ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 1917:
Ο ΙΟΥΔΑΣ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΡΩΣΣΙΑ!
Συμπληρώνονται σήμερα 97 χρόνια από το πραξικόπημα των μπολσεβίκων στην Ρωσσία! Βεβαίως, το πραξικόπημα αποκαλείται «οκτωβριανή επανάσταση» και όντως έγινε τον Οκτώβριο (την 25η), αλλά συμφώνως με το «παλαιό» ημερολόγιο που ίσχυε τότε. Με το «νέο» ημερολόγιο, το πραξικόπημα έγινε σαν σήμερα.
Θα κάνουμε, λοιπόν, σήμερα ένα εκτενές αφιέρωμα στο οκτωβριανό πραξικόπημα, με το οποίο εγκαθιδρύθηκε στην Ρωσσία το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς στον κόσμο. Και βέβαια, δεν πρόκειται να κάνουμε εδώ μια απλή εξιστόρηση των γεγονότων. Σκοπός μας είναι να υπεισέλθουμε στις κρυφές πτυχές της ιστορίας και να εξετάσουμε τον ρόλο και τα κίνητρα των δυνάμεων εκείνων που κρύβονταν πίσω από το ξέσπασμα της κομμουνιστικής εξεγέρσεως στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
Κατ’ αρχάς, να αναφερθούμε στην σχέση που είχαν ο σιωνισμός με τον κομμουνισμό, προ του 1917. Ο ιδρυτής του κομμουνισμού, λοιπόν, ο Κάρολος Μαρξ, ήταν εβραίος και μάλιστα προερχόμενος από οικογένεια ραβίνων. Ο Μαρξ είχε «μέντορα» τον Μωϋσή Ες, τον αποκαλούμενο και «κόκκινο ραβίνο», πρόδρομο του σιωνισμού και όργανο της γνωστής οικογενείας των εβραίων τραπεζιτών Ρότσιλντ. Ομοίως, εβραίος λένε ότι ήταν (αν και είναι ανεπιβεβαίωτο…) και ο στενός συνεργάτης και χρηματοδότης του Μαρξ, Φρειδερίκος Ένγκελς, καθώς και οι πρώτοι επιφανείς σοσιαλιστές, κομμουνιστές και αναρχικοί (Σαιν Σιμόν, Μπαμπέφ, Χάϊνε κ.α.). Οι προαναφερθέντες ήσαν στελέχη της Α΄ Διεθνούς (της μαρξιστικής), που έδρευε αρχικώς στο Λονδίνο (!!!) και εν συνεχεία στην Νέα Υόρκη
(!!!), δηλαδή στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Επίσης εβραιοκρατουμένη ήταν και η Β΄ Διεθνής (η επονομαζομένη «σοσιαλιστική»), με κυριοτέρους εκπροσώπους της τους Μπερνστάϊν, Κάουτσκυ, Ρόζα Λούξενμπουργκ, Λίμπκνεχτ, Μαρτώφ, Ραμπίνοβιτς κ.λπ.
Οι εβραίοι της Τσαρικής Αυτοκρατορίας ήσαν και οι πρώτοι «επαναστάτες» που ίδρυσαν και πλαισίωσαν τις μαρξιστικές ανατρεπτικές-τρομοκρατικές οργανώσεις στην Ρωσσία (με ποιο γνωστή εξ’ αυτών την «Ναρόντναγια Βόλια» – Λαϊκή Θέληση»). Αποκορύφωμα της τρομοκρατικής δράσεως των μαρξιστών-ταλμουδιστών ήτο η δολοφονία του Τσάρου Αλεξάνδρου του Β΄, το 1881. Μετά απ’ αυτήν την δολοφονία, το τσαρικό καθεστώς εξαπέλυσε «πογκρόμ» κατά των εβραίων της χώρας και αρκετοί κατέφυγαν στις ΗΠΑ (θέτοντας τις βάσεις για την κατάκτηση της Αμερικής). Όσοι έμειναν, οργανώθηκαν στις διάφορες μαρξιστικές συμμορίες, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τους διεθνείς σιωνιστές ως πολιορκητικός κλοιός για την ανατροπή του Τσάρου.
Το 1897, ιδρύθηκε επισήμως (γιατί ανεπισήμως υπήρχε) στην Ελβετία ο σιωνισμός, υπό την ηγεσία του Τεοντόρ Χερτσλ. Έναν χρόνο αργότερα, ιδρύθηκε στην Ρωσσία το «Ρωσσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα», αυτό που αργότερα μετονομάσθη σε «κομμουνιστικό», το οποίο παρεδόθη εις τας χείρας του Λένιν. Ο οποίος Λένιν (κατά κόσμον Βλαδίμηρος Ουλιάνωφ), ήτο εβραίος από την μητέρα του, της οικογενείας Μπλανκ. Παππούς του Λένιν ήτο ο Ισραήλ Μπλανκ, και προπάππους του ο Μωϋσής Μπλανκ.
Ωστόσο, το 1903 το κόμμα διασπάστηκε σε «μπολσεβικικό» και «μενσεβικικό» (κάτι σαν τα «ημέτερα» ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ). Οι διαφορές τους ήσαν η εξής… μία: οι μπολσεβίκοι πίστευαν στην αναγκαιότητα μιας αμέσου κομμουνιστικής επαναστάσεως, ενώ οι μενσεβίκοι πίστευαν στην συνεργασία με «αστικές» και «προοδευτικές» δυνάμεις για την ανατροπή του τσαρισμού και μετά βλέποντας και κάνοντας. Κι αυτό, όχι γιατί δεν επίστευαν στην κομμουνιστική επανάσταση, αλλά διότι θεωρούσαν ότι έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Η διάσπαση αυτή ήτο «κόλπο» των σιωνιστών, που ήθελαν σε οποιαδήποτε εξέλιξη να είναι με τους νικητάς. Αν πετύχαινε η «επανάσταση» θα ήταν με τους μπολσεβίκους, αν αποτύγχανε θα έκαναν την δουλειά τους με τους μενσεβίκους. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που τους έκαιγε ήτο η ανατροπή του Τσάρου της Ρωσσίας, του τελευταίου εναπομείναντος διώκτη του εβραιοσιωνισμού στον κόσμο και η χρησιμοποίηση της τεράστιας αυτής χώρας –δια του μαρξισμού- για την επίτευξη των μελλοντικών τους σκοπών.
Η πρώτη «επαναστατική δοκιμή» έγινε το 1905, απόντος του Λένιν, που ευρισκόταν στο εξωτερικό. Φαινομενικώς, ηγέτης της «επαναστάσεως» ήτο ο εβραίος Λέων Νταβίντοβιτς Μπρονστάϊν, πιο γνωστός ως Τρότσκυ. Όμως, πραγματικός ηγέτης από τα παρασκήνια, ήτο ο φανατικός μαρξιστής και σιωνιστής, Ισραήλ Λαζαρέβιτς Γκέλφαντ, πιο γνωστός ως Πάρβους, άνθρωπος δαιμόνιος με φοβερές διασυνδέσεις στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος και «μέντορας» του Λένιν. Η εξέγερση καταπνίγηκε σύντομα, αλλά ο Τσάρος προχώρησε σε μερική «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος του, η οποία απελευθέρωσε κοινά δαιμόνια…
Η μεγάλη ευκαιρία για την προετοιμαζόμενη επί πολλά έτη ανατροπή του τσαρισμού, ήρθε κατά τον Α΄ Π.Π., όταν η Ρωσσία ενεπλάκη στον πόλεμο με καταστροφικές συνέπειες. Του γενικού αναβρασμού, επωφελήθησαν οι δυνάμεις της ανατροπής, κι έτσι τον Φεβρουάριο του 1917 ξέσπασε «επανάσταση» στην χώρα, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Τσάρου Νικολάου και την εγκαθίδρυση «αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», κατά τα δυτικά πρότυπα. Οι μετα-τσαρικές κυβερνήσεις αποτελούντο από φιλελεύθερους αστούς (δηλαδή μασόνους…) και μετριοπαθείς σοσιαλιστές (δηλαδή εβραίους σιωνιστές). Όλοι αυτοί αποτέλεσαν το σκαλοπάτι πάνω στο οποίο πάτησαν οι μπολσεβίκοι για να ανέλθουν εις την εξουσία!
Ο Λένιν, μετά από σύντομες περιπλανήσεις σε καπιταλιστικές χώρες της Δύσεως, κατέληξε στην Ελβετία (1914-1917). Ήταν τα κρισιμότερα χρόνια της ζωής του. Όμως, πως ζούσε εκεί ο Λένιν; Ποιος του πλήρωνε τα έξοδα;
Ο πανταχού παρών Πάρβους! Ιδού το βιογραφικό του σκοτεινού αυτού ανθρώπου, δια χειρός του μεγάλου συγγραφέως Α. Σολζενίτσιν: «Γκέλφαντ Ισραήλ του Λαζάρου (1867-1924). Καταγόταν από την περιοχή του Μινσκ. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Οδησσό. Το 1905 ήταν στην ουσία ο καθοδηγητής του Σοβιέτ της Πετρούπολης. Εξορίστηκε στη Σιβηρία, απέδρασε στο δρόμο κι έφυγε στο εξωτερικό. Στην περίοδο 1912-1915, όντας οικονομικός σύμβουλος της τουρκικής και βουλγαρικής κυβέρνησης, έγινε πάμπλουτος. Το 1915 συνεννοήθηκε με το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας να κάνει επανάσταση στη Ρωσσία. Καλυπτόμενος πίσω από το εμπόριο έστελνε χρήματα στους Ρώσσους επαναστάτες. Μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου, αποκλειστικά στους μπολσεβίκους. Μετά την κομμουνιστική επανάσταση του 1918 στη Γερμανία, έφυγε για την Ελβετία, απ’ όπου απελάθηκε για σκάνδαλα. Έχτισε πλούσια βίλα στο γερμανικό νησί Σβάνενβέρντερ, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του».
Ποιος ήταν ο σκοπός του διεθνούς αυτού εβραίου, «η πόρτα του σπιτιού του οποίου στην Κωνσταντινούπολη ήταν ανοικτή για όλους τους εχθρούς της Ρωσσίας». Μας διαφωτίζει σχετικώς ο μέγας Σολζενίτσιν: «Στην Οδησσό, επί Αλεξάνδρου του Γ΄, διατύπωσε το καθήκον ότι η απελευθέρωση των εβραίων στη Ρωσσία θα γινόταν δυνατή μόνο με την πτώση της τσαρικής εξουσίας». Αφού, λοιπόν, ο σιωνισμός –δια του Πάρβους- μπούκωσε στο χρήμα τους μπολσεβίκους, τους στέλνει το 1917 για να ολοκληρώσει την αποστολή του: «Βλαντιμίρ Ίλιτς! Ήρθε η ώρα σας! Ήρθε ο καιρός για την παράνομη οργάνωσή σας να εργασθεί και να νικήσει! Δεν είχατε δυνάμεις, δηλαδή δεν είχατε χρήματα. Τώρα σας δίνω όσα θέλετε. Ανοίξτε τους σωλήνες από τους οποίους θα τρέξουν σα νερό! Σε ποιες πόλεις, σε ποιον να δώσω χρήματα, δώστε μου ονόματα. Ποιος θα παραλαμβάνει τις προκηρύξεις, τα βιβλία; Η μεταφορά των όπλων είναι δυσκολότερη, αλλά θα μεταφέρουμε και όπλα» (Σολζενίτσιν, «Ο Λένιν στη Ζυρίχη»).
Όμως, οι πιο σημαντικοί ηγέτες του μπολσεβικισμού ευρίσκοντο στο εξωτερικό και δεν μπορούσαν υπό ομαλές συνθήκες –μην ξεχνάμε πως συνεχιζόταν ο πόλεμος- να επιστρέψουν στην Ρωσσία. Πως θα άρχιζε η «επανάσταση» χωρίς αυτούς; Την ασφαλή μετάβασή τους στην Ρωσσία την
ανέλαβε ο διεθνής σιωνισμός. Δεν ήταν, όμως, απλή υπόθεση. Βλέπετε, έπρεπε να περάσουν από διάφορες χώρες.
Η λύση, όμως, ευρέθη!
Με μεσολάβηση του Πάρβους στην γερμανική κυβέρνηση (που ευρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ρωσσία), η τελευταία εξησφάλισε στον Λένιν και την ομάδα του (καμιά 30αριά άτομα) ένα «σφραγισμένο τραίνο», το οποίο θα διέσχιζε την Ευρώπη χωρίς να κάνει στάση πουθενά. Εν τέλει, το «σφραγισμένο τραίνο» με τον Λένιν και τους συν αυτώ κατέληξε στον λιμένα του Σάσνιτζ. Από εκεί –και πάλι με την μέριμνα του Πάρβους- πέρασαν στην Σουηδία, εν συνεχεία στην Φιλανδία και τέλος στην Αγία Πετρούπολη (Απρίλιος 1917). Έναν μήνα αργότερα, κατέφθασε και ο Τρότσκυ με την δική του ομάδα, από την Νέα Υόρκη, όπου είχε καταφύγει. Η μεταφορά τους έγινε με πλοίο ναυλωμένο από την σιωνιστικών συμφερόντων εδρεύουσα στην Αμερική τράπεζα «Κουν και Λεβί», η οποία επίσης χρηματοδότησε αθρόα τους μπολσεβίκους.
Με τον ερχομό του στην Αγία Πετρούπολη, ο Λένιν ρίχνει το σύνθημα: Κάτω η προσωρινή κυβέρνηση. Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ»! Αμέσως, οργανώνει τις «κόκκινες φρουρές», οπλισμένες συμμορίες σιωνιστών, για την κατατρομοκράτηση του ρωσσικού λαού. Παραλλήλως, έχοντας στην διάθεσή του πακτωλό χρημάτων, κάνει μια άνευ προηγουμένου προπαγανδιστική εκστρατεία και οργανώνει την τελική έφοδο για την κατάληψη της εξουσίας. Μια πρόωρη εξέγερση τον Ιούλιο του ’17, που έγινε σε συνδυασμό με προγραμματισμένη μεγάλης εκτάσεως γερμανική αντεπίθεση στο ανατολικό μέτωπο, που όμως δεν έγινε λόγω των καιρικών συνθηκών (άρχισε τρεις ημέρες αργότερα), δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Κι ενώ όλα βρίσκονται στον αέρα, αναλαμβάνει επικεφαλής της κυβερνήσεως ο αχυράνθρωπος των σιωνιστών Κερένσκι, ο οποίος σώζει τους μπολσεβίκους από τα χειρότερα. Μάλιστα, μια απόπειρα στρατιωτικού κινήματος από τον στρατηγό Κορνίλωφ, δίδει την ευκαιρία στον Κερένσκι να καλέσει τους μπολσεβίκους να σώσουν την… δημοκρατία. Τους μοίρασε όπλα και αποφυλάκισε όσα στελέχη τους είχαν φυλακισθεί μετά τις ταραχές του Ιουλίου.
Έτσι, την 10η Οκτωβρίου (οι ημερομηνίες είναι με το «παλαιό» ημερολόγιο), έγινε η κρίσιμη σύσκεψη της Κ.Ε. των μπολσεβίκων, υπό τον Λένιν, που πήρε την απόφαση για την ένοπλη εξέγερση. Γιατί ομιλούμε για «πραξικόπημα» και «εξέγερση» κι όχι για επανάσταση, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορθός ο όρος «επανάσταση», διότι οι μπολσεβίκοι ήταν τότε σταγόνα στον ωκεανό: μέσα σε μια χώρα 160 εκατομμυρίων, ο τροτσκιστής ιστορικός Ντώϋτσερ τους υπολογίζει 76.000, ο συμπαθών τον κομμουνισμό ιστορικός Βέλτερ 50.000 και ο ίδιος ο Τρότσκυ 240.000. Όλες τις επόμενες ημέρες, ουσιαστικώς προαναγγέλλεται το πραξικόπημα, αλλά η κυβέρνηση Κερένσκι δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για να το εμποδίσει. Τελικώς, την νύχτα της 24ης προς την 25η Οκτωβρίου (6 προς 7 Νοεμβρίου, με το νέο ημερολόγιο), ξεσπά το πραξικόπημα, με έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα, που ήταν τότε η έδρα της προσωρινής κυβερνήσεως. Συνελήφθησαν όλοι οι υπουργοί, αλλά ο πρωθυπουργός Κερένσκι –αυτός που έστρωσε τον δρόμο στον κομμουνισμό- «διέφυγε» μυστηριωδώς, έφτασε στις ΗΠΑ και πέρασε εκεί τον υπόλοιπο βίο του. Προφανώς, τον άφησαν να φύγει οι μπολσεβίκοι, σε αναγνώριση των πολυτίμων υπηρεσιών του. Έτσι, την 25η Οκτωβρίου (7η Νοεμβρίου) 1917 η πρώτη κομμουνιστική κυβέρνηση στον κόσμο είναι γεγονός!
Ποιοι, όμως, ήταν οι πραγματικοί κυβερνήτες της Ρωσσίας; Έχουμε και λέμε: από τους 554 πρώτους λαϊκούς επιτρόπους (υπουργούς), και τους βοηθούς τους, καθώς και τα ανώτατα στελέχη της κρατικής μηχανής, έχουμε: Ρώσσους 30, Λιθουανούς 43, Γερμανούς 12, Αρμενίους 13, Γεωργιανούς 2, Τσέχος 1, Πολωνοί 2, Ούγγροι 2, Φιλανδοί 3 και εβραίοι 447!!! Οι εβραίοι σιωνιστές, λοιπόν, ήταν οι νέοι αφέντες!
Θα τελειώσω το σημερινό ιστορικό αφιέρωμα, με την ιδιόχειρη σημείωση του Λένιν, επί του πρώτου νομοσχεδίου (συντάκτης του ο εβραίος κομισάριος Ντιξμανστάϊν) που κατετέθη από την κυβέρνηση των μπολσεβίκων αμέσως μετά την επικράτησή της και αφορούσε –τι άλλο;- την «καταπολέμηση του αντισημιτισμού»: «Το Συμβούλιο των επιτετραμμένων του λαού, να διατάξει όλα τα Σοβιέτ να θέσουν σε κίνηση όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εκριζώσουν την αντιεβραϊκή κίνηση. Διώκτες των εβραίων κι όσοι κάνουν αντιεβραϊκή προπαγάνδα να τίθενται εκτός νόμου».
Η μακρά νύχτα της Ρωσσίας μόλις αρχίζει και θα διαρκέσει 73 ολόκληρα χρόνια!
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Για περισσότερες λεπτομέρειες και πλήθος ντοκουμέντων επί του θέματος, κυκλοφορεί στο βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής το βιβλίο μου υπό τον τίτλο «Λένιν, ο εγγονός του Ισραήλ».
Εβραιοκομμουνιστική ψυχοϊστορία
Ὁ ἱστός τῆς ἀράχνης!
Οικονομικός έλεγχος και
Νέα Παγκόσμια Τάξη. Ἑβραϊκή ἰσχύς!
Η κυρία Παπαρήγα μιλάει συνεχώς για το μεγάλο κεφάλαιο (στην Ελλάδα;).
Της αφιερώνω αυτό το άρθρο, για να μάθει αυτή και οι αφελείς που ζαλίζονται από τέτοιες αοριστίες, που συγκεκριμένα βρίσκεται το μεγάλο κεφάλαιο, ποιός το εξουσιάζει και τί επιδιώκει.Νίκος Σάμιος
Η Sacculina Carcini
του Honigmann (μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης).
Η Sacculina Carcini είναι ένα ασυνήθιστο πλάσμα, είναι ένα στρείδι, που έχει εκφυλισθεί σε φυτό. Αρχίζει τη ζωή της σαν μια κάμπια (εντόμου), που κολυμπά μέσα στο νερό, ώσπου να βρεί και να εγκατασταθεί σε έναν κάβουρα, τον οποίο μετατρέπει σε έναν μικρό σάλιαγκο. Μετά βυθίζεται στο κάτω μέρος αυτού του κάβουρα, δημιουργεί «ρίζες» και αρχίζει να του απορροφά τις θρεπτικές ουσίες απο το αίμα του. Το ανοσοποιητικό σύστημα του κάβουρα δεν μπορεί πλεον να αντισταθεί στην Sacculina, έτσι ώστε να είναι αναγκασμένος πλέον να ζεί μαζί μ' αυτό το παράσιτο, που γεμίζει σύντομα όλο το σώμα του και το μεταμορφώνει σε ένα νέο είδος ζώου, το οποίο υπάρχει πλεον μόνο για να εξυπηρετεί το παράσιτο. Εξωτερικά ο κάβουρας φαίνεται να είναι ο ίδιος, στην πραγματικότητα όμως έχει γίνει μια κούκλα, η οποία ελέγχεται παντελώς από τον κατακτητή του.
Η Αμερική, η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία (καθώς και οι περισσότερες άλλες χώρες) βρίσκονται στην ίδια θέση με τον κάβουρα. Προς τα έξω, φαίνεται να...ελέγχουν την μοίρα τους, στην πραγματικότητα όμως βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός κακοήθη και χειραγωγού εισβολέα.
Ο έλεγχος γίνεται μέσω των παγκοσμίως δρώντων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των Μέσων Μαζικής Πληροφόρησης (για τα ΜΜ στην Γερμανία βλέπε στοhttp://www.scribd.com/doc/22079461/Das-Medienmonopol) του εισβολέα, που είναι ο διεθνής Σιωνισμός. Στο άρθρο αυτό θα γίνει μια, αναγκαστικά συνοπτική περιγραφή του ελέγχου του σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας:
Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος θα παραθέσω πρώτα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του David Landes "Wealth and Poverty of Nations" "(ο πλούτος και η φτώχεια των εθνών"):
"Το έτος 1836 ... μετά από αιώνες περισσότερο ή λιγότερο επικερδών δραστηριοτήτων, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες είχαν στη διάθεσή τους αρκετά χρήματα για να κάνουν μεσο- και μακροπρόθεσμα επενδύσεις στην βιομηχανία... Οι ομάδες αυτές συνδέονταν μεταξύ τους με θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς: Οι Ουγενότοι-Καλβινιστές, οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, οι Γερμανο-Εβραίοι και οι οικογένειες των ορθοδόξων Χριστιανών εμπόρων γνωρίζανε τους ανθρώπους τους, ήξεραν ποιον έπρεπε να εμπιστεύονται και με ποιούς έπρεπε να είναι δύσπιστοι, ποιον να ρωτήσουν και με ποιόν θα μπορούσαν να συνεργαστούν. ...
Γι' αυτό οι Rothschilds στο Παρίσι επένδυσαν στους γαλλικούς σιδηροδρόμους και στα γαλλικά και βελγικά ανθρακωρυχεία και εργοστάσια μετάλλου. Το υποκατάστημά της Τράπεζάς τους στη Βιέννης προωθούσε και έκανε επενδύσεις σε χαλυβουργεία και ανθρακωρυχεία της σφαίρας επιρροής των Αψβούργων...Το έτος 1858 ο ιδρυτής του Reuters, ο Βαρώνος Paul Julius von Reuter, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Israel Beer Josaphat, έλαβε απο την κυβέρνηση παραχωρήσεις για την κατασκευή σιδηροδρόμων στην Περσία, για τη δημιουργία μιας τράπεζας και για την είσπραξη των φόρων επί είκοσι χρόνια. Απέκτησε επίσης τα αποκλειστικά δικαιώματα για εβδομήντα χρόνια για τη λειτουργία μεταλλείων, τράμ και εταιριών υδρεύσεως, για την κατασκευή των αρδευτικών καναλιών, για την ξύλευση δασών καθώς και οπσιόν για την ίδρυση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, ταχυδρομείων και άλλων επιχειρήσεων. Ο Λόρδος Curzon το αποκάλεσε αυτό "μια πλήρη και τελείως ασυνήθιστη μεταβίβαση του συνόλου του βιομηχανικού δυναμικού του βασιλείου σε ξένα χέρια".
Αποσπάσματα από "Το περιστατικό Dearborn" της 17.12.1921 για την διείσδυση των Εβραίων στην αμερικανική βιομηχανία ποτών.
. «... το μεγαλύτερο μέρος του οργανωμένου λαθρεμπορίου βρίσκεται... σ' αυτή τη χώρα στα χέρια των Εβραίων ...". "... η παγκόσμια διακίνηση ποτων βρισκόταν στα χέρια των Εβραίων. Το εμπόριο ποτών στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν, 25 χρόνια πριν απο την Ποτοαπαγόρευση, σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εβραϊκά χέρια ... ". «... ως μεσάζοντες ήλεγχαν την παραγωγή κρασιού στην Καλιφόρνια ... Οι Εβραίοι έχουν, επίσης και το εμπόριο τσιγάρων υπό έλεγχο ..."
"Τα ίδια ήταν και στη Ρωσία, την Πολωνία και τη Ρουμανία. Σύμφωνα με την Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια: Οι Εβραίοι ήλεγχαν το εμπόρίο αλκοολούχων ποτών και των επιχειρήσεων βότκας, πράγμα που εξασθένησε τη Ρωσία ..."
Τα παραπάνω κείμενα γράφτηκαν πρίν απο περίπου ογδόντα χρόνια. Και τώρα; Πόσα μεγάλα καρτέλ είναι εβραικής ιδιοκτησίας; Ο παρακάτω κατάλογος είναι ένα απλό παράδειγμα, που απλώς δείχνει την σοβαρότητα της κατάστασης.
Louis Dreyfus. Έδρα: Παρίσι, Γαλλία.
. Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στη Γαλλία
. Νο 3 εξαγωγέας σιταρών στον κόσμο.
. Νο 4 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
. Νο 5 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή
. Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στον κόσμο για προμήθειες σιτηρών προς τη Ρωσία.
. Ο Louis Dreyfus διαθέτει μια τράπεζα, η οποία στη δεκαετία του 1970 έγινε η πέμπτη μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα στη Γαλλία.
Bunge και Born. Έδρα: Σάο Πάολο, Βραζιλία.
. Νο 1 μύλος καλαμποκιού στις ΗΠΑ (18% της αγοράς).
. Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στη Βραζιλία.
. Νο 2 εξαγωγέας προϊόντων σόγιας στις ΗΠΑ.
. Νο 3 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
. Νο 3 Μεταποιητής σόγια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
. Νο 7 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή.
Η έκταση κυριαρχίας των Bunge και Bord στην οικονομία της Αργεντινής φάνηκε το 1974, όταν οι τρομοκράτες "Montoneros" απήγαγαν τους κληρονόμους της εταιρείας. Αποκαλύφθηκε, ότι οι Bunge και Borne όχι μόνο κυριαρχούσαν στην αγροτική οικονομία της Αργεντινής, αλλά και ότι οι εταιρίες του Bunge παρήγαγαν επίσης 40% των χρωμάτων, το ένα τρίτο των κουτιών κονσερβών και το 20% στον τομέα κλωστοϋφαντουργίας της Αργεντινής.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής,Juan Peron, προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των Bunge και Born και άλλων εταιρειών του καρτέλ σιτηρών. Όμως τον ρίξανε 1955 και το σύστημα που πήγε να βάλει διαλύθηκε.
Ο Περόν ήρθε το 1973 και πάλι στην εξουσία και δημιούργησε για τον ίδιο σκοπό ένα Εθνικο Σύμβούλιο Σιτηρών, που βρέθηκε σε αποφασιστική αντίθεση των επιχειρήσεων του καρτέλ σιτηρών. Όταν πέθανε το 1974 ανέλαβε την κυβέρνηση η γυναίκα του Isabel, η οποία όμως ανατράπηκε το 1976 και ο έλεγχος των εξαγωγών σιτηρών και κρέατος περιήλθε και πάλι στις ιδιωτικές εταιρείες σιτηρών.
Monsanto. Διευθυντής: Robert Shapiro. Οι μεγαλύτεροι κεφαλαιούχοι της Monsanto στην Μεγάλη Βρετανία είναι οι Rothschilds. Η Monsanto θεωρείται σαν μία από τις "κακές" επιχειρήσεις. Φέρει την ευθύνη για πολυάριθμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την καταστροφή του περιβάλλοντος και ιδίως για τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα καθώς και για την παραγωγή "Agent Orange", "διοξίνης" και "Roundup".
Nestle. Έδρα: Ελβετία
. Νο 1 παραγωγός τροφίμων στον κόσμο.
. Νο 1 εμπόριο σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
. Νο 1 εμπόριο συμπεπυκνωμένου γάλακτος στον κόσμο
. Νο 1 πωλησεις σοκολάτας και ειδών ζαχαροπλαστικής.
. Νο 1 πωλήσεις μεταλλικού νερού.
. Νο 3 εταιρεία καφέ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Nestle έχει 400 εργοστάσια σε πέντε ηπείρους. Διευθυντής της Nestle είναι ο Helmut Maucher. Η Nestle κατέχει το 50,1% του ισραηλινού παραγωγού τροφίμων Osem Investments.
Το 'ετος 1998 ο Peter Brabeck-Letmathe της Nestle πήρε το βραβείο "Jubilee" από τον ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου σε αναγνώριση για τις επενδύσεις και τις εμπορικές σχέσεις με το Ισραήλ.
Unilever (πρώην Lever Brothers).
. Νο 1 παραγωγός παγωτού στον κόσμο.
. Νο 1 παραγωγός μαργαρίνης στον κόσμο.
. Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους εξαγωγείς σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
. Νο 1 πωλητής τσαγιού στην Ευρώπη.
. Νο 2 και Νο 3 κατασκευαστής σαπουνιών και απορρυπαντικών στον κόσμο
. Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους επεξεργαστές φοινικέλαιου και αμυγδάλων φοίνικα στον κόσμο.
. Ένας από τους μεγαλύτερους πωλητές/διακινητές ελαιολάδου στον κόσμο.
Μεγαλύτερος μέτοχος είναι ο Viscount Leverhume.
Philip Morris.
. Το έτος 1847 ο Philip Morris άνοιξε ένα κατάστημα ειδών καπνιστού στο Λονδίνο και το 1854 παρήγαγε δικά του τσιγάρα.
. Το 1985 η Philip Morris αγόρασε την εταιρεία General Foods και το 1988 την εταιρεία Kraft Foods (η οποία μόλις είχε αγοράσει την CADBURY)
. Νο 2 εταιρεία παραγωγής τροφίμων στον κόσμο.
. Νο 1 επιχείρηση παραγωγής τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
. Νο 1 παραγωγός κασεριού στον κόσμο.
. Νο 1 παραγωγός τσιγάρων στον κόσμο.
. Νο 3 παραγωγός ειδών ζαχαροπλαστικής στον κόσμο.
Βασικοί συνεταίροι: Ρούπερτ Μέρντοχ, Richard Parsons της Time Warner, η οποία ανήκει εν μέρει ανήκει στην οικογένεια Bronfman, που σαν ενας απο τους μεγαλύτερους παράνομους διακινητές ναρκωτικών, και Stephen Wolf, ανώτερος σύμβουλος της τράπεζας επενδύσεων Lazard FreresFederal Reserve ή Fed, που εμφανίζεται σαν η κρατικη τράπεζα των ΗΠΑ ενώ είναι μια ιδιωτική εβραική τράπεζα). επενδύσεων (η Lazard ήταν μια απο τις τραπεζες που ίδρυσαν την τράπεζα
Η Philip Morris είναι ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές παράνομων τσιγάρων, που προορίζονται για πώληση αλλά και για ανταλλαγή με άλλα παράνομα εμπορεύματα. Η εταιρεία έχει στο ιταλικό Τύπο επανειλημμένα αναφερθεί σαν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους μαριχουάνας στον κόσμο.
Έλεγχος του ορυκτού πλούτου
Ο σύγχρονος κόσμος έχει μια ακόρεστη πείνα για ορυκτά. Αυτό οδήγησε στην λεηλασία της Νότιας Αμερικής, όπου ο πλούτος των φυσικών πόρων ήταν - και είναι - ένα καταραμένο δώρο.
Η εξόρυξη ορυκτών είναι μια από τις πιο εχθρικές για τό περιβάλλον και επικίνδυνες βιομηχανίες και έχει ποικίλες αρνητικές επιδράσεις στο περιβάλλον.
Οι κίνδυνοι αυτοί αυξάνονται, όταν η εξόρυξη ελέγχεται, όπως συμβαίνει σήμερα, από ελάχιστες εταιρείες που έχουν και πολύ αμφίβολους στόχους.
De Beers, Διαμάντια: Ογδόντα τοις εκατό της αγοράς των διαμαντιών στον κόσμο, ελέγχεται από την De Beers, η οποία με τη σειρά της ελέγχεται από την οικογένεια Oppenheimer. Η αξία των διαμαντιών καθορίζεται από την προσφορά ακατέργαστων διαμαντιών που επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν στην αγορά και όχι απο το αν τα διαμάντια σπανίζουν Σχεδόν όλο το εμπόριο διαμαντιών βρίσκεται στα χέρια των Εβραίων.
Αυτό έχει μια μακρά ιστορία. Μέχρι τις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα ο κόσμος εφοδιάζονταν με διαμάντια από την Ινδία, και οι Εβραίοι, με τις διασυνδέσεις τους στις ευρωπαϊκές αγορές και με τις σχέσεις τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δημιούργησαν μια αλυσίδα μεταφορών για τα περισσότερα διαμάντια. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε, ότι το αυξανόμενο ινδικό εμπόριο είναι σήμερα αυτό που απειλεί το μονοπώλιο της De Beers.
Το 1988 η De Beers είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στον πόλεμο της Αγκόλα και για εμπόριο με "διαμάντια πολέμου".
Η οργάνωση Global Witness εξέδωσε το βιβλίο "A Rought Trade" ("Ένα σκληρό εμπόριο"), που έφερε την De Beers σε μια δυσάρεστη θέση και οδήγησε στο κλείσιμο των γραφείων της στην Αγκόλα.
Anglo American: Και αυτή η εταιρεία ελέγχεται από την οικογένεια Oppenheimer.
Η Anglo American είναι, μαζί με την BHP Billiton, την Rio Tinto και την Alcoa μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης ορυκτών στον κόσμο.
Χρυσός: Ορυχεία στη Νότια Αφρική, Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Γκάνα, Γουινέα, Μαλί, Ναμίμπια, Τανζανία, το Περού, την Κολομβία και την Αλάσκα.
Οι επενδύσεις στον χρυσό της Σιβηρίας θα δώσουν την ευκαιρία για μια περαιτέρω ανάπτυξη στη Ρωσία. Η εταιρεία απέκτησε πρόσφατα την Ashanti, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μεταλλευτική εταιρεία χρυσού παγκοσμίως σε ότι αφορά την παραγωγή. Σίδηρος: Σημαντική συμμετοχή στην Kumba, έναν από τους κορυφαίους στα σιδηρομεταλλεύματα παγκοσμίως.
Platin: Η Anglo Platinum κατέχει το σαράντα τοις εκατό της παγκόσμιας παραγωγής. Επιπλέον συμμετέχει σε μια εταιρεία συμμετοχών μετάλλων πλατίνας στην επαρχία Σετσουάν στην Κίνα.
Μη ευγενή μέταλλα:
Χαλκός: στη Ναμίμπια
Ψευδάργυρος: Το ορυχείο Σκορπιός λειτουργεί στην Ναμίμπια από την Anglo Base Metals. Η οποία έχει αγοράσει και το Minera Sur Andes, το πρότζεκτ Collahuasi Rosario έργου στη Χιλή και το Codemin στη Βραζιλία.
Άνθρακας: Η Anglo Coal και η BHP Billiton έχουν προτείνει την επέκταση της παραγωγής άνθρακα στη Νότια Αφρική. Υπάρχουν επίσης σχέδια για μια οπτανθρακοποίησης στο ανθρακωρυχείο στο Queensland της Αυστραλίας και μια υπάρχουσα εγκατάσταση στο Moura του Queensland.
BHP Billiton:
Αυτός είναι ένας άλλος παγκόσμιος γίγαντας εξόρυξης στο πεδίο του σιδηρομεταλλεύματος, του άνθρακα, του χαλκό, του πετρέλαιο και του φυσικού αερίου, του αργύρου, του μόλυβδος, του ψευδάργυρου, του αλουμινίου και της αλουμίνας, του χρωμίου και του μαγγανίου. Ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους είναι οι Chase Nominees, δηλαδή οι Rockefellers.
Freeport-McMoRan Copper και Gold Inc.
Η εταιρεία αυτή είναι με το ορυχείο Grasberg στην Irian Jaya, ένας από τους μεγαλύτερους και με το χαμηλότερο κόστος παραγωγούς χαλκού και χρυσού στον κόσμο. Το 1996 βαθμολογήθηκε σαν μια από τις δέκα χειρότερες εταιρείες και βρίσκεται απο δεκαετίες στο στόχαστρο των ομάδων που ασχολούνται με θέματα αυτοχθώνων, εργαζομένων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιβάλλοντος. Η αξία της παραχώρησης Grasberg εκτιμάται σε 50 δισεκατομμύρια δολάρια.
H Freeport-McMoRan Inc (FTX) εχει, εκτός από την εξόρυξη χαλκού και χρυσού, και άλλα ενδιαφέροντα, στα οποία περιλαμβάνεται και μια εταιρεία συμμετοχών με την IMC-Agrico Co. Η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς λιπασμάτων στον κόσμο. Η FTX είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο θείου Frasch.
Ένα ξεχωριστό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Freeport είναι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, ο κύριος μεσάζων της εταιρίας για την επιχειρηματική δραστηριότητα με την Ινδονησία. Ο Δρ Κίσινγκερ έχει πολύ καλές διασυνδέσεις στην Ινδονησία, ιδιαίτερα μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο Σουχάρτο πριν από την εισβολή στο Ανατολικό Τιμόρ, για την οποία φέρεται να του υποσχέθηκε την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ. Η εταιρία του Κίσινγκερ παίρνει μια ετήσια προκαταβολή 200.000 δολαρίων από την Freeport και ο Κίσινγκερ ήταν απο τα τέλη της δεκαετίας του 1980 διευθυντής της μητρικής εταιρείας Freeport McMoRan Inc.
ExxonMobil:
Πετρέλαιο: Το πετρέλαιο είναι το κύριο καύσιμο της σύγχρονης εποχής.
Το 2003 η ExxonMobil είχε το μεγαλύτερο κέρδος όλων των επιχειρήσεων, ακολουθούμενη από τη City Group.
Στην ExxonMobil συμμετέχουν οι εταιρίες τουRockefeller "Standard Oil of New Jersy", "Standard Oil of NY" και Chevron, πρώην "Standard Oil of California". ΗCity Group είναι η πρώην First National City Bank. Η Chase είναι η ιστορική ναυαρχίδα του Rockefeller στον χρηματοπιστωτικού τομέα.
Η ExxonMobil είναι γνωστή ως μια "κακή" εταιρία σε θέματα περιβάλλοντος και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η φήμη της Standard Oil στη Νότια Αμερική είναι ιδιαίτερα άσχημη.
Οι Rockefellers έχουν εξαιρετικά στενές διασυνδέσεις με τους Rothschilds. Ο Laurance Rockefeller και ο Rothschild ήταν τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, σκοπός της οποίας είναι η παγκόσμια κυριαρχία.
Ο ιδρυτής της οικογένειας Ροκφέλερ, William Avery Rockefeller, ήταν ένας πλανώδιος επαγγελματίας, ο οποίος δεν παρουσιαζόταν σε πολλές δίκες για κλοπή αλόγων (κοινώς κατσικοκλέφτης Ε.Σ.). Στο τέλος εξαφανίστηκε και επανεμφανίστηκε ως Dr. William Levingston. Θάφτηκε σε έναν ανώνυμο τάφο με την ονομασία αυτή.
Ο John Rockefeller, γιος του William, κερδοσκοπούσε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου,ίδρυσε την Standard Oil. και μετα αγόρασε στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν το μονοπώλιο πετρελαίου και
Οι Rockefellers φαινομενικά μοιάζουν σαν μια μεγάλη οικογένεια φιλανθρώπων, όμως μια ματιά στα καταστατικά των Ιδρυμάτων τους εμφανίζει ενδιαφέρον: Εκπαίδευση (ένα χρήσιμο μέσο κατήχησης), εκκλησίες (οι οποίες σκοπεύουν την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας θρησκείας) και ένα σωρό δήθεν «πράσινα σωματεία».
Δεν είναι αυτό μια αντίφαση; Η ExxonMobil, η πηγή του πλούτου τους, είναι μια εταιρεία που έχει διαπράξει πολλά περιβαλλοντικά εγκλήματα (το ίδιο και η Standard Oil). Πώς συμβιβάζονται αυτά με τον ρόλο τους σαν προστάτες του περιβαλλοντολόγος; Μήπως όλες αυτές οι υποτιθέμενες γενναιοδωρίες είναι απλώς ένα μέσο για να αποκτήσουν τον έλεγχο επι των ομάδων που ενδέχεται να σταθούν εμπόδιο στους στόχους τους;
The World Bank Group (Παγκόσμια Τράπεζα):
Ένα δημοσίευμα του Reuters της 11. Οκτωβρίου 2004 αναφέρει, ότι η Παγκόσμια Τράπεζα (Διευθυντής: ο Εβραίος Paul Wolfowitz, πρώην αναπληρωτής άμυνας των ΗΠΑ και αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ), σχεδιάζει να αυξήσει τις επενδύσεις της σε έργα εξόρυξης ορυκτών στον αναπτυσσόμενο κόσμο κατά 50%. Η Τράπεζα έχει ξεκινήσει ήδη ένα μεγάλο έργο στο Τσαντ. Η χρηματοδότηση έργων εξόρυξης γίνεται από τον ιδιωτικό τομέα της Τράπεζας, την International Finance Corporation.
Η πρόσφατη μείωση του χρέους μερικών χωρών του Τρίτου Κόσμου, ιδιαίτερα της Βολιβίας, του Μάλι και της Γουιάνα, οι οποίες είναι όλες πλούσιες σε φυσικούς πόρους, δεν είναι μια ανθρωπιστική επιχείρηση για την βελτίωση των όρων ζωής του τοπικού πληθυσμού. Άκουσε ποτέ κανείς, δανειστές χρήματος να μειώνουν το χρέος των δανειζομένων; Η απόφαση για τη μείωση του χρέους στην Αφρική, η οποία ελήφθη κατά την τελευταία συνεδρία των G8 στη Σκωτία, δεν έχει καμμία σχέση με κάποια βοήθεια σε φτωχές χώρες. Σημαίνει απλώς, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χρησιμοποιεί και εδώ τις ίδιες μεθόδους που έχουν φέρει την Νότια Αμερική σε ασφυξία: Προσφορά χρηματοδοτικής βοήθειας υπό τον όρο, ότι μονοπωλιακές επιχειρήσεις που χρειάζονται φθηνό εργατικό δυναμικό, θα αντικαταστήσουν την τοπική βιομηχανία. Και το «δωρεάν» χρήμα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Χρησιμοποιείται μόνο για να διατηρεί εν ζωή μια νέα, πιο εύκαμπτη ελίτ στην εξουσία. Ο έλεγχος των φυσικών πόρων ενός κράτους από άτομα με αμφίβολους σκοπούς, δεν αποτελεί καθόλου έναν καλό οιωνό για την ανθρωπότητα και το περιβάλλον.
Το καλύτερο σχόλιο γι' αυτή την κατάσταση είναι μια προφητεία των Ινδιάνων Cree του 19ου Αιώνα: "Μόνο όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, το τελευταίο ποτάμι θα έχει δηλητηριαστεί, και όταν και το τελευταίο ψαρι έχει αλιευθεί, θα διαπιστώσετε, ότι τα χρήματα δεν τρώγονται". Τότε φυσικά θα είναι πολύ αργά.
Και μια σημείωση από τον Lupo cattivo: Πολύ συχνά ακούμε, ότι αυτός ή εκείνος, ο Dreyfuss, ο De Beers, ο Rockefeller, η Queen ή το Βατικανό ελέγχουν ή κατέχουν μια κάποια εταιρεία: Αυτό είναι μια λανθασμένη συλλογιστική. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται χρήματα για τις επιχειρήσεις τους και τα χρήματα αυτά προέρχονται από τον παγκόσμιο τραπεζίτη, τον Rothschild. Έτσι, υπάρχει πάντα ένας ιδιοκτήτης με κάποιο όνομα, αλλά αυτός τελικά ελέγχεται και κατευθύνεται από τον χορηγό του χρήματος, γιατί αν ο οφειλέτης δεν κάνει ότι θέλει ο πιστωτής, τότε ο πιστωτής τον εγκαταλείπει και θα πρεπει να θεωρείται σαν σίγουρο, ότι δεν πρόκειται να βρεί έναν αλλο πιστωτή... Εκτός αν αυτός είναι μια κρατική τράπεζα, η οποία στη συνέχεια θα καταστραφεί.
Το ζήτημα είναι να μην προσπαθούμε να σταματήσουμε την Νεα Τάξη Πραγμάτων, που ήδη υπάρχει, προ πολλού μάλιστα. Το ζήτημα είναι να αποτινάξουμε αυτό τόν ζυγό. Ίσως ένα εκατομμύριο μικροί Δαβιδ να είναι σε θέση να δαμάσουν τον Λεβιάθαν. Το άρθρο με τον τίτλο "Wirtschaftliche Kontrolle bis hin zur NWO (Neue Welt-Ordnung)" δημοσιεύτηκε από τον lupo cattivo..στο
http://alfeiospotamos.blogspot.com
ΟΤΑΝ Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.
Ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό!
Μην μένεις απαθής.
Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση
και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
ΤΑ 95 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΟΥ
Αυτές τις ημέρες, συμπληρώνονται 95 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος «του εγκλήματος και της προδοσίας», του ΚΚΕ. Στα πλαίσια, λοιπόν, του εορτασμού των… γενεθλίων του, το ΚΚΕ ανακοίνωσε… «πενταετή πολιτική-πολιτιστική δραστηριότητα», μέχρι την επέτειο των 100 χρόνων του και πραγματοποιεί εκδηλώσεις σ’ ολόκληρη την χώρα.
Ευκαιρίας δοθείσης, θα κάνουμε κι εμείς ένα αφιέρωμα στην ίδρυση του ΚΚΕ, ξεκινώντας από τα… προκαταρκτικά. Στην αυγή του 20ου αιώνος, λοιπόν, σχηματίσθηκαν στην Ελλάδα οι πρώτες σοσιαλιστικές ομάδες. Τέτοιες ομάδες εμφανίσθηκαν στην Αθήνα, στον Βόλο και στην Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, οι οργανώσεις σε Αθήνα και Βόλο ήταν στην ουσία ολιγομελείς παρέες διανοουμένων, και παρέμειναν τέτοιες καθώς δεν κατάφεραν να «ανοιχθούν» στην κοινωνία και να προσελκύσουν τις λαϊκές μάζες. Μόνο οι εν Θεσσαλονίκη σοσιαλιστικές οργανώσεις ήσαν άξιες λόγου, λόγω της εκεί παρουσίας περί των 80.000 Εβραίων, οι οποίοι Εβραίοι ήταν διεθνώς η «μαγιά» της κομμουνιστικής ανατροπής.
Στην υπό οθωμανική κατοχή Θεσσαλονίκη, οι πρώτοι σοσιαλιστές ήσαν Εβραίοι -κυρίως από την Βουλγαρία-, με πρωτοστατούντα τον Αβραάμ Μπεναρόγια, γεννηθέντα το 1887 στην Βουλγαρία και μετέπειτα διδάσκαλο της βουλγαρικής γλώσσης στο εβραϊκό σχολείο της Φιλιππουπόλεως (Πλόβντιβ). Ο Μπεναρόγια μυήθηκε στον μαρξισμό το 1907 κι έναν χρόνο αργότερα συνέγραψε το βιβλίο «Το εβραϊκό ζήτημα και η σοσιαλδημοκρατία» (την εποχή εκείνη ακόμα και το κόμμα του Λένιν λεγόταν «σοσιαλδημοκρατικό» κι όχι «κομμουνιστικό»), εις το οποίο εξηγούσε την ανάγκη στρατεύσεως των όπου γης Εβραίων στα «σοσιαλδημοκρατικά» (μαρξιστικά) κόμματα. Οι διεθνείς δυνάμεις που κατηύθυναν τα μαρξιστικά κινήματα ξεχώρισαν τον Εβραίο αυτό διδάσκαλο και το 1908 τον έστειλαν στην Θεσσαλονίκη για να οργανώσει την κατάσταση. Μέχρι τότε, οι οργανωμένοι μαρξιστές της πόλεως (άπαντες Εβραίοι…) ήταν διασπασμένοι σε μικρές γκρούπες, με πρόσχημα ιδεολογικές διαφορές, αλλά στην πραγματικότητα εξαιτίας της ελλείψεως συντονισμού και ενός ικανού ηγέτη. Αυτόν τον ρόλο ορίστηκε να παίξει ο Μπεναρόγια.
Μετά τον ερχομό του στην πόλη, οι διάσπαρτες ομάδες και ομαδούλες ενώθηκαν υπό την ηγεσία του και σχημάτισαν την «Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία – Φεντερασιόν», το 1909. Η πρώτη πράξη της Φεντερασιόν, ήταν η έκδοση μιας εβδομαδιαίας εφημερίδος, υπό τον τίτλο «Εφημερίς του Εργάτου», σε τέσσερις γλώσσες: εβραϊκά, ελληνικά, τουρκικά και βουλγαρικά. Αργότερα, η εφημερίς άλλαξε τον τίτλο της σε «Εργατική Αλληλεγγύη» (με τον ίδιο τίτλο κυκλοφορεί σήμερα η εφημερίδα του Κωνσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ…) και τελικώς σε «Αβάντι», με εκδότη τον (Εβραίο) Αλμπέρτο Αρδίττι. Από τις νεώτερες εκδόσεις απαλείφθησαν οι άλλες γλώσσες κι έμειναν μόνον τα εβραϊκά, προφανώς επειδή δεν είχαν μη Εβραίους αναγνώστας…
Στις εκλογές του 1915, η Φεντερασιόν εισήλθε στην βουλή με δύο βουλευτάς, τον Εβραίο Αλμπέρτο Κουριέλ και τον Έλληνα Αριστοτέλη Σίδερι, με ψήφους από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. Ο Μπεναρόγια απουσίαζε από την ενεργό δράση, διότι είχε εξοριστεί στην Νάξο, από το 1914. Αφέθη ελεύθερος το 1917 και έναν χρόνο αργότερα πρωτοστάτησε στην δημιουργία του πανελλαδικού βεληνεκούς ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος), το οποίο προσεχώρησε στην «λενινιστική» Γ΄ Διεθνή, γινόμενο όργανο των σιωνιστών της Μόσχας.
Η ίδρυσις του ΣΕΚΕ –μετέπειτα ΚΚΕ- έγινε κατά την διάρκεια του 1ου Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, που συνήλθε στις 17-23 Νοεμβρίου του 1918 (4-10 Νοεμβρίου με το τότε ισχύον ημερολόγιο), στον Πειραιά, μια μόλις εβδομάδα μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Πρωτεργάτης της ιδρύσεως ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ενώ συμμετείχαν περίπου 30 σύνεδροι. Ιδού κάποια ονόματα συμμετεχόντων: Σαμουήλ Γιονά, Αβραάμ Πέχνα, Αλμπέρτο Αρδίττι, Ισαάκ Καρασσό, Χ. Μπενρουμπή, Φραντς Τζουλάτι, Ζακ Βεντούρα (ιδρυτής της νεολαιίστικης ΟΣΕΝΕ (μετέπειτα ΟΚΝΕ, σήμερα ΚΝΕ), Αλμπέρτο Κουριέλ, Αβραάμ Λεβί, Φραντς Πετρούσκα κ.α.
Όπως καταλαβαίνετε, η πλειοψηφία των ιδρυτών του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) ήταν εβραϊκή, όπως και σ’ όλα τα άλλα Κ.Κ. όπου γης. Βεβαίως, στο 1ο Συνέδριο συμμετείχαν και ολίγοι Έλληνες, όπως ο Νικόλαος Γιαννιός, που μόλις κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται έφυγαν αηδιασμένοι. Ιδού τι αναφέρει σχετικώς ο Γιαννιός:
«Ιδρυταί του ΚΚΕ, τόσον εις τας Αθήνας όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι Έλληνες, το δε κίνημά των, παρ’ όλα τα σοσιαλιστικά φαινόμενα ή προσχήματα, ήτο εβραϊκόν εθνικιστικόν. Το υπό την ηγεσίαν μου τότε Σοσιαλιστικόν Κέντρον Αθηνών (έτος Ιδρύσεως 1911) ουδέν μέρος έλαβεν εις την ίδρυσιν του ΚΚΕ. Τουναντίον, προσεπαθήσαμεν, μεταβάντες εις τα γραφεία του, οδός Ευριπίδου, ν’ αποτρέψωμεν τους νεοφώτιστους κομμουνιστές από του να προσχωρήσουν εις την Μόσχαν, προβλέψαντες ποία κρίσις και ποία δεινά επερίμεναν τον σοσιαλισμόν της Ελλάδος και την Ελλάδα από την σοβιετικήν παρερμηνείαν του Μαρξισμού. Δυστυχώς, τα σοσιαλιστικά μας επιχειρήματα δεν εισηκούσθησαν, εφόσον η εβραϊκή ηγεσία είχε τους ιδικούς της ανθελληνικούς σκοπούς, οι δε γύρω αυτής Έλληνες προλετάριοι ήσαν αγράμματοι και αφελείς. Προσήλθαμεν εν τούτοις, ως μειοψηφία, εις το πρώτον Σοσιαλιστικόν Συνέδριον (1918), ηγωνίσθημεν και πάλιν, αλλ’ απεχωρήσαμεν εν τέλει δια να μη γίνωμεν όργανα της κομμουνιζούσης εβραϊκής πλειοψηφίας. Έκτοτε, οι παλαιοί σοσιαλισταί, επολεμήσαμεν και πολεμούμεν φανερά και τίμια τον Μπολσεβικισμόν, καθώς και τους κατοπινούς διφορούμενους “συναγωνιστάς” του» (πηγή: Ελ. Σταυρίδη, «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ»).
Το 1920, με απόφαση του 2ου Συνεδρίου του, το κόμμα προσέθεσε την λέξη «Κομμουνιστικό» στον τίτλο του (ΣΕΚΚΕ) και προσεχώρησε στην Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή (Κόμιντερν). Τέλος, το 1924 μετονομάσθηκε οριστικώς σε ΚΚΕ.
Τι απέγινε, όμως, ο ιδρυτής του; Μόλις οργάνωσε την κατάσταση, ο ιδρυτής του ΚΚΕ, Αβραάμ Μπεναρόγια, ολοκλήρωσε την αποστολή που του είχε ανατεθεί και απεσύρθη από την ενεργό δράση (ομοίως απεσύρθησαν και οι υπόλοιποι Εβραίοι από την πρώτη σειρά του κόμματος), διότι πλέον το κόμμα θα έπρεπε να απευθυνθεί στις ελληνικές πλατιές λαϊκές μάζες και πανελλαδικό κόμμα με αρχηγό έναν αλλοεθνή, αλλόφυλο και αλλόθρησκο δεν είχε καμιά τύχη. Ο Στάλιν του ανέθεσε την διεύθυνση του Γραφείου της Σοβιετικής Εμπορικής Ατμοπλοΐας στην Ελλάδα. Επέζησε του Β΄ Π.Π., μετανάστευσε στο Ισραήλ, όπου και απέθανε το 1979.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι σήμερα το ΚΚΕ κρύβει τον Μπεναρόγια και τους υπολοίπους σιωνιστάς ιδρυτάς του, όχι βεβαίως διότι ντρέπεται γι’ αυτούς –κομμουνισμός και ντροπή δεν πάνε μαζί-, αλλά διότι γνωρίζει τα αντισιωνιστικά αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και δεν θέλει να τα προκαλέσει.
Τέλος, ως είθισται, ας… ευχηθούμε κι εμείς με την σειρά μας για την συμπλήρωση των 95 ετών του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ: ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙ!
.jpg)
