρειο Ελλάδα; 

Διότι, η Β. Ελλάς ήταν ο στόχος των εντολοδοτών τους! 

Ποιος, παρακίνησε το ΚΚΕ σε νέο αντάρτικο; Αποκαλύπτει σχετικώς ο «Στάλιν της Ελλάδος», Ν. Ζαχαριάδης, στο βιβλίο του «Καινούργια Κατάσταση-Καινούργια Καθήκοντα»: 

«Ο Τίτο και η κλίκα του μας υπεσχέθησαν την πιο πλατειά βοήθεια. Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόφασή μας να προχωρήσουμε στην οργάνωση της ένοπλης πάλης».

Γιατί, όμως, ο Τίτο (ή Γιοζίπ Μπροζ, όπως ήταν το πραγματικό εβραϊκό του όνομα) έσπρωχνε το ΚΚΕ στο αντάρτικο; 

Τα πύρινα λόγια του σε δημόσια ομιλία του στα Σκόπια, την 11η Οκτωβρίου 1945, δίνουν την απάντηση: 

«Υπάρχουν, όμως, σήμερα Μακεδόνες έξω από την Νοτιοσλαβική Μακεδονία. Είναι οι αδερφοί μας της Μακεδονίας του Αιγαίου, για τις τύχες των οποίων δεν είναι δυνατόν να αδιαφορήσουμε». 

Και συμπλήρωσε ο στενός του συνεργάτης Βουκμάνοβιτς (γνωστός ως «Τέμπο»): 

«Είτε το θέλουν οι Έλληνες είτε όχι, η Μακεδονία θα γίνει αυτόνομο κράτος και θα υπαχθεί στο Γιουγκοσλαβικό Ομόσπονδο κράτος. Αν οι Έλληνες δεν το θελήσουν αυτό ειρηνικά, θα το πετύχουμε δια των όπλων». 

Επιβεβαιώνει, στο βιβλίο του «Αναμνήσεις», ο Γ. Ιωαννίδης, εκ των πρωταγωνιστών της κομμουνιστικής ανταρσίας, τους πραγματικούς σκοπούς των συμμοριτών: 

«Ο Τίτο χρησιμοποίησε αποκλειστικά τους αντάρτες του ΚΚΕ για δικούς του επεκτατικούς σκοπούς, για την προώθηση των γιουγκοσλαβικών βλέψεων στην ελληνική Μακεδονία». 

Μάλιστα, το 1947, ενεκρίθη από την 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ το διαβόητο σχέδιο «Λίμνες», που προέβλεπε την δημιουργία κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, το οποίο θα διδόταν ως «δώρο» στον Τίτο!

Όμως, και ο Στάλιν –δια του Τίτο- ενεθάρρυνε την ανταρσία, με σκοπό τον διαμελισμό της Ελλάδος, με την δημιουργία ξεχωριστού κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα (κατά τα πρότυπα της Βορείου και Νοτίου Κορέας, της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας κ.τ.λ.), το οποίο θα παρέδιδε μετά στον Τίτο ως δώρο, για να το ενσωματώσει αυτός στην «ΟμόσπονδηΓιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». 

Σε περίπτωση αποτυχίας, και πάλι θα ήταν κερδισμένος, αφού θα είχε πετύχει αντιπερισπασμό στην Ελλάδα για να μπορέσει να θεμελιώσει τις κατακτήσεις του στην Ανατολική Ευρώπη και ιδιαιτέρως στην Πολωνία, όπου αντιμετώπιζε οξυτάτη λαϊκή αντίδραση. 

Για την αναμφισβήτητη υποστήριξη του Στάλιν στην ανταρσία, έγραψε αργότερα ο Δημ. Βλαντάς, μέλος της τότε Κ.Ε. του ΚΚΕ: 

«Η δεύτερη βασική αιτία της ήττας μας, ήταν η τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ. Αυτή, από τον Μάρτη του 1946, ενθάρρυνε την ηγεσία του ΚΚΕ για ανταρτοπόλεμο, με σκοπό να εξυπηρετήσει ρωσικά συμφέροντα. Θα ήταν ανόητο να φανταστεί κανείς ότι, χωρίς την έγκριση της σοβιετικής ηγεσίας, χωρίς την υπόσχεσή της για βοήθεια, θα άρχιζε η ηγεσία του ΚΚΕ ένοπλο αγώνα μετά το 1946» («Η τραγωδία του ΚΚΕ»).

Κι όταν επήλθε η ρήξη των εντολοδοτών, Τίτο και Στάλιν, το 1948, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τους συμμορίτες, που οδήγησε στην συντριβή τους, στον Γράμμο και στο Βίτσι, τον Αύγουστο του 1949!

Οι απώλειες της Ελλάδος από τον συμμοριτοπόλεμο ήσαν οι ακόλουθες: 

Εκτελεσθέντες πολίτες από τους κομμουνιστοσυμμορίτες 4.123, 

εκτελεσθέντες Ιερείς 165, 

φονευθέντες αξιωματικοί και άνδρες του στρατού 12.777, 

Tραυματίες αξιωματικοί και άνδρες του στρατού 37.732, 

φονευθέντες αξιωματικοί και άνδρες της χωροφυλακής 1.579, 

τραυματισθέντες αξιωματικοί και άνδρες της χωροφυλακής 2.329.

Στις εθνικές απώλειες, να προσθέσουμε και 28.000 Ελληνόπουλα,που απήχθησαν από τις αγκαλιές των μανάδων τους και οδηγήθηκαν στο παραπέτασμα, για να γίνουν οι νέοι γενίτσαροικαι να πολεμήσουν κατά της Πατρίδος στον επόμενο γύρο. 

Υπάρχει κι ένας στατιστικός πίνακας με τις υλικές καταστροφές, αλλά δεν έχει νόημα να τον παραθέσουμε, μιας και είναι γνωστό ότι η Ελλάς κατεστράφη ολοκληρωτικά από άκρου εις άκρον και πήγε 100 χρόνια πίσω!

Σήμερα, 67 χρόνια μετά, οι αγώνες και οι θυσίες όλων εκείνων που κράτησαν την Ελλάδα μας ακεραία, λησμονούνται, απαξιώνονται και σπιλώνονται. 

Ωστόσο, είναι γραφτό να δικαιωθούν και θα δικαιωθούν, μόλις θα ξημερώσει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. Κι αυτό θα συμβεί λίαν συντόμως, διότι έτσι έχει αποφασίσει ο Μεγάλος Θεός της Ελλάδος!

(Διαχρονικό κείμενο 

του Γ. Δημητρακόπουλου, 

Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού)

ΚΥΠΡΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ:Ο «Αττίλας 2» μόλις είχε αρχίσει. Οι Τούρκοι από τον «Αττίλα 1» κατέχουν περίπου το 8% του κυπριακού εδάφους.Μέσα σε 48 ώρες οι Τούρκοι παίρνουν στην κατοχή τους το 36,4% του νησιού,

Αττίλας ΙΙ-:14 Αυγούστου 1974 Το τελευταίο κεφάλαιο της Κυπριακής Τραγωδίας

Μετά την πρώτη εισβολή στη Κύπρο (Αττίλας 1) και την απόφαση για κατάπαυση του πυρός, το Κυπριακό ζήτημα εξελίσσεται σε ένα διπλωματικό πεδίο. 

Οι τελευταίες «ειρηνευτικές» συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας πραγματοποιήθηκαν στις 11 Αυγούστου του 1974. 

Μετά από τρεις ημέρες και αφού οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, γράφεται το τελευταίο κεφάλαιο της Κυπριακής τραγωδίας. 

14 Αυγούστου του 1974 οι Τούρκοι ξεκινούν το δεύτερο σχέδιο εισβολής στη Κύπρο. 

Ο «Αττίλας 2» μόλις είχε αρχίσει.

Οι Τούρκοι από τον «Αττίλα 1» κατέχουν περίπου το 8% του κυπριακού εδάφους. 

Έχοντας στο μυαλό τους τη δεύτερη εισβολή έχουν συγκεντρώσει στο νησί 40.000 στρατιώτες, 300 άρματα μάχης και 1.000 οχήματα μεταφοράς προσωπικού. 

Επιπλέον η ισχυρή Τουρκική αεροπορία δίνει ένα ολοκληρωτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα.

Λίγο πριν ξημερώσει περίπου στις 5.15 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ειδοποιείται ότι στην Κύπρο έχει αρχίσει ο «Αττίλας 2». 

Ο Καραμανλής γνωρίζει την αδυναμία της Ελλάδας να υπερασπιστεί στρατιωτικά την Κύπρο. Μόνη κίνηση αντίδρασής που ήλπιζε ότι θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης αλλά και ταυτόχρονα εξέφραζε την απογοήτευσή του για την στάση που κράτησαν οι Αμερικανοί και η Βορειοαντλαντική Συμμαχία στις διαπραγματεύσεις ήταν να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ

«Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έδωσεν εντολήν όπως αι ελληνικαί ένοπλαι δυνάμεις αποσυρθούν από την συμμαχίαν του ΝΑΤΟ. 

Η Ελλάς θέλει παραμείνει μέλος της συμμαχίας μόνον ως προς το πολιτικό μέρος αυτής» ανέφερε η ανακοίνωση.

Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Με την Ελλάδα σε ρόλο παρατηρητή, η Κύπρος αφήνεται στο έλεος των τουρκικών διαθέσεων. 

Ο Τούρκοι προελαύνουν για δύο ημέρες, μέχρι να αποφασισθεί η κατάπαυση του πυρός (16 Αυγούστου). 

Η Τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει Λευκωσία, Αμμόχωστο και άλλες περιοχές. Τουρκικά άρματα και ισχυρές δυνάμεις πεζικού αρχίζουν να κινούνται από Λευκωσία προς Αμμόχωστο, στα ανατολικά, και προς Λεύκα-Λιμνίτη, στα δυτικά. 

Στις 15 Αυγούστου, οι ορδές του «Αττίλα» μπαίνουν στην Αμμόχωστο. Στις 16 Αυγούστου καταλαμβάνεται η Μόρφου και ο «Αττίλας 2» ολοκληρώνεται.

Μέσα σε 48 ώρες οι Τούρκοι παίρνουν στην κατοχή τους το 36,4% του νησιού, εξοντώνοντας περίπου 3.500 Ελληνοκύπριους και προκαλώντας 200.000 πρόσφυγες. 

Ταυτόχρονα δημιουργείται και η τελική γραμμή του «αίσχους» που μέχρι σήμερα κρατάει διχοτομημένη την Κύπρο.

Φάκελος Κύπρου:Απαγορεύει η Βουλή να μελετηθούν τα αρχεία 

«Μελανό σημείο η Βουλή των Ελλήνων»

Ο Κυπριακός Ελληνισμός, μισό και πλέον αιώνα μετά, ελπίζει ότι θα καταφέρει να πληροφορηθεί ποιος τελικά φταίει. Ποιος γνώριζε, ποιος συνωμότησε, ποιος έδωσε τις εντολές και ποιος τελικά τον οδήγησε στην καταστροφή. 

Μελανό σημείο αποτελεί η άρνηση της Βουλής των Ελλήνων να επιτρέψει την πρόσβαση στα αρχεία της ελλαδικής Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου, που περιέχουν σωρεία στοιχείων, τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν ακόμα περισσότερες απαντήσεις.

1-10 Αυγούστου 1974

ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ: 

Η επίθεση, 

οι σφαγές αμάχων, 

το "Η Κύπρος 

κείται μακράν"...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΚΥΠΡΟΥ 1974 : 

«Να πως κλειδώθηκε 

ο φάκελος της Κύπρου»

Όπου υπάρχουν Έλληνες υπάρχει και δυνατή Χρυσή Αυγή: Μεγάλη ενημερωτική δράση στην Αυστραλία

Μεγάλη ενημερωτική δράση πραγματοποιήθηκε από τους Έλληνες ομογενείς της Αυστραλίας. 

Οι Συναγωνιστές από το Σύδνεϋ δραστηριοποιήθηκαν στις περιοχές Earlwood, Belmore και Brighton Le Sands μοιράζοντας την εφημερίδα μας.

Έκδηλο υπήρξε το ενδιαφέρον των Ελλήνων, που καλοδέχτηκαν τους Συναγωνιστές μας και εξέφρασαν την συμπαράστασή τους στον δίκαιο αγώνα της Χρυσής Αυγής για να ανήκει η Ελλάδα επιτέλους και πάλι στους Έλληνες.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: 81 χρόνια από την εγκαθρίδρυση του Εθνικού Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου - ΒΙΝΤΕΟ.

«Με τα στήθη τεντωμένα και τα μπράτσα ρωμαλέα

Στην παλιά μας την Πατρίδα βάζουμε θεμέλια νέα.

Στους τετράγωνούς μας ώμους θα σηκώσουμε και πάλι

μες στους δυνατούς του κόσμου την Ελλάδα μας μεγάλη.

Ήλιος βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών

Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.

Τώρα κάτω απ΄τους γαλάζιους της Ελλάδος ουρανούς,

με χαρούμενα τραγούδια και χορούς ελληνικούς,

εξανάσκυψες με τάξη, λεβεντόκορμη εργατιά,

ανεμίζοντας στα χέρια της ψυχής σου τη φωτιά.

Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών

Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.

Δε θ΄αφήσουμε να μείνη άκαρπο το άγιο χώμα.

Έχει η δόξα τόσους σπόρους, που δε βλάστησαν ακόμα!

Βασιλιάς και Κυβερνήτης ενωμένοι μας φωτίζουν.

Λάμπουν τα σφυριά στον ήλιο, οι πεδιάδες λουλουδίζουν.

Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών

Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών».

Το παραπάνω ποίημα, γραμμένο από τον Νικηφόρο Βρεττάκο το 1939, αποδεικνύει περίτρανα ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω, ήταν  πάντοτε και αποδεδειγμένα δίπλα στον ΛΑΟ, δίπλα στον ΕΡΓΑΤΗ. Επειδή αυτές είναι έννοιες τις οποίες έχει οικειοποιηθεί η Αριστερά στην Ελλάδα, εμείς απαντάμε σε αυτούς τους ψευτοδημοκράτες  ότι  φτάνει  πια η υποκρισία και ο  φαρισαϊσμός.

Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ για να πει στον Ελληνικό λαό την αλήθεια που τόσο τους πονάει και κάνουν τα πάντα για να μείνει κρυμμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας,  όπως επιμελώς την έχουν κρύψει από την μεταπολίτευση και ένθεν .

Η επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το 1936, ήρθε ως επιστέγασμα της παρατεταμένης αδυναμίας του κοινοβουλευτισμού να δώσει βιώσιμες κυβερνήσεις. Και μάλιστα χωρίς να χυθεί ούτε μία σταγόνα ελληνικού αίματος! 

Την 10η βραδινή της 4ης Αυγούστου 1936, ο τότε πρωθυπουργός παραδίδει δύο διατάγματα στον Βασιλέα. Ο Βασιλεύς τα υπογράφει και η εθνική μεταβολή έχει ήδη τόσο απλά συντελεσθεί!

Χάρις στην αποφασιστικότητα  του Μεταξά απετράπη η εμφύλια διαμάχη και ο κομμουνιστικός κίνδυνος.

Ακόμα και ιδεολογικοί του αντίπαλοι αναγνωρίζουν τις ανώτερες στρατιωτικοπολιτικές του ικανότητες, αλλά κυρίως την ύπαρξη ιδεολογίας νέας και ελληνικής η οποία έχοντας ως βάση τον Εθνοκεντρισμό, τάσσονταν υπέρ του οργανικού κράτους ως ενιαίου βιολογικού οργανισμού και υπέρ της ιδεολογικής και οικονομικής αυτάρκειας για το έθνος.

Ως κυβερνήτης ο Ι. Μεταξάς αποτελεί τον θεμελιωτή του Εθνικού Κράτους στην πράξη, προσπάθεια την οποία είχε καταβάλλει έναν αιώνα περίπου  νωρίτερα  ο  Ι. Καποδίστριας.

Η 4η Αυγούστου διέθετε ισχυρό ιδεολογικό υπόβαθρο, λαϊκό έρεισμα, ανεξαρτησία από τον ξένο παράγοντα, οργάνωση, προγράμματα και ταχεία πραγματοποίησή τους. Διέθετε πολιτισμικούς στόχους και εξελικτικές τάσεις οι οποίες σταμάτησαν διότι η 4η Αυγούστου έπεσε μαχόμενη κατά των Ιταλών και Γερμανών.

Ο Μεταξάς πίστευε ακράδαντα ότι «η νεολαία είναι το μέλλον του Έθνους, είναι εκείνη εις την οποία προπαντός θα δώσουμε την ψυχή μας όλη  και όλα μας τα μέσα για να σώσουμε το μέλλον του Έθνους».

Οι Έλληνες νέοι πέρα από παλαιοκομματικές και ταξικές διαιρέσεις, οργανώνονται στην ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (ΕΟΝ). Κύριοι λόγοι δημιουργίας της ΕΟΝ, η ανάπτυξη Εθνικού φρονήματος, η πάταξη του στενού ατομικισμού, η αίσθηση της συνεργασίας, αλληλοβοήθειας, ιδεαλισμού και αισιοδοξίας. Επίσης η ασχολία τις ελεύθερες ώρες με μορφωτικά και πολιτιστικά θέματα αλλά και εκδρομές, κατασκηνώσεις, αθλητισμό.

Με 15 Υπουργεία, και 10 Υφυπουργεία πραγματοποιήθηκαν τα έργα της 4ης Αυγούστου.

Ο Μεταξάς έχοντας την ευθύνη πέντε εξ αυτών δεχόταν ως αποζημίωση μόνο αυτή του Πρωθυπουργού.

Ήδη από το καλοκαίρι του 1936 έδωσε ιδιαίτερη προσοχή και ενίσχυσε με κεφάλαια τον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας.

Η προστασία των εργατών από τα ατυχήματα, η θέσπιση ωραρίου εργασίας, η αργία της Κυριακής, η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, η ασφάλιση του εργαζομένου, η υγιεινή διαβίωση του στο χώρο εργασίας, η ενίσχυση των αδυνάτων οικονομικά και κοινωνικά, έπρεπε να εφαρμοστεί  αμέσως. Δόθηκαν ατομικά βιβλιάρια υγείας για τους εργάτες και οργανώθηκαν ιατρεία σε όλη την επικράτεια για δωρεάν παρακολούθηση της υγείας των εγκύων γυναικών.

Έγιναν επιθεωρήσεις στους τόπους εργασίας, για την σωστή εφαρμογή των μέτρων. Οργανώθηκαν συσσίτια για τα  παιδιά και οικοδομήθηκαν κατοικίες για τη στέγαση των προσφύγων.

Με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η οικονομία εξυγιάνθηκε με επιτυχημένα  μέτρα.

Το εθνικό νόμισμα έχει σταθεροποιηθεί, και ανατιμήθηκε έναντι ξένων νομισμάτων.  Ο προϋπολογισμός από ελλειμματικός ισοσκελίστηκε , παρά τις ογκώδεις δαπάνες για  τους εξοπλισμούς του Στρατού και της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και όλα αυτά άνευ ανεργίας, πληθωρισμού και εξωτερικού δανεισμού και υπό εξαιρετικά  δυσμενείς διεθνείς συνθήκες.

Μόνον εντός του πρώτου εξαμήνου του 1936, είχαν γίνει 244 απεργίες και υπήρχαν 135.000 άνεργοι. Όταν ήλθε η 4η Αυγούστου του 1936, η ανεργία εκμηδενίστηκε και πλήθος φιλεργατικών θεσμών δημιουργήθηκαν  για πρώτη φορά. Όπως: 

Η Υποχρεωτική Διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η καθιέρωση της Αδείας μετ' Αποδοχών. Η καθιέρωση του 8ώρου και των Υπερωριών. Η επιβολή κατωτάτων ορίων Ημερομισθίων και Μισθών. Η θεσμοθέτηση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ίδρυση  του ΙΚΑ. Η απαγόρευση της εργασίας εις ανηλίκους. Η καθιέρωση  της Κυριακής ως υποχρεωτικής Αργίας. Η ίδρυση της Εργατικής Εστίας. Η επέμβαση  του Κράτους, μέσω του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου εις θέματα ιδιωτικής οικονομίας, αποτρέποντας οικονομικές ανισότητες. 

Καθιερώθηκε  η Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή, αποστερώντας την έτσι από την κομμουνιστική καπηλεία.

Η κομμουνιστική απειλή εξαλείφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η γελοιοποίηση των κομμουνιστών, σε συνδυασμό με την κοινωνική μεταρρύθμιση  και τα φιλεργατικά και φιλαγροτικά μέτρα τα οποία αποστέρησαν από το ΚΚΕ, την δυνατότητα καπηλείας αιτημάτων, συνέτριψαν ιδεολογικώς και πολιτικώς την ισχύ του αντεθνικού κομμουνισμού! "...Σε δύο πόδια στηρίζεται η κοινωνία: Στους αγρότες και τους εργάτες. Επάνω σ' αυτούς τους στύλους, στηρίζεται το οικοδόμημα της αστικής κοινωνίας" είχε πει πολύ σωστά, ο Εθνικός Κυβερνήτης και μέγας κοινωνικός μεταρρυθμιστής.

Κατά την διακυβέρνηση Μεταξά ουδεμία πλευρά της Εθνικής ζωής, δεν έμεινε  ανεκμετάλλευτη. Στρατός - Εξωτερική πολιτική - Νεολαία - Οικονομία - Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Όλα αυτά συνέβαλλαν στην ανεπανάληπτη  και ηρωική, υλική και ηθική  προετοιμασία του Έθνους και στην εξύψωση  του Εθνικού φρονήματος και της κοινωνικής γαλήνης αφανίζοντας κάθε διχαστική τάση και εξασφαλίζοντας μοναδική  Εθνική Ενότητα. Και όταν ήλθε η στιγμή, το Έθνος πάνοπλο, υπερήφανο, φανατισμένο, πανέτοιμο και αυτάρκες σε όλους  τους τομείς, ενώθηκε  ως μία γροθιά  και επιτέλεσε το θαύμα. Το Έπος του 1940 - 41!

Ο Μεταξάς απέδειξε με λόγους και έργα ότι η Ελληνική κοινωνία παραδοσιακά έχει βασιστεί επί αιώνες στην οικογένεια και την θρησκεία, αφού τακτικά συχνά χρειάστηκε να υποδουλωθεί ή να μεταναστεύσει. Η διατήρηση της γλώσσας και της Θρησκείας έμεινε στην ευθύνη της οικογένειας και είναι αλληλένδετες έννοιες. Η έννοια της Πατρίδας ως συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας είναι η πιο πρόσφατη. Αρχίζει από το 1821 και μετά όταν οι Έλληνες αποκτούν εδαφική ανεξαρτησία και Κρατική Εξουσία. Έκανε σύνθημα το Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, γιατί αυτό υπήρξε επί αιώνες ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής Κοινωνίας ελεύθερης ή υποδουλωμένης.

Ας δούμε τώρα τι μπορείς να καταφέρεις αν έχεις αγάπη για την πατρίδα και τον λαό σου και δεν είσαι υποταγμένος σε προσωπικά οφέλη και δεν είσαι δοσίλογος ,προδότης και πολιτικός αλήτης…

Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο που είχε συνάψει με  βελγική τράπεζα . Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις...

Η  κυβέρνηση εκείνης της εποχής υπέβαλε υπόμνημα στο δικαστήριο, όπου, ανάμεσα στα άλλα, προέβαλε τους παρακάτω ισχυρισμούς, οι οποίοι και έγιναν πανηγυρικά δεκτοί από το δικαστήριο αυτό:

«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για την διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» .

Η υπόθεση τράβηξε σε μάκρος και το 1938, η τότε ελληνική κυβέρνηση - η «φασιστική» κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά -, υπέβαλε νέο υπόμνημα, όπου τόνιζε τα παρακάτω αυτονόητα:

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;... Η θεωρία αναγνωρίζει σ' αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.

Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει, ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».

Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό της ελληνικής «φασιστικής» κυβέρνησης, δικαίωσε την Ελλάδα και φιλοτέχνησε ένα ουσιώδες νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες ανάμεσα σε αυτές και η Αργεντινή του προέδρου ΝέστορΚίχνερ, ο οποίος το 2003 επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.

Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν, το μόνο που χρειάζεται για να βγούμε από αυτόν τον βούρκο που μας έχουν ρίξει οι προδοτικές κυβερνήσεις από το 2009 και ένθεν , είναι πολιτική βούληση, θέληση για ένα καλύτερο αύριο και ηγέτες που δεν είναι ικέτες.

Δυστυχώς, όλα τα κοινωνικά προνόμια που είχε φέρει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και που  απολάμβανε επί δεκαετίες ο Ελληνικός λαός καταργήθηκαν σιγά σιγά από τις εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις,ιδιαίτερα από την μεταπολίτευση και μετά.

ΚΟΡΙΝΑ ΠΕΝΕΣΗ

Σπάνια τηλεοπτικά ντοκουμέντα 
από το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου:

Μία εμπνευσμένη ομιλία του Στρατηγού Μεταξά:

ΕΜΕΙΣ 

ΤΣΑΚΙΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ..!!! 

ΠΑΝΩ ΜΑΣ

ΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ 

ΟΙ ΝΑΖΙ...!!! 

ΖΗΤΩ Η 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  

ΖΗΤΩ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ...!!!